Wpadka księcia

First topic message reminder :

Wpadka księcia - Dwie zwaśnione nacje planują zakończyć waśnie za pomocą małżeństwa swoich niekoronowanych dzieci. Przed księciem X staje orszak pięknych istot. Wszystkie one są potomkami obecnego władcy. Bez wahania wybiera on Y przekonany, że jest on kobietą. Jakież będzie jego zdziwienie gdy w noc poślubną okaże się, że niezwykle urodziwy osobnik jest mężczyzną


Tygrys - Smok
Lis - Amantis

Lis aż podskoczył czując jak zimny jest jego mąż. Odwrócił głowę w jego kierunku by spojrzeć na jego twarz. Wyglądał blado, aż się zmartwil widząc go takiego.
Co od razu przez więź poczuł Jager, na pewno było mu miło, gdy miał świadomość, że Ayase mimo wszystko chce jego dobra.
- Może powinniśmy się położyć, co? - spytał wyciągając do góry drobna dłoń by dotknąć jego policzka.
- Jesteś lodowaty. - mruknął wypuszczając lisia kite by go nią otulić.

- To nie temperatura skarbie. To efekt braku energii. Rosa wiedziała jak i ile potrzebuje Hera ale to moje więzi z siostrą są ... najstabilniejsze.
- Jager to idiota i zamiast odciąć się od więzi z tobą czy z swoimi wojownikami to utrzymywał wszystko na raz. - Ogłosiła wszem i wobec Rosa besztając szwagra. - Nawet Royal nie robi takiego idiotyzmu.
-Idziemy do łóżka bo zaczną na mnie krzyczeć.- Pocałował chłopaka w czoło i objął go ramieniem gdy wychodzili. Bardzo podobało mu się, że tak martwił się o niego. Gdy minęli drzwi sypialni postanowił czerpać z jego ciepła całym sobą. Niestety nie miał już sił by zaspokoić pragnienia lisa. Jego pieszczoty były bardzo leniwe. Głównie obejmował i gładził ciało chłopaka.
-Twój lis chce więcej, ale jestem zbyt zmęczony. Potrzebuję snu. Uspokój go, bo jeśli ster przejmie tygrys znów będzie cię wszystko bolało.- Mruknął sennie chowając twarz w jasnych włosach i szyi chłopaka.

Zastanawiał się czy też może dać mu swoją energię tak jak Rosie. Przyglądał się niespokojnie swojemu mężowi, a gdy nawet on usłyszał swojego lisa warknął głośno.
"Jak masz tyle energii to podziel się nią z Jagerem! Jesteś samolubnym rudzielcem, seks to nie wszystko. Jak to możliwe że jesteś częścią mnie?! “ zbeszyał swoją lisia stronę na co ten w pierwszej chwili się obraził ale już po kilku minutach postanowił udowodnić, że wcale nie jest samolubny.
"Pocałuj tygrysa." usłyszał, ale ponieważ uważał że lis wciąż chce się bzykać za pierwszym razem tego nie zrobił. Dopiero słysząc chce mu pomóc, pochylił się i złożył delikatny niczym muśnięcie motyla pocałunek na ustach swojego wybranka.
Wraz z całusem przeszła na Jagera duża dawka energii, moze nawet zbyt wielka, bo Ayase aż na niego opadł zamroczony.

To było jak zjedzenia kilogramów liści koki i piorun w jednym. Otworzył oczy i spojrzał na chłopaka.
- Za dużo. Musimy wyrównać.
Odparł z uśmiechem i zaczął się z nim kochać najdelikatniej jak się dało. Oddając mu jego własną energię przez kontakt cielesny. Powolność Jagera jednocześnie torturowała i zaspokajała lisa. Był to jeden z ich najdłuższych stosunków, ale gdy zasypiali Ayase i Jager byli równo zmęczeni.

Kolejne dni mijały na przygotowaniach do wyjazdu, organizacji i tak naprawdę nikt poza Jagerem nie zajmował się planami wojennymi i zagrożeniem. Czarny z radością zaczął zauważać, że Ayase coraz bardziej świadomie sięga po drobne czułości. Podczas seksu nawet nie zauważał jak bardzo scalał się w swoją drugą stroną co było dla niego swoistym powodem do dumy bo zadowalał dzięki temu również ludzką część ukochanego.

