Stara miłość nie rdzewieje [mocno +18]

Nowi sąsiedzi w dość zamkniętym podmiejskim osiedlu to zawsze temat do rozmów, plotek, i ogólnego zainteresowania. Ale kiedy wieść niesie, że do dużego, trzypiętrowego domu naprzeciwko willi Reyesów ma wprowadzić się czteroosobowa rodzina, wszyscy są ciekawi kto też zdecydował się zamieszkać po sąsiedzku z człowiekiem o mocno poplątanej przeszłości i pozostałościach po niej w postaci dwójki dzieci. Nikt nie spodziewa się byłego komandosa z trójką własnych dzieci, osieroconych niedawno przez matkę. Czy ta dwójka mężczyzn o silnych charakterach i tak różnych korzeniach ma szansę na pokojową koegzystencję - zwłaszcza kiedy tyle ich różni, ale przyjaźń między ich dziećmi zmusza ich do częstych kontaktów?

Ściąga genealogiczna:

Jack Morrison (i rodzinka) - Varyesha
Gabriel Reyes (i rodzinka) - TrueNutty

|| prawie 38 || 182 cm || 112 kg mięśni i wpierdolu ||
|| były komandos || instruktor samoobrony ||
|| ojciec trzech bachorów (jedno z urodzenia, wszystkie z wyboru) ||

Jonathan ("mów mi Jack albo pocałujesz moją pięść") Morrison zaciągnął się do wojska kiedy miał 17 lat. Był lubiany przez kumpli z oddziału, nieco hołubiony przez dowództwo (przez swój wygląd... perfekcyjny aryjski Amerykanin z Indiany). Jedna tylko osoba spróbowała zajrzeć pod sreberko 'złotego chłopca' i spotkała prawdziwego Jacka... to była jego pierwsza miłość. Ich związek przetrwał wiele, wspólne misje, mordercze treningi, rozłąki... rozdzieliła ich decyzja dowództwa o różnym przydziale i awansach. Jack poszedł do Navy SEALS, mimo że w sumie nie bardzo chciał tam trafić, tym samym blokując tę ścieżkę swojej miłości. Kontakty się urwały, potem nawet wieści przestały do niego docierać z innych źródeł. Przeżył to straszliwie, ale wszystko tłumił w sobie, rzucając się w piekło nowych treningów i misji.
W wieku 25 lat, niedługo po swoich urodzinach, on i jego drużyna wpadli w zasadzkę. Bomba zmasakrowała jego towarzyszy broni, on jako jedyny przeżył, pokaleczony strasznie przez szrapnel i płomienie. Ledwo się wygrzebał pod troskliwą opieką plutonowego lekarza, Angeli Ziegler. Na twarzy pozostały mu dwie spore blizny, na ramionach i torsie ma ich o wiele więcej, ale zdołał odzyskać sprawność fizyczną. Jednak przez znaczne uszkodzenie wzroku (prawie nie widzi na prawe oko) oraz bardzo silne PTSD został honorowo zwolniony ze służby. Dodatkowo, z powodu traumy, jego blond włosy zbielały dokumentnie.
Angela odeszła razem z nim, związali się ze sobą, mimo że nie czuli do siebie nic poza przyjaźnią. Rok potem urodziła się Lena. Hanę adoptowali po śmierci jej rodziców (byli jej chrzestnymi) kiedy miała 5 lat. Dwa lata później dołączył do nich dwunastoletni Lucio, wrzucony w piekło rodzin zastępczych po tym jak jego matka go odrzuciła z własnej woli. Gdy dzieciaki miały 14 (Lucio), 10 (Lena) i 8 (Hana) lat, u Angeli zdiagnozowano złośliwego raka szpiku kostnego, bardzo agresywną odmianę. W przeciągu roku zmarła. Przez następny rok rodzina dochodziła do siebie... w końcu podjęli wspólnie decyzję o przeprowadzce, by zacząć nowy rozdział w ich życiu. Jack w życiu by się nie spodziewał, że wybór komfortowego, trzypiętrowego domu niedaleko jego nowego miejsca pracy i szkoły do której zapisał dzieciaki będzie oznaczał zderzenie się z przeszłością... i powrót dawnych, nigdy nie wygasłych do końca uczuć.

Jack ma trudny charakter, dla każdego z początku jest dość oschły, opryskliwy, lubi zrzędzić i utyskiwać, ale swoim dzieciakom uchyliłby nieba. W ogóle ma do dzieci słabość, co nie oznacza że nie wytarga za uszy albo nie złoi skóry rozwydrzonej gównażerii która myśli że im wszystko wolno. Bardzo terytorialny. Często najpierw reaguje, potem myśli. Do tej pory miewa poważne ataki paniki przez PTSD, na szczęście Angela nauczyła dziewczynki co robić w takich momentach, one z kolei pokazały to Lucio, i cała trójka zawsze jest gotowa zareagować w razie gdyby ich papa dostał ataku przez flashback.