Gang Smoka

First topic message reminder :

Całkiem normalne senne miasteczko, położone wśród gęstych lasów obfitujących w zwierzynę. 
Dobra, może nie całkiem normalne. Prawie połowa mieszkańców wieczorami przywdziewa skóry i wsiadają na swoje wyjące bestie. Nie zmienia to jednak faktu, że w sumie...Żyją sobie spokojnie. Do czasu. Do ich poukładanego życia wkracza banda narwanych dzikusów . Nie są oni bynajmniej pokojowo nastawieni, zachwyceni nowym miejscem postanawiają zagarnać miasteczko dla siebie. 
Rodzina X prowadzi knajpkę, do której wpadają mieszkańcy po ciężkim dniu pracy. Jak by tego było mało są synami zmarłego szefa Blackvillage, przez co uznawani są za przywódców. 
Kiedy wrogi gang wpada do knajpy, żądając wydania ich bosa, X zostaje zauważony przez Y - szefa szalonej bandy. Słodki chłopaczek przyciąga uwagę mężczyzny.

X - Amantis
Y - Smok

Obserwował jak robi sobie drinka śledząc uważnie jego zmieniającą się mimikę. Przejął się tą sprawą. Kto by pomyślał, że Ivan ma serce.
- Nie Jest dobrym pomysłem, żeby tu została. - powiedział opierając się o ścianę. Ziewnął. Był jeszcze trochę zaspany.
- zawiozę ją do Aarona. - dodał, bo na sama myśl, że mała miałaby słuchać jego jęków robiło mu się nie dobrze.
- Bez sensu go zabijać. - mruknął otwierając sobie colę. - lepiej rusz swoje polityczne znajomości i zapewnij mu horror w więzieniu. Taki jaki on robił im. No... chyba, że tak się tylko przechwalałeś. - rzucił odrobinę prowokacyjnie, nie mogąc się powstrzymać.

- Widać, że nie spotkało cię w życiu nic chujowego. - Skomentował.- Jeśli matka nie wniesie oskarżeń skurwiel będzie bezkarny aż w końcu zakatuje ją albo Annę na śmierć. - Zacisnął odruchowo ręce na szklance - Jeśli trafi do pierdla to nie będę potrzebował polityków. Oni mają niestety chujową tendencję do oczekiwania czegoś więcej w zamian niż im się należy. Klawiszy łatwiej jest przekupić, a ludzie w pierdlu za działkę i kontrabandę zrobią wiele.
Spojrzał w kierunku salony gdzie mała dziewczynka przybiegła do niego po pomoc... pomoc której jego matka nigdy nie otrzymała. Szkło które trzymał w ręku w końcu pękło.
- Cholera. - Syknął na wbijające się w dłoń odłamki jednak spokojnie ruszył do śmietnika. Dopiero tam się ich pozbył razem z whisky i lodem które były w szklance. Wsadził rękę pod wodę.
- Daj mi kawałek opatrunku i bandaża. Opatrzę to i zaniosę małą do góry. Zostaniesz z nią.
Poczekał aż poda mu przedmioty i kiwnął głową. Sam ruszył do dziecka.
- Sprawdź czy w sypialni nie ma nic co ją przestraszy. I nieś mi tutaj jakiś koc i poduszkę.
Ivan nie chciał przestraszyć małej swoją mordą z rana i wiedział, że nie utrzyma do końca rąk przy sobie jeśli Kimm będzie obok. Kanapa w salonie była dobrym wyjściem.

Jak powiedział tak zrobił. Anna trochę się przebudziła, ale ponieważ się nie odezwał gdy tylko położył ją do łóżka znów zasnęła. Powinni ją rozebrać ale on nie czuł się odpowiednią do tego osoba. Postanowił zostawić do Kimmowi. Był 100 % gejem, w dodatku ujawnionym w społeczności. Jego nikt nie będzie później o nic podejrzewał. Wyszedł zamykając za sobą drzwi.

Spał na kanapie. Budził się jednak co chwilę z powodu wspomnień z dzieciństwa. Gdy kolejny koszmar obudził go o 5 i słońce zaczęło wstawać nie czekał więcej. Nie mógł pracować w domu bo obudził by resztę. Poszedł wiec naprawiać starą stodołę.

Chciał powiedzieć, że spotkało. Kontretnie to on, ale wtedy usłyszał ruch w salonie i postanowił sobie darować. Zajął się dziewczynką, mając wprawę w opiece nad dziećmi. Przed ukończeniem 18 lat dorabiał sobie pilnując dzieciaki sąsiadów.
Rano zrobił stertę naleśników, a nie było łatwo przygotować cokolwiek w jego zdemolowanej kuchni.
Dziewczynka pobiegła po Ivana. Kim nie mógł jej tego zabronić.. wiec kiedy wrócili we dwójkę zastali na ganku trzy nakrycia stolu. I dzbanek kawy zbożowej.

Idąc do domu rozmawiali o tym dlaczego Ivan naprawia starą stodołę. Dlaczego trzeba uważać gdzie się uderza młotkiem i podobne rzeczy. Jak się okazało ojciec dziewczynki bardzo rzadko coś robił w domu. Szedł do pracy, wracał i pił i jak było dobrze to spał na kanapie i znów rano szedł do pracy. Czasami w weekendy coś zrobił zanim zaczął pić. Za to jej mama potrafiła magiczne rzeczy. Niestety padło też pytanie czy może wrócić do domu.
- Przykro mi ale nie. Mamusia jest w szpitalu, a tata nadal źle się czuje.
Stwierdził Lobos starając się nadać głosowi mniej wkurwiony ton. Samo wspomnienie faceta podnosiło mu ciśnienie.
- Poczekamy na telefon. Jak zadzwonią to pojedziesz do mamy. Kimm nas zabierze kaczorkiem. Okej?
Udało mu się w końcu nakłonić dziecko do zajęcia się czymś innym. Anna stanowiła w tym momencie rodzaj pomostu między nim, a Kimmem i jednocześnie barierę.

- Chcesz jeszcze trochę syropu klonowego? - spytał dziewczynkę dziwnie się czując przy jednym stole z Ivanem i dzieckiem. Prawie jak rodzina. Zmarszczył brwi na tą myśl. Cóż, teoretycznie w świetle prawa, Ivan jako jego mąż był jego rodziną.
Zerknął na siedzącego obok niego mężczyznę. Był diabelnie niebezpieczny, dziki i bezlitosny. Bał się go. Może go nie bił jak ojciec Ann swoją żonę, ale znęcał się nad nim psychicznie. A to też było okropne. Czy Ivan tego nie widział?
Wsunął do ust kawałek naleśnika oblizując przy tym paluszki. Chłopak dalej nie nosił obrączki.
- W tym domu jest ostatnio straszny bałagan. Poczekasz na mamę u mojego brata i jego dziewczyny. Nie rób smutnej minki.  Mam ekstra wiadomość, jesteś gotowa?
Kiedy ta kiwnela głową uśmiechnął się tajemniczo i pochylil w jej stronę by szepnąć konspiracyjnie.
- Ona ma w domu szczeniaczki! I bedziesz się mogła z nimi bawić!
To była wiadomość dnia.

Zapomniał jeszcze dodać, że jego mąż miał świetne ciało, był dobry w łóżku i był diabelnie przystojny. Niestety powierzchowność nie mogła przykryć wad i doświadczeń które go ukształtowały. Nie widział, że może inaczej. Robił wszystko by zatrzymać przy sobie Kimma. Prawdopodobnie powtarzał błędy swojego ojca tylko tym razem mężczyzna z rodziny Lobos nie miał konkurenta który chciał go zabić. 

Na wieść o szczeniaczkach rozległ się tak silny pisk który miał być mową radości, że musiał przytkać uszy. 
- Rozumiem, że ustalone. 
Na farmie zaczęli pojawiać się znów mężczyźni z gangu. Pomachał pierwszym przychodzącym. Nie musiał się podnosić, ale siedzenie na dupie też nie przyspieszy ich remontu. 
- Nie chciałeś im pozwolić spać w stodole to zamówiłem parę camperów. Powinny dzisiaj przyjechać. Ustaw je w jakimś sensownym miejscu, nie chcę później słyszeć że masz trawnik przeorany albo kwiatki. 
Chwycił jeszcze dwa naleśniki, upił łyk kawy, poczochrał włosy Anny i pocałował krótko Kimma. Całkiem zadowolony z poranka wziął się za wbijanie gwoździ w stodole.

- Byle nie stawali w sadzie. - odpowiedział przewracając oczami na ten komentarz o kwiatkach. Przecież jeszcze nic nie zaczął tu hodować.
Zabrał dziewczynkę do domu, pozmywał, dał jej chwilę pooglądać telewizję a sam poszedł do Ivana.
- Wychodzę. Pojadę kupić małej jakieś ciuchy na zmianę i zawiozę ją do Aarona. - mruknął niechętnie. Dużo kosztowało go to, że przyszedł się zameldować do męża.
- Sprawdzę też bar. - dodał po namyślę, bo coś czuł że ich rodzinny biznes nie ma się od jakiegoś czasu zbyt dobrze.
- Nikogo nie zabijaj w tym czasie. - burknął kąśliwe, bo wczoraj naprawdę się bał, że coś zrobi jego bratu.

Akurat próbował na nowo zamocować stare drzwi od stodoły kiedy Kimm podszedł do niego. 
- Postaram się, ale nic nie obiecuję. Kevin dzisiaj od rana próbuje mnie wkurwić. Wróć przed obiadem. Pojechali dzisiaj po twoje płytki i te... sanitariaty do łazienki. Ma też wciąć próbnik na kuchnię. 
Odparł prawie żartem chociaż Kevin stojący parę metrów dalej zakopujący nowe złącze elektroniczne aż fuknął.

- Wrócę jak wszystko załatwię. - odpowiedział zirytowany, że znowu dostaje godzinę policyjną.
Zerknął na Kevina. Za nim by nie płakał. Przecież prawie go nie znał.
- Gorzej niż ojciec, on nie groził że kogoś zabije jak nie wrócę na czas. - fuknął jeszcze jak kotka w rui i ruszył w stronę domu po dziewczynkę.
- Uuuu dalej ma pazury? Przy tobie, szefu? Niedowiary. - zaśmiał się robotnik słysząc ich rozmowę.

- Kevin też fuka jak obrażona Baba. Ja myślę, że nadmiar piwa wam wszystkim na łby siada. 
Skomentował jedynie odnosząc się do ich wszystkich. 
- Tobie to nawet cycki zaczęły rosnąć. - Dodał i wrócił do walenia młotkiem. 

Obiad nie był jakąś konkretną godziną. Ivanowi zależało jednak by nie wrócił po nocy. Jeśli dostanie wiadomość o matce dziewczynki, lepiej żeby żaden z jego chłopaków nie szedł jej przekazać dziecku. Aron mógłby znów zacząć świrować. Lobos w pewien sposób podziwiał waleczność i oddanie braci. Chociaż z Tylerem łączyła go silna więź on nigdy nie zdecydował by się poświęcić swoje życie dla niego. Poszedł by do pierdla, zabił, walczył do utraty tchu. Był jednak tchórzem. W sytuacjach wielkiego zagrożenia nie stać go było na heroiczne gesty. 

Telefon zadzwonił o 13. Kobieta przeszła wszystkie badania i się budzi. Wyglądała ponoć paskudnie, ale można było odwiedzić ją z dzieckiem.

Kim miał ciężką pogawędkę z Aaronem. Mężczyzna krzyczał na niego za to, że zgodził się na ślub i pozwala sobą pomiatać
Na to nastolatek odparował, że nie miał wyboru i że nie traktuje tego małżeństwa poważnie. Że to tylko do czasu jak się nim znudzi.
Całe szczęście, że Ann byla zajeta szczeniaczki i z panią domu bawiły się na ganku.
- Zrobię wszystko byle zapewnić wam bezpieczeństwo. Lobos nawet nie mrugnie okiem przy zabijaniu ciebie. I zrobi to nie ponosząc żadnych konsekwencji. - zakończył wychodząc wzburzony z salonu. Pożegnał się z dziewczynami, zajechał do lokalu ale nie chcieli go tam wpuścić. I na dodatek nasłuchał się wiele przykrych słów. To wszystko sprawiło, że na farmę wrócił w paskudnym humorze.

Szpila zauważył go wracającego.
- Szef odebrał telefon z szpitala. Mówił, że masz go znaleźć jak wrócisz.
Jego oddelegowali do naprawy ogrodzenia więc przerwał na chwilę i pokazał mu gdzie jest Ivan. Mężczyzna bez koszulki walczył z dachem. Gdy Szpila go zawołał zaczął schodzić.
- Obudziła się. - Powiedział gdy stanął przed Kimmem. - Widziałeś kiedyś ofiarę przemocy domowej?

- Nie wiem. Możliwe, że widziałem. - odpowiedział obejmując się ramionami. - rozumiem, że wyglada bardzo źle. - dodał wzdychając cicho.
- to Chyba nie jest dobry pomysł, żeby mała widziała ja w takim stanie. - Mruknął uciekając spojrzeniem w bok, bo mimo że Ivan był gnojem to jednak cholernie przystojnym mężczyzną. Opalony i bez koszulki prezentował swoje idealnie wyrzeźbione ciało.
- Mogą rozmawiać przez telefon do czasu aż dojdzie do siebie. - zaproponował mróżąc oczy żeby spojrzeć na dach. Oślepiało go chylące się ku zachodowi słońce.
Ładnie wyszedł ten dach i prawie powiedział to na głos. W ostatniej chwili się pohamował, nie chciał żeby obrusł w piórka.

Jeden z mężczyzn rzucił w niego koszulką więc ją ubrał.
- Też tak myślę, ale chcę pojechać do niej. Trzeba jej uświadomić, że ten dupek powinien zniknąć z jej życia. Tylko mnie się boi. Może wpaść w histerię jak mnie zobaczy. Trzeba ją uspokoić w kwestii Anny. Ciebie zna. Pojedziesz ze mną. Wolisz motor czy kaczorka?
Zapytał pamiętając jak wcześniej zareagował na przejażdżkę. Złapał podbródek chłopaka i odwrócił jego głowę do siebie. Pocałował go lekko.
- Przestanie się lać na głowę.
Powiedział puszczając go.
- Jesteś pewny, że nie chcesz żeby od razu ogarnąć tamte pokoje? Doprowadziliśmy tylko instalację. Jak naprawimy dach to nie będzie zalewało. Nie zmieni to jednak tego, że oba są w ruinie. Nieźle zapuściliście z bratem farmę dziadków...

- Nie potrafiłem zmusić się do przyjazdu tutaj. - odpowiedział, bo był bardzo zżyty z dziadkami. - Cóż.. ty nie zostawiłeś mi zbyt wielkiego wyboru. - dodał wzdychając cicho.
- Oczywiście, że samochód. - burknął posylając mu wrogie spojrzenie na samo wspomnienie tamtej przejażdżki. - Idę coś zjeść. - mruknął odwracając się na pięcie.
Dziwnie się czul kiedy Ivan był w stosunku do niego delikatny a nie nienasycony i namiętny. Miał wtedy wrażenie, że Lobosowi naprawdę na nim zależy. Że nie chodzi tylko o seks i zniszczenie mu życia.
- Pokoje mogą być odnowione, ale mają wyglądać tak jak wyglądają teraz. - rzucił nim ruszył w stronę domu.

Uniósł brew zdziwiony. Więc jednak wolno im było wejść do środka? Łaskawca...
- Kevin!
Zawołał mężczyznę i omówił z nim odnowienie pokojów do których mieli do tej pory zakaz wstępu. Obaj wiedzieli, że chodzi o sentymenty. Po tym ruszył za chłopakiem żeby zjeść z nim obiad. To był drugi dzień kiedy kończyli jedzenie z wesela ale też ostatni. Przy takiej ilości mężczyzn i tak było szokiem, że zostało na tak długo. 
- Będziesz musiał pozabierać rzeczy które są na wierzchu i na ścianach do naszej sypialni. Najlepiej pochować w jakiś karton. Meble też wystawimy żeby się nie zniszczyły bardziej.
Zaczął mu powoli wyjaśniać jakie usterki są w pokojach i jak je trzeba naprawić a co za tym idzie dlaczego będzie trzeba te pomieszczenia opróżnić. Starał się mówić prostym językiem i rzeczowo żeby Kimm zrozumiał, że to nie jego złośliwość a zły stan domu odpowiada za tego typu konieczności.

- Yhym. - przytaknął ledwo go słuchając, bo myślami był zupełnie gdzie indziej.
Zastanawiał się jak przeprowadzić rozmowę z mamą Ann. Nie znał jej w sumie. Tylko kilka razy pojawiła się w barze.
Zerknął za siebie w kierunku lodówki. Czy zostal jeszcze tort?
Kobiety kochają słodycze a jedzenie szpitalne musi być straszne.
Zagrał lekko wargę i znowu spojrzał na Ivana. Wtedy dostrzegł, że ten sie mu przypatruje jakby czekał na odpowiedzieć.
- co? - spytał spłoszony.

- Pokój, remont. Trzeba wszystko wynieść bo inaczej może ulec zniszczeniu. Jak opróżnisz pokoje to zaczniemy.
Skrócił do minimum to co wcześniej próbował jakoś kwieciście ubrać w słowa. Zajął się swoim talerzem. Skoro go nie słuchał to nie było sensu strzępić języka. 
- Przebiorę się i możemy jechać. 
Ruszył do góry i spojrzał na mężczyznę który uwijał się w łazience. 
- I tak dzisiaj nici z prysznica szefie. Chłopaki mają problem z instalacją na dole. Zostaje wychodek i jeziorko.
Kiwnął mu głową. Dla nich i tak były to luksusy. Ubrał się w coś co nadawało się na wizytę w szpitalu i wrócił do Kimma.
-Ja prowadzę. Ty w tym czasie wybierzesz sobie kolorki do kuchni i zamówimy materiał.
Kimm mógł tego nie zauważyć ale panowie naprawdę masę rzeczy robili samodzielnie. W całym domu były już nowe kable elektryczne. Udało im się też naprawić dach, schody. Czekali na okna i drzwi by je powymieniać. Pogłębili studnię i naprawili starą stodołę. Zaczęli nawet naprawiać ogrodzenie. Łazienka gdyby nie woda i kanalizacja w piwnicy pewnie zostanie skończona do wieczora bo kafelki położyli już wczoraj i tego dnia montowali osprzęt. Meble w kuchni miał też zrobić jeden z nich.

Kim w życiu by się do tego nie przyznał, ale był pod wrażeniem tego jak remont idzie do przodu. Na początku nie wierzył w powodzenie tej misji, no bo.. co takie zachlej mordy mogą wiedzieć o remontach...
- Okey. Zrobię to jak wrócimy. - powiedział pakując kawał ciasta do plastikowego pojemnika. - Ale obiecaj, że niczego nie zniszczą.- dodał odgarniając włosy za ucho i biorąc ze sobą pakunek. Pozwalając im wejść do sypialni dziecięcej i pokój dziadków dał mu duży kredyt zaufania.
- Mówisz o tym wszystkim w taki lekceważący sposób. Nie lubisz ładnych rzeczy? - spytał z pretensją, bo miał wrażenie, że nie traktuje poważnie jego zadania.
Wsiadł do kaczorka od strony pasażera i od razu zaczął oglądać próbki ze skupioną miną.
Kimmy chyba mylił się co do tego, że Ivan nie lubi ładnych rzeczy.
Przecież stracił głowę dla niego. A on był wyjątkowo ładny.

- Ładne rzeczy mają do siebie to, że są delikatne i szybko się psują. I ja nie mam jakiegoś gustu specjalnego. Mój wybór ogranicza się do czarne, szare i czasami białe. 
Mówił oczywiście o rzeczach które ktoś inny uważał za ładne. Dla niego ładny był silnik typu bokser i chrom. No i Kimm. Kimm był ładny. Chociaż patrząc na ich stosunki to... już go zepsuł... i to dwa razy. Po pierwsze łamiąc mu żebra, po drugie łamiąc go psychicznie. 
- Podoba mi się chrom. Możemy wziąć chromowe sprzęty.
Zaproponował w końcu coś ze swojej strony.

Podniósł na niego wzrok słysząc ten komentarz.
- Nie psują sie jeśli się o nie dba i obchodzi z nimi delikatnie. - Odpowiedział wybierając kilka odcieni. Zdecyduje jak wejdzie do kuchni i sobie to zobrazuje.
- To nie jest takie trudne. Mógłbyś spróbować. - dodał bardziej do siebie niż do niego.
- Może być chrom. - dodał bez tej swojej butnej iskierki. Tym przywiezieniem Aarona na śmierć bardzo nim wstrząsnął. Dodatkowo przygnębiała go sprawa dziewczynki i jej mamy.
- Chciałbym wrócić do pracy do baru, ale twoi ludzie nie wpuszczają mnie do środka.

-Zabroniłem im cię wpuszczać aż nie posprzątają. Mieszkają tam tydzień. Narobili syfu. Pewnie i tak będziesz później chciał sprzątać sam ale będziesz miał mniej roboty. Nie było cię jak przyjechały ich nowe domki. Zaparkowały na przedzie pola... a w zasadzie łąki bo trzeba je będzie znów zaorać. Przeniosą się dzisiaj do aut. Posprzątają... nooo daj im jeszcze parę dni. Mimo wszystko nie są w stanie robić remontu, ogarniać wszystkiego w koło i jeszcze baru. Zapierdalają od świtu do zmierzchu. To też ludzie. 
Brzmiał trochę jakby ich bronił, ale ton głosu miał też dość ostry. 
- Jeśli chcesz wejdziemy tam jak będziemy wracać. Tylko ani słowa.
Kimmy musiał brać pod uwagę, że najpierw całą hordą, a później coraz mniej ludzi (ale wciąż sporo mężczyzn) spało tam, jadło i żyło. Byli to dodatkowo gangsterzy, motocykliści, mężczyźni samotni i mniej lub bardziej wrażliwi na syf. Oznaczało to niezbyt miłe zapachy i bałagan.

- Nie będę po nich mył zasranych toalet. -powiedział denerwując się na myśl w jakim stanie jest teraz ich rodzinny
biznes.
- Kiedy nie pracuję nie zarabiam pieniędzy. - dodał znowu krótko na niego zerkając.
- Nie chce twojej kasy, Lobos. - ubiegł go widząc co ten zamierza powiedzieć. - Wiec pogoń ich trochę, co? - westchnął cicho. Biedny bar. Ciekawe ile z niego zostało. Ciekawe czy wrócą klienci. Eh...
Ostatnio kupił te przekąski żeby zrobić mu na złość a i tak nic mu z tego nie wyszło. Ivan nie był skąpy i pokazał to kupując mu auto. Jeśli chciał mu dogryźć musiał znaleźć inny sposób.
- Wejdę sam, tak? - upewnił się, gdy zatrzymali się przed szpitalem.

Zaparkował i spojrzał na niego badawczo.
- Ja najpierw podejdę do lekarza prowadzącego. Wyglądała nieciekawie jak ją zabierali. Jesteś pewien, że dasz radę? Postaraj się ją uprzedzić o tym, że się pojawię. Chcę się dowiedzieć jaki uszczerbek poniosła. Jeśli jest źle zmuszę gościa żeby zgłosił przemoc domową.
Wysiadł i oddał mu kluczyki. W końcu samochód był Kimma.

Udał się do lekarza. Wyjaśnił, że to do niego przybiegła po pomoc córka ofiary. Mężczyzna widząc aparycję Ivana lekko nie dowierzał, ale wyjaśnienia o "dobrym piracie" rozbawiły go i uwiarygodniły historię. Nie mógł zdradzać wszystkiego. Rozmawiali jednak dobre 15 minut stojąc przed salą chorej.
Uraz głowy. Wstrząs. Krwiak. Połamane ręce i obojczyk. Uszkodzona śledziona. Stare, źle zrośnięte pęknięcia i złamania. Mogła nigdy nie odzyskać w pełni władzy w lewej ręce. Zasłoniła się nią przed mężem wiec otrzymała parę ciosów w to samo miejsce miażdżąc je i poważnie uszkadzając. Ku jego zadowoleniu lekarz już sam zgłosił na policję książkowy przykład maltretowania. Zadzwonił więc tylko do chłopaków żeby podrzucili męża pod właściwą komendę policji. Obserwował jeszcze przez chwilę jak Kimm rozmawia z kobietą. Wszedł do środka razem z lekarzem.
- Odstawimy twojego męża policji.- Powiedział od wejścia. Nie miał pojęcia czy widział na jej twarzy więcej przerażenia czy ulgi.

- Kim Swan. - powiedziała kobieta na jego widok.
- Przeniosłem ciasto. - odpowiedział podchodząc blizej. - Mam nadzieję, że możesz jeść ciasto. I że lubisz. - dodał spoglądając na nia niepewnie.
- Ann jest z Aaronem i jego dziewczyną. - wyznał siadajac na krzeselku obok. - Dostała nowe ciuchy i ma pod opieką szczeniaki. Jest bezpieczna i uśmiechnięta. Powiedzieliśmy, że z mamą w porządku, ale musi trochę odpocząć. Może do niej zadzwonisz? - paplał zakłopotany.
Po chwili westchnął widząc jej spojrzenie.
- Mnie Lobos raczej nie bije, ale znajduje inne sposoby, żebym nie uciekał. - wypalił opuszczając zakłopotany wzrok. - Z pewnych powodów on chce ci pomóc. Nikt mu nie podskoczy, więc możesz być pewna, że skurwiel który Ci to zrobił już nie wrócił. Nie musisz się już bać. Wszystko bedzie dobrze. - powiedział cicho delikatnie chwytając ją za ręke.
Kobieta uśmiechnęła się krzywo, bo uśmiech bolał. Miała poobijaną buzię.
Kiedy wszedl Ivan z lekarzem odsunął sie od pacjenki i zagryzł lekko wargę. Kiedy kobieta na niego spojrzała bezgłośnie powiedział, że wszystko bedzie dobrze. To ją uspokoiło.
- Mam nadzieję, że dotrzymasz słowa i on nie bedzie już im niszczył życia. - powiedział kiedy wyszli ze szpitala.