Life can be way sweeter with just a little bit of sugar

Zapowiadał się iście upalny dzień, a co za tym idzie - równie gorący wieczór. Diego pożegnał się z partnerem ostatniej nocy i wyszedł z hotelu w południe. Elegancki, pięciogwiazdkowy, a jaka miękka i wygodna pościel. Dodatkowo, jego przyjaciel podarował mu bardzo ładny łańcuszek z wisiorem w kształcie kolibra, to mu się podobało. Świeciło, wyglądało drogo, czego chcieć więcej. Wrócił do domu, by przespać się odrobinę przed nadchodzącym popołudniowym szałem. 
Jak dobrze, że jego brat był żywym budzikiem. Gdyby nie on, chłopak nie wstałby na otwarcie klubu. Zrzucony z łóżka zerwał się na nogi i pognał do łazienki, przyszykować się. Miał tylko dwie godziny. Szybko umył włosy i wystylizował je, dziękując w duszy Bogu, że nie jest kobietą, bo makijaż robiłby kolejne trzy godziny, co pogrążyłoby go kompletnie. Wziął również prysznic, wyszczotkował kły, wypsikał się ulubioną perfumą, którą dostał dwa tygodnie wcześniej od niemieckiego architekta. A niby ścisłe umysły są takie nieogarnięte.
-Hermano! Ile ja mam na ciebie czekać! - krzyknął zirytowany Salvador, czekając w przedpokoju. Diego narzucił na siebie obcisłe, czarne spodnie oraz brązową kamizelkę z połyskującymi akcentami. Zbiegł po schodach, jakby goniło go stado byków, włożył buty na nogi i obaj wystrzelili, żegnając matkę krótkim "do jutra". W połowie drogi zwolnili tempa, wszak mieli jeszcze bardzo dużo czasu, a należało omówić dzisiejszy pokaz tańca. Zgłosili się na grupówkę oraz solówki na scenie blisko baru, w którym pracował ich dobry znajomy, a oni pomagali mu czasem jako kelnerzy. Zapłatą była możliwość wypatrzenia sobie partnera na noc i uwiedzenia go. Łączenie przyjemnego z pożytecznym to coś, co bracia Dominguez uwielbiali w życiu. 
Dotarli na miejsce, wchodząc od strony zaplecza. 
-Jesteście już! Dobrze, że tak wcześnie. Reszty tancerzy jeszcze nie ma, więc możecie mi pomóc wyłapać klientów na świeże powietrze. Macie tu tacki z koniakiem. Rozdawajcie i zapraszajcie. Wymyślicie coś. Festiwal się zaczyna, a to idealna okazja na zarobek! A i dodajcie, że pierwsze trzy shoty przy barze gratis, jeśli zgodzą się na pieczątki i obejrzenie występów. Musimy korzystać, póki mam zapłacone za tę scenę. - wskazał na kolorowe, okrągłe podstawy, na których znajdowały się kieliszki o pojemności stu mililitrów, wypełnione alkoholem oraz dwa zestawy pieczątek ze znaczkiem klubu. Bliźniacy uśmiechnęli się tylko do siebie i niemo zaakceptowali powierzone im zadanie. Diego, zanim wyruszyli, wskoczył do dj'owskiej komórki i włączył głośno składankę Rickiego Martina, by rozgrzać atmosferę. 
-Happy Hours, señoras y señores! - krzyknął wychodząc z pomieszczenia na plac.
Podzielili się na dwa sektory, prawy i lewy, północny i południowy, jak zwał tak zwał. Ciemnowłosy w bardzo krótkim czasie zgarnął i zapieczętował grupkę rozbawionych kobiet oraz paru mężczyzn, prowadzonych przez jego wdzięk. Zauważył nadzwyczajny okaz stojący przy fontannie. Tanecznym krokiem zbliżył się do niego. Od razu widać, że turysta z daleka, nikt w przeciągu pięciuset kilometrów nie miałby tak bladej skóry.
