Zboczony Lord

Lord, pan na włościach jest znany ze swoich zboczonych rozgrywek podczas których w pomieszczeniu zamykani są mężczyźni TYLKO mężczyźni i odbywa się prawdziwa orgia aż wszyscy uczestnicy nie usną z wycieńczenia. Dwie prowadzone równolegle pary. Lord i jego niewinny sługa, który pragnie stać się gościem w sypialni pana, a gdy mu się tu udaje przechodzi trening.

Magnus stał już przed otwartą bramą zamku widząc swojego najdroższego przyjaciela jadącego w jego kierunku. Gdy tylko stanął na ziemi zamknął go w uścisku i uraczył czułym pocałunkiem.
- Witaj przyjacielu. Pokoje są już dla ciebie gotowe. Jutro wieczorem zaczną się zjeżdżać goście na naszą ucztę. Rano chciałbym cię zabrać na targ. Podobno handlarze przeszli tym razem samych siebie. 
Kusił go nie tylko planowanym "przyjęciem", ale i proponował fascynujący sposób na spędzenie czasu razem przed nim.

- Mój drogi przyjacielu... - Lawrence przytulił Magnusa. - Dobrze cię widzieć!
Był szczerze ucieszony - tym, że widzi przyjaciela i wizją planowanego przyjęcia. I do tego wyjściem na targ niewolników!
Służący Magnusa skłonił głowę przed przyjacielem swojego pana i od razu zabrał jego kufer.
Lawrence dobrze znał przyjęcia wydawane przez Magnusa. Miał wrażenie, że obaj mają takie same, wielkie potrzeby, których nie rozumiała większość świata.
Ledwo się rozpakował i zjedli kolację, zaczął namawiać przyjaciela na to, by zorganizować przed-przyjęcie już dzisiaj. W końcu w posiadłości lorda było już kilku przedwcześnie przybyłych gości, i to z bardzo daleka! Dlaczego mieliby tego nie wykorzystać?
Rano wstaną w świetnych humorach i pójdą na targ. A wieczorem przygotują się do przyjazdu innych.
- Proszę, najdroższy... Nawet nie wiesz, jak się za tym stęskniłem.
Lawrence miał moc przekonywania.
Zaprosił więc dwóch braci, którzy przyjechali z kraju oddalonego o tydzień drogi, i dwóch pozostałych. Wszyscy wydawali się być tak samo podekscytowani jak on.



Lawrence wsłuchiwał się w głęboki oddech śpiącego na jego piersi mężczyzny. Od kilkunastu minut gładził go leniwie po spoconym karku. Oprócz oddechu kochanka dochodziły do niego rytmiczne posapywania jego najlepszego przyjaciela.
Rozglądnął się po pięknie urządzonej sali. Prawie wszyscy już usnęli, mimo to było na czym zawiesić oko, bo lord Regan nie przyjmował tu byle kogo.
Lawrence przestał głaskać śpiącego na nim chłopaka i zsunął jego głowę ze swojej piersi na poduszki.
Usiadł i przeciągnął się. Na łóżku, w którym leżał, były jeszcze dwie osoby. Uśmiechnął się do siebie i sięgnął do nagich pleców leżącego kawałek dalej. Pogładził je z czułością, zahaczając o pośladek i udo. Mężczyzna poruszył się i mruknął coś, ale nie obudził się.
Lawrence uwielbiał mężczyzn, kochał ich towarzystwo. Dzięki Magnusowi miał ich teraz tylu, ilu chciał - od młodziutkich chłopców, po dojrzałych mężczyzn, o każdym możliwym kolorze skóry.
Jedynym problemem było to, że nie umieli go nasycić tak, jak tego pragnął, bo ludzkie ciała bardzo szybko się męczyły.
Na jego nieszczęście jego ojciec Lawrenca był Inkubem. Zakochał się w ludzkiej kobiecie, przez co on i jego wybranka zostali przeklęci. Matka umarła niedługo po tym, jak urodziła chłopaka, a ojca skazano na prowadzenie samotnego, ludzkiego życia.
Przez to, że był synem Inkuba, nie umiał się nasycić ludzkim ciałem. Ciągle chciał więcej i więcej, ale wszyscy kochankowie po jakimś czasie byli już wykończeni i zasypiali.
Lawrence wysunął się spod cienkiego koca i zgarnął szlafrok z podłogi.
- Gdzie idziesz? - zapytał zaspanym głosem blondyn, którego przed chwilą zssunął ze swojej piersi. - Zostań. - wyciągnął rękę do Lawrenca.
Ten nachylił się do chłopaka i pocałował go w skroń.
- Muszę zaczerpnąć powietrza. Śpij. - odpowiedział i odsunął się.
Blondyn patrzył na niego jeszcze chwilę, ale zaraz znowu zasnął.
 