Ayase był podekscytowany tym wyjazdem więc od rana latał po zamku w tą i z powrotem szukając rzeczy jakie jeszcze mogłyby mu się przydać w podróży.
Dzięki temu, że jadł regularnie, był rozpieszczany i otoczony opieka dosłownie promieniował jak podczas rui.
Nawet jego lis, który wcześniej miał matowe, niezdrowe umaszczenie zyskał lśniące, gęste futro.
Albinos był piękny, ale nie świadomy tego jak reaguja na niego inni. A na dodatek dalej miał problemy z używaniem swoich feromonów i rozsiewał po całym zamku zapach słodkiej czekolady, sprawiając że jego mąż dostawał białej gorączki.
- Jager! - zawołał wbiegajac do sali treningowej, przez co atakujący jego męża uczniowie zyskali chwilę przewagi.

Jager w końcu zaczął rozumieć, że słodki zapach to nie tylko feromony, ale zwykły zapach szczęścia. Ayase od bardzo dawna nie był tak szczęśliwy jak teraz z nim. Na szczęście większość stałej obsługi zamku zaczęła się przyzwyczajać. Rosa pomogła stawiąc słodko pachnące ozdoby.

Dekoncentracja kosztowała Jagera lekką utratę równowagi po ciosie. Niestety odpowiedź bardzo zabolała ucznia. Pokazał im, że mają się zatrzymać.
-Ile razy mam ci powtarzać, że nie możesz tak radośnie wbiegać na pole walki. Kiedyś ktoś cię skrzywdzi, albo ja kogoś skrzywdzę... albo zabiję.

Posłał spojrzenie w kierunku bardzo opornego chłopaka który zaraz spuścił wzrok i zaczął się kulić. Nie był w stanie nawet tego wytrzymać. Ktoś taki nigdy nie będzie mógł strzec gdy Jager uwolni dominację. Gdy Jager machnął ręką zwalniając ich do standardowych ćwiczeń ukłonili się i uciekli.
-Coś się stało?

- Gdybyś nauczył mnie jak się bronić nie byłoby problemu. Ale za każdym razem jak próbuję cię zaatakować dziwnym trafem ładuje w łóżku. - odpowiedział zatrzymując się przed nim z założonymi rękoma na piersi i pokazując kiełki.
- Zrób sobie przerwę i chodź trochę pobiegać przed podróżą. - poprosił kręcąc się w kółko. - Dziś w nocy pełnia, a wiesz ze wtedy mnie nosi.. - szczeknął wypuszczając ogon i uszy.
- Nie chce seksu! - warknął czując przez więź jak jego mąż się napala.

- Wyruszamy dopiero rano. I wiesz, że nie możemy biegać po lesie. Jeśli chcesz możesz się schować w bawialni. Ustalę trening dla młodzieży i przyjdę cię szukać.
Głośna informacja wywołała lekki chichot wśród dzieciaków. Jager też się uśmiechnął szeroko.
- Zobaczymy jak będzie po bieganiu.
Odparł rozbawiony. Pocałował go krótko i klepnął w tyłek po odwróceniu do drzwi. On doskonale wiedział, że Lis i Ayase ostatecznie zaatakują go feromonami. Ostrzegł Rosę żeby nie wpuszczała dzieci do bawialni bo teraz będą szaleć dorośli.

Napuszył się i pokazał zęby na męża. Szowinistyczny dupek, niech mu się drzazga wbije w fiuta.
Zamiatajac dużym, puchatym ogonem wyszedł z sali treningowej jakby był conajmniej władca dżungli.
Co jak co, ale ten lis potrafił dramatyzować i robił to w naprawdę uroczy sposób.
Kiedy Jager wszedł na plac zabaw puchaty Lisek skoczył mu na grzbiet i wgryzł się w jego kark, z tego miejsca Jager nie mógł go zrzucić, ani chwycić w zęby. To była przemyślana strategia.

Ayase musiał przełamać swój lęk wysokości żeby skoczyć na tygrysa z góry. Na szczęście dla Jagera wyczuł on podstęp i zaczął zmieniać formę jeszcze przed przekroczeniem drzwi do bawialni. Gdyby lisie zęby rzuciły się na kark człowieka mógłby go poważnie uszkodzić, a nawet zabić. Niestety takie zachowanie obudziło w tygrysie nie chęć do zabawy a mordu. Ktoś go atakował. Nie musiał wcale zrzucać Lisa. Z uczepionym u karku wspiął się na drzewo, a później runął w dół nie obracając się. Grzbietem do ziemi. Jeśli Ayase nie puścił się w porę to może mu pogruchotać kości swoją masą 300 kg cielska. Jasne, jego też będzie bolało. Niemniej teraz tygrys chciał pozbyć się agresora.

Ayase został przyczepiony do gałęzi, strasząc futro i Dysząc ciężko. Wyszvzerzy zęby, czy on chciał go właśnie zrzucić na ziemię z takiej wielkiej wysokości?!
- Powaliło cię?! - warknął zastanawiając się jak on teraz zejdzie na dół.
Zmienił się w człowieka i zaczął się nieporadnie zsuwać z góry. Był wściekły!
Podszedł do tygrysa i nawrzeczał na niego, nawet jego lis był wściekły na swojego kochanka.
- Co ty, kurwa, własnego partnera nie poznajesz? Pogieło cię ty kupo mięsa?!

Jager zmienił się w człowieka ale w jego spojrzeniu wciąż był tygrys.
- Gdybym nie zmienił formy przed wejściem twoje lisie szczęki przegryzły by mi gardło. W sekundach wykrwawił bym się na śmierć. Myślałem, że tak chcesz się bawić. - Warczał na niego. Tygrys pozwolił Jagerowi zmienić formę tylko dlatego, że potrzebował ust. Był tak nabuzowany, że po więzi nie byłby w stanie nic przekazać.
- Jeśli atakujesz mnie tak jakbyś chciał zabić nie oczekuj innej odpowiedzi.
Fuknął i wyszedł bo inaczej naprawdę znów zmienił by formę i go zaatakował. To mogło już zrobić się groźne. Co innego podobne potyczki z kimś swojej masy. Co innego z kimś 10 razy mniejszym. Huknął drzwiami tak, że o mało nie wyleciały z zawiasów i poszedł tam gdzie zawsze się wyciszał. Do najwyższej wierzy zamku. Do jednej z komnat służących do dalekiego ostrzału podczas wojny. W kociej formie zwinął się na drewnianej skrzyni i położył łeb na łapach. Musiał ochłonąć i nikogo nie zabić do tego czasu.

- Oszalałeś?! Nie chciałem cię skrzywdzić! - krzyknął patrząc na niego roziskrzonymi oczami.
- I super! Idź sobie! - warknął zmieniając się w lisa i też wychodząc z palcu zabaw.
Był wzburzony, co czuł nie tylko przez swoją więź, ale też jego lis zdawał się nie kryć swoich uczuć.
Pierwszy raz od dawna nie pachniał jak czekolada, a jego futro stało na sztorc pokazując, że Ayase nie ma ochoty na głaskanie i zabawy. Wyszedł z zamku, wiedząc że jego strażniczki pójdą za nim.
Postanowił zaszyć się w lesie.

Jager wierzył w to, że lis nie chciał go zabić. Ayase mógł upolować rybę czy gryzonia żeby przeżyć. Nie chciał jednak go skrzywdzić. Nie miał wprawy bojowej jak Czarny i nie znał konsekwencji tego co robił. Był jak dziecko. Niestety zanim ksiażę dorósł do tych myśli było już ciemno a dzięki więzi wiedział, że Ayase nie wrócił do swojej komnaty. Warknął pod nosem i mrucząc coś do siebie jako kot ruszył w jego kierunku. Zarówno Jager jak i jego dwóch strażników w nocy byli kompletnie niewidoczni. Byli też lepsi od strażniczek. Niestety jedną z nich była tej nocy gepardzica.
- Klejnocie północy. Czuję, że mój mąż jest blisko. Niemal pewne jest, że jest z księciem Czarnym. Niestety nie widzę ich. Myślę, że rozsądniej byłoby przyjąć ludzką formę. - Zaproponowała kucając obok kryjówki chłopaka.

Lis wystawił najpierw ogon później pojawił się pyszczek i błyszczące oczy.
Zmienił formę i przyjrzał się swoim strażniczka.
- Nie macie ochoty zagrać im na nosie? - spytał przeciągnąć się, bo norka podziałała na niego kojąco.
- Jesteś najszybszym kotem świata. Mogłabyś ich trochę zmeczyć. - mruknął spoglądając na strażniczki czerwonymi oczami.
-Nie mam ochoty widzieć się teraz ze swoim mężem. - dodał zerkając na wielki księżyc.

- Przykro mi to mówić książę ale moja prędkość jest wskazana na sawannie.
Powiedziała gepardzica rozkładając ręce i wskazując setki drzew, na których mogła się zatrzymać rozpędzając się zbyt mocno. Druga strażniczka tylko spuściła głowę.
- Cześć kochanie. - Powiedział Seriej zeskakując jako pierwszy z drzewa. On też wyczuł wcześniej swoją panią. Uśmiechał się teraz szeroko do gepardzicy. Drugi pojawił się Alisandro. Obie dziewczyny kiwnęły mu głową z szacunkiem spuszczając wzrok. Gdyby nie Jager to on byłby generałem.
- Taka sytuacja nie może się powtórzyć. - Oznajmił z cienia. Nie był widoczny. Jedynie głos zdradził gdzie się go spodziewać. Dopiero kiedy za pomocą więzi Ayase go odnalazł zszedł na dół jednym skokiem. Znalazł się na wyciągnięcie dłoni od chłopaka.
- Nauczę cię podstaw walki i sposobów ataku. - Wyciągnął dłoń i przyłożył ją do policzka lisa gładząc go delikatnie. Dzięki więzi chłopak mógł poczuć, że zrozumiał swój błąd. - Odejdźcie.
Powiedział do swoich strażników jak i strażniczek Ayase. Gdy tylko znaleźli się poza pierwszym kręgiem drzew pocałował go drapieżnie. Światło księżyca sprawiało, że chłopak wyglądał jak bogini światła.

W odpowiedzi Ayase dziabnął go w wargę i się odsunął.
- Myślisz, że możesz mnie atakować a później przychodzić po całusy?! Zapomnij. - Prychnął na niego pokazując zęby.
- Już od kilku tygodni próbuje cię przekonać żebyś zaczął mnie uczyć walczyć a ty traktujesz mnie jak jakiegoś niepełnosprawnego.-fuknął zakładając ręce na piersiach.
- Co jest nie tak z twoim tygrysem, że nie rozróżnia ataku od chęci zabawy?! - syknął zwracając się też bezpośrednio do jego bestii.

Ayase w świetle księżyca wyglądał naprawdę niezwykle i chociaż działo się to raczej rzadko tym razem to tygrys pierwszy zaczął uwalniać feromony za pozwoleniem Jagera.
- Jestem zabójcą Ayase. Zbyt długo żyję w świecie wszechobecnej śmierci. Reaguję na agresję automatycznie. Bez zastanowienia. Twój atak, dla ciebie był zabawą, ale mój tygrys odczytał to jako próbę zamachu.
Zbliżał się do chłopaka zmuszając go do robienia drobnych kroczków w tył aż oparł się o pokryty mchem pień drzewa. Wsunął nos w szyję Ayase i przesunął pod ucho całując go. Chłopak zdawał się lśnić w pełni księżyca. Nie do końca świadomie, jakby pchany trochę instynktem otoczył go swoim zapachem pełnym pragnienia i miłości.
- Nauczę cię walczyć i zabijać. Wtedy będziesz wiedział czego nie robić w zabawach ze mną.
Wyszeptał i delikatnie nagryzł jego szyję. Dłonie wsunęły się pod tunikę i objął go dotykając ciała.
- Szyja jest najdelikatniejszym miejscem u każdego ssaka. Łapiąc od tyłu można złamać kręgosłup. Unieruchomić. Zostawić na bolesną i długotrwałą śmierć. Z boku, rozerwać arterie zaś z przodu udusić. Jeśli się z kimś bawisz nie możesz używać siły na szyi.
Mówiąc to ciągle pieścił szyję chłopaka ustami i gorącym powietrzem. Jego tygrys zachęcał lisa do zmiany formy na pośrednią. Jager uniósł nogi chłopaka i objął nimi swoje biodra. Przez księżyc i magię lisa czuł się jakby nie miał wyboru. Jakby musiał wziąć go tutaj i w tej chwili. Sam za to wyglądał jakby cień wdzierał się w wnętrze światła. Jego ciało i włosy nie odbijały światła księżyca. Ciało zaś wzięło w posiadanie lisa.
-Nie wiem o co chodzi z tym księżycem, ale jestem w twojej magii Ayase.
Odparł dysząc ciężko gdy w niego wszedł. Miał wrażenie, że ich więź jest mocniejsza niż kiedykolwiek. Obserwujący z boku strażnicy byli wręcz przerażeni. Nie widzieli ich tak jak powinni. Ayase z racji blasku od księżyca stał się wręcz jaśniejącym stworzeniem zaś Jager przez blask zatracił dla nich swoje ludzkie kształty i wyglądał bardziej jak ciemność znikające w świetle.

Zapach męża dotarł do niego dopiero po chwili, bo był zbyt wzburzony na początku żeby zareagować. Szczeknął zaskoczony, gdy jego plecy dotknęły drzewa.
Nie minęło dużo czasu a Ayase już rozpływał się się w silnych ramionach męża. Zapach i pieszczoty były odurzające i mieszkały w głowie. Nawet gdy był na Jagera zły nie potrafił mu odmówić, gdy tak się nim zajmował.
- Mówiłem, że.. Podczas pełni dziwnie się czuję. - odpowiedział między jednym jękiem a drugim. Biały ogon owinął się wokół męża, i to za jego sprawa strażnicy widzieli tylko cień Jagera. To białe futro lsniło niesamowicie w świetle księżyca.

Jager wcześniej nie odczuwał tak pełni. Zawsze wiązały się dla niego z szalejącymi hormonami Ayase i naprawdę świetnym seksem. Teraz jednak czuł jakby wszystko było sterowane przez lisa. Jakby Magia jego żony całkowicie przejmowała kontrolę nad nim. Czarny jeszcze nie rozumiał, że jego więź z Ayase w ten sposób, z każdą pełnią i stosunkiem pełnym pasji umacnia się. Jednocześnie w pewien sposób oddawał chłopakowi władzę nad sobą. Royal już na początku mówił mu, że ich więź jest niezwykła. Teraz Jager czuł jak bardzo. Była niczym wielka rzeka w porównaniu do małych strumyków.
- Nie masz. Rui. Ale. - Nie był w stanie dokończyć myśli bo ciało Ayase zacisnęło się na nim i obaj doszli z jękiem.
- Dotknij naszej więzi. Czuję cię jakbyś był wręcz częścią mnie. - Powiedział wciąż nie opuszczając jego wnętrza. Stał i ciężko oddychał a jego oddech w pocałunkach mieszał się z oddechem Ayase. Dopiero gdy członek księcia zmalał i sam wysunął się z tyłka lisa odsunął się od niego. Zanim jednak dotknął ziemi wziął go na ręce.
- Wyruszamy jutro w południe. Rano dam ci jeszcze małą lekcję walki. - Powiedział niosąc go w stronę zamku. Po chwili dołączyła do nich straż. - Czemu macie tak przerażone twarze.
- Panie... gdy światło i ciemność stają się jednym jedyne co może czuć zwykła istota ludzka to lęk przed tak potężną mocą. - Odparła strażniczka która jako jedyna miała mimo wszystko odwagę i czelność się odezwać i przyznać do tego co widziała.
- Co widziałaś?- Zapytał marszcząc brwi groźnie.
- Światło i cień otoczony przez nie. Jakby dwie potężne moce spotkały się. Światło tak nas oślepiało, że nie mogliśmy w nie patrzeć bezpośrednio.
Jager uniósł brew w rozbawieniu.
"Widzisz kochanie, jaśniejesz tak bardzo, że oślepiasz swoim blaskiem moich wojowników. Ale więcej nie będziemy się kochać w plenerze"
Obiecał już na linii myśli uspokajając Ayase. Może jego lis byłby zadowolony z takiego obrotu spraw, ale chłopak na pewno nie miał w sobie ekshibicjonisty.

Ayase też czuł więź z Jagerem i to bardzo mocno. Momentami było to aż przerażające, czy to była ta wyjątkowość o której wszyscy mu ostatnio mówili?
Westchnął, gdy Czarny zamiast postawić go na ziemi wziął w ramiona. Czasami miał wrażenie, że jego mąż czerpie dziwna satysfakcję z noszenia go.
" Za to podglądanie powinni oślepnąć." odpowiedział rumieniąc się zażenowany.
Przemienił się w białego lisa i wdrapał się Jagerowi po ramieniu. Ułożył się jak szał na jego barkach i z tej pozycji obserwował las.
" Zostańmy dziś na noc na dworze." powiedział Jeszce zerkając krótko na wielki księżyc. Odbijał się on w jego oczach w magiczny, magnetyczny sposób.

Zgodził się na nocleg na tarasie przylegającym do ich sypialni. Było chłodno ale ani dla Ayase ani dla Jagera nie było to kłopotem. Ułożył posłanie w rogu przy balustradzie i sam owinął się od strony zewnętrznej robiąc ze swojego ciała rogala, w którego środku mógł schować się lis. Sam zaś leżąc jako kot zdawał się znów znikać w cieniu balustrady. Mruczał ponaglająco na lisa. Gdy ten już się ułożył znów uwydatniała się mocno ich skrajność. Lisie futro odbijało światło księżyca zaś melanistyczny tygrys, chociaż był zaraz obok niego był wręcz niewidoczny w ciemności.

Wraz ze świtem zabrał Ayase na arenę. Zadbał wcześniej aby miał odpowiedni strój. Była to klasyczna pora ćwiczeń dla wszystkich wojowników więc nie byli sami.
-Najpierw pokażę ci różnice w sile między formą ludzką, pośrednią, a zwierzęcą.
Pokaz odbył się na grubych patykach. Jako człowiek nie był w stanie przełamać bali będącej pniem starszego już drzewa. Jako tygrys siłę miał porównywalnie większa od człowieka ale musiał użyć szczęk i własnej masy. Za to w formie pośredniej bez problemu sprawił, że pień pękł. Niestety forma pośrednia czarnego sprawiła, że wszyscy odsunęli się na bezpieczną odległość - jak najdalej od bestii. Jager szybko wrócił więc do ludzkiej.
- Twój lis nie ma dłoni więc najlepszą bronią są zęby. Należy atakować wtedy wrażliwe miejsca jak kostki, pachwiny i szyja. Niestety jest też lekki....
Wywód Jagera to byłą głównie teoria. Pokazywał jednak Ayase jak i gdzie atakować żeby zranić, zabić. Skupił się na jego zwierzęcej i pośredniej formie ponieważ one były wyposażone w pazury i kły.

- Akurat to wszystko wiem. - powiedział przewracając oczami i tłumiąc ziewnięcie. Tak jak w dzień pełni był nakręcony, tak zaraz po czuł się jakby spuszczono z niego powietrze.
- Cieszę się na nasze ćwiczenia, ale może.. Przełożymy to na jutro? Poza tym wiesz.. Zamiast walczyć z tobą nie powinienem dostać jakiegoś słabszego przeciwnika? Na przykład.. Wilka?
Oparł się o Jagera i położył głowę na jego ramieniu.
- Jestem strasznie zmęczony. - mruknął patrząc na niego tymi czerwonymi oczyma. Dzisiaj nie było w nich tej magii co wczoraj.

- Dlatego tutaj jesteśmy. Mija jest fretką. - Zawołał dziewczynę gestem reki. - W formie pośredniej macie podobne atuty i gabaryty. Jeśli jednak czujesz się słabo może po prostu obserwuj ją.
Zawołał do dziewczyny drugą. Prosił by wykonywały ataki poklei. Poprawiał je i jednocześnie tłumaczył Ayase. Niestety lis wtulony w męża w końcu zasnął. Przerwał więc tą męczarnię i zabrał go do sypialni. Isabel przyszła żeby zostawić im zioła i eliksiry dla Hery. Nestor widząc śpiącego Ayase zatrzymał się.
- Jego Magia jest w tobie. - Wskazał palcem na Jagera jakby go karcił. - Potrzebuje dużo energii. Grudzień tuż tuż. Nie odbieraj mu jej.
- To więź Nestorze. Potężniejsza niż wszystkie, które miałem w swoim życiu. Wczoraj miałem wrażenie, że Ayase wręcz robi sobie ze mnie magazyn energii księżyca. - Mówił rozbawiony lecz Isabel wręcz wypadły z rąk rzeczy. Nestor zaraz podbiegł by jej pomóc je pozbierać.
- Urodziłeś się w bezksiężycową noc panie. To wzmacnia wiele twoich talentów tworzy z ciebie też idealny magazyn mocy. Ciemność może przechowywać światło bez limitów tak jak światło ciemność. Uważaj jednak panie by nie zatracić siebie w swoim wybranku.

Gdy Ayase się obudził wciąż był zmęczony, ale przynajmniej nie zasypiam na siedząco.
- Kiedy jedziemy? - spytał przecierając oczy i rozglądając się za czymś do jedzenia.
- To dla ciebie, książę. Nie możesz oddawać tyle swojej magii swojemu mężowi, bo to czyni z ciebie słabego. - powiedział Nestor podając mu kubek z jakimiś ziołami.