Upierdliwiec w kajdanach.

imię: Okrus

Rasa: Pół gigant- Sztucznie stworzona hybryda, mająca za zadanie niejako użyć siły gigantów, w bardziej kontrolowany sposób. Armie od wieków próbowały werbować wielkoludów w szeregi, lecz było to niezwykłe trudne zadanie. Ponieważ to dzikie istoty, które postrzegają mniejsze rasy jako coś do rozdeptania, albo też pomniejszą przekąskę. Pół gigant stanowi więc swoisty kompromis. Co prawda nie są tak wyrachowani jak ludzie, nie wspominając elfach. Mają jednak w sobie niebywały instynkt, potrafią reagować bardzo szybko, przez co są bardzo cienionym ochroniarzami. Tylko najbardziej zamożni mogą sobie pozwolić na usługi pół giganta.

Okrus siedział zgarbiony w limuzynie, przy boku szefa. O ile w swym dosyć długim życiu zdołał przywyknąć do tego, że nic nie jest robione na jego miarę i musi się często garbić i przeciskać. To do miejsc tak obleganych przez tłuszcze jak ten burdel nigdy nie przywyknie. W końcu jest w połowie gigantem, a to z natury samotnicy. Sam widok ludzi tłoczących się przy wejściu, wywoływał grymas na jego twarzy, a sama myśl, że ma tam iść i przeciskać w tym tłumie, napawała go obrzydzeniem. Szef jednak upierał przy tym, aby go tutaj zabrać, więc nie miał większego wyboru. Kto by pomyślał o facecie w tym wieku, odwiedzającym burdele niczym jakiś nastolatek? W półmroku zobaczył tylko ruch siwej czupryny i kierowce i kierowce otwierającego drzwi. Przed wyjściem z auta pomarszczona twarz, zwróciła w stronę Okrusa. Szef spokojnym, ale i stanowczym oznajmił mu.

-Dzisiaj musisz przekabacić na moją stronę jedną „księżniczkę”, więc postaraj się tego nie spierdolić.

Nie odpowiedział na słowa bossa, wiedział bowiem, że jeśli chodzi o interesy ten był nieustępliwy. Tak jak się spodziewał, jego pojawienie się tutaj dla co poniektórych ludzi, stanowiło niejaką atrakcje. Wyciągali telefony, robili zdjęcia. Szedł jednak za staruszkiem usilnie to ignorując. Przeszli przez klub nocny, gdzie szef dał znać właścicielowi. Następnie weszli po schodach na piętro, ciągnął tam długi hol pełen drzwi. Po stłumionych pojękiwaniach dochodzących zza co poniektórych, dopiero teraz zorientował na czym dokładnie jego zadanie będzie polegać. Szef od kluczył jedne z drzwi, pchnął je otwierając na oścież mówiąc.

-Poczekaj tutaj, on za chwile tutaj powinien przyjść. To dosyć wymagająca bestyjka, więc nie będę na Ciebie czekał. Tak jak mówiłem, nie spierdol tego.

No i został sam. Musiał przyznać, że to miejsce nie było speluną, wręcz przeciwnie, ociekało wręcz luksusem. Podłogi wyłożone marmurem, ściany obite hebanową boazerią. Po środku zaś stało duże dębowe łoże, w którym bez problemu można było zrobić zrobić orgie. Oczywiście jeśli jest się małym człowiekiem. Okrus usiadł na krawędzi łoża, zdjął marynarkę, rozpiął koszulę, odsłaniając muskularny tors. Maleńkie ludziki przeważnie lubią się w niego wtulać, także będzie to dobry początek...

Liriel spojrzał na swoje odbicie w lustrze. Intensywnie jasne spojrzenie przemknęło przez zarys wymalowanej twarzy, uwydatniającej kości policzkowe. Czerwone usta wygięły się w kuszący, zadowolony uśmiech. Rozpuszczone włosy opadały mu na ramiona, przesłaniając smukłą szyję, uwydatnioną przez skąpą, dopasowaną do ciała sukienkę z dużym dekoltem. Wyglądał dobrze. Bardzo dobrze. Jak każdego, pieprzonego wieczoru.
Był gwiazdą i jak gwiazda się zachowywał. Wiedział, ile klienci są w stanie zapłacić za spędzenie z nim chwili, nie mówiąc już o całej nocy. Marzyli, by ładne dłonie dotykały ich ciał, a usta szeptały zbereźne fantazje, o których mogli tylko marzyć bo za nic w świecie nie byłoby ich na to stać.
To nic, że oddawał swoje ciało. Oddawał je za luksus i właśnie w taki sposób się traktował. Jak wyjątkowy, ekskluzywny towar.
- Klient już czeka - mężczyzna w średnim wieku, stal oparty o ścianę po drugiej stronie pomieszczenia. Obserwował uważnie elfa, posyłając mu dobrze znany Lirielowi uśmiech. Daj z siebie wszystko. Mężczyzna był zarówno jego szefem jak i partnerem, chociaż relacje między nimi były bardzo jasne. Nie było między mini uczuć, tylko nocne rżnięcie i chęć posiadania. Damon był istotą bardzo terytorialną. Uważał elfa za swoją własność nawet, jeśli zajmował się innymi mężczyznami. Zawsze miał wrócić i być do jego dyspozycji, natomiast każdy przejaw buntu karany był biciem. Uderzeniami w bok ciała, by na pierwszy rzut oka nie dało się ich wychwycić.
- W porządku. Zobaczymy się później - elf wstał, pryskając szyję perfumami. Z wdziękiem wyszedł z pokoju, ruszając do wyznaczonego wcześniej pomieszczenia. Nie trudno było źle określić jego płeć.
Odetchnął, nim wszedł do pomieszczenia. Przybrał na twarzy najładniejszy uśmiech naciskając klamkę.
- Wybacz, że musiałeś czekać - powiedział na powitanie aksamitnym głosem. Uniósł lekko brew - mężczyzna był ogromny. Niewątpliwie różnił się od jego stałych klientów.

Wolał aby ów kurtyzana nie zawitała w tym pokoju. Dla kogoś takiego jak on, bliskie obcowanie z ludźmi, czy też ostrouchymi, zawsze było stresujące. Bo bardzo łatwo mógł takiego osobnika skrzywdzić, wystarczyło mocniej szarpnąć, a ręka czy noga już wyskakiwała z „przegubu”. Dlatego mruknął tylko niezadowolony, gdy w końcu drzwi się otwarły. Podniósł głowę, by zerknąć, kto to będzie mu dotrzymywał towarzystwa. Dziwny elf w sukience? Wielkolud nie należał do zbytnio postępowego stada, więc takie przebieranki jego zdaniem pasowały do cyrku, czy też teatru. Nie do domu uciech, ale co on może wiedzieć? Tak czy inaczej teraz to z późno na wycofanie i ucieczkę. Wstał z łóżka i podszedł do kurtyzany. Chłopak stał na wysokości zadania, jak to się ładnie mówiło. Położył dłoń na głowie, była ona na tyle duża, że przykryła ją całą. Wziął go pod pachy i uniósł do góry niczym małą lalkę, którą chce sobie obejrzeć. Grubym głosem głosem powiedział.

-Jesteś całkiem uroczy, tylko dlaczego się ubierasz w babskie ciuszki?

Po tych słowach odstawił chłopaka na miejsce. Przyklęknął przed nim na jedno kolano, tak by miał lepszy do jego ciała. Wierząc go między torsem, a zamkniętymi drzwiami.

Gdy mężczyzna wstał, dopiero teraz Liriel dostrzegł jak ogromny jest jego towarzysz. Sam uchodził za wysokiego, ale przy nim poczuł się momentalnie jak chuchro. Całkowicie instynktownie i bezwiednie, cofnął się o krok, gdy tamten do niego podszedł. Musiał unieść solidnie głowę, by moc przyjrzeć się jego twarzy zza ciemnej kurtyny ładnych rzęs.
Spiął się z przestrachem, gdy tamten go podniósł, zupełnie jakby nic nie warzył. Zacisnął palce na jego przegubie, niechętnie wyczuwając brak gruntu pod nogami.
Odzyskał spokój dopiero gdy znowu stanął na własnych nogach, uwięziony pomiędzy drzwiami a masywna sylwetką rozmówcy.
- Jesteś tu pierwszy raz, prawda? - spytał, oblizując wargi. Oparł się o ścianę, opierając dłonie na materiale sukienki. - Tak to tu działa. Spełniamy najdziwniejsze zachcianki klientów. Większość z nich lubi takie smaczki - wyjaśnił, odważnie wpatrując się w jego twarz. Ładne usta uniosły się z delikatnym uśmiechu. Był profesjonalistą, więc nawet dziwne zachowanie mężczyzny czy też jego podnoszenie, nie mogło wywołać w nim strachu.
- Mogę je zdjąć, jeśli takie jest Twoje życzenie, Panie - zaproponował.
- Jak mogę się do Ciebie zwracać? - spytał grzecznie. Klienci mieli wiele życzeń. Nie raz nazywał swoich towarzyszy na przeróżne, często czysto rozbrajające sposoby. Część jednak wolała, gdy mówiono im po imieniu. Ile istot, tyle preferencji.

Miał w zwyczaju sprawdzać w ten sposób jak bardzo odważna jest dana istota. Nic nie jest bardziej przerażające, niż nagła utrata gruntu pod nogami. Ponieważ było to coś przed czym nie można było się obronić. Srebrnowłosy jednakowoż dalej pozostawał niewzruszony. Ciekawe czy to odwaga, a może całkowite przeświadczenie o tym, że nikt go tutaj nie może nawet tknąć w nieodpowiedni sposób. Tak czy inaczej nielewe zmieniało to w jego planach, musiał po prostu go wygrzmocić, niezależnie od tego co grało mu w duszy. Gdy on tak rozmyślał, jego dłonie wykorzystując bliskość, błądziły po ciele kurtyzany. Musiał przyznać, że elf był bardzo miły w dotyku, bardziej gładki niż ludzka kobieta. Spojrzał mu prosto w oczy i powiedział.

-Możesz mówić mi Okrus. Powiedz mi szczerze, mój szef podsunął Ci pół giganta do zabawy, ale dlaczego. Co może na tym zyskać?

Nie mógł zdusić swojej ciekawości co do motywu tego działania, ale też wątpił iż uzyska jakąkolwiek odpowiedź. Srebrnowłosy to pewnie manipulant pierwsza klasa, więc nie będzie miał problemu, z zaspokojeniem jego ciekawości. Nie czekał na tę odpowiedź biernie. Chcąc zobaczyć ciało elfa po prostu rozerwał suknie na poły, nagi wyglądnął znacznie lepiej. Nachylił się, by dotknąć językiem sutka. Ten po kilku takich trąceniach stwardniał. Mruknął wyraźnie zadowolony taką reakcją ciała.

Elf westchnął cicho, mocniej wspierając się plecami o ścianę. Gdy ubranie zostało rozerwane, poczuł lekki chłód na rozgrzanym, miękkim ciele. Zmrużył nieznacznie powieki, wyciągając dłoń w kierunku mężczyzny, by przesunąć palcami po jego policzku. Jego drobna dłoń wyglądała zabawnie w stosunku do masywnej twarzy drugiego.
- Orkus? Brutalne imię - powiedział, uśmiechając się delikatnie. Pasowało do niego. Było mocne, agresywne i pierwotne. Pokusiłby się nawet o nazwanie go barbarzyńskim.
Wzdrygnął się pod pieszczotą języka. Oblizał wargi, wzdychając ciężko.
- Znam Twojego szefa - odpowiedział wolno, jakby z zastanowieniem. Przechylił głowę, a następnie uniósł nogę by oprzeć stopę na udzie rozmówcy w dumnej, stanowczej pozie.
- Rozmawiałem z nim raz czy dwa. Też prowadzi burdele, że jest tak bardzo zainteresowany moją osobą? - teraz to on spytał, lekko niezadowolony.
- Gdyby chciał, żebym był pod wrażeniem, mógł zabrać mnie na kolację. Albo po prostu porozmawiać. Pieprzenie się nie przekona mnie w żaden sposób. Do niczego, Orkusie. Nawet, jeśli będę krzyczał Twoje imię. Nawet, jeśli Twój fiut wyjdzie mi ustami. - odwrócił spojrzenie, tracąc początkowy entuzjazm. Czasami miał nadzieję na różniący się od innych wieczór, ale chyba nie powinien zbyt często marzyć.
- Możesz mu to przekazać. A skoro już tu jesteś...- przylgnął do jego ciała, otulając przyjemnym zapachem. - Powiedz, jak mogę sprawić Ci przyjemność?

Nie miał pojęcia o tym, że szef prowadził domy publiczne. I może nie ma w tym nic dziwnego, skoro jego gatunek słabo znosi miejsca tłoczne. Ale czy ten chłopak był aż tak cenny, by fatygować wielkoluda w miejsce którego nie znosi? Ryzykując przy tym, że podrażniony może kogoś uszkodzić, delikatnie to ujmując. Na pierwszy rzut oka nie zdawał być specjalny. Gładkie lico, cięty język, wręcz filmowy wzorzec prostytutki. Słowa elfa potraktował jako wyzwanie, w końcu na ciotę nie trafiło, żeby miał poddać się z wykonaniem zadania, zanim jeszcze za nie zabrał. Korzystając z bliskości elfa, zeszedł dłonią na pośladki, by po chwili bez większego ceremoniału, wepchnąć środkowy palec w tyłek. Był on wielkości ludzkiego przyrodzenia, więc przeważnie nie musiał rozpinać spodni, by zaspokoić kochanka. Tutaj jednak kosa trafiła na kamień, bowiem „szparka” pochłonęła palucha jak osobliwa czarna dziura. Na twarzy zaś nie pojawił ani nawet mały grymas dyskomfortu. Musiał więc pójść na całość, jak to mawiał stary Chajzer.

-Pozwól mi zaznać aromatu Twojej krwi, a na pewno będziesz na tyle zadowolony, że rozważysz propozycje szefa.

Ludzie, elfy i inne mniejsze humanoidalne rasy, stanowiły niemały przysmak w diecie pierwotnych gigantów. Do tego stopnia, iż stosunkowo niewielka ilość juchy, potrafiła rozbudzić nawet najbardziej ospałego kolosa, zmuszając do polowania. Historie znają przypadki wielkoludów trafiających na pobojowiska, wpadając tam w szał zabijania i pożerania. Całe szczęście w przypadku hybrydy, nie działało to tak mocno i pól gigant mógł nad sobą w pewnym stopniu panować. Jednocześnie stanowiło to niemały stymulant, afrodyzjak, którego żadna pieszczota nie mogła zastąpić.

Liriel szybko zauważył, że pieszczoty z pół gigantem zdecydowanie różnią się od pieszczot z rasami o połowę mniejszymi. Było w nich coś brutalnego, co wywoływało nowy rodzaj uczucia - niepewność. Elf miał potężną świadomość tego, że mężczyzna, gdyby tylko ośmieliłby się go jakkolwiek zranić lub uderzyć, mógłby go z łatwością doprowadzić do stanu krytycznego, nim ktokolwiek zdołałby przyjść mu z pomocą.
Choć jego dłonie na pośladkach były miłe, dalsza część odrobinę go zdumiała.
Nie zdążył powstrzymać głuchego jęknięcia, gdy tylko palec wsunął się do jego wnętrza. Nogi ugięły się pod nim i przez chwilę szamotał się w niekomfortowej, bolesnej sytuacji. Palce jednej dłoni zacisnął na ramieniu towarzysza, nie chcąc stracić równowagi.
- Chyba nie jesteś zbyt cierpliwy, hm? - spytał zdławionym szeptem, marszcząc ładnie wykrojone brwi. Dał sobie chwilę, by rozluźnić mięśnie, czekając aż ból bardzo wolno zamieni się w chociaż minimalną przyjemność. Ach, Ci gorączkowi klienci. Zawsze tylko się śpieszą, jakby nie mieli całej nocy przed sobą.
- Chcesz skosztować mojej krwi? - przylgnięty do jego ciała, zaczął delikatnie wodzić dłonią po jego klatce piersiowej. Wargi przycisnęły się do jego szyi, karykaturalnie wyglądającej jak ściana o dziwnej, szorstkiej fakturze. Poruszył biodrami znacząco, mocno, z westchnięciem zadowolenia nabijając się na tkwiący w nim palec.
- Żadnych ran na twarzy, szyi i ramionach - ostrzegł jedynie. Daimon by go chyba zatłukł na śmierć, gdyby zobaczył coś takiego.

Już sama zgoda ostrouchego, pobudziła wyraźnie Okrosa. Mrukną tylko swoim basowym głosem, a po całym ciele przeszło miłe mrowienie. Napalony niczym alkoholik na wódkę. Odsunął od siebie drobne ciało, do końca końca je obnażając. Jednym szybkim ruchem, zerwał do końca sukienkę, która teraz tylko zwisała na krągłych biodrach. W normalnych okolicznościach przyrody, pewnie zatrzymałby się tutaj, by podziwiać nagość i pieścić gładką skórę. Teraz jednak nawet nie spojrzał. Wstał, chwycił elfa za włosy i zatargał do łóżka,. Zatrzymał się tylko na chwilę, by ściągnąć koszulę, która teraz już go tylko krępowała i irytowała. Nachylił nad srebrnowłosym, schodząc głową od razu do jego krocza. Bez większego problemu wziął w usta całe przyrodzenie wraz z jądrami. Ssał je przesz kilka chwil jak landrynkę. Dopiero gdy stwardniało odpowiednio, wycofał się i skupił na samym czubku. Dłonią naciągnął skórę w dół, tak że wyszedł z niej całkowicie. Dopiero teraz zaczął przygryzać. Niewiele było potrzeba, by przebić delikatną skórę w tym miejscu. Członek zaczął obficie krwawić, Okrus począł go zaś doić niczym spragniony źrebak. Wielkolud zaczął głośno mruczeć, a jego ciało doznało wyczuwalnych drgawek...