Obcy w Sieci

First topic message reminder :

Imię: Ferdynand

Wygląd:

Trochę o postaci: Nomadzi są chyba jedynymi ludźmi żyjącymi poza murami ogromnych miast, które przypominały mrowiska nie tylko z wyglądu. Miliony ludzi spięci w jedną wielką sieć, która była powodem wygnania dla tych którzy nie mogli się pod nią podłączyć. Rodzina Ferdynanda przemierzała równiny, będące ziemią niczyją od ponad pięciu dekad. On sam został jednak wygnany, po tym jak w przypływie gniewu zabił starego wodza klanu. Aby przeżyć musiał zbliżyć do miasta i nawiązać współprace z "mrówkami".  Przewoził nielegalną kontrabandę dla karteli, nie byli oni wybredni jeśli chodzi o towarzystwo.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

To miała być mała, prosta robota. Od co kolejny zakazany luksusowy pakunek, dla kogoś nie mogącego znieść dziwacznych ograniczeń, narzuconych przez starszych i mądrzejszych. O dziwo większość towaru stanowiły zwierzęta. Możesz ćpać, ruchać i zabijać, ale domowy kocur to prawdziwe nemezis z którym miasto nie może sobie poradzić. Ferdynand znajdował w zdezelowanym budynku, relikcie przeszłości tak zwanej stacji benzynowej. Dzisiaj tylko Nomadzi używają paliw kopalnych do napędzania pojazdów,  miastowe mrówki  uważały taki stan rzeczy za barbarzyństwo, dlatego wszelakie dymiące maszyny były zawsze niszczone z religijnym zapałem. Ferdynand siedział na podgniłej, skrzypiącej kanapie. Nerwowym wzrokiem wpatrywał w ekran swego telefonu, kolejny przeżytek którego używali tylko jemu podobni. Pośrednik który miał dostarczyć informacje o pakunku, spóźniał się jak nigdy wcześniej, zostawiając go w niemiłej sytuacji. On był odpowiedzialny za transport, wymówki raczej nie przekonają gangsterów dla których pracował, a wolał tego uniknąć rozlewu krwi. Kartele były dla niego jedynym sposobem utrzymania, męska duma nie wytrzymała by powrotu do klanu i błagania o azyl. Nie było wyjścia, musiał zadzwonić do znajomego speca od tej  sieci. Wszystkie mrówki były do niej wpięte, dzięki można było ich zlokalizować. Dlatego właśnie gangi potrzebowały kogoś niepodłączonego, aby dokonać przerzutu towaru.  Wybrał numer, jednak ze głośnika popłynęła tylko cisza. Czyżby dalej dąsał? Mimo to zaczął mówić.

-Wiem, że ostatnio byłem dosyć nachalny i Cię obraziłem, ale teraz wdepnąłem w niezły szajs i tylko ty możesz mi pomóc. Kontakt miał się do mnie zgłosić, ale widocznie coś mu się stało. Mógłbyś go znaleźć w tej waszej sieci? Na pewno znajdę sposób aby tobie odwdzięczyć za tą przysługę.

- Rozwiń swoją myśl. Co znaczy dla ciebie partnerstwo? Jak na razie mam wrażenie że próbujesz mnie zastraszyć. - powiedział spokojnie obserwując go w nonszalanckiej pozie.
Zerknął spod rzęs na swojego wysłannika, wydawał się być przerażony. Westchnął, wstał i podszedł do niego by położyć mu ręce na ramionach w uspokajającym geście. Pomasował jego spięte barki, nie chciał bez sensu stracić tak wiernego pieska, skoro blondie go nie uszkodził.
- Możesz poczekać na zewnątrz... - zamruczał mu do ucha.

Zachowanie tego chłopaka było dosyć dziwne dla Ferdynanda, takie posłuszeństwo wydawało mu się chore. Czyżby ludzi podłączonych do sieci też można było hakować? Jeśli tak, to cieszył z tego, że jego głowa nie jest kompatybilna z tą technologią. To prawda, luksusy i wygody tego nowego świata wyglądały kusząco, lecz sama myśl o byciu tak kontrolowanym irytowała go niezmiernie. Zostali więc sam.

-Nie miałem zamiaru Cię zastraszać, ale Twoje uniki pewnie i świętego doprowadziłyby do szału

- Jesteś przewrażliwiony. Ludzie mnie kochają. - odpowiedział obserwując jak jego pachołek wychodzi zmiękczony czułym dotykiem i słodkim szeptem Jimmiego.
Gdy w końcu zamknął za sobą drzwi spojrzał na blondyna z irytacja.
- Unikałem cię, bo nie chciałem być znaleziony, ale ty oczywiście nie masz za grosz taktu i ciągle próbowałeś się dowiedzieć, kim jestem. W końcu byś mnie wsypał. - warknął zasłaniając roletę w oknie.
- partnerstwo czyli 50/50,tak? Czy musiałbym się ujawniać?

Chłopiec targował się ostro, lecz dla Ferdynanda nie miało to znaczenia. Nawet jeśli zabrałby mu połowę, to i tak zarobi więcej niż teraz. W sumie to nie spodziewał tego, że młodzieniec rozważy opcje współpracy, jednak dalej pozostawały w nim pewne obawy. Białowłosy spędził zbyt wiele czasu, kryjąc w cieniu, aby teraz z niego wyjść. Nomad miał jednak swoje sposoby, aby nakłonić go do swego. Podszedł bliżej do niego i położył dłoń na głowię. Bawiąc włosami, kucnął aby spojrzeć mu prosto w oczy.

-Jeśli nie chcesz się ujawniać, możesz przekonać swojego przyjaciela. Wydaje on być bardzo tobie posłuszny, aż za bardzo...

Po zachowaniu Ferdynanda James mógł wywnioskować, że ten nie patrzał na to małżeństwo tylko jak na umowę umożliwiającą zarobić więcej. Chciał je też skonsumować, tak jak to się robiło w dawnych czasach. Przesuwał swoim nosem po gładkiej szyi, a delikatny zapach chłopięcego ciała powoli go nakręcał. Blondyn zaczął pomrukiwać, haker miał ograniczony czas, aby zadecydować. Jeśli nie zrobi nic, to Ferdynand wybierze jego i będzie musiał się ujawnić.

O nie. Takiego zachwiania Jimmy nie brał pod uwagę. Nie zgadzał się na dotykanie go i związek seksualny z tym dzikusem.
Zdecydowanym ruchem odsunął jego twarz od swojej i spojrzał na niego ostro.
- Pohamuj swoje zapędy, dzikusie. To nie był dobry pomysł, żeby się ujawnić.
Nacisnął swój pierścionek, który wysłała w stronę mężczyzny silny impuls elektryczny, który zmaroczył go na tyle, że James zdążył uciec.

Szlag by go. Po co dał się skusić lepszymi ofertami? To pierwszy i ostatni raz, gdy pokazał swoją twarz komuś z klientów.
Teraz musiał się dobrze schować, żeby Fred go nie znalazł.

Na pewno nie spodziewał aż tak szokującej odpowiedzi. Silny impuls elektryczny przeszył jego masywne ciało, a że modyfikacje ciała nomadów, były dosyć prymitywne i nieizolowane, to Ferdynand padł sparaliżowany. Zaległ na podłodze niczym jakiś pijaczyna, obudził go dopiero zautomatyzowany lokaj, który ujadał swym mechanicznym głosem. "PROSZE OPUSIĆ POKÓJ, PANAŃSKI CZAS POBYTU JUŻ MINĄŁ". Cylindryczny robot unosił się kilka centymetrów nad ziemią, niczym mały poduszkowiec, na samej górze miał zamontowany jakiś rodzaj broni. Pewnie coś w stylu impulsu, którym został potraktowany wczoraj. Nie mając już tutaj żadnych interesów, posłusznie się spakował i opuścił mrowisko. Dopiero po dotarciu do swojego samochodu, uświadomił sobie jak bardzo spartaczył tą sprawę. Stracił swojego jedynego hakera, furtkę do tak zwanej pierwszej ligi. Przez kilka następnych dni, próbował w jakiś sposób skontaktować z Jamesem, bezskutecznie. Ostatecznie zaakceptował to, że już go nie znajdzie. W jego sytuacji nie mógł pozwolić sobie na szeroko zakrojone poszukiwania, musiał bowiem skupiać na przerzucaniu towarów.
George, "chłopak" Jamesa nie mógł jednak zapomnieć o tym jak dzikus skrzywdził jego lubego. Nie wiedział co tam zaszło, jednak na pewno coś poważnego, bowiem białowłosy przestał odzywać nawet do niego. Każdy dzień bez głosu Jimmieo był dla niego torturą, dlatego był gotów do podjęcia desperackich metod. Postanowił porwać dzikusa, który to doprowadził lubego do stanu paniki i ukarać go przykładnie. Wymyślił sobie, że wtedy Jimmi uzna go za mężczyznę i znów będzie tak jak wcześniej. Problem w tym, że George nie był typem wojownika, jak większość mrówek. Musiał więc wydać ostatnie zaskórniaki na dwa lewitujące protektrony, podobne do tych używanych do ochrony biznesów i prywatnych posiadłości. Przez następne dwa tygodnie obserwował Ferdynanda, tak że wiedział w którym momencie go dopaść. Blondyn nie był przygotowany na to, że ktoś go może zaatakować w mieście, był też rozbrojony. Więc gdy latające puszki zagrodziły mu drogę niewiele mógł zrobić. Doskoczył do jednego droida, nawet zdołał go poważnie uszkodzić, lecz drugi usmażył go impulsem EMP. Dużo silniejszym niż to czym poczęstował James w hotelu.
Obudził się w ciemnym pomieszczeniu, nie miał pojęcia ile czasu minęło. Siedział na za małym krześle, spętany grubym sznurem. W ciemności mógł dostrzec tylko dwa zielone światełka, unoszące się w powietrzu. Jego ciało było tak obolałe, że i tak nie potrafił ruszyć, więc ta lina i lewitujący strażnik to była przesada. Starał pozbierać myśli, kto mógł chcieć go przetrzymywać? Myślał iż to, że zadaje z półświatkiem, zapewniało mu ochronę w mieście, przeliczył i to bardzo. Tak czy inaczej był jeszcze żywy, więc prędzej czy później dowie kto go przetrzymuje.

- George puść mnie, naprawdę nie mam ochoty na żadna niespodziankę. Jestem zmęczony a mam jeszcze dużo pracy! - marudził śliczny chłopak próbując wyswobodzić swoją drobna dłoń z uścisku niedoszłego partnera.
Był zirytowany, że nagle ten mamisynuś zabawił się w macho i nakręcony ciągnął go bóg wie gdzie.
- Zobaczysz, nie pożałujesz. No chodź, to już blisko kochanie.
James warknął pod nosem, ale stwierdził, że che mieć to już z głowy i przewracając oczami wszedł do jakiegoś... Garażu?
- Co do diasks... - wyrwało mu się na widok ogromnego mężczyzny związanego jak ten wieprz.

Nie miał pojęcia ile czasu minęło, będąc w ciemnym pomieszczeniu całkowicie stracił rachubę czasu. Mógł jedynie odliczać okrążenia mechanicznego, lewitującego strażnika. Co dziesiąte kółko, raził Ferdynanda prądem. Nie były to te silne i bolesne wyładowania, którymi go ogłuszono, jednak wystarczające do tego, aby pozostawić nomada unieruchomionym. Całą tą monotonie przerwał dźwięk otwieranego zamka i nagłe światło, które oślepiło Ferdynanda. Rozpoznawał głosy, jednak nie był na siłach aby odpowiedzieć, patrzał jedynie przed siebie pustym wzrokiem. Całe szczęście robot oszczędził mu kolejnej dawki prądu i posłusznie przeleciał do boku właściciela. Ten zaś kontynuował z coraz większą ekscytacją w głosie.

-Proszę kochanie, złapałem tego który sprawił Tobie tak wiele przykrości. Teraz sam własnymi rękami możesz ukarać tego barbarzyńcę. Wtedy nie będziesz musiał ukrywać i będziemy mogli być w końcu razem!

Blondyn zakrył usta rękoma i spojrzał dużymi oczyma na Georga.
- Coś ty zrobił. - jęknął mając wrażenie, że serce zaraz wyskoczy mu z piersi.
- I skąd masz tego robota? Kosztował majątek.. - wykrztusił nie mając pojęcia co teraz zrobić, w głowie przewijało mu się tysiące myśli.
- Musisz go wypuścić, nie zamierzam go znowu karać. Już dostał to na co zasłużył. Może być pewny, że nigdy już nie będę z nim współpracować...

Twarz Gorge wykrzywiła się w grymasie zaskoczenia, nie spodziewał takiej reakcji z jego strony. On dla niego poświęcał swój czas i majątek, a ten chce mu okazać współczucie? Temu barbarzyńcy, zajmującemu przemytem. W jego głowie zaczynały pojawiać dziwne scenariusze, czyżby łączyło ich coś więcej niż biznes? Poczuł narastającą w nim zazdrość i gniew. Gładkie, białe niczym śnieg policzyli, zaczerwieniły, a twarz stężała. W oczach pojawiła chęć mordu. Warknął na białowłosego, jak nigdy wcześniej.

-Nie pozwolę aby ktokolwiek stał między nami, nawet jeśli będę musiał stać mordercą...

Wydał rozkaz robotowi, który to w sekundzie wystrzelił z swego działa wiązką elektryczności. Teoretycznie armaty EMP nie powinny być groźne dla życia, jeśli korzystać z nich wedle specyfikacji. Gorge jednakowoż postarał o małą, piracką modyfikacje w oprogramowaniu strażnika. Dlatego teraz mógł usmażyć nomada jak na elektrycznym krześle. Ferdynand był na tyle wyczerpany, że nie wydał najmilejszego jęku, jego masywne ciało zaczęło wić spazmatycznie, aż w końcu wywrócił krzesło i upadł na podłogę. Było oczywiste, że nawet ktoś tak odporny jak on nie przetrzyma tak intensywnego rażenia prądem.