Potrzask

First topic message reminder :

Potrzask - X pracuje nad Horrorami, sam w nich czasami gra, Y to jego bliźniaczy brat, który głosem sprawia, że omdlewają tłumy i na scenę lecą części bielizny. Nigdy nie walczyli ze sobą i zawsze dzielili się wszystkim gdyż braterska miłość jest śliczniejsza niż wszystko inne. Jak się potoczą sprawy kiedy pojawi się Z? Obaj bracia są zainteresowani, i żaden nie chce odpuścić. Miłosny trójkąt czy trudne wybory? Szukam uke (z)

Bliźniacy - Last Dragon
Chłopak w potrzasku - Panacea

Uśmiechnął się na propozycję zjedzenia w domu chłopaka. Zaproponowałby własny gdyby nie fakt, że przeszkadzał by im Scot.
- Posiłek w twoim towarzystwie będzie miły w każdym otoczeniu, ale jeśli proponujesz własne lokum moja ciekawość nie pozwala odmówić. - Uśmiechnął się szeroko. Gdy podszedł i skupił na nim swoją uwagę przesunął palcem wskazującym po jego policzku. - Tylko powiedz na co masz ochotę i podaj adres. Zamówimy na godzinę. Nie będziesz musiał gotować.
Zaoferował. 20 oznaczała, że na styk powinni zdążyć zniknąć z radarów Scota.

Zamyślił się chwilę, w końcu posyłając mu delikatny uśmiech.
- Jem większość rzeczy. Ale chińszczyzną nigdy nie pogardzę - powiedział spokojnie, odsuwając się, by wyciągnąć z portfela jedną z wizytówek, które kiedyś zrobił dla potencjalnych klientów. Najwyraźniej właśnie teraz się przydała.
- Proszę. Adres i numer mieszkania. To kamienica, drzwi są zepsute, więc bez problemu wejdziesz. Trzecie piętro. Drzwi będą otwarte - poinstruował. Bardzo możliwe, że Noon zastanie go po prostu przy kończeniu pracy, a najczęściej w zaciszu domowym słuchał głośnej muzyki, mógłby więc nie usłyszeć dzwonka czy pukania.

Zostawił Alexa by mógł w spokoju wybrać stroje na następny dzień a sam wyszedł do studia. Scot widząc go od razu nabrał jeszcze większego luzu. Gdy zapytano go o romanse odpowiadał ostro i dość wulgarnie.
- To jaka jest miłość twojego życia Scot?
-Sadystyczne umysły. - Odparł rozbawiony wokalista. - Noon by wolał żebym powiedział, że muzyka, ale kocham ten rodzaj psychodelicznego rocka i totalnej fazy na scenie którą dają mi własne kawałki i zespół. - Kamera na chwilę wyłapała Noona, który wzruszył ramionami na potwierdzenie tych słów.
- Twój brat w jednym z wywiadów powiedział, że on ma jedną kochankę. Pracę. Z tobą jest tak samo?
-Hola hola człowieku. Pytałeś nie miłość a nie kochanki.
Po tych słowach rozeszła się salwa śmiechu. Scot bezczelnie zaczął temat nowej osoby w kręgu jego zainteresowań. Noon nie miał wątpliwości, że chodzi o Alexa i modlił się w duchu żeby chłopak nie słyszał tego jak przedmiotowo myśli o nim jego brat i jak bardzo zbereźne rzeczy chciałby z nim robić.
Wywiad zakończył się komentarzem, że dobrze, że leci o właściwej godzinie i rozbrojeniem bomby przez redaktora. Scot podszedł do brata z szerokim uśmiechem.
- 48 godzin braciszku, inaczej pozostanie ci się dołączyć do tego jak ja będę rżnął ten zgrabny tyłek.
Noon zauważył jakiś ból w oczach brata i nie do końca rozumiał. W końcu była to swego rodzaju groźba.
- Scot, to nie jest zakład. I nie wolno ci krzywdzić innych. Pamiętasz?
- Nie ja go skrzywdzę tylko ty młotku.
Burknął bliźniak i ruszyli wspólnie do samochodu żeby pojechać na próbę.

19:30 Noon odbierał jedzenie z chińskiej restauracji zapakowane szczelnie w pojemniki żeby nie wystygło zanim z nim przyjedzie. Kamienica nie była w najlepszej dzielnicy więc zmienił spodnie na jeansy, a na koszulę ubrał bluzę. Zasadą potajemnych randek było nie zostać rozpoznanym ani nie dostać wpierdol. Drzwi kamienicy faktycznie były otwarte. Wdrapanie się na 3 piętro zrobiło mu jednak lekką zadyszkę. Zapukał, a gdy nikt nie odpowiadał nacisnął na klamkę. Cieszył się. Gdy wychodził próba była w połowie więc miał co najmniej 2 godziny całkowitego spokoju od brata.

Alex siedział pochylony nad maszyną do szycia, nie słysząc pukania przez grającą w tle, rockową muzykę. Noona dostrzegł dopiero po chwili, kiedy mignął mu gdzieś kątem oka, powodując, że wyprostował się, zgarniając kosmyki rozpuszczonych włosów za ucho.
- Jesteś - uniósł kącik ust w ładnym uśmiechu, wstając i odkładając na bok szpulkę nici. - Trochę się zasiedziałem. Przygotowuję na jutro stroje - wyjaśnił, szybko jednak porzucając temat pracy na rzecz skupienia się na swoim gościu. Zlustrował go uważnie od góry na dół, zatrzymując się jednak szybko na przystojnej twarzy.
- Niezła bluza - pochwalił nieco żartobliwie, skinieniem głowy zapraszając gościa do salonu. Mieszkanie było małe, niemal całkowicie zawalone wszelkiego rodzaju materiałem, wieszakami, strojami i manekinami.

Właśnie z racji wszędobylskości materiałów na których pracował Alex znalezienie sobie miejsca do siedzenia okazało się sukcesem dopiero po dłuższej chwili.
- Uznałem, że wtopię się w tłum, a przynajmniej spróbuję. Lubię czasami poczuć się normalnie. Bluza z kapturem i ciemne okulary zazwyczaj załatwiają sprawę.
Znalazł kawałek blatu gdzie odłożył jedzenie i wrócił do kuchni po talerze i sztućce. Nie tolerował pałeczek ani plastiku.
-Musisz niestety zrobić sobie przerwę. Teraz jestem tutaj ja i zamierzam ukraść całą twoją uwagę.
Odparł z uśmiechem. Dał chłopakowi talerz do ręki i wskazał torebki z jedzeniem.
-Karmienie cię będzie dla mnie pracą na pełen etat.
Powiedział lekko kąśliwie. Nie podobało mu się to, że Alex zapominał o posiłkach. Z dwojga braci on był matką i kwoką. Dbał żeby wszystko grało i gdyby nie nawał własnej pracy pewnie nie potrzebowali by Marcusa bo Noon zajął by się wszystkim.

Alex uśmiechnął się nieco zakłopotany, gdy Noon musiał zrobić sobie miejsce wśród nieznacznego bałaganu, jaki panował w salonie. Mieszkanie było małe, a najwyraźniej Alexander wiele pracował w domu, o czym świadczyły walające się materiały i kartki z projektami.
Nieprzyjemne uczucie jednak minęło, gdy jego rozmówca okazał wyrozumiałość, najwyraźniej czując się jak u siebie.
- Nie zamierzam skupiać się na niczym innym - przyznał, odbierając talerz, raczej ignorując kąśliwy ton głosu, zbyt zajęty rozpakowywaniem jedzenia.
- To miłe, że masz zamiar poświęcać mi swój czas. Wątpię jednak, by było go na tyle dużo, bym mógł tym czasem dzielić się z Twoim bratem - dodał, tym razem sam siląc się na drobną uszczypliwość. Postawił na stoliku wyciągnięte wino i dwa kieliszki, w końcu siadając wygodnie na kanapie, klepiąc zapraszająco miejsce obok siebie. Jeszcze raz pozwolił sobie na zlustrowanie przyjemnej sylwetki swojego gościa, unosząc kąciki ust w ładnym uśmiechu.
- Twój brat wie, że tu jesteś?

Noon usiadł obok niego. Po drodze ściągnął bluzę bo było mu zbyt gorąco. Zostawił ją na stoliku i wziął lampkę od chłopaka.
- Mój brat nie wie gdzie jestem i tak będzie lepiej. Mam wrażenie, że jest mniej stabilny ostatnio. Niewiedza da nam trochę spokoju. Przytulne miejsce. Sam urządzałeś?

Upił łyk wina, kiwając lekko głową. Nie drążył tematu Scota, domyślając się, że rozluźni to o wiele bardziej atmosferę. Na pytanie, zaśmiał się lekko i pokręcił nieznacznie głową.
- Straszny tu bałagan - przyznał, rozglądając się po nieco zagraconym salonie. - Często tu pracuję, więc nazbierało się sporo rzeczy. Wynająłem to mieszkanie z moim byłym chłopakiem. Razem je urządzaliśmy - odpowiedział, wzruszając ramionami. - Po rozstaniu, ja zostałem, a on się wyprowadził. Chyba jeszcze nie mam na tyle siły, by uporządkować całkowicie mieszkanie - wyjaśnił, ponownie upijając łyk wina, zatrzymując spojrzenie na swoim rozmówcy.

Po słowach po wywiadzie w głowie mężczyzny paliła się ostrzegawcza lampka. Jak jednak miał zaliczyć kogoś kto jeszcze nie pogodził się z poprzednim rozstaniem? To było nieludzkie...
- Lubię cię. Chciałbym by połączyło nas więcej niż praca. Jeśli jednak twoje rany nie są jeszcze zaleczone poczekam. Jestem cierpliwym człowiekiem. Twoja przyjaźń to i tak wielki luksus dla osoby takiej jak ja.
Odparł obdzierając się w pewien sposób z intencji i uczuć. Nie spuszczał przy tym wzroku z twarzy chłopaka.