Ckliwa drama

Już miał go poprawić. Już się miał unieść, że Toshio nie może go tak nazywać. Jednak na szczęście nie musiał.
Noc była całkiem przyjemna i rześka. Księżyc świecił jasno i nawet teraz mogli zobaczyć swoje cienie. Czuć było wszędzie słodki, chodź lekko duszący zapach wiśni.
- Jeździć konno i uczyć się języków - stwierdził. Pod samym pniem była postawiona mała ławeczka. Usiadł na niej. - Ojciec twierdził.. - przerwał, zanim właściwie zaczął całą historię. Poczuł nieprzyjemną gulę w gardle.
Przełknął ciężko ślinę.
- Może lepiej będzie, jeśli ty coś o sobie opowiesz - uśmiechnął się delikatnie, chociaż nie był to wesoły uśmiech.

Toshio od razu wyczuł, że nie było to przyjemne pytanie dla chłopaka. Gdy sie zorientował, nie było już odwrotu. Już jednak wiedział, że kiedyś mógłby go zabrać na przejażdżkę. Później przypomniał sobie martwe ciało seniora w jednym z pokoi. Nie on go zabił, ale mial silne poczucie winy w stosunku do Kazuyuki'ego.
- Cóż... - zaczął, lecz nie wiedział co powiedzieć. - Lubię...
Właściwie prócz nauki szermierki, walki, taktyki i wszystkiego, co przydawało się na wojnie, nie robił nic więcej.
- Lubię czytać - odpowiedział w końcu. - Najczęściej o taktyce, ale kiedyś znalazłem tom... wierszy - dodał niepewnie, uznając, że zapewne jest to bardzo niemądre. W jego rodzinie żaden mężczyzna nie czytał wierszy. Było to przeznaczone dla kobiet. - Były ładne - skomentował, kończąc.

Uśmiechnął się lekko, kiedy ten tak niezdarnie zakończył swoją wypowiedź. Było to wręcz urocze.
- Podejrzewam, że skoro jesteś tutaj, to pewnie większość czasu poświęcasz walce - powiedział, odchylając się lekko do tyłu. Spojrzał w górę, na kwitnące drzewo. Jasne płatki delikatnie spadały.
- To jest naprawdę ładne drzewo - przyznał.
Wiedział, że ich rozmowa kompletnie się nie klei. Starali się obaj, jednak lepiej im wychodziło milczenie i wpatrywanie się w swoje oczy. Może tak powinno być? Może powinni po prostu pomilczeć ze sobą, po prosu siedząc. Jednak czy nie byłoby to niekomfortowe dla Toshio?
- Więc... mówiłeś, że masz własny dom. Co z twoją rodziną? Mieszka całkiem gdzieś indziej?

Toshio bardzo dobrze wychodziło milczenie jednak... chciałby dowiedzieć się czegoś więcej o Kazuyukim. Miał ochotę słuchać jego głosu i patrzeć na jego mimikę, gdy o czymś opowiada. Sam jednak wyczuwał, że ich rozmowa nie przebiega najlepiej.
- Mieszkają w centrum miasta. Prowadzą bardziej... społeczne życie i w posiadłości często odbywa się przyjmowanie gości, w którym zwykle nie uczestniczę. Dlatego, gdy wracam z misji milej widziane jest, abym pozostawał w swoim domu, który pozwolili mi wybrać. Stamtąd mam też bliżej do armii - odpowiedział rzeczowo. Zorientował się, że nie brzmiało to zbyt zachęcająco, a naprawdę chciałby, aby Kazuyuki kiedyś ujrzał ten dom. - Ale to ładne miejsce. Spokojne, ciche. Można łatwo wybrać się na przejażdżkę konno. Jest też sadzawka lotosów i dużo lilii. - dodał. - To ładne kwiaty.
Znów użył tego samego określenia. U Toshio oznaczało, że zachwycał się czymś, co nie należało do jego obowiązków, więc nie było mile widziane. Ale bardzo lubił lilie oraz wiersze. Tak samo jak bardzo polubił wyraz twarzy Kazuyuki'ego.

- Ah, rozumiem. Czyli po prostu wolą, żebyś się nie pokazywał? - spytał. Od razu zrozumiał, że jego słowa nie były miłe, a wręcz wredne. Speszył się lekko. - Przepraszam, nie powinienem tak mówić - stwierdził, opuszczając wzrok.
Przełknął ciężej ślinę.
- Lilie są ładne. I ślicznie pachną - przyznał i uśmiechnął się niepewnie. - W okolicy jest staw, na którym jest ich mnