Przysięga Hipokratesa

Imię: Saphir
Nazwisko: Nash
Wiek: 24 lata
Wzrost: 176
Kolor oczu: Jasnoniebieskie
Kolor włosów: Jasnoszare, płowe...

Wygląd: Kotik jest niskim, szczupłym chłopakiem o wysportowanym, giętkim (nawet bardzo) ciele, ozdobionym gdzieniegdzie kolczykami. Na prawym uchu wiszą mu cztery obręcze,  przekute ma też  przyrodzenie, miejsce nad nasadą ogona i język. Porusza się z gracją i lekkością często (nieświadomie) poruszając przy tym biodrami. Ubiera się zależnie od okazji. Na co dzień często nosi wyciągnięte koszulki i dziurawe jeansy, zdarza mu się jednak wciągnąć na siebie coś wyzywającego.
Włosy często kontrastujące z czarnymi ubraniami opadają mu miękko na oczy i kark.

Ciekawostki:
* Pracuje dorywczo, co jakiś czas bawiąc się tym w namiastkę normalnego życia.
* Jest perfekcjonistą
* Uwielbia się bawić, szaleć, imprezować.
* Ma słabość do starszych mężczyzn
* Lubi wydawać się niegroźny, często perfidnie zgrywając niewiniątko
* Choć strzelanie nie wychodzi mu najlepiej, jest w stanie zadbać o własne bezpieczeństwo
* Kocha ostry sex, nimfomania wyziera mu z oczu
* Tańczy, ale tylko, gdy nikt nie widzi. Chyba, ze chodzi o taniec na rurze. Wtedy odstawia pokazówkę godną mistrza.
* Uwielbia muzykę rockową
* Nienawidzi zimnej wody
* Kotik nie płacze. Kotik pali.
* Jego znajomi twierdzą, że nie ma kręgosłupa.
* Ma niesamowicie czuły ogon, uszy, i plecy
* Nienawidzi, gdy ktoś mu rozkazuje. Ma też konkretne problemy z respektowaniem autorytetów.
* Nie lubi (i nie umie) rozmawiać o emocjach
* Nie przywiązuje się do nowych ludzi. Ma stałe, zaufane grono znajomych, każdy obcy to towar przejściowy przeznaczony do zaliczenia i oddelegowania.
* Utalentowany kieszonkowiec. Sprawne ręce to podstawa
* Opiekuje się nim starszy kumpel; zjarany, nieogarnięty i niemal morderczo niepozornyKrólik Klemens

Pół godziny później zamaskowana pielęgniarka powróciła by raz jeszcze przeszkodzić swojemu pracodawcy i poinformować, że spodziewany klient pojawił się wraz z protegowanym. Przy słowie opisującym podopiecznego głos dziewczyny drgnął nieznacznie, jednak nie sposób było określić co konkretnie wydaje jej się niewłaściwe. Zgodnie z zaleceniami obaj mężczyźni zostali umieszczeni w osobnej sali i pozostawieni w zawieszeniu do pojawienia się właściciela placówki.

Czekając na lekarza Kotik usiadł na stole i wbił spojrzenie w ustawionego po drugiej stronie pokoju Klemensa. Królikowaty palił, jak zwykle z resztą, roztaczając wokół siebie przyjemną i niewątpliwie rozluźniającą woń tytoniu i marihuany. Opierał sie plecami o ścianę, ze skrzyżowanymi rękami i milczał dobitnie, w ten swój trudny do opisania, wymowny sposób.
Saphir westchnął ciężko i skrzywił się, gdy miast zamierzonego teatralnego spektaklu wywołało to dość upierdliwy ból.
- Ale tak dla jasności, przeszkadza ci to, że przespałem się z celem, czy fakt, że zdążył mnie drasnąć?-Zapytał, nie mogąc dłużej znieść niemal ojcowsko upierdliwego spojrzenia swojego szefa. Klemens zaciągnął się i zastrzygł uszami, raza przechylając nieco głowę.
- Głównie tapicerka. Nigdy wcześniej nie musiałem prać przez ciebie tapicerki.- Przyznał, marszcząc przy tym nos z niezadowolenia.- Nie wspominając o tym, że miałem inne plany na tę noc.- Dorzucił jeszcze, zerkając przy okazji na zegarek, zupełnie jak gdyby każda minuta tutaj oddalała go od jakiegoś nieznanego Kotikowi celu. Fakt faktem Klem miał rację, jednak Saphir nie miał nastroju by mu ją przyznawać. Zamiast tego prychnął niefrasobliwie, wzruszając ramionami i krzywiąc się odruchowo gdy ponownie przysporzyło mu to nieco więcej bólu.
- To tylko parę zadrapań. Parę szwów i będę jak nowy. Z resztą...- Wyprostował się nieco, słysząc kroki na korytarzu, odruchowo poruszając palcami, jakby chciał sobie przypomnieć, że pazury są dokładnie tam, gdzie były.
- Nie rób Kotik. To nie jest człowiek, z którym mam zamiar się dziś użerać.- Klemens oderwał się od ściany i przygotował się na wejście lekarza. Jasnowłosy prychnął olewczo, machając ogonem z irytacją. Zaraz jednak drgnął lekko widząc sylwetkę pojawiającą się w drzwiach. Wielokrotnie zdążył słyszeć o prowadzącym klinikę Thanatosie, jednak szczęściem nigdy nie potrzebował jego doraźnej opieki. Gwoli ścisłości, założenie szwów na brwi i boku też nie wydawało mu się potrzebą pierwszej ręki, nie mówiąc o duperelach takich jak oczyszczenie śladów ugryzień, niemniej Kelemns wydawał się dość niezadowolony, by nie powiedzieć zaniepokojony takim spadkiem jego formy i prawdopodobnie, na swój własny, króliczy sposób próbował mu dać wszystko co najlepsze. A Thanatos niewątpliwie był właśnie tym czymś. Gdy tylko wszedł do pomieszczenia kotowaty poruszył się niespokojnie, zupełnie zapominając o dotychczasowym nawyku specyfikacji zagrożenia. Zamiast tego rozszerzył nieco oczy i uśmiechnął się delikatnie, natychmiastowo i całkowicie naturalnie przyjmując dla siebie nieco korzystniejszą pozę. Dopiero po pierwszym, nieco olśnionym spojrzeniu zabrał się za ocenianie wad i zalet oraz potencjalnych niebezpieczeństw w razie, gdyby jednak doszło do walki. A im dłużej oceniał, tym bardziej zadowolony był.
- No no....- Mruknął z uznaniem, zaraz przesuwając spojrzeniem na Klemensa.- Rozumiem, że o niego się nie pogniewasz?