Crossroad Blues

∞naczynie demona pochodzi z Kansas;
∞na przedramieniu wytatuowane ma „333 only half evil”dynie z panami;
∞w jego asortyment wchodzi dosyć klasyczny zestaw demonicznych mocy, opętanie, zwiększona siła, jakaś telekineza, nic specjalnego, w końcu w hierarchii za wysoko nie jest;
∞żeby nie był ograniczony tylko do tego, potrafi też walczyć wręcz, dosyć skutecznie do tego;
∞jest lekkim masochistą, lubi sobie lekko pokurwić pod nosem, gdy się bawi żelazem;
∞typowy osobnik, który żyje chwilą – bawi się ile może, robi problemy, lubi prowokować, specjalnie kręci się w miejscach lubianych przez łowców i ogólnie jest niegrzeczny;
∞mimo to przez swoją słodką buźkę nie jest brany za często na poważnie;
∞nie jest oficjalnie po żadnej ze „stron” – żyje tak, by jemu było dobrze, toteż wydawanie swoich, by własny kark mieć bezpieczny, jest dla niego na początku dziennym;
∞dodatkowo z łatwością idzie na układy, oczywiście z profitem dla siebie, miłosiernym samarytaninem przecież nie jest;
∞nie ma stałego miejsca zamieszkania, ale jakimś cudem zawsze znajdzie jakąś obskurną, tanią melinę na jakiś czas;

- historia większości łowców zaczyna się od drastycznych scen, w których ginie ktoś z ich najbliższych. A on po prostu znalazł się w złym miejscu o złym czasie. Gdy miał niecałe 20 lat był świadkiem egzekucji Dżina, co zafascynowało go do tego stopnia, że następne kilka lat swojego życia poświęcił na szukaniu informacji na temat tych i innych istot;
- nie ma żadnego wyższego celu w zabijaniu potworów. Owszem, nie pozwala by niewinnym ludziom stała się krzywda, ale nie poluje dla samego ratowania ich. On po prostu chce być w tym najlepszy, jak w sporcie. Tak, to bardzo prawdopodobne, że jest psycholem i zwyczajnie go to kręci...
- zawsze poluje sam. Chyba, że w towarzystwie swojego wiernego demonicznego pieska;
- jedyne co posiada na własność to motocykl Harley-Davidson Heritage i domek w górach na zupełnym odludziu (kiedyś będzie trzeba przejść na emeryturę, jeżeli dożyje);
- obecnie bardziej ufa pewnemu zaprzyjaźnionemu wampirowi niż innym łowcom
- ma kilka ładnych tatuaży.

Słońce już zawijało się za horyzont, pokrywając niebo różowawą poświatą. Zaiste piękny zmierzch, przynajmniej nie ma tutaj błyszczących wampirów, tyle dobrego. Uśmiechnął się pod nosem, gdy stał podparty pod zniszczoną ścianą kamienicy, na której ironicznie namalowane było graffiti anielskich skrzydeł. Prawie mu pasowały. Przyglądał się z zaciekawieniem ludzią, którzy jakby z paniką uciekali do domów, nawet bezdomni gdzieś zniknęli, a pozostały jedynie nieliczne jednostki pozostały na ulicy.
- Coś się dzieje... - mruknął zadowolony, już rozglądając się za swoim ulubionym łowcą. Gdzie ten jego człowieczek? Nie po to zmieniał swoje plany, aby teraz tamten się wycofał! Jak ten czas szybko leci, przyznałby, iż ledwo tydzień minął odkąd przedłużał immunitet u łowcy, hah! Zaraz wydawanie innych demonów stanie się rutyną. Jak dobrze, że rodzą się ostatnio na poziomie grzybów po deszczu.
- Dalej, dalej... - wręcz stękał pod nosem, rozglądając się wciąż na boki. W końcu wyciągnie telefon z kieszeni, by zadzwonić do swojego myśliwego.
- No i gdzie ty kurwa jesteś, nie mam całej nocy na Twoje szlajanie. - odezwie się do telefonu, szybko rozłączając się po chwili. Dupek jeden z niego, żeby chociaż mu później postawił coś do picie, to będzie zadowolony, ale pewnie nawet na to nie ma co liczyć... Ach Ci łowcy, tylko o sobie myślą. A poszedłby z chęcią do baru, gdzie siedzi najwięcej takich jak jego boy...

