Let's sing together

Sprawa wygląda następująco, X i Y to gwiazdki muzyki. X jest w tym biznesie już jakiś czas, a Y dopiero co zabłysnął. To więc idealny moment by nagrać coś razem, w końcu ktoś tak znany jak X w połączeniu z kimś kto jest obecnie na językach wszystkich jak Y to genialne połączenie, które ma pomóc obu stronom.
Co jeśli z początku plan był inny?
Co jeśli X chciał się wbić w trend miłosnych piosenek i nagrać ją z inną artystką, ale ta niespodziewanie odmówiła?
Co jeśli X oświadczył, że nie ma zamiaru pisać następnej piosenki i nie pozwoli by jego praca poszła na marne, a biedny Y został niemalże zmuszony do zaśmiewania tej miłosnej piosenki z X'em?
Jak dużą burzę może wywołać jedna piosenka?
Ogromną.

– Jak to zrezygnowała?! – warknął podirytowany w mieszkaniu, jakby wybudzenie go z samego rana nie wystarczyło.
– Co ona sobie do cholery myśli?! Że tak z dnia na dzień może sobie zmieniać plany?! – ciężkie westchnienie wydostało się z ust Mamoru, gdy wciągał na siebie pospiesznie ubrania, wyskakując po chwili z mieszkania. – Zaraz będę w studio i jeszcze dziś będę miał pierwszą próbę tej piosenki... Nie, nie obchodzi mnie jak kogoś załatwisz, ja nie mam zamiaru pisać nowej piosenki tylko ze względu na jakąś laskę, która zrezygnowała... Dokończymy o tym na miejscu i lepiej by ktoś się znalazł do tej pory. – raz jeszcze warknął, rozłączając się. Cholera, co Ci ludzie sobie myślą? Tak po prostu wstaną, pomyślą przy kawie “A w sumie, niech się pierdoli.” i zaraz po tym dzwonią, aby o tym mówić?

– Dobra, pokazuj mi co masz. – rzucił bez jakiegokolwiek powitania swojemu menadżerowi, wchodząc do pomieszczenia gdzie się znajdował. W tej chwili chyba każdy by się nadał, ale jednocześnie nikogo by nie dał do tej roboty... Znów westchnął ciężko, stając nad biurkiem z założonymi rękoma.
– Najmocniej przepraszam Mamoru, ale nie ma w tej chwili niemal nikt nie jest wolny... – odparł posępnie osiwiały mężczyzna w kierunku zdyszanego piosenkarza, chociaż nawet nie dokończył, bo ten zaraz mu przerwał.
– Niemal? Czyli ktoś jest. Kto? – jest jakaś nadzieja, bo to jedno “niemal” może okazać się słowem klucz w tej sytuacji.
– Więc... Jedyna dostępna osoba na ten moment to pan Kazehaya Himitsuki, ale wątpię że drugi mężczyzna nadawać się będzie do...
– Nie znam go chyba jeszcze. Świeżak? – zapytał zaciekawiony nową osobą. Jakby tak o tym pomyśleć... Świeżak w duecie z kimś, kto już trochę się na rynku trzyma... Korzyść powinna wyjść dla obydwóch stron. – Zaproś go tutaj, jeszcze dziś zrobię z nim pierwszą próbę i okaże się co będzie z naszej współpracy. – podsumował wszystko, uśmiechając się lekko pod nosem. Jak nic z tego nie wyjdzie, to przynajmniej będzie miał świadomość, że próbował.
– Już się robi. – odrzekł menedżer, podnosząc telefon i dzwoniąc do pośrednika niejakiej wschodzącej gwiazdy.

Ten dzień miał wolny. Wreszcie mógł spokojnie spędzić czas, bez śpiewania, nagrywania czy czegokolwiek innego związanego z jego pracą. Lubił to co robił, ale czasem warto zrobić sobie mały urlopik. Dlatego dzień wolny spędzał w rodzinnym domu. A raczej posiadłości bo domem ciężko było to nazwać. Zażywał właśnie kąpieli w wannie z hydromasażem kiedy nagle rozdzwoniła się jego komórka. Zignorował pierwsze dwa telefony, ale w końcu wkurzony podniósł tyłek i narzucił na siebie szlafrok by podejść do szafki, na której leżał telefon. Spojrzał na wyświetlacz i niechętnie odebrał.
-Podobno mam dzisiaj wolne...- westchnął mężczyźnie do słuchawki.
-Mamy ofertę, nawet ciekawą ofertę- mężczyzna zaczął powoli.
-Jaką ofertę, nie wiem czy wiesz, ale jasnowidzem nie jestem- prychnął i przysunął sobie niewielki stoliczek do wanny, położył telefon na nim, wpierw jednak włączając tryb głośnomówiący i wrócił do wanny by dalej się relaksować.
-Dzwonił menadżer niejakiego Mamoru Okano, zapraszają nas dzisiaj do ich studia, Mamoru-san chce zrobić z tobą próbę do jego nowej piosenki, która ma być duetem. Zgodziłem się więc za godzinę mamy być na miejscu- wyjaśnił na co chłopak aż się podniósł.
-Co!? Czemu zgadzasz się za mnie stary pryku? Ja już nie mam nic do gadania?!
-To dobra okazja na pokazanie się, jesteś od niedawna w tym biznesie, potrzebujesz takich duetów by wybić się jeszcze bardziej, dlatego nie marudź już i przygotuj się, zaraz po ciebie podjadę, Hime-chan- zaśmiał się jeszcze i rozłączył nie dając dojść Himitsukiemu do słowa. Ten nie był zadowolony. Przecież miał dzisiaj leniuchować, a nie znów zajmować się pracą. Westchnął jeszcze potężnie i niestety musiał kończyć kąpiel by ubrać się i niedługo po tym już siedział w samochodzie o przyciemnionych szybach i jechał do studia, w którym na nich czekano.

