Empata

Empata - Niezwykle czuły i wrażliwy chłopak odkrywa w sobie moc. Czuje emocje innych. Jest w stanie ich leczyć na odległość a nawet utrzymać przy życiu. Jest jednak ogromny koszt. Mdleje bądź wpada w śpiączkę w zależności od tego jak wiele "mocy" użyje. Na szczęście zawsze wspiera go przyjaciel... ale czy aby na pewno jest to przyjaciel?

Empata - X - Last Dragon
Przyjaciel - Y - Usagi

Zawód: Artysta / Empata


Historia:
Michael Arno urodził się jako syn farmera i nauczycielki. Swoje umiejętności odkrył w wieku lat pięciu. Utrudniało mu to bardzo naukę i nie pozwalało się skupić. Z tego powodu był opóźniony w nauce względem rówieśników o trzy lata. do 21 roku życia ma tylko podstawowe wykształcenie. Dopiero wtedy udaje mu się podjąć egzaminów i ukończenia szkoły średniej. Zajął się sztuką abstrakcyjną. Próbował nawet podjąć studia jednak udało mu się tylko przejść przez licencjat. Nie jest głupi. Ma problem ze skupieniem uwagi. Chwyta się zawsze zbyt wielu rzeczy na raz. Jego obrazy chociaż często nieczytelne przekazują emocje, które czuje w koło. Dzięki temu zostały docenione.
Poza małą galerią w której sprzedaje swoje dzieła zajmuje się też ratowaniem ludzi i zwierząt. Przez lata nauczył się w końcu dysponować swoją mocą na tyle by czynić sporo dobra. Jego numeru telefonu nigdzie nie znajdziesz. Wystarczy jednak, że napomkniesz że go potrzebujesz opiekunce, pracownikowi socjalnemu, policjantowi a on pojawia się sam u twoich drzwi.
Szczyt jego możliwości ujawnił się gdy utrzymał przy życiu starszego pana przez trzy godziny zanim przewieźli go do szpitala i podłączyli do respiratora. Podczas tej akcji poznał swojego przyjaciela. Mężczyzna jest przy nim już dobre 10 lat. Pomaga mu się podnieść gdy za bardzo przesadzi ale i dzielnie stoi u jego boku gdy nie robi nic doniosłego.
Związał się parę razy w życiu z kobietami, ale ze względu na swoją emocjonalną naturę i głębokie odczuwanie emocji nie wytrzymały te związki zbyt długo. Jeszcze jako gówniarz. Miał może z 18 lat, zrobił jednej z dziewczyn dzieciaka. Chłopak wychowuje się na farmie z jego rodzicami. Na szczęście nie odziedziczył jego skazy i jest całkiem normalnym zdrowym chłopakiem. Gdy dorósł lepiej rozumiał ojca i powód dla którego nie było go przy nim. Relacje mają więc całkiem dobre.


Charakter:
Mich jest osobą, która akceptuje prawie wszystko. Prawie. Nie akceptuje nietolerancji i zwyczajnego zła. Chętnie wyciąga pomocną dłoń i daje drugą szanse. Mimo to jest twardym facetem. Jak mawia jego mama: Kto ma miękkie serce musi mieć twardą dupę. Mich ponieważ emocjonalnie jest wrażliwy to dupę ma z tytanu wręcz.

Inne:

• Uwielbia jeździć na motorze
  
• Najczęściej pomaga ludziom z poważnymi problemami emocjonalnymi
  
• Uratował paru samobójców i ściągnął z grobu paru martwych.
  
• Gdy mdleje zawsze czuje się jakby umierał i miał się nigdy nie obudzić
  
• Czasami ma wrażenie, że jego ciało dostaje więcej energii i nigdy nie wie z czym się to wiąże
  
• Nie lubi być rozdzielany ze swoim przyjacielem. Ma w nim wielkie oparcie i jego brak wręcz sprawia momentami, że nie podejmuje się zleceń od razu. Woli poczekać aż będzie mógł być przy nim.
  
• Wstyd się przyznać, ale nie może dojść podczas seksu jeśli druga strona nie ma orgazmu, zdarzyło mu się za to przeżyć szczyt bo połączył się emocjonalnie za mocno z osobą w pokoju obok.
  
• Od mniej więcej 25 roku życia nauczył się zamykać na emocje innych. Nadal jednak nie potrafi odkryć które są jego dlatego ma problem z długofalowymi związkami.
  

• Urodzony jako pierworodny w rodzinie brytyjskich imigrantów.
• Ma dwie młodsze siostry: dwudziestoletnią Cassie i o dwa lata od niej starszą Maggie.
• Z zawodu jest nauczycielem angielskiego w liceum.
• Mieszka w niedużym, dwupokojowym mieszkaniu w centrum z czarną kotką Salem.
• Otwarty i cierpliwy, łatwo nawiązuje kontakt z innymi ludźmi, choć nie tak łatwo jest mu go  utrzymać; dlatego ma tak niewielu przyjaciół.
• Umeblowanie jego mieszkania składa się w głównej mierze z książek.
• Nie potrafi kłamać; zaczyna za bardzo kombinować i żywo gestykulować, co każdy, nawet niezbyt uważny, obserwator szybko zauważy.
• Wyjątkowo upośledzony plastycznie, krzywe ludziki z kresek to szczyt jego umiejętności.
• Niezły z niego kucharz i nie ma nic przeciwko staniu przy garach pół dnia, o ile gotuje dla kogoś.
• Nie znosi kawy, ale ma świra na punkcie herbat, zawsze ma w szafce co najmniej kilka rodzajów.

Arno powinien wiedzieć że jest wcześnie i że jego przyjaciel pewnie jeszcze śpi. Przecież była niedziela. Nie przestawał się jednak dobijać do drzwi aż się nie otworzyły. Wszedł od razu do mieszkanie i otaksował go spojrzeniem.
- Obudziłem cię? Przepraszam. Nie do końca zdawałem sobie sprawę, która jest godzina. Wczoraj dostałem informację o zamknięciu jednego chłopaka z twojej szkoły w zakładzie bo próbował popełnić samobójstwo. Ogólnie nie chce z nikim rozmawiać, a rodzice nie wiedzą co się dzieje. Potrzebuję twojej pomocy żeby się do niego dostać. I, nie wiem czy nie w innym aspekcie.
Widać było, że facet jest trochę nakręcony.
- Spędziłem całą noc z jego rodzicami gadaliśmy o...
Podczas gdy Eliot próbował się dobudzić on nadawał opowiadając całą historię życia dzieciaka, którą usłyszał od jego rodziców. Dywagował też nad możliwymi opcjami tego jak mu pomóc. Nie był w stanie powiedzieć ile energetyków wypił i kaw. Usiadł na fotelu i głaskał Salem, która zaczęła się kręcić pod rękami. Nie przeszkadzało mu, że przyjaciel coś robi. Potrzebował go.

Walenie do drzwi nie ustawało i nawet kiedy z całej siły przycisnął do ucha poduszkę, zdawało się jeszcze nasilać. Nie pozostało mu więc nic innego jak wygrzebać się spod kołdry, przy okazji skopując z łóżka kota, i z entuzjazmem godnym skazańca zmierzającego pod topór dowlec się do drzwi. Po drodze złapał koszulkę, zwisającą smętnie z oparcia krzesła, i narzucił na nagi grzbiet, żeby nie witać niespodziewanego gościa w samych bokserkach.
Ledwo otworzył drzwi, a Michael już rozsiadał się na jego ulubionym fotelu, trajkocząc o czymś, w czym dopiero po chwili Eliot rozpoznał całkiem dokładną biografię jednego ze swoich uczniów, Nathana.
- Wow, dobra, zwolnij trochę – przerwał mu w połowie zdania. - Nat próbował się zabić? – Natychmiast się obudził i poczuł, że musi usiąść, ale najpierw postanowił coś sprawdzić. Wrócił do sypialni po swój telefon i tak jak podejrzewał, gdy tylko ekran rozbłysnął, ujrzał kilka nieodebranych połączeń od kolegów ze szkoły. - Jeszcze raz. Powoli. – Usiadł na kanapie naprzeciwko przyjaciela. - I nie wiem, czego ode mnie oczekujesz. Jak niby chcesz się do niego dostać?

Wziął głęboki oddech. Spojrzał kotu głęboko w oczy.
- Masz w lodówce kawałek smakowitej wędliny i nie podzieliłeś się z nią? Nawet Trochę? Serio?
Tak to była chwila zwolnienia w wydaniu Micha.
- Może wypij herbatę. Zjedz coś, a ja zacznę od początku. Postaram się wolniej. Mam niedobór krwi w kofeinie.
Kiedy zdał sobie sprawę która jest godzina, i że pewnie nic nie wskórają przez następnych parę to postanowił zestopować. Milczał uparcie aż przyjaciel faktycznie nie przyniósł sobie herbaty i czegoś do jedzenia.
- Od początku tak? Nathan był wczoraj sam w domu. Jego rodzice zostawili go wieczorem i poszli do kina. To dorosły chłopak więc nie potrzebował niani. Miało ich nie być ponad cztery godziny bo planowali jeszcze kolację. Wrócili jednak dość szybko bo czegoś zapomnieli. Jego Ojciec, Pit, wszedł do jego pokoju żeby wiedział, że to on i się nie martwił, że ktoś się włamał. Zastał go z nożem w ręku próbującego podciąć sobie żyły. Był przerażony bo częściowo rozpruł już ją sobie więc wezwali karetkę. Kiedy ze mną rozmawiał mówił, że chłopak jest jak lalka. W jakimś transie wręcz. Ma puste spojrzenie i milczy. Psycholog nie był w stanie z nim porozmawiać. Mają go pod obserwacją. Nie chcieli ściągać jego kolegów bo to jednak delikatny przypadek. Próbowali za to nauczycieli. Nie wiem. Dzwonili do ciebie?
Gdy dostał odpowiedź kontynuował dalej.
- Jak na mnie coś wpłynęło na chłopaka. Lekarz nie pozwolił mi do niego wejść w nocy mimo zgody rodziców bo dali mu leki i spał. Ja zresztą sam po przebywaniu z jego rodzicami miałem problem z zebraniem się do kupy. W takim stanie lepiej abym nie oglądał dzieciaka. Obawiam się, że tutaj największy problem będzie z werbalizacją, chłopak pewnie ma wiele rzeczy z którymi sobie nie radził, w dodatku coś pchnęło go w tym kierunku, może jakaś manipulacja. Aby zadziałać nie wystarczy że będę go czuł. Muszę wiedzieć co się stało dokładnie w tamtym momencie. Tylko on nam może to powiedzieć. A ty jesteś jego nauczycielem. Lubi twoje lekcje. Wie, że jesteś otwartą osobą. Jest spora szansa, że uda się mu otworzyć przed tobą. A jeśli nie to będziesz stanowił oparcie dla mnie bo szczerze powiedziawszy to nie wiem do czego idę.