W kącie sali, na największym łóżku, Magnusa zabawiało dwóch młodych mężczyzn. Oni jako jedyni jeszcze nie usnęli.
Lawrence wyminął ludzi śpiących na podłodze i podszedł do łóżka przyjaciela.
Uwielbiał na niego patrzeć. Magnus był naprawdę pięknym mężczyzną, a widok go w takiej sytuacji był jeszcze piękniejszy.
Jeden z kochanków klęczał między nogami lorda, a drugi całował go tak, jakby od tego zależało jego życie.
Lawrence zagarnął rude włosy chłopaka, który całował Regana, i odciągnął go na chwilę od jego ust.
- Idę się odświeżyć. Niedługo wrócę. Przynieść ci wina? - zapytał przyjaciela.
Rudzielec spojrzał na niego rozanielonym wzrokiem, jakby myślał, że Lawrence dołączy się do ich zabawy.

Magnus nawet nie zapierał się zbytnio. Zawsze był chętny by ucztować dzień dłużej. W odróżnieniu od Lawrence nie miał nadprzyrodzonych mocy i jeśli chciał bawić się do rana musiał odpowiednio dysponować siłami. Pozwalał więc często imprezie się rozkręcić i wybierał dla siebie tych, których najmniej "wyssał" Scott. Tym razem zabrał mu najpierw jednego chłopca, a gdy ten opadł z sił drugiego. Teraz pierwszy już zdążył się wyspać, a drugi nie opadł jeszcze z sił. Korzystał więc z ich obu. Rudzielec był bardziej zmęczony. Zamglony wzrok był więc związany nie tylko z podnieceniem ale i zmęczeniem. 
- Poproszę. - Ucałował swojego przyjaciela i pozwolił mu odejść. Wręcz westchnął mu w usta bo chłopak między jego nogami poczuł się zachęcony do intensywniejszej pieszczoty.

Lawrence oddał pocałunek. Potem nachylił się do rudowłosego i jego też pocałował, bardzo namiętnie, w taki sposób, żeby Magnus widział wszystko wyraźnie.
Drugą ręką pogłaskał włosy drugiego chłopaka i uśmiechnął się do Magnusa.
Zaraz się odsunął i wyszedł cicho z sali, nie dbając nawet o to, żeby owiązać się szczelniej szlafrokiem.
Zupełnie nie obchodziło go to, że służba Magnusa mogłaby poczuć się zgorszona widząc go prawie nagiego, przechadzającego się korytarzami w środku nocy.

Minęło zaledwie kilkanaście minut, jak Lawrence wrócił. W rękach trzymał dwie czarki, ale nie był sam... Za nim szedł wystraszony August - syn Lloyda, który służył w rodzinie Magnusa od lat, a niedawno, z powodu postępującej choroby, przekazał posadę jedynemu dziecku.
Chłopak zawsze był ułożony i posłuszny, słowa Magnusa traktował prawie jak świętość. Był na każde jego zawołanie i nigdy nie było z nim kłopotów.
- No już, nie spuszczaj głowy, tylko powiedz swojemu panu co zrobiłeś. - Lawrence wydawał się rozbawiony. Patrzył na zawstydzonego chłopaka z wyższością, prawie się śmiejąc.
August wyglądał, jakby chciał się zapaść pod ziemię.
Rzucił żałosne spojrzenie w stronę swojego pana i zaraz opuścił wzrok, jakby wstydził się patrzeć na Magnusa w takich okolicznościach.
Lawrence usiadł przy Magnusie i podał mu czarkę z winem.
Sam oparł się o nagą pierś przyjaciela, jakby się do niego łasił.
- Opuściła cię odwaga, chłopcze? - zakpił cicho - Czy zostawiłeś język za drzwiami?
August opuścił głowę jeszcze bardziej.
- Twojego służącego bardzo zaciekawiło to, co robi jego pan, bo zaglądał tu przez niedomknięte drzwi.
August znowu spojrzał na Magnusa. Wyglądał na całkowicie załamanego.
- Panie... - zaczął, ale głos mu uwiązł w gardle i nie powiedział nic więcej.

Służba Magnusa wiedziała jakie widoki może napotkać po nocy. Straż była zaś przyzwyczajona do oglądania nagiego tyłka swojego pana jak i innych mężczyzn, których używał w swoich ekscesach.

Lord rytmicznie posuwał rudzielca który wręcz wił się pod nim omdlewając. Drugi z chłopców leżał pod nim i miał w sobie członek rudzielca. Obaj więc czuli ruchy bioder Magnusa. On zaś miał widok na dwa pieszczące się kociaki. Zatrzymał się i spojrzał na swojego przyjaciela. Jego pośladki były mocno napięte uwydatniając dołeczki. Było to idealne miejsce by wbić w nie pięty gdy się chciało przyciągnąć go bliżej... mocniej. Ta chwila przerwy gdy słuchał Lawrence z uśmiechem rozbawienia sprawiła, że rudzielec zaczął błagać o ruch, o więcej, o finisz. Na chwilę oderwał spojrzenie od uroczej scenki by pochylić się nad rudzielcem. Zmienił jego pozycję delikatnie sprawiając, że już po paru energicznych wejściach jego jęk rozległ się po pomieszczeniu pieszcząc uszy tych, którzy jeszcze mieli siły. Koheron nie doszedł jeszcze. Chłopak będący pod rudym odsunął się. Jego wnętrze pełne było spermy rudzielca. Idealnie nawilżone by kontynuować z samym lordem. Gdy więc po tym jęku rudzielec całkiem opadł z sił Odsunął go na bok i objął biodra mężczyzny zazdrośnie.
Magnus odebrał czarkę z winem i usiadł obejmując Lawrence lekko ramieniem. Odsunął się w ten sposób od chłopaka. Jedynego mającego jeszcze siłę tej nocy. W odpowiedzi na rewelację podniósł brew jeszcze bardziej rozbawiony.
- Chłopcze. Ciekawość nie jest niczym złym. Nie masz się czego wstydzić.

- Panie Scott, dołączy Pan do nas? - Zapytał młody panicz zupełnie ignorując rozmowę Lorda i sługi. Skoro jego obecny partner był zajęty nie chciał marnować czasu i nocy na czekanie. Na czworaka przeniósł się do Scotta. - Pozwól mi się pieścić Lawrence. - Prosił szepcąc mu do ucha. Z jego wnętrza wciaż wyciekała sperma rudzielca i z całej przytomnej trójki imprezowiczów wyglądał na najbardziej używanego.
- Odejdź Auguście. Bądź obserwuj dalej. Możesz usiąść tam. - Odprawił chłopaka gestem ręki. Trzymał wciąż czarkę z winem. Spojrzał znacząco na przyjaciela i rozchylił poła jego szlafroka. Młody panicz potraktował to jak zaproszenie i od razu zanurkował do krocza Lawrence. Wypiął się też tak by Lord mógł w niego wejść gdy będzie miał ochotę. Czego nie omieszkał zrobić. Stuknął się jeszcze czarką z przyjacielem. -Przed uczta. Wyborny pomysł mój drogi.
August był uroczym chłopcem. Magnus uwielbiał odzierać takich z niewinności. Fakt, że obserwował go z ukrycia był pierwszym krokiem by sam do niego przyszedł prosząc o jego kutasa. Teraz jednak postanowił obserwować go tylko kątem oka. Młodzik ssał i jęczał aż całkiem nie opadł z sił. Magnus kontynuował z nim zabawę aż całkiem nie opadł z sił. Dopiero gdy chłopak dosłownie padł nie mogąc znieść więcej doszedł po raz ostatni tego wieczoru racząc w końcu sobą jego zmęczone ciało. On też odczuwał już skutki zabawy. Był pewien, że jego przyjaciel zniósł by jeszcze trochę. Spojrzał na pozostałych mężczyzn i objął go ramieniem kładąc się obok niego. Czułym gestem odgarnął włosy z jego twarzy.
- Jutro ma się pojawić dwoje jurnych książąt z południa. Gaston obiecał przybyć z nietkniętym młodzikiem, ponoć wojownik, który nigdy nie próbował kobiety. Będzie ich więcej. Jeśli chcesz, podzielę ich. Wejdą gdy pierwsi opadną z sił. Moi dzisiejsi goście mogą jutro nie być w stanie tak długo z nami ucztować. Mam nadzieję, że otrzymasz w końcu swoje pełne zaspokojenie.