– Dobra robota. – powiedział do menedżera, klepiąc go po ramieniu. Jakby to miało sprawić, że zapomni o tym, jak przed chwilą jeszcze darł się na cały głos... Wychodząc z pomieszczenia, dał mu jeszcze okejkę, doprawdy dobra robota, że sprowadzi jeszcze dziś kogoś. Co prawda chwilę musiał poczekać, więc to był idealny moment, by zaopatrzyć się w sztuczną energię z kawy. Zaraz humor ma się lepszy, gdy wszystko jest załatwione, no i ma się kubek gorącej, czarnej kawy. Chwilę musiał jeszcze cierpliwie wyczekać, więc przysiadł jeszcze na chwilę do tekstu. Ciekawe co ludzie pomyślą o tej piosence... naprawdę był to dla niego czas, by znów ruszyć swoją karierę z miejsca i wspiąć się gdzieś wyżej, coby był bardziej rozpoznawalny w showbiznesie, no i nie powtarzały się takie kwiatki, jak z uprzednią panienką...
Gdy tylko na miejsce dotarła nowa gwiazda, natychmiastowo dostał SMSa. Na szybko dopił kawę i zgarnął tekst ze sobą, wypadałoby w końcu i go pokazać. Biedak nie po to siedział nocami, by teraz się nie pochwalić zasłużonym kawałkiem pracy! Bez większego uprzedzenia otworzył drzwi biura, wkraczając do jego środka pewnym krokiem.
– Och, czyli wszyscy się zebrali. – zauważył, witając wszystkich lekkim machnięciem dłoni. Rozglądając się w pomieszczeniu miał trzy opcje do wyboru... W sumie dwie, w końcu jeden to jego menedżer... No dobra, nie będzie się wydurniać, bo zaraz rzuciła się w oczy nowa gwiazdeczka. Aż dziwne, że go nie znał, chyba musi zacząć się interesować światem wokół siebie trochę bardziej.
– Ty musisz być Himitsuki. – zwrócił się do chłopaka, podchodząc bliżej niego. Wyciągnął z lekkim uśmiechem dłoń w kierunku młodzika. – Dziękuję, że przyjechaliście, to naprawdę wiele znaczy. Więc mówiliście o czymś, gdy mnie nie było? Ach... – jeszcze podał chłopakowi kilka kartek. – Gdybyś chciał zobaczyć tekst, to tutaj jest. – dodał z uśmiechem na twarzy. Oby nic się nie spierdoliło, bo oficjalnie rozpierdoli całe to studio...

Podróż nie trwała zbyt długo. Umówione miejsce spotkania było niemalże w centrum miasta więc były lekkie problemy z dojechaniem, ale udało się i już w następnej chwili szli na spotkanie. Przywitał ich menadżer mężczyzny, który zabrał ich do biura i ugościł wzywając zaraz swoją gwiazdeczkę. Himitsuki w sumie nie był przekonany czy się zgodzić. Niby mógłby się pokazać z kimś bardziej znanym, ale z drugiej strony czy warto? Czy mężczyzna jest aż tak rozpoznawalny? Siedział za biurkiem bawiąc się stojącą na nim huśtawką newtona gdy mężczyźni rozmawiali o możliwej współpracy. Jeden tłumaczył czemu tak nagle, drugi, że nie ma problemu i takie tam pierdoły. Chłopak nudził się niemiłosiernie i już miał wstać by zwyczajnie sobie wyjść gdy nagle do pomieszczenia wszedł gwiazdor. Przywitał się niby miło po czym zwrócił się do Himitsukiego. Ten wyszedł zza biurka i podszedł by przywitać się z nim uściskiem dłońmi.
-A ty musisz być Mamoru- mruknął jakby to nie było oczywiste.
-Spokojnie, rozmawialiśmy jedynie o powodzie tak nagłej decyzji ze strony twojej jak i twojego menadżera- wyjaśnił spokojnie Koutarou- menadżer Himitsukiego - na zadane pytanie.
Karki z tekstem znalazły się w dłoniach chłopaka, a więc ten zasiadł tym razem na skórzanej kanapie i zaczął czytać. Czytał, czytał, a jego mina zmieniała się z każdym słowem na bardziej niezrozumiałą.
-Zdajesz sobie sprawę, że to pieprzone romansidło?- spojrzał wreszcie na autora tekstu.
-''Owinęłaś mnie sobie wokół palca, za pomocą ust i języka'' co to ma być? Jeszcze mi powiedz, że ja mam ci robić za Julię, Romeo- prychnął wstając. Nie podobał mu się ten koncept, a teraz zaczynał pokazywać swoją nieco nieznośną i niekulturalną stronę.