Miłość do robotów.

Imię: Teodor

Wzrost: 218 cm

Waga: 200 kg

Wygląd:

Opis postaci: Teodor jest syntetyczną istotą, cyborgiem którego podstawową funkcją jest ochrona  i zapewnienie towarzystwa. Dlatego został  zbudowany na bazie militarnych robotów, przez co jego pokryty klonowanym ciałem endoszkielet, może wytrzymać uderzenia z armaty czołgu podstawowego. Co czyni z niego idealną, chodzącą tarcze. Poza termojądrowym generatorem, który zasila same ciało. Posiada też specjalną, uniwersalną baterie, która pozwala zmagazynować nadmiar exegi, chroniąc robota w pewnym stopniu przed impulsem elektromagnetycznym, który zazwyczaj jest śmiertelny dla robotów. Może też magazynować manę, dzięki czemu mag  używać go jako baterie. Mózg Teodora został skonfigurowany tak, żeby działać tak jak ludzki. Jest to standardowa praktyka, pozwalająca na lepszą komunikacje z istotami biologicznymi. Syntenci mają ograniczoną wolność, mogą pozostawać włączeni tylko gdy mają właściciela.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Z dziennika systemowego, wynikało że minęły w przybliżeniu dwa lata, odkąd był ostatni raz aktywny. Nie zapisano dlaczego został wyłączany, dlatego mógł spokojnie założyć, że były właściciel po prostu się znudził i nie było w tym żadnej jego winy. Nagle do sterylnego pomieszczenia, oświetlonego białym, intensywnym światłem wjechał niewielki automat dostawczy. W środku znajdowały się ubrania, a także zapieczętowana koperta, w której była karta pamięci ze szczegółami jego zadania. Padał deszcz, Teodor stał u bram pokaźnej posiadłość, trzymając w ręku parasolkę. Cóż trzeba będzie niańczyć kolejnego paniczyka, zawsze dostawał takie przydziały. Widocznie ten co rzeźbił jego ciało, postarał się za bardzo. Pana domostwa nie zastał, dlatego służba zaprowadziła go bezpośrednio do jego nowego właściciela. Miał go uczyć i trochę ustawić, bo ojciec nie miał na to ani czasu, czy też serca, by wymagać czegoś od pierworodnego syna. Stał teraz na przeciw niego, ukłonił się delikatnie, kładąc dłoń na swej szerokiej piersi.

- Witam panicza, nazywam się Teodor i od teraz będę twoim personalnym nauczycielem. Bardzo miło mi Cię poznać.