August odszedł w kąt sali, ale próbował nie patrzeć na to, co robi lord Magnus. Nie powinien był się tu zakradać i podglądać. To brak szacunku, a szacunek do swojego wpojony miał od małego.
Ledwo mógł oddychać, tak bardzo ściśnięte miał gardło, a serce waliło mu w piersi tak mocno, jakby zaraz miało pęknąć.
Poczuł ulgę, kiedy posapywania ucichły. Wtedy odważył się spojrzeć w stronę łóżka. Miał ochotę wyprowadzić stąd lorda Magnusa, z dala od tego zepsutego Lawrence'a, z dala od tych niewyżytych mężczyzn, którzy go nie szanowali.
Lawrence oparł się o ramię przyjaciela i przebiegł dłonią po jego nagiej piersi.
- Nie mogę się doczekać. - powiedział wzdychając. - Być może przyprowadzimy z targu jeszcze jedną atrakcję. O ile nam się poszczęści. - zaśmiał się i spojrzał w kąt sali, gdzie stał młody blondyn. Lawrence uśmiechnął się szerzej na widok jego zagubionej miny. Nawet w półmroku widział, że twarz chłopca jest niezdrowo zarumieniona.
Patrzył na niego i rozmyślał o targu. Jego nie mógł doczekać się najbardziej. Nie do końca wiedział, co myśli na temat niewolnictwa, ale posiadanie podległego mu mężczyzny podniecała go. Oczywiście miał już sporo takich, ale byli zwykłymi ludźmi, którzy w jego towarzystwie szybko opadali z sił. Tym razem chciał znaleźć prawdziwy skarb. Kogoś, kto nie był człowiekiem.
Jego największym przekleństwem było to, że nigdy nie będzie mógł mieć nikogo na stałe. Jego ludzcy kochankowie tracili zdrowie, jeśli za często z nimi sypiał. Wysysał z nich życie. Dlatego nigdy nie spał z Magnusem. Bał się tego, że go skrzywdzi.
Pocałował przyjaciela w policzek i wyciągnął rękę, żeby odsłonić jego krocze spod kołdry.
- Auguście. - Lawrence uśmiechnął się pod nosem. August spojrzał na niego, nie ruszając się z miejsca.
- Podejdź. Twój pan jest brudny. Nie może pójść spać, póki go nie wyczyścisz. - prawie się roześmiał widząc minę chłopca.
Ten wbił jasne oczy w Magnusa, nadal nie ruszając się z miejsca.
Nie musiał słuchać rozkazów pana Scott'a.
- P...panie? - zająknął się. Miał zaschnięte gardło. - Mam przygotować kąpiel?
Tym razem Lawrence wybuchnął śmiechem.
- Jak uchowałeś przy sobie takie niewiniątko, mój kochany? - spojrzał na Magnusa i pokręcił głową. - Językiem, Auguście.

Magnus widział smutek w oczach przyjaciela. Pogłaskał go po policzku. Wiedział, że Lawrence czeka aż w końcu znajdzie się ktoś kto będzie w stanie dotrzymać mu kroku w łóżkowych ekscesach. Uśmiechnął się wiedząc do czego zmierza Lawrence.
- Mój drogi przyjacielu. Sam wiesz, że niewinność niektórych istnień jest największą rozkoszą gdy się ją odbiera.
Podniósł się i podszedł do chłopaka. Uniósł jego podbródek.
- Auguście. Udaj się do mojej komnaty. Przygotuj kąpiel. Nie wołaj jednak służby. Oczyścisz moje ciało własnoręcznie.
Odwrócił się do przyjaciela odprawiając chłopaka.
- Nie po to chroniłem jego niewinność tyle czasu by go z niej obdzierać dla innych.
Wskazał ręką na leżący tłum umęczonych ciał. Ucałował Lawrenca lekko.
-Ty jednak zawsze masz zaproszenie do mojej sypialni.
Powiedział i opuścił przyjaciela udając się do własnej komnaty by sprawdzić jak radzi sobie sługa. Nie planował obdzierać go z niewinności tej nocy. Zamierzał jednak mocno naruszyć jego światopogląd.

Czarnowłosy podparł się na łokciu.
- Dałbym wiele, żeby to zobaczyć, ale nie będę wam przeszkadzał. Liczę na to, że opowiesz mi, czy młody nie zemdlał z przejęcia. - przymknął oczy i też wstał z łóżka. Przewiązał szlafrok i dopił wino z czarki stojącej na szafce przy łożu.
- Pójdę do siebie. Do zobaczenia rano. - musnął polik Magnusa i wyszedł w ciemny korytarz.

August ledwo szedł. Latarnia w jego ręku drżała tak, że aż dziwne, że nie zgasła. Nie powinien przychodzić. Nie powinien podglądać. Co jeśli lord chce zostać z nim sam, żeby go ukarać? Co, jeśi dostanie baty, albo, co gorsza, jego pan zwolni go ze służby?
Napełnił wannę ciepłą wodą, rozpalił w kominku i przygotował czyste ręczniki.
Nigdy wcześniej nie towarzyszył swojemu panu przy kąpieli. Zwykle robiła to służba wyznaczona specjalnie do tego. On jedynie nadzorował, żeby wszystko było zrobione dobrze i na czas. Jak powinien się zachować przy nagim mężczyźnie?
Dolał do wody trochę pachnącego olejku i stanął koło ściany. Wyprostowany i gotowy na kolejne rozkazy.
Gdyby nie ta przeklęta ciekawość teraz byłby już w swoim łóżku...

Magnus przeszedł z sali zabaw do swoich komnat odziany jedynie w rozwiewający się na boki szlafrok. Widok onieśmielonego Augusta poprawił mu nastrój. Był już seksualnie zaspokojony. Niemniej ten chłopak od kiedy dorósł stanowił zbyt smakowity kąsek. Uważał, że to najlepszy moment żeby zacząć deprawację młodego umysłu.
- Auguście. Czy zadbałeś aby woda miała odpowiednią temperaturę?
Zapytał rozbawiony. Zrzucił z siebie szlafrok ukazując pełne męskiego piękna ciało. Nosiło parę znamion po walkach jak i zaczerwienionych miejsc po dzisiejszych ekscesach. Wszedł do wanny i przywołał go.
- Musisz ściągnąć górne odzienie. Twoje ubranie nie jest odpowiednie do tych czynności. Umoczysz je.
Oparł głowę o rant wanny i obserwował chłopaka z pod wpółprzymkniętych powiek.

- Tak, panie. - odpowiedział od razu i wyprostował się jeszcze bardziej. Wyglądał trochę jak pies, który na siłę stara się nie patrzeć na smakowity kąsek, ale wygłodniały wzrok co chwilę mu ucieka.
W głowie chłopaka trwała istna burza. Z jednej strony bardzo nie chciał widzieć swojego pana w takim wydaniu, ale z drugiej nie mógł wyrzucić z myśli widoku lorda Magnusa i tamtych chłopców.
Dlaczego to byli chłopcy, a nie kobiety? Gdyby to były kobiety jakoś łatwiej byłoby mu to zrozumieć. Lord Magnus był pięknym mężczyzną, mógłby mieć każdą pannę. Każdą, którą tylko by chciał.
Woda w wannie była przyjemnie gorąca. Odrobinę parzyła, ale od razu rozluźniła zmęczone mięśnie Magnusa.
- Panie, nie powinienem pokazywać się panu w innym stroju, niż mój oficjalny strój do pracy. - powiedział szybko. Może to był jakiś sprawdzian? Może lord Magnus sprawdza jak dobrze August zna zasady?
Wzrok jego pana powiedział mu jednak, że ten mówił poważnie. Zdjął więc kamizelkę i koszulę. Nie czuł się komfortowo stojąc półnagi w towarzystwie nagiego mężczyzny.
Podszedł do wanny i klęknął przy niej, biorąc do ręki miękką myjkę.
- Panie, czy panicz Scott długo tu zostanie? - zapytał i zamoczył myjkę w gorącej wodzie, z całej siły starając się nie patrzeć na mokrą pierś. Kątem oka widział kilka śladów po zębach.

Pierś Augusta wciąż była chłopięca. Znajdowała się teraz zaraz obok dłoni Magnusa. Pan nie wahał się ani chwili. Przejechał po drobnym różowym sutku palcami. Obserwował z satysfakcją jak delikatne ciało chłopaka reaguje na tak niewinną pieszczotę.
- Moi przyjaciele mogą bawić w moim domu tak długo jak sobie życzą.
Sięgnął mokrą dłonią do obojczyka chłopaka i szyi. Krople pachnącej wody zaczęły spływać po ciele biednego służącego.
-Auguście, czy zainteresowała cię już jakaś dziewczyna? Powoli wchodzisz w wiek w którym panienki potrafią mącić w głowie.
Zapytał obserwując go uważnie.

