W miłości i na wojnie wszystkie chwyty dozwolone

Nie bądźmy śmieszni… Aylen wcale nie liczył na to, że Ilya zakończy ten magiczny moment w nieco bardziej widowiskowy sposób. Och, tak, jednak jesteśmy śmieszni, bo choć z logicznego punktu widzenia nie powinien liczyć na buziaka, ze zdroworozsądkowego jeszcze bardziej nie (gdzież tam! Przecież nie znosił tego nadętego, choć ładniutkiego chłopczyka), to jego ciało postanowiło zadecydować za niego, przez co po ciele blondyna przebiegł przyjemny dreszcz podniecenia.
Z bliska wyglądał jeszcze lepiej.
Tak dobrze, że sam zapragnął go pocałować, co byłoby totalnie nie na miejscu. Tylko udawali. On wcale mu się nie podobał. Nawet odrobinkę.
– Mam nadzieję, że wkrótce się to zmieni – odpowiedział szeptem, po czym uśmiechnął się szeroko i oblizał usta. Jawnie się z nim droczył, lecz póki co nie było w tym nic więcej. Zwykła dwuznaczność, która elektryzowała atmosferę. Przecież nie mówił poważnie. Nie mógłby. Jeszcze nie teraz.
Darcy zmrużył swoje błękitne ślepia.
– Aż tak nisko mnie cenisz, co? – westchnął ze smutkiem. Przytyk go nie ruszył. Ba – on go oczekiwał. Słodki, kokietujący Ilya to nie było coś, co mogło trwać długo.
– Mógłbym, choć myślę, że moje francuskie dziewczęta nie mogą się z tobą równać. Wiesz, mam słabość do jasnookich blondynek, większość Francuzek nie wpasowuje się do tej kategorii – odpowiedział. Potem z zaciekawieniem przyglądał się postępowaniom Orlova. Ostatecznie wykrzywił usta w uśmiechu. – Nie zachowujesz się jak niewinna panienka, na jaką wyglądasz – wytknął mu, ale nie był to wyrzut, raczej rzucona od niechcenia uwaga. Zapłacił za shoty. Podążył w ślady towarzysza i opróżnił zawartość najpierw pierwszego, a później drugiego kieliszka. Nie wzdrygnął się, choć zdecydowanie brakowało mu czegoś, co zniwelowałoby ostry smak wódki.
A potem zaczęli tańczyć.
Gdyby nie fakt, że wiedział, iż ma do czynienia z drugim mężczyzną, w życiu by nie odgadnął. Może i Ilya był trochę płaski, co oczywiste, lecz zupełnie mu to nie przeszkadzało. Druga sprawa, że naprawdę wyglądał o niebo lepiej niż połowa dziewczyn w klubie.
I był jego. Przynajmniej tego wieczoru.
Uśmiechnął się, ujął blondyna w talii i przysunął bliżej siebie. Może trochę za blisko, ale rączki trzymał przy sobie. Tańczył w rytmie muzyki i nie spuszczał czujnego spojrzenia z fiołkowych oczu Orlova. Muzyka była głośna, pobudzała wyobraźnię, a on zaczynał odczuwać delikatne działanie wypitego przed chwilą alkoholu. Nic poważnego, nie przy jego wzroście.
- Byłeś kiedyś z kimś na poważnie? - mruknął mu do ucha w pewnym momencie, nachyliwszy się wpierw i musnąwszy wargami jego policzek.
Przypadkiem.