Co za cholerna diwa z tego jego demoniska. Pięć minut nie może poczekać, bo zaraz się obraża. On tu ważne rzeczy robił, świat ratował. A nie włóczył się gdziekolwiek i z kimkolwiek jak zgrabne cztery litery blondyna.
No dobra, stwierdzenie, że świat ratował to jednak lekka przesada. Obecnie to próbował uratować swój własny tyłek. Plan ostatniej akcji nie do końca poszedł po jego myśli i jakiś pieprzony doktorek za bardzo zaczął węszyć dookoła niego. Musiał szybko kończyć polowanie i zwijać się z całym swoim dobytkiem.
Po kilku minutach na chodnik w końcu zajechał wyczekiwany przez demona czarny Jeep, oślepiając go światłami. Benjamin wysiadając rzucił na chodnik niedopałek papierosa i zgasił go podeszwą ciężkich buta.
- Zbieraj się do środka. Przeprowadzam się, Słoneczko, trochę mi się śpieszy -  warknął bez zbędnych powitań. Przeszedł na stronę pasażera i przerzucił leżącą na siedzeniu zdezelowaną torbę podróżną do tyłu, otwierając mu drzwi. No do prawdy, niemożliwie szarmancki gest jak na niego.
Rozejrzał się dookoła, mimowolnie przecierając kciukiem wciąż świeże rozcięcie na skroni. Chyba nie tylko dociekliwy pan doktor okazał się sytuacją, której nie przewidział.

No nareszcie! Karoca po niego nadjechała z księciem w gratisie! Z uśmiechem stanął na drodze jeepa, czekając aż ten wyhamuje centymetry przed nim. Pieprzony pojeb, ale lubił to uczucie życia na krawędzi. W końcu to nie jest raczej jego ostatnie życie. Bystry jest, to póki nie siądzie w jaką pułapkę na demony, to przeżyje. Przynajmniej sam miał o sobie takie zdanie.
- Myślałem że już się nie doczekam. - rzucił w stronę mężczyzny z uśmiechem, gdy ten wysiadał z pojazdu. Jakiż to z niego kochany dupek, nieprawdaż? Ciekawe co tym razem zmusiło mężczyznę do tak nagłej zmiany planów? Będzie miał się z czego pośmiać przez najbliższy czas? Oby tak.
- Och, pomyślałeś o mnie... Znowu będę musiał szukać nowej meliny, a tutaj już tak mi się podobało... - odpowie mu z jakże sztucznym smutkiem w głosie, słysząc te agresywne warknięcia w głosie łowcy. Coś musiało się strasznie spierdolić, żeby nawet jego człowieczek po prostu spierdalał, hah!
- Och, ty dżentelmenie. - rzuci w odpowiedzi na jego gest, bo takich luksusów, to już dawno nie uświadczył! - To co, może od razu oddasz mi swoją duszyczkę? - zapyta z uśmiechem, klepiąc go zaraz po ramieniu, coby się na niego nie obraził. - Żartuję oczywiście. Bez Ciebie nie mógłbym tutaj tak sobie po prostu chodzić. - doda szybko, po czym skieruje dłoń na skroń Benjamina z niemałym uśmiechem.
- Ale ten ktoś chyba już nie żartował, co? - tak zgrabnie jak wcześniej powędrowała dłoń na skroń łowcy, tak teraz demon przejdzie obok niego, wsiadając do środka pojazdu i rozsiadając się już wygodnie. Już czuł się jak w domu, układając nogi na desce rozdzielczej samochodu, prezentując z dumą swoje nowiusie, proste, acz klasyczne kowbojki.
- Zajebiste nie? Zawsze takie chciałem, więc je mam. - uśmiechnie się niewinnie, do mężczyzny. To jak je zdobył pozostawi już jego wyobraźni.
- No to dokąd jedziemy panie kierowco? - zapyta uradowany, klepiąc mężczyznę w udo zaraz jak ten usiądzie w samochodzie.