-Hola señor. Klub "Hora del Flamenco" zaprasza na występy bardzo, ale to bardzo utalentowanych tancerzy, z okazji rozpoczynającego się festiwalu. Gwarantujemy dobry alkohol, wygodne siedzenia na widowni i świetną zabawę, a później gorące tańce przy najlepszej muzyce po tej stronie Hiszpanii. - uśmiechnął się uroczo do mężczyzny. Wolną ręką złapał jego szarą apaszkę i delikatnie pociągnął w swoją stronę, by móc kontynuować głębszym i bardziej uwodzicielskim tonem.-Trzy darmowe shoty przy barze i moje towarzystwo, za małą opłatą w postaci pieczątki na bladym, zarośniętym policzku i całusa. Co ty na to, señor? - był nieprzyzwoicie szczery i nachalny, ale to nie jego wina, że nieznajomy spodobał mu się do tego stopnia, że to jego wybrał sobie na ofiarę, której nie miał zamiaru opuścić do minimum dziesiątej rano. Gdyby miał przystojnego mężczyznę jak on na co dzień, czułby się jak w raju, a po materiale apaszki łatwo można było stwierdzić, że nie tylko on, ale i jego portfel grzeszył urodą. Oj, Salvador będzie zazdrosny.

Nie spodziewał się odnalezienia godnego przeciwnika. Zwykle mężczyźni typu "dojrzały samotnik" lgnęli do niego, bez języka w gębie. Małe, zmanipulowane móżdżki, potrzebujące zabawy i chwil rozkoszy w słonecznej Hiszpanii, idealne zwieńczenie wakacji, prawda? 
Ten był inny. Pewność siebie i chłód czuć było już z daleka, a skandynawska powaga byłaby w stanie powstrzymać przed podejściem każdego normalniejszego człowieka. Można było przewidzieć wszystko. Od wilczego warknięcia z pogardliwym spojrzeniem po zimne zignorowanie zwieńczone powróceniem do rozmyślań, ale Diego nie przygotował się na istny lodołamacz w postaci niskiego, ciężkiego głosu, tak chętnego do wkroczenia na szachownicę, która właśnie budowana była pod ich stopami, tak ujmującego. Na moment zaparło mu dech w piersi. Echo słów nieznajomego manipulowało kończynami Hiszpana, a gdyby nie otrzeźwiające potrząśnięcie głową, pewnie padłby na kolana rozkładając bezwładnie ramiona...i nie tylko ramiona. 
-To tylko początek. Mój prywatny cennik poznasz, kiedy pokażesz jak ładne łóżko masz w hotelu.  - odpowiedział entuzjastycznie, nie spuszczając wzroku z mężczyzny. Odwrócenie od niego spojrzenia byłoby oznaką słabości, a to odsłoniłoby wszystkie asy, które chował w majtkach. Przez dłuższą chwilę jedynie wpatrywał się w niego, a w głowie analizował ostatnie słowo. Nie znał go, albo nie pamiętał. Musiał przypomnieć sobie, czy kiedykolwiek miał do czynienia z kimś z krainy wiecznego śniegu. Był jeden Fin, ale na sto procent nigdy nie wypowiedział tak dziwnego wyrazu, musiał więc mieć przed sobą osobnika z innego, aczkolwiek bliskiego, rejonu. 
-Chodźmy, póki nie zabrali najlepszych foteli. Nie możesz przegapić występów, jak już mówiłem, naprawdę utalentowanych tancerzy. - przeniósł dłoń z apaszki na polik mężczyzny, po którym mało delikatnie przejechał paznokciami. Wciąż był zmieszany, może nawet zły przez roztrząsanie nieznanego określenia, ale nie mógł odpuścić sobie małego flirtu. Zbliżył się do jego twarzy i potarł nosem zadrapane miejsce, a następnie ucałował miękkimi, ciepłymi ustami.
-Nawet jeśli ten dziwny wyraz był obelgą skierowaną w moją stronę, dam ci podziwiać prawdziwą magię sceniczną. -uśmiechnął się uroczo, szybko wręczając siwowłosemu szklankę z koniakiem. Obowiązkowo każdy zainteresowany występem musiał dostać próbkę alkoholu barowego, a także wspominaną pieczątkę. Chłopak mimo kokieterii nie olał przydzielonego mu zadania, a dodatkowo miał już plan oznakowania nowego znajomego, dlatego nie zrobił tego teraz. Złapał za nieszczęsną apaszkę, jak za smycz i pociągnął za sobą.
-Za mną, Señor frío.