Obcy w Sieci

Imię: Ferdynand

Wygląd:

Trochę o postaci: Nomadzi są chyba jedynymi ludźmi żyjącymi poza murami ogromnych miast, które przypominały mrowiska nie tylko z wyglądu. Miliony ludzi spięci w jedną wielką sieć, która była powodem wygnania dla tych którzy nie mogli się pod nią podłączyć. Rodzina Ferdynanda przemierzała równiny, będące ziemią niczyją od ponad pięciu dekad. On sam został jednak wygnany, po tym jak w przypływie gniewu zabił starego wodza klanu. Aby przeżyć musiał zbliżyć do miasta i nawiązać współprace z "mrówkami".  Przewoził nielegalną kontrabandę dla karteli, nie byli oni wybredni jeśli chodzi o towarzystwo.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

To miała być mała, prosta robota. Od co kolejny zakazany luksusowy pakunek, dla kogoś nie mogącego znieść dziwacznych ograniczeń, narzuconych przez starszych i mądrzejszych. O dziwo większość towaru stanowiły zwierzęta. Możesz ćpać, ruchać i zabijać, ale domowy kocur to prawdziwe nemezis z którym miasto nie może sobie poradzić. Ferdynand znajdował w zdezelowanym budynku, relikcie przeszłości tak zwanej stacji benzynowej. Dzisiaj tylko Nomadzi używają paliw kopalnych do napędzania pojazdów,  miastowe mrówki  uważały taki stan rzeczy za barbarzyństwo, dlatego wszelakie dymiące maszyny były zawsze niszczone z religijnym zapałem. Ferdynand siedział na podgniłej, skrzypiącej kanapie. Nerwowym wzrokiem wpatrywał w ekran swego telefonu, kolejny przeżytek którego używali tylko jemu podobni. Pośrednik który miał dostarczyć informacje o pakunku, spóźniał się jak nigdy wcześniej, zostawiając go w niemiłej sytuacji. On był odpowiedzialny za transport, wymówki raczej nie przekonają gangsterów dla których pracował, a wolał tego uniknąć rozlewu krwi. Kartele były dla niego jedynym sposobem utrzymania, męska duma nie wytrzymała by powrotu do klanu i błagania o azyl. Nie było wyjścia, musiał zadzwonić do znajomego speca od tej  sieci. Wszystkie mrówki były do niej wpięte, dzięki można było ich zlokalizować. Dlatego właśnie gangi potrzebowały kogoś niepodłączonego, aby dokonać przerzutu towaru.  Wybrał numer, jednak ze głośnika popłynęła tylko cisza. Czyżby dalej dąsał? Mimo to zaczął mówić.

-Wiem, że ostatnio byłem dosyć nachalny i Cię obraziłem, ale teraz wdepnąłem w niezły szajs i tylko ty możesz mi pomóc. Kontakt miał się do mnie zgłosić, ale widocznie coś mu się stało. Mógłbyś go znaleźć w tej waszej sieci? Na pewno znajdę sposób aby tobie odwdzięczyć za tą przysługę.

Imię : James, dla przyjaciół Jimmy.
Nie wierzył, że ten cały Ferdynand miał tyle tupetu, że śmiał do niego dzwonić po tym ile zrobił mu problemów i zwyzywał.
- Już nie zamierzasz mi grozić, że jak mnie dopadniesz będę tańczył jak mi zagrasz? - spytał unosząc brew do góry, czego oczywiście, blondyn nie mógł zobaczyć.
- Co dokładnie będę miał z tego, że ci pomogę? - mruknął specjalnie przedłużając, gdy usłyszał w jego głosie, że jest zdenerwowany i zależy mu na czasie.

Ten zarozumiały, piskliwy głosik zawsze doprowadzał Ferdynanda do furii. Siedział sobie w swojej bezpiecznej noże i pyskował. Jego bionicznie wzmocniona dłoń zacisnęła na oparciu zdezelowanej kanapy, gniotąc ją w drzazgi. Irytował go niezmiernie, z drugiej strony było w nim coś intrygującego. Chociaż pewnie w realnym świecie był grubasem, który obawia świata zewnętrznego. Z resztą jak większość mrówek. Przez zaciśnięte zęby wycedził.

-Pomożesz mi w mojej sprawie, ja odwdzięczę Ci się tym samym. Masz pewnie problemy, których nie da się załatwić w wirtualnym świecie?

- Gdyby nie pewien dupek, próbujący mnie wyśledzić, nie miałbym żadnych problemów. - skłamał bez mrugnięcia okiem rozsiadając się wygodnie na obrotowym krześle.
- Chce dziesięć patyków. - dodał, po dłużej chwili milczenia. Podwyższył cenę za swoje usługi, ale ten koleś nie dość, że próbował go zdominować to jeszcze był zdesperowany, by znaleźć swoj kontakt.
Pójdzie na taką ofertę? Miał nadzieję, kasa zawsze się przyda.

Zagryzł zęby, dziesięć tysięcy?! Przy takiej marży to wyjdzie na zero, na co sobie nie mógł pozwolić zwłaszcza, że jego samochód wymagał napraw. Nomad może głodować, ale nigdy nie zaniedba swojego mechanicznego rumaka. Gdyby w tej chwili główka chłopca dostała w jego dłoń, wycisnął by ją niczym soczystą pomarańczę. Dał upust swojej frustracji, uderzając pięścią w kolano. Jego głos dalej pozostał jednak neutralny.

-Wiem zachowałem się wobec Ciebie źle, ale Ty nie jesteś takim dupkiem aby wykorzystywać człowieka w potrzebie. Nie uczą was w tym mrówczym mieście empatii? Mogę Ci zaproponować cztery tysiące, tak jak to było wcześniej i będę Ci winny przysługę. Mógłbym Ci załatwić kota na przykład, ładny puszysty, pewnie takiego nigdy na oczy nie widziałeś w tym twoim sterylnym mrowisku.

Zaśmiał się perliście słysząc jego odpowiedź.
- Znowu próbujesz mnie obrazić. - zamruczał jak rasowy kot, który właśnie dostał miseczkę mleczka.
- 6 tysięcy i przysługa. O, proszę. Widzę gdzie twój kontakt. To jak? Chcesz się dowiedzieć? - spytał prowokująco. Wiedział, że doprowadził go do białej gorączki, ale gość i tak nic mu nie może zrobić.
W życiu go nie znajdzie.
Jimmy potrafił się ukrywać nawet przed swoją zwariowana rodzinka, która chciała wydać go za jakiegoś równie świrniętego, dzianego gościa.
Tak, ten mały haker różnił się nieco od większości społeczeństwa, dlatego był tak dobry w tym co robił.

Przeklął tylko w myślach, słysząc jak dobrze bawi się jego kosztem. Miał tylko nadzieję, że kiedyś dostanie go w swoje łapy. Wtedy sobie odbije za każdą nieprzyjemność którą od niego. Ferdynand potrafił pielęgnować w sobie urazę, niczym uparty krasnolud, wyjęty z fantastycznych opowiadań. Taką propozycje mógł jednak ostatecznie zaakceptować, nie były to kokosy, ale zostanie mu wystarczająco dużo aby pozałatwiać swoje sprawy.

-Dobrze, taka oferta mi odpowiada. Tylko żeby Twoje informacje były dokładne, nie chce jeździć cały dzień po pustkowiach.

- Moje informacje ZAWSZE są bardzo dokładne. - odpowiedział pyszałkowatym tonem głosu i chwilę się nie odzywał.
Komórka Ferdynanda zabrzęczała głośno,inforumjac swojego właściciela, że dostał właśnie duży plik.
- Radziłbym Ci się pospieszyć, bo ten twój kontakt jest osłabiony i otoczony. - mruknął po tym jak wysłał mu komplet informacji na telefon.
- Pa Fred. - zakończył słodko, co wcale nie pasowało do jego osobowości jaka prezentował blondynowi. - czekam na spłatę długu. Współpraca z Tobą to czysta przyjemność. - zaśmiał się znowu widocznie zadowolony z tego co zyskał tego wieczoru.
Rozłączył się i wyciągnął na zniszczonym fotelu, w jednej ze swoich króliczych norek.
Życie to jest jednak piękne. Dzisiaj zaszaleje i kupi sobie jakiś pyszny posiłek.

Gdy tylko dostał współrzędne swego celu, natychmiast się rozłączył. Nie mógł słuchać tego przepełnionego pychą głosu ani sekundy dłużej. Zerwał się z kanapy niczym rażony piorunem i wsiadł do swojego starego minibusu, który lata świetności przeżywał ze sto lat temu. Kontakt znajdował w jednym z opuszczonych miast, które na początku dwudziestego wieku były zamieszkane przez ludzi. Teraz nie potrzebne, zostały porzucone, jak wiele górniczych wiosek na starym, dzikim zachodzie. Tutaj skala była dużo większa, stolice dawnych państw porzucone, teraz kolonizowane przez naturę, która nie znosiła próżni. Wjeżdżając w te ruiny, Ferdynand zawsze czuł się jak bohater starej post-apokaliptycznej gry. Jedynie ogromny cień mega miasta na horyzoncie, przypominał mu o tym, że nie jest tutaj sam. Niestety dla łącznika, blondyn okazał zbyt wolny. Ciało wisiało nabite na rzeźnickim haku i zostało całkowicie ogołocone z wszelakiej elektroniki i wszczepów. Jebani złomiarze, że akurat musieli dopaść tą mrówkę. Na szczęście interesowały ich tylko implanty, więc informacje o lokalizacji jak i sfałszowane papiery celne były w ubraniach nieboszczyka. Dalej wszystko przebiegło standardowo, dojechał do granic miasta i schował swój wóz w jednym ze starych garaży. Wziął czarną, metalową paczkę i wsiadł do automatycznego tramwaju, który zawiózł go do bram miasta. Tam po małej utarczce z celnikiem patrzącym na niego z góry, dostał do środka z pakunkiem. Obcy mogli jedynie przebywać w dzielnicy dla handlowej. Był to jeden wielki plac pełen sklepów, straganów i klubów, to stąd odjeżdżały kolejki w głąb metropolii, do gigantycznych blokowisk. W tej masie ludzkiej nawet taki wielkolud jak on czuł niczym mrówka i nie było to miłe uczucie. Targu dobił w jednej ze spelunek, znajdujących bocznych uliczek. O dziwo pracodawca niezbyt przejął stratą człowieka, cóż mrówki nigdy nie były indywidualistami. Ważne, że dostał chip z wynagrodzeniem i był wolny. Zazwyczaj teraz wymieniał tą wirtualną gotówkę na zaopatrzenie i opuszczał mrowisko. Teraz też mógł tak zrobić i zignorować układ jaki zawarł z Jamesem, jednak wtedy na pewno straciłby jego przychylność. Dzisiejsza sytuacja pokazała mu dobitnie, iż nie może sobie na to pozwolić. Próbował więc przesłać mu kredyty używając jednego z terminali, jednak nie będąc podłączonym do sieci, dostawał tylko odmowę. Wyrwał się z tłumu i wyjął telefon, dzwoniąc do małego upierdliwca. Znowu odpowiedziała mu cisza, więc zaczął mówić.

-Dostałem pieniądze, jednak nie potrafię ich przesłać. Te wasze maszyny nie chcą mnie znać, mów więc szybko co kurwa robić, bo w tej tłuszczy nie wytrzymam.

Jimmy westchnął niezadowolon słysząc, że musi znaleźć jakieś rozwiązanie, jeśli chce kasę.
- Okey. Po pierwsze to spuść z tonu, nie moja wina, że nie potrafisz się odnaleźć w cywilizowanym świecie. - mruknął przewracając oczami. Wstał z fotela z cichym jękiem i przeciągając się ruszył w stronę okna.
- Gdzie dokładnie jesteś? - spytał a kiedy uzyskał odpowiedz warknął pod nosem zirytowany.
- okey, na rogu dwunastej alei jest mały sklep z biżuterią. Będzie tam stał młody chłopak, daj mu zapakowana forsę a on przekażę mi ja.
Tym młodym chłopakiem będzie oczywiście on, ale Fred nie musiał tego wiedzieć.
Odchodził od kanonów wyglądowych hakerów, więc nikt go nigdy nie podejrzewał.

Spotkanie? Zaskoczył go tym rozwiązaniem, myślał że nigdy nie będzie miał okazji zyskać informacji na temat jego temat. Nie mógł wypuścić tej szansy z ręki, nawet jeśli będzie musiał porwać tego pośrednika. Dlatego nawet zbytnio nie protestował, jak to ma w zwyczaju. Wyłączył telefon i ruszył na miejsce szybko, mrówki zaczynały na niego gapić. Podszedł do chłopaka opartego białą, sterylnie czystą ścianę sklepu. Był mały i drobny jak większość tubylców. Stanął dosyć blisko niego, tak aby ten mu nie uciekł i położył mu dłoń na ramieniu.

-Nim przejdziemy do interesu, chcę dowiedzieć się więcej o ziomku, który Cię tutaj przysłał. Proszę nie rób scen i powiedz gdzie on jest.

- Nie mam pojęcia. - odpowiedział zmienionym tonem głosu, którego modelowanie opanował do perfekcji.
- Zawsze przesyłamy mu pieniądze na konto, a w zamian za pomoc kupuje u nas biżuterię. Radziłbym zastanowić się nad swoim zachowaniem, wszędzie są kamery. To sklep jubilerski, sir. W kilka sekund może zaroić się tu od strażników. - mruknął spokojnie spoglądając na niego spod grzywki swoimi ślicznymi oczyma.
Taki ładny, drobny chłopak idealnie pasował na sprzedawcę w sklepie jubilerskim.
- No.. Chyba, że chciałby Pan u nas coś kupić. - dodał z błyskiem w oku.

Przez chwile rozważał możliwość siłowego rozwiązania, lecz po głębszej analizie nie wchodziłoby to w grę. Pewnie zdołałby porwać, w końcu zmodyfikował swe ciało tak aby było odporne na obrażenia, lecz zamknęło by to drogę do miasta. Westchnął tylko i wyciągnął z kieszeni swej skurzanej kurtki plastikowy żeton o wartości sześciu tysięcy kredytów i wsunął mu go w dłoń. Cofnął swą dłoń z jego ramienia, lecz nie odrywał od niego wzroku.

-A gdyby Tobie kupił jakieś świecidełko, może zechciałbyś ze mną porozmawiać? Pewnie znasz tutaj jakieś miłe miejsce.

Uniósł brew do góry w gescie niedowierzania. Ten dryblas naprawdę miał go za sprzedajna kurwę?
Chciałbym zobaczyć wyraz jego twarzy gdy dowiaduje się, że jest hakerem, który tak wiele razy uratował mu tylek.
- Obraża mnie Pan. - powiedział cicho tylko przelotem spoglądając na żenton.
- James uprzedzał, że jest Pan niewychowany i agresywny, ale nie sądziłem, że będzie Pan miał taki tupet. - mruknął marszcząc swój drobny nosek.
- Po co Pan go szuka? Wygląda na to, że jest dla Pana przydatny skoro przyniósł dziś pan zapłatę.
To pytanie zadał z czystej ciekawości. Jakie plany względem jego osoby miał ten dzikus?

Nie znał zasad jakim kierowała się ta społeczność, wygląda na to, że wszyscy mieszkańcy miasta byli wyniośli niczym arystokraci i upierdliwy haker niczym tutaj nie wyróżniał. Mimo tego, że nie znosił tłoku i ścisku metropolii to sami ludzie mu przypadli do gustu. Każdy był czysty i uroczy, nosił miłe dla oka ubrania. Czegoś takiego nie doświadczy na pustkowiach, był trochę jak starożytny bryt, odwiedzający Rzym. Westchnął tylko w reakcji na złość chłopca mówiąc.

-Nie musisz od razu zadzierać nosa, w mojej propozycji nie było nic dwuznacznego. Zaś co do twojego znajomego, to miałbym mu miał do zaproponowani biznes. Lecz musiałbym spotkać z nim w cztery oczy.

- Nie zdradzam swoich dobrych klientów. To byłoby jak strzał w kolano. - odpowiedział stukając długimi, smukłymi palcami o blat stołu.
- Poza tym jedyne co o nim wiem to jaki nosi rozmiar pierścionków, numer telefonu i imię. Jeśli jest prawdziwe,bo z hakerami nigdy nic nie wiadomo. - przewrócił oczyma jakby hakerzy byli skaza społeczeństwa.
- Uprzedzając twojej pytanie, za każdym razem podaje inny adres odbioru biżuterii. Wygląda nabto, że ciągle zmienia miejsce zamieszkania. Czy to przez ciebie tak skacze?
Tak. Mógłby być aktorem. Sam sobie przyznał premię, stanowczo kupi dziś coś pysznego do jedzenia.

Chłopak był bardzo wygadany, a jednocześnie nie mówił nic użytecznego. Raczej wątpił, że był to zwyczajny uroczy sprzedający. Zachowywał się przy nim dużo bardziej swobodnie niż inne mrówki, jakby już się znali. Tą różnice było widać jak na dłoni tutaj w sklepie. Kiedy to pan sprzedawca zadzierał nosa klientela i reszta obsługi patrzała na Ferdynanda z przerażeniem, jakby miał zaraz wyciągnąć broń i rabować. Mimo tego przeczucia, uznał iż więcej tutaj nie wskóra.

-Mnie nie musi się obawiać. W końcu nawet jeśli bym go znalazł, to nie mogę opuścić tej dzielnicy i wejść dalej w miasto. Tak czy inaczej powiedz swojemu najlepszemu klientowi, że zatrzymam się w hotelu na noc i chce z nim porozmawiać bezpośrednio w cztery oczy. A tobie życzę miłego dnia.

Wyszedł, zostawiając młodzieńca samego ze swymi myślami.

Pierwszy raz to Jimmy zadzwonił do Ferdynanda.
- Dlaczego straszysz moje wtyki? - zaatakował jakby naprawdę był wytrącony z równowagi przez zachowanie mężczyzny.
- Jeśli to się powtórzy, nie masz co liczyć na współpracę. Zablokuje twój numer, słyszysz? - syknął opryskliwie. Później nastąpiła dłuższą chwila przerwy jakby haker próbował się uspokoić i wejść na właściwe tory.
- Czego odemnie chcesz? Nie spotykam się ze swoimi klientami. - mruknął dalej nieco zirytowany tonem głosu.
- To niezgodne z moją polityka pracy i ryzykowne.

Nie zdążył nawet przejść przez tłum w drodze do hotelu, a już rozległ się dzwonek telefonu, po czym głos zdenerwowanego chłopaka, wydobył się z głośnika. Miastowi którzy go mijali spoglądali na niego z niesmakiem. Widocznie wśród mrówek używanie telefonów było wielką gafą. Słuchając tyrady młodzieńca dotarł prawie na miejsce. To pierwszy raz kiedy usłyszał go takiego zdenerwowanego. Widocznie przyciskając jubilera nacisnął w czuły punkt. Mruknął tylko swoim basowym głosem.

-Mam do Ciebie bardzo poważną ofertę i chce porozmawiać z Tobą bezpośrednio. Nie ufam internetowi. Poza tym gdybym powiedział Ci teraz, to i tak pewnie byś mię zablokował. Więc proszę odwiedź mnie dziś, bo jutro będę musiał wyjeżdżać. Tak jak powiedziałem, będę w hotelu dla przyjezdnych. Raczej nie będziesz miał problemu aby mnie znaleźć.

Zastanowił się dłuższą chwilę i nic nie odpowiadając zakończył rozmowę.
Postanowił wysłać swojego znajomego, który w zamian za nieco uwagi poświęconej mu, był gotów zrobić dka niego wszystko.
Ludzi łatwo było obsługiwać, szczególnie tych z mrowisk.
George poszedł do Ferdynanda, a on schował się nieopodal obserwując przebieg spotkania z bezpiecznej odległości.
- Jestem James. Uprzedzając twoje pytanie wcześniej używałem modulatoru głosu. Czego chcesz?

Nim chłopak przyszedł zdążył zameldować w najtańszym z hotelowych pokojów, jak każdy nomad przykładał raczej małą wagę do luksów. Po prawdzie wątpił iż jego znajomy haker się tutaj pojawi, taki ktoś pewnie raczej nie opuszcza swojego pokoju. Mimo to poszukiwanie jego osoby było dla Ferdynanda niezłą rozrywką. Jego rozważania przerwane zostały pukaniem , zaskoczony podszedł do drzwi i je otworzył. Przyjrzał mu się dokładnie, wyglądał jak każdy mieszkaniec tego miasta, zadbany i dosyć dobrze ubrany. Rozejrzał po korytarzu, lecz w tej części hotelu nie był on oświetlony, więc nie mógł zauważyć nikogo więcej. Patrząc z góry na młodzieńca, powiedział.

-Od razu przechodzisz do rzeczy? Nie uczą was tutaj manier?

Nie czekając na jego odpowiedz, po prostu podniósł go i przerzucił sobie przez ramie, zatrzaskując za sobą drzwi. Jeżeli to naprawdę był James to nie mógł pozwolić mu na ucieczkę. Usadził młodzieńca na ma małej sofie, po czym kucnął na przeciwko niego, tak aby móc spojrzeć mu prosto w oczy.

-Na telefonie tak łatwo przychodziło Ci obrażać mnie, jednak w realnym świece nie jesteś taki śliny. Teraz rozumiem dlaczego unikałeś konfrontacji. Wiele razy chciałem Cię za to ukarać, ale doszedłem do wniosku, że znęcanie nad kimś słabszym nie przyniesie mi honoru.

Dotknął jego gładkiego policzka swą szorstką dłonią, po czym usiadł na łóżku które w tym niewielkim pokoju stało na przeciw.

-Co do mojej propozycji. Ludzie z którymi prowadzę interesy powiedzieli mi, że mogę odblokować dostęp do większości dzielnic, gdy wejdę w związek z mrówką. Z racji tego, że ty i tak współpracujesz z półświatkiem, takie partnerstwo byłoby Ci na rękę. Dostawałbym lepiej płatne zlecenia, więc i Ty zarabiałbyś byś więcej za swoje usługi. Same zyski.

Jamesowi skręcił się żołądek, gdy zobaczył jak wielki blondyn przerzuca jego potencjalnego chłopaka przez ramię jak worek kartofli.
Szlag.
Poruszył się niespokojnie i na paluszkach podszedł do drzwi, by podsłuchać co tam się dzieje.
- Nie ma mowy. Jimmy nie będzie współpracować z półświatkiem.-powiedział wzburzony młody mężczyzna nie chcąc by jego ślicznemu chłopcu coś się stało.
James przewrócił oczyma słysząc odpowiedź tego głąba. Kto dał mu prawo decydować o tym co dla niego dobre?
Wyciągnął swój klucz, który zaprogramowany był na otwieranie wszystkich automatycznych drzwi i stanął w świetle opierając się nanszolancko o framugę.
- Chciałeś mnie ukarać? Nie radzisz sobie ze złośliwościami? Trudne dzieciństwo, Fred?
Dzisiejszego wieczora wyglądał zupełnie inaczej niz w sklepie. Bardziej drapieżnie i seksownie, a nie jak grzeczny chłopiec.
Sadzać po minie Ferdynanda musiał być nieźle zaskoczony.

To prawda był zaskoczony, teraz już nie wiedział co myśleć i zrobić. Mały gnojek zamieszał mu w głowie za dużo, a w takich przypadkach pojawiała się w nim złość i agresja. Wystrzelił jak z procy i dopadł siedzącego na sofie mężczyznę. Jego duża dłoń, zacisnęła się na jego gardle, podduszając.

-Masz kilka sekund aby to wszystko wytłumaczyć, albo twój przydupas straci głowę.

- Puść go dzikusie i powiedz co chcesz wiedzieć. - powiedział spokojnie ruszając do środka. Takie wybuchy agresji nie robiły na nim wrażenia, bo... Nie martwił się specjalnie o swojego potencjalnego lubego. Nie był dla niego nikim ważnym.
Usiadł wygodnie na krześle, zakładając nogę na nogę.
- I tak w ogóle, to pomimo, że Ty jesteś silny fizycznie to nie potrafisz robić tego co ja. Jestem Ci potrzebny, jeśli chcesz żebym przemyślał współpracę z tobą to przestań zachowywać się jak neandertalczyk.

Mruknął tylko coś pod nosem, wyraźnie zdegustowany. Nie lubił gdy ktoś tak mieszał mu w głowie, ale przynajmniej mógł być teraz pewny, że prawdziwy James w końcu pojawił. Raczej trudno byłoby podrobić ten upierdliwy charakterek. Mimo to nie mógł zbytnio połączyć faktów w głowie, więc dalej myślał, że osobnik z jubilerskiego to też on. Te wszystkie nowoczesne technologie, to najwidoczniej zbyt wiele dla starego nomada. Puścił fałszywego Jamsa, a ten zaczął krztusić, łapczywie wciągając powietrze. Ferdynand skupił swoją uwagę na białowłosym. Ręka go trochę świerzbiła, dlatego by nie rozbić mu głowy, nerwowo przeczesał swoje długie, złociste włosy. Głos powrócił do bycia basowym i jednostajnym, więc młody haker mógł czuć bezpiecznie.

-O swoich sekretach możesz mi powiedzieć później, o ile zgodzisz się na bliższą współprace ze mną. Słyszałeś moją propozycje, czy mam powtórzyć?