Gang Smoka

First topic message reminder :

Całkiem normalne senne miasteczko, położone wśród gęstych lasów obfitujących w zwierzynę. 
Dobra, może nie całkiem normalne. Prawie połowa mieszkańców wieczorami przywdziewa skóry i wsiadają na swoje wyjące bestie. Nie zmienia to jednak faktu, że w sumie...Żyją sobie spokojnie. Do czasu. Do ich poukładanego życia wkracza banda narwanych dzikusów . Nie są oni bynajmniej pokojowo nastawieni, zachwyceni nowym miejscem postanawiają zagarnać miasteczko dla siebie. 
Rodzina X prowadzi knajpkę, do której wpadają mieszkańcy po ciężkim dniu pracy. Jak by tego było mało są synami zmarłego szefa Blackvillage, przez co uznawani są za przywódców. 
Kiedy wrogi gang wpada do knajpy, żądając wydania ich bosa, X zostaje zauważony przez Y - szefa szalonej bandy. Słodki chłopaczek przyciąga uwagę mężczyzny.

X - Amantis
Y - Smok

Takie zachowanie Ivana ruszyło jego serce. Ivan się tak nie zachowywał, nie ten którego on znał. Wyglądał jak chłopiec, który szukał pocieszenia u swojej mamy, po tym jak zbił go ojciec. 
Wargi Kimma zadrzały niebezpiecznie a oczy wypełniły się łzami. 
- O szukałeś mnie. - powiedział kolejne krótkie zdanie, zupełnie jakby sobie przypominał jak mówić.
Nawet nie zdawał sobie sprawy z tego jak wiele osób czekało żeby usłyszeć go po tym miesiącu. A on tak po prostu odezwał się do Ivana.

- Musiałem. Sam fakt, że jesteś mój był powodem żeby cię skrzywdzić. Gdyby jeszcze myśleli, że mi na tobie zależy... Wszyscy musieli myśleć, że mam cię w dupie. Dzięki temu przeżyłeś...
Głos mu się łamał. Tak. Ivan chciał w tym momencie płakać ale nie potrafił. Kiedy na jego twarz spadły łzy Kimma podniósł się i go pocałował. Tak po prostu. Broń wypadła chłopakowi z rąk a on wsunął się z nim na wąskie łóżko i przytulał go mocno całując.
-Nigdy cię nie wypuszczę. Nigdy. Nie spuszczę cię z oka.
Powtarzał między kolejnymi pocałunkami przytulając go do siebie.

-  Rozwaliłeś farmę. - kolejne krótkie zdanie, w którym już jego ton głosu pokazywał jakąś emocje.
Pretensję. 
To już było coś. Pewnie Baron słysząc to, klasnąłby w ręce. Kolejny dobry znak. 
Chcieli mu dać antydepresanty, ale Kim bardzo negatywnie zareagował na widok tabletek. 
Znajomy zapach i dotyk wyciszał go i uspokajał. Nie pamiętał, kiedy ostatnio było mu tak miło. 
Chyba na strzelnicy. Jak się całowali. 
- Nigdy to długo. - dodał marszczac lekko brwi.

- Musiałem. Nie wyskrobał byś flaków tego śmiecia z paneli. Wyniosłem zdjęcia dokumenty i kasę. Reszta poszła z dymem. Stawiam nam prawdziwą fortecę. Spodoba ci się. Mury na pół metra. Stal, beton, szkło pancerne i kuloodporne. Armatki zaczną strzelać już przy nieautoryzowanym wejściu na teren zanim zdąży powiedzieć dzień dobry.
Znów zaczął się z nim całować. Nie chodziło tutaj o iście dalej a o zwykłą bliskość.
- Oprawimy zdjęcia w ramki. Powiesimy w korytarzu. Jak będziesz chciał to ci pokażę plany. Robił je facet budujący bunkry dla prezydenta.
Zaczął mu opowiadać o domu. Paplał tak naprawdę byle by paplać. Chłopak co jakiś czas coś wcinał i albo się z nim zgadzał albo mówił, że omówią to potem. Spędzili tak dobre dwie godziny zanim drzwi się uchyliły i ktoś zajrzał do nich. Widząc jednak spojrzenie Ivana zaraz się wycofał.