Zdawało się, że chłopak zapomniał jak się mówi. Otworzył usta, jakby chciał coś powiedzieć, ale zamknął je równie szybko.
Przez dłuższą chwilę słychać było tylko przyspieszony oddech służącego i kropelki wody wpadające do wanny z ręki Magnusa.
- Nie, panie. - kiedy w końcu się odezwał głos lekko mu drżał.
- Nie w głowie mi dziewczęta. Wolę skupić się na pracy dla pana. - nie mógł patrzeć na długie palce swojego pana błądzące po jego piersi. Odwrócił wzrok i trochę zbyt agresywnie zaczął płukać myjkę w gorącej wodzie.
- Proszę odchylić głowę, zmoczę panu włosy. - ręce widocznie mu się trzęsły, a on sam wyglądał, jakby nagle dostał gorączki.

Tak niewiele, a jednocześnie tak wiele dla młodego ciała. Uśmiechnął się i odchylił by mógł umyć jego włosy. Chwilowo przestał go drażnić i pozwolił by chłopak skupił się na czynności. Bawiło to jak później sunął gąbką po jego ciele i starał się utrzymać emocje na wodzy.
- Auguście, musisz na mnie patrzeć jeśli chcesz mnie właściwie umyć.
Odparł rozbawiony gdy chłopak zamknął oczy. Zbliżył usta do jego ucha gdy znów pochylił się by obmyć jego ciało.
- A czy ktoś ukradł ci już pocałunek?
Tym razem nie mógł się powstrzymać przed dowcipem i ugryzł lekko płatek jego ucha. Zaśmiał mu się w szyję.
-Jesteś tak słodki i niewinny Auguście. Wybacz proszę lecz nie mogę się powstrzymać przed takimi drobnymi psotami w twoim kierunku.
Powiedział i rozłożył się wygodnie w wannie.
-Moje podbrzusze musisz umyć samą dłonią Auguście. Gąbka jest szorstka, a ja dzisiaj jestem dość wrażliwy. - Powiedział później hamując śmiech.

Jak mógłby na niego patrzeć? Żaden z służących nie powinien oglądać swojego pana w takim wydaniu. Szczególnie, że jeszcze niedawno widział jak Magnus zabawia się z gośćmi. Dobrze wiedział, że nie będzie potrafił wyrzucić tego widoku z pamięci.
Zmusił się jednak, żeby na niego spojrzeć. Odłożył szorstką gąbkę i namydlił sobie dłoń. Zacisnął usta i wsunął ją pod wodę, na wnętrze uda Magnusa.
- Nie, proszę pana. Mówiłem już, że nie w głowie mi romanse. - odpowiedział trochę zbyt twardo, jak na niego. Urwał jednak, kiedy Magnus uszczypnął go w ucho. Zacisnął oczy.
W tym momencie August wydał z siebie dziwny dźwięk. Coś jakby bolesne chrypnięcie chorego zlało się z jękiem przyjemności.
Przez chwilę chłopak się nie ruszał, zastygł jak sparaliżownany. W końcu, z przerażeniem w oczach, spojrzał na swojego lorda.
Chciał zapaść się pod ziemię, uciec stamtąd...
Odsunął się i bez słowa wypadł z łazienki na zimny korytarz. Szybkim krokiem minął zdziwionego Scott'a, który chyba wybrał się do spiżarni po kolejny dzban z winem.
Mężczyzna oglądnął się za chłopcem i uniósł wysoko brwi. Czyżby Magnus go wystraszył? Patrzył, jak chłopiec znika za drzwiami, a sam ruszył w stronę łazienki.
- Ptaszyna ci uciekła. - zaśmiał się, wchodząc w gorące i wonne opary. - Właśnie półnagi przebiegł przez korytarz, jakby goniło go stado dzikich psów.

- Uszy, mój drogi. Nie spodziewałem się, że ma tak wrażliwe uszy. Będę musiał uważać na przyszłość. Jęknął z rozkoszy i tak przestraszył się własnych reakcji, że uciekł. Potrzebujesz by utulić cię do snu, czy dzban wina wystarczy?
Zapytał rozbawiony wstając z wanny i ocierając ciało ręcznikiem.
- Jutro wymyślę dla niego jakąś karę za porzucenie swojego obowiązku. W końcu nie dokończył mycia.
Rozbawiony Koheron był jeszcze przystojniejszy niż normalnie. Wytarty do sucha zignorował przygotowany materiał do otulenia się po kąpieli i podszedł do przyjaciela.
- Masz jakieś propozycje kary dla tak nieroztropnego młodzieńca? W końcu jego pan musiał dokończyć kąpiel samodzielnie! Oburzające, nieprawda?
Wciąż się uśmiechał, a w jego oczach błądziły iskry.