Tag Game

Zalała go oszałamiająca fala bodźców dochodzących zewsząd. Kochanek zaciskał się na nim pod wpływem mocnych i szybkich pchnięć, czuł na podbrzuszu jego ciepło, słyszał pomrukiwanie i stłumione jęki, a zachłannym wzrokiem wodził po wyginajacym się ciele. Adrian tonął w przyjemności. Wiedział to aż za dobrze. Nawet jeżeli kochanek wcale tego nie pokazywał, ale Daniel nie potrzebował oczywistych sygnałów podanych na złotej tacy. Czytał z niego jak z otwartej księgi, mimo że ich związek był stosunkowo świeży. Tak naprawdę od momentu poznania wszystko potoczyło się błyskawicznie i sam Daniel nie do końca pamiętał kiedy ich przypadkowe schadzki zmieniły się w pełen pasji i miłości związek.
- Czemu zawsze musi Pan utrudniać sprawę? - zamruczał niby z wyrzutem, ale obaj wiedzieli, że to dalsza część ich słodkiej gry. Tak naprawdę, to Daniel nie fantazjował na takie tematy. Coś tam mu się podobało, ale nie powiedziałby, że odgrywanie ról, to jego prawdziwy fetysz. Przeważnie pozwalał się rozwinąć sytuacji i jeżeli Adrian zainicjował coś takiego, tak jak dzisiaj, to improwizował. Czasami angażował się za bardzo, innym razem kompletnie mu to nie wychodziło i wręcz czuł się całą sytuacją zażenowany, choć takich incydentów nie było zbyt wiele.
- Chodź do mnie. - wyszedł z niego na chwilę. Warto zaznaczyć, że wymagało to od niego nie lada wyczyny, gdyż ciasnota Adriana była uzależniająca. Niemniej jednak coraz bardziej frustrowało go to, że niemal nie miał dostępu do swojego kochanka. A chciał go mieć najbliżej jak to było możliwe. I własnie dlatego zdecydował się na zmianę pozycji. Generalnie, to dokonując cudów ekwilibrystyki na ciasnej kanapie przerzucił kochanka na plecy. Kiedy miał go już wyciągniętego wzdłuż, złapał go za biodra lekko je unosząc podciągnął Adriana ku sobie. Dopiero tedy chwycił za ramiona i zdecydowanie przyciągnął go do siebie, by mężczyzna usiadł na nim okrakiem. Sam zdążył w międzyczasie usiąść na kanapie i plecami dotknąć oparcia. Wreszcie wykrzywił usta absolutnie zadowolony z siebie.
- Nabij się. - wyszeptał mu wulgarnie wprost do ucha. Nie bawił się w czułe słówka. Przygryzł małżowinę, delikatną skórę za uchem i szyję. A potem obcałował zaczerwienione miejsca. W tym samym czasie złapał go mocno za biodra i sugestywnie pociągnął w dół. Czekał.

Adrian zdecydowanie nie był tym typem, który by szalał z radości na myśl o odgrywaniu ról i przebierankach. Zdecydowanie też nie był tym typem, który by przywitał swojego mężczyznę w domu, po ciężkim dniu pracy, ubrany w obscenicznie skąpy strój pokojówki. Wolałby go przywitać nago, jeśli już. A najchętniej zrobiłby to całkiem ubrany, z okularami na nosie, udając, że zupełnie nie przyszłoby mu coś podobnego do głowy, jednocześnie pozwalając Danielowi samemu rozpakować prezent. Podobno wtedy najbardziej człowiek się cieszy.
- Och, to ty marudzisz… - mruknął w kanapę, zaciskając powieki, kiedy z nieco uchylonymi wargami, odpowiadał na kolejne pchnięcia nieco większą ciasnotą.
Nigdy nie powiedziałby głośno, jak to lubił, już widząc oczyma wyobraźni bezczelny uśmiech jaśniejący na twarzy jego kochanka, kiedy to usłyszy. Zresztą, wcale nie uważał, że Daniel nie zdaje sobie sprawy z tego, jak takie traktowanie na niego działa, a uporczywe zaprzeczanie było jedynie wyrazem przekory i dumy.
- Teraz? - westchnął, zupełnie mimowolnie wydając z siebie pełen żalu jęk, kiedy znów poczuł pustkę.
Nad nią jednak nie miał czasu porządnie się zastanowić, ani nawet wyrazić bardziej otwarcie swojego niezadowolenia, zamiast tego, starając się współpracować, kiedy mężczyzna przewracał go i ciągnął. Duża, przyjemnie ciepła dłoń chwyciła jego udo, przenosząc je tuż nad kolanami blondyna i chwilę później klęczał już nad jego biodrami, zarumieniony i o błyszczących oczach, kiedy jego spojrzenie w końcu trafiło na ulubioną twarz i ładnie skrojone usta, które teraz rozciągnęły się w typowym dla nich, bezczelnym uśmiechu.
Zmrużył oczy, z początku w najbardziej typowym dla siebie odruchu chcąc zrobić mu na przekór. Sięgnął do jego włosów i zacisnął na nich mocno palce w momencie, kiedy poczuł, jak jego biodra ściągane są niżej, wzdychając niemal niekontrolowanie, kiedy pomiędzy jego pośladkami przesunęła się gorąca, nabrzmiała męskość. Która zdecydowanie powinna być w tym momencie gdzie indziej, niż była, co też zdecydował się naprawić, na tę chwilę rezygnując z ich gry. Wciąż jedną ręką mocno trzymając jego włosy, niemal jak wodze zdecydowanie zbyt narowistego rumaka, drugą chwycił go u nasady, by przytrzymać go sobie, kiedy nasuwał się na niego z powrotem. Złapał spojrzenie kochanka, czując niemal obezwładniające rozpychanie.

Na kilka dobrych sekund pociemniało mu przed oczami, gdy kochanek wreszcie pozwolił mu wsunąć się między pośladki. Sapnął rozedrgany, czując tę piekielnie cudowną ciasnotę, ponownie zakleszczającą się na nim. Zamruczał gardłowo uśmiechając się przy tym jak zdobywca, triumfator, władca. I choć Adrian mógł mieć namiastki władzy w swoich dłoniach, szarpiąc za jasne włosy, nakierowując mężczyznę na właściwe tory, tak naprawdę jedynie pozwalano mu robić to na co miał ochotę. Wystarczyłaby chwila, by hierarchia zmieniała się diametralnie, by znów wylądował pod nim, przygnieciony ciężarem większego ciała. Danielowi jednak podobała się ta pozycja, lubił patrzeć na prężącego się na jego kolanach księgowego, który nikomu innemu nie pokazywał swojej erotycznej mimiki czy nie jęczał tak słodko, gdy dociskał go aż do samej nasady.
Dłonie wciąż spoczywały na biodrach partnera. Palce wbijały się boleśnie w skórę, a Daniel raz za razem pomagał Adrianowi wzmacniając jego ruchy, przyspieszając tempo, nie pozwalając zwolnić choćby na sekundę.
Cały ten czas świdrował go przenikliwym, arktycznym spojrzeniem czujnych oczu. Prześlizgiwał się po lśniącym od potu ciele, pięknie naprężonym, znaczonym bliznami, których przeciętny księgowy mieć nie powinien. Nie zadawał jednak niepotrzebnych pytań jeśli kochanek nie wykazywał chęci rozwinięcia tematu. Uszczerbki na jego ciele były ciekawym urozmaiceniem doskonałej rzeźby, która byłaby nudna, gdyby nie posiadała żadnej skazy. Dzięki nim wydawał się bardziej realny, namacalny, rzeczywisty.
Szarpnął się wreszcie ku górze, a gdy napotkał opór sam sięgnął jedną z dłoni ku głowie mężczyzny, ściągając go tam, gdzie tego pragnął, aż mógł zanurzyć usta w jego wargach. Smakował go intensywnie, przeciągając tę pieszczotę w nieskończoność. Pozostawiona w dolinach ręka zjechała między jego nogi, ale ledwie na chwilę. Musnęła nabrzmiałą męskość Adriana, ale zaraz z powrotem uciekła wyżej, na miednicę, ponownie dociskając biodra do kolan.

Widząc ten uśmiech zdobywcy, rozciągający się na jego wargach, zacisnął palce mocniej na włosach mężczyzny, ciągnąc za nie wcale nie delikatnie. Doskonale pamiętał, jak brutalnie potrafił obchodzić się z nim Daniel i jako, że żadnemu z nich nie wydawało się to przeszkadzać, specjalnie się nie hamował, odchylając mocno jego głowę, kiedy nieznośnie powoli poruszył na nim biodrami, wzdychając głębiej, kiedy poczuł go tak mocno.
Dość szybko jednak duże dłonie chwyciły jego biodra mocniej, trzymając ściśle ciało i zaciskając się na wyczuwalnych pod mięśniami kościach biodrowych, kiedy blondyn nadawał tempo, za każdym razem, kiedy młodszy znów się na niego nasuwał, ciągnąc go jeszcze mocniej w dół, wbijając się jeszcze głębiej i dociskając pośladki Adriana do ud. Szybko złapał rytm, za każdym razem, kiedy opadał na jego kolana, jęcząc i co jakiś czas, kiedy wszystkiego było za dużo, niemal skomląc, w duchu najbardziej ukontentowany tym, jak Daniel nie przejmował się tymi słabymi protestami, biorąc to, co było jego. Podobnie jak wtedy, kiedy przyciągnął go do swoich ust, pogłębiając od razu pocałunek i smakując jego usta niemal żarłocznie.
Pozwalał mu na wszystko, czerpiąc z tego, ile tylko mógł, oddając się temu wszystkiemu… Aż w końcu ugryzł jego język, odsuwając się, aby złapać oddech i przeciągle otrzeć się o brzuch mężczyzny, kiedy ten zabrał rękę, odmawiając mu tego rodzaju przyjemności. Znów pociągnął go za włosy i tym razem sam się schylił do jego szyi, aby polizać ją.
- Sądzisz, że twoi koledzy będą mieli coś przeciwko temu, że cię oznaczę? - mruknął cicho do jego ucha i chwilę później znów jęknął, kiedy poczuł go głębiej, niemal rozpaczliwie sięgając do swojej męskości.