Słuchał nawijki Ivana z małym niedowierzaniem. To zazwyczaj on próbował nawiązać jakąś normalna rozmowę a Ivan to myślał tylko o jego tyłku i przyjemnościach. 
- Nie lubię kiedy jesteś królem gangu. Wolę, gdy opowiadasz o piwie.
Oo to już było coś. Po dwóch godzinach Kimmy się rozkręcał. Kiedy jednak drzwi na moment się otworzyły, szybko opuścił wzrok i spiął ramiona. 
Całe szczęście Lobos szybko zareagował i odwrócił jego myśli kolejnym pocałunekiem. 
- Chce żebyś więcej nie oszukiwał mnie.

- Nie będę. I ... załatwiłem wszystko tak, że do mnie raportować będzie paru moich zaufanych ludzi. Nie będę już kontrolował każdego pojeba. A... jak będę musiał pojechać gdzieś... zabiorę cię.
Przez drzwi słychać było dwa głosy. Podsłuchujący Baron mógł wiec odetchnąć. Nawet jeśli chłopak przeszedł traumę to obecność Ivana... mimo że większość ludzi w traumę wprowadzała... Kimma widać z niej leczyła. Po jakimś czasie Ivan wyszedł z pokoju by wziąć coś do jedzenia. Prowadził za sobą chłopaka za rękę. Nikt nie ważył się odezwać widząc wzrok Lobosa. Wziął posiłek dla nich dwojga i znów zniknęli w pokoju. Ivan wręcz nakarmił Kimma po czym położyli się spać wtuleni w siebie. Następnego dnia wziął go na budowę. Pokazał mu w przyczepie plany domu i koncepcje wystroju. Pokazał mu też zdjęcia dziadków i rodziców, które zachował. Zaprowadził go też do jego konia który stał dzielnie w swoim boksie. Obok zaś pojawił się drugi.
- Kupiłem konia. Przyjedzie jutro. Jak będziesz chciał możemy przejechać się.
Zaoferował.

Słysząc o drugim koniu, pierwszy raz się uśmiechnął. 
- Jet duży i czarny? - spytał ściskając go mocniej za palce. Od kiedy Ivan do niego przyszedł, ciągle trzymał go za rękę albo obejmował.
To dawało mu poczucie bezpieczeństwa. 
- Ja chciałem kupić Ci konia. - dodał niespodziewanie, nagle nieco zawiedziony.
Wpadł na to po tej akcji na plantacji. Żeby mieć towarzysza do konnych jazd. Przy zachodzie słońca.. Nad jeziorem.. 
- Taylor wrócił z tobą? - spytał przypominając sobie kto okupuje jego jedno z ulubieńszych miejsc.

- Nie. Rudy do niego dołączy ale to Tyler będzie dowodził tą grupą która jest najlepiej uzbrojona.
Kevin wszedł niechcący na tą rozmowę. Jako jedyny z trójki pracującej na farmie przeżył.
- Kevin został. Dba o sad. A twoje piwo będzie gotowe za pół roku. Wtedy możesz mi kupić coś innego. - Pocałował chłopaka w skroń a mężczyzna ukłonił się i usunął. Nie chciał im przeszkadzać.
- Wymyśliłem nawet dla niego nazwę. Kolorowy ptak. Na razie wypuszczamy tylko z lemoniadą cytrynową ale później jak się sprzeda zrobimy te inne. Mówiłeś coś o arbuzie czy melonie.
Okazało się, że Ivan naprawdę słuchał tego co mówił do niego Kimmy.

- Mówiłem, ale myślałem, że mnie nie słuchasz. - powiedział pozytywnie zaskoczony.
Czyli jednak S. J. miał rację i pod tą twarda skorupa jest przestraszony, pragnący miłości dzieciak. 
A Kimmy się do niego dokopał. 
- Co miałabym kupić? Przecież wszystko masz. - mruknął podchodząc do konia by pogłaskać go po pysku.
Na koniec przytulił się do konia, a ten spokojnie stał i patrzył na niego łagodnie. 
Jakby wiedział, że jego pan nie czuje się dobrze.

Ivan wypuścił go niechętnie po czym podszedł go od tyłu wsadził mu ręce w kieszenie spodni z przodu.
- Ramkę... na nasze zdjęcia? - Zaproponował prawie nieśmiało. Dobrze, że tylko Kimmi i koń go słyszeli bo by tą osobę zastrzelił. Zresztą koń też spojrzał na niego jak na idiotę.

Kima z wrażenia zatkało. Odwrócił się w jego stronę z taką miną, jakby mu conajmniej powiedział, że krowy latają. 
- Nawet portret, jak grzecznie potoisz w bezruchu. - powiedział uśmiechając się w końcu do Iana.
I tym razem szeroko, słodko i prawdziwie. Takie rzeczy kompletnie rozczulały jego małe serce. 
- Ale to chyba niemożliwe, co?

- Chyba nie umiem pozować. - Przyznał szczerze. - Sam ma zdjęcia z twoich urodzin. Wywołał część. W tym jedno jak cię trzymam w ramionach. To może być początek na ramkę.
Obaj wyglądali tam szalenie atrakcyjnie. Kimmy ze względu na swoją stylizację zaś Ivan przez garnitur. Obdzierał go trochę z tej całej gangsterskiej otoczki. W dodatku obaj mieli obrączki.
Delikatnie się uśmiechnął i go pocałował.
- Wracajmy. Nasza prywatna kwoka Baron pewnie już rwie ostatnie włosy z głowy. I... myślę, że Sam się ucieszy jak chociaż napiszesz mu smsa.
Nie oczekiwał, że chłopak zacznie się odzywać. Dawał mu jego własne tempo. Wiedział za to że w ich sytuacji przyjaciele byli na wagę złota. Kimmy miał jednego, prawdziwego przyjaciela.

Kim dotknął swoich włosów, nie były one już różowe a blond. Nie miał ochoty barwić ich na różowo, kiedy miał tak paskudny humor.
- Sam wiedział. - mruknął niechętnie, bo to też traktował jako swojego rodzaju zdradę.
- Mogliście mi powiedzieć, też mógłbym udawać. - powiedział to co już od jakiegoś czasu siedziało mu w głowie.
- Baron się martwił. - dodał czując z tego powodu wyrzuty sumienia.
- Podobno ten.. Szakal? Był twoim przyjacielem.

- Nie Kimmy. Nie umiesz udawać. Gdy tylko cię złapali zaczął byś krzyczeć że przyjadę i ich rozwalę. Znam cię na tyle dobrze, że wiedziałem.... jak bym nie zabił w tobie tej nadzieji to byś się jej trzymał. Przepraszam...
Kiwnął głową słysząc o Baronie.
- Raportował mi codziennie. Martwił się bardzo ale... musiałem to zakończyć. Gdybym został po tym... Trzeba było zniszczyć ich tak, żeby nie mogli się odbudować. Zabijało mnie zresztą poczucie winy. Wciąż zabija... nawet nie zamierzam prosić cię o przebaczenie bo zwyczajnie na nie nie zasługuję. Żeby stanąć przed tobą.... musiałem dotknąć piekła. - Gdy padło pytanie chłopaka zacisnął pięści aż zbielały mu kostki.
- Wyciągnąłem go z jednego syfu. Nigdy nie był mi bliski jak Tylor ale... tak, był przez pewien czas moim przyjacielem. Mieliśmy nawet umowę, że nie będziemy wchodzić sobie w drogę kiedy przejąłem gang ojca... on zapragnął mieć własny. Nie chciał być gorszy ode mnie... Żałuję, że umarł tak szybko. Myślałem, że zniesie więcej...
Musiał się odsunąć od Kimma bo znów miał przed oczami te przeklęte fotki. Miał ochotę poskłądać go znów po wybuchu i zrobić parę rzeczy by znów przeżywał swoją śmierć. Zabił wszystkich którzy byli mu przychylni łącznie z rodziną bliższą i dalszą. Każdy kto chociaż mógł wspominać Szakala, jego plany, czyny, życie... nie żył. O tym, że wziął Kimma wiedziała tylko garstka z Blackvilige. Oni milczeli i marzyli o tym by nigdy nie widzieć tych zdjęć.

Kim nie zgadzał się z Ivanem, nie był taki jak mówił. Założył ręce na piersi i lekko nadął policzki.
- Nie oszukuj mnie więcej. - powiedział zamykając oczy po tym jak usłyszał dalszą część wypowiedzi Lobosa. 
Przeszedł go dreszcz a włosy na karku stanęły dęba na samo wyobrażenie tego co robił Ivan.
- Czy teraz.. Będzie już spokój? - spytał cicho i by dodać sobie odwagi objął się ramionami. Dziwnie było mieć Ivana obok siebie. I to do tego takiego... Skruszonego. Pragnącego wybaczenia.
- Nie sądziłem, że kiedykolwiek będziesz tak na mnie patrzył. Zaskoczyło mnie też, że zamiast dać Ci w pysk poszedłem płakać w poduszkę. To chyba znaczy, że jednak jesteś dla mnie.. Mm.. Ważny.

- Miałem nadzieję, że dasz mi w pysk... - Przyznał szczerze. Słysząc jego słowa westchnął i zamknął go znów w ramionach przytulając do serca. - Mam nadzieję, że tak będzie. Mój rozkaz był jasny i prosty. Co się stanie, czas pokarze. Ale tym razem będziesz musiał stawić temu czoła razem ze mną. Tak więc wrócimy do nauki samoobrony i strzelania. Eh... Jestem pewien, że zanim wyjechałem... kochałeś mnie. Tak samo jak ja ciebie. Z mojej strony nic się nie zmieniło. Nie będę jednak zdziwiony gdy przyjdzie mi na nowo zdobywać twoje serce...
Wyznał. Pogłaskał go po włosach i pocałował w czubek głowy.
- Zanim wyjechałeś pytałeś czy mógłbym przestać kraść, mordować... myślę, że w końcu jestem w miejscu gdzie mogę spróbować zrzucić ten bajzel na kogoś innego. Muszę jednak mieć dla kogo... zostaniesz ze mną?- Zawahał się na moment. - Czy zostaniesz ze mną z własnej woli. Jako mój mąż. Partner. -Wyciągnął z kieszeni obrączkę którą Kimmy ściągnął dawno temu. Lśniła wręcz w popiołach starego domu. Nic więc dziwnego, że ją znalazł i wyciągnął. No więcej, była nienaruszona.

- Naprawdę przestaniesz? - spytał patrząc na niego dużymi oczami. - ale.. Mówiłeś, że to raczej niemożliwe. - dodał i Drgnął widząc obrączke.
- ojej. Znalazłeś ją. - powiedział rumieniąc się po same końce uszu. Ivan powrócił kompletnie odmieniony.. A może dopiero teraz się otworzył?
- I będziesz zabierał mnie na randki i nie będziesz na mnie krzyczał? - upewnił się patrząc na niego podejrzliwie. Postanowił potrzymać go trochę w niepewności po tym jak on kazał mu tyle na siebie czekać. 
- Skąd wiesz, że ja ciebie też kochałem? - spytał, bo on sam tego nie wiedział. Chciał żeby Ivan pomógł mu zrozumieć jego uczucia.

Spróbuję. Na pewno mogę przestać kraść... co do zabijania to jak ktoś położy na tobie ręce.. wiesz... nie ręczę za siebie. Mogę ci obiecać więcej tych.... pikników pod gruszką albo jabłonką. Nadal jestem skurwielem wiec pewnie będziesz musiał mnie wiele w tej kwestii nauczyć. Co do krzyczenia... sam wiesz, że w naszym wypadku zawsze znajdzie się powód żeby pokrzyczeć. Jesteśmy zbyt... o sobie mogę powiedzieć, że dupkowaty, ale tobie bym raczej przypisał emocjonalność.
Starał się humorem przykryć powagę wszystkiego. Ivan z wojny wrócił odmieniony. Wojsko zmieniło go. Przeszedł tam piekło i odczłowieczył się całkowicie. Nigdy nie przypuszczał, że przeżyje to drugi raz a tak się stało gdy na własne oczy zobaczył jak Szakal gwałci JEGO faceta. Zacisnął ramiona niechcący ściskając mocniej chłopaka. Wiedział, że nie będzie w stanie nie czuć. Wiedział, że już nigdy nie będzie na tej wojnie sam. To go złamało. A raczej złamało błędne koło w jego głowie.
- Na twoich urodzinach było inaczej. Później... nigdy nikt nie był dla mnie taki jak ty. A jak strzeliłeś do swojego brata... to tylko upewniło mnie w 100%. No i Sam. On też wiecznie rzucał jakimś tekstem, który mnie wybijał z rytmu i otwierał na coś oczy.

- Lubisz jak się o ciebie troszczę? - spytał uśmiechając się lekko. Na zbyt mocno zaciskające się ramiona jęknął cicho, przez co Ivan szybko się zreflektował.
- Chciałbym żebyś dostał dużo czułości, nie tylko seks. Mimo, że wiem jak go lubisz. - dodał marszczac lekko brwi, bo trochę bał się ponownego zbliżenia. Ciągle pamiętał na sobie ręce Szakala. 
Nie mógł się pogodzić z faktem, że po raz kolejny był przez kogoś wykorzystywany wbrew jego woli. 
- Myslisz, że to znaczy, że Cię kocham? Bo.. Ja to nie jestem teraz pewien. Ostatnio.. Czuję się pusty. Czułem się okropnie zanim przyszedłeś. Nie było cię bardzo długo...

Ivan aż za dobrze znał uczucie pustki. Towarzyszyło mu od śmierci matki aż do poznania Kimma.
- Jeśli będę w stanie tą pustkę wygonić chociaż na chwilę to tak.
Patrzył na niego uważnie przez dłuższą chwilę po czym odsunął go na długość ramion i podniósł jego brodę by spojrzeć mu w oczy.
- Kimm. Seks... nie dotknę cię jeśli sam nie będziesz tego chciał. Nie chodzi o mnie. Mogę trzepać sobie samodzielnie do końca życia. Ja... nie zostawię cię. Okej? Będę pewnie wkurwiony i podirytowany bo jasne, mam potrzeby, jak każdy zdrowy człowiek. Nie zamierzam jednak robić nic co miałoby cię zranić. Dobra? Pamiętasz tą grę w twoje urodziny? Do czasu aż sam nie zaczniesz się domagać będę czekał. Nie obiecuję, że całkiem grzecznie. Uwielbiam cię dotykać ale... nie za cenę twojego samopoczucia. Ty masz być pewien, że chcesz to zrobić. A....Baron zrobił ci w między czasie wszystkie testy... na szczęście jesteś czysty.
Ostatnie słowa mówił z bólem w oczach. Gdyby Kimm z własnej woli puścił się z Szakalem byłoby inaczej. Chłopak został jednak odurzony i tak naprawdę potraktowany jak dziwka. Co gdyby nie zdążył? Oddał by chłopaka reszcie? Tak było 12 rosłych mężczyzn...
Przemyślenia sprawiły, że Ivan puścił go i opuścił głowę wbijając spojrzenie w własne buty. Wrócił do tego jak zabijał ich jednego po drugim. Jak wyłupywał oczy żywemu jeszcze Szakalowi. Tak. Trochę mu to pomogło... trochę.

Kim obserwował Lobosa z coraz większym niedowierzaniem. Aż tak ruszyło go, że ktoś go skrzywdził?
Załatwił jego oprawców tak jak potrafił. Brutalnie i szybko, chciał im oddać za to, że dotknęli jego męża. To był jedyny sposób jaki znał... Bo od urodzenia jego życie było bardzo trudne. 
Biedny Ivan. W oczach Kima zalśniły łzy, ale nie dlatego, że użalał się nad sobą. Było mu szkoda tego wielkiego, twardego faceta, który stał teraz przed nim z taka mina... Że aż mu serducho ściskało. 
Sięgnął po obraczke i założył ją na palec. 
- Wciąż pasuje. - powiedział cicho chcąc zwrócić na siebie uwagę męża. Właśnie. Męża. Ivan Lobos wciąż bym jego mężem. Pogłaskał go czule po policzku. 
- Jeśli mnie nie zostawisz, w końcu się pozbieram. Ale.. Nie chce brać tabletek, okey? Po prostu no..  Chwyć mnie za rękę jak zauważysz, że mi trudno. Możemy się tak umówić? - zapytał patrząc mu niepewnie w oczy.

- To będzie kurewsko ciężkie dla nas obu kolorowy ptaszku... - Powiedział komentując wszystko co sobie wyjaśnili i podnosząc na niego wzrok. Wzrok człowieka, który myślał, że gorsze piekło go nie spotka.
- Podobno Aron kręci się w okolicy. Jeszcze się z nim nie spotkałem. - Ostrzegł chłopaka. Ostatnim razem kiedy się widzieli przestrzelił jego bratu kolana w akcie łaski. - Wiem, że rozmowa z kimkolwiek to dla ciebie za dużo ale... przynajmniej się z nim spotkaj bo jak to na mnie wpadnie pierwszego może się skończyć źle. I Sam...
Wziął chłopaka za rękę i wyprowadził za stodołę. Ruszyli padokiem w stronę sadu.
- Pewnie już zauważyłeś te ubrana na czarno sylwetki. To ochrona. Nie będą wchodzić do domu. Mają za zadanie pilnować żeby nikt niepożądany się nie przedostał. To nie są gangsterzy. Większość z nich to byli wojskowi. Teraz jest ich więcej bo pilnują materiałów budowlanych i nas tutaj nie ma. Jak się wprowadzimy zostanie dwójka w zmianach co 6 godzin. Dom i główne podwórko będą fortecą ale zostaje jeszcze sad i padok dla konia i pole więc żeby ktoś nie zaskoczył nas zaraz za strefą bezpieczeństwa... Mam nadzieję, że rozumiesz dlaczego.

Kimmy kiwnął głową na znak, że rozumie. 
- Porozmawiam z nimi.
Miał zamiar porozmawiać z ich dwójka jednocześnie, nie będzie musiał wszystkiego powtarzać dwa razy.
- To wszystko wygląda bardzo nowocześnie i.. Bezpiecznie. Postarałeś się. Chociaż nie jest to to samo, co odbudowa własnymi rękoma farmy dziadków. - powiedział posyłając mu kolejny uśmiech.
- Nie martw się, obronie cię przed swoim starszym bratem. - dodał żartobliwie by rozluźnić atmosferę.

Wrócili do "przychodni" Barona bo jak kwoka skakał nad chłopakiem. Już łypał na Ivana z pod byka, że tak długo ich nie było.

Następne dni mijały dość spokojnie. Ivan zabierał chłopaka żeby sobie zobaczył postępy na budowie. Czekał na swojego konia żeby mogli razem pojechać gdzieś dalej niż poza padok. Padła też propozycja spotkania z Aronem... Wcale się do tego nie palił. Zaproponował neutralny grunt. Mimo to przed samym spotkaniem ochroniarz obmacał chłopaka czy nie ma przy sobie broni i nic ostrego. Siedzieli na gangu w naprawionej chatce S.J. a.

Kim napisałam smsa Samowi, że też ma przyjść. Denerwował się a to, nie ułatwiało mu mówienia. Widząc twarz brata i przyjaciela poczuł się.. Dziwnie. 
Jakby to był tylko sen. Już niemal zapomniał jakie życie prowadził przed pojawieniem się swojego męża. 
- Kimmy. - zaczął Sam idąc w jego stronę szybko na co ten jakoś tak odruchowo się cofnął. Miał awersję do męskiego dotyku, tylko ręce Ivana wydawały mu się znajome i kojące.
- Usiądźcie. - odezwał się w końcu nieco zachryoniętym głosem. - żadnego mordowania, bo wyjdę. - zagroził wiedząc, że mężczyźni są tu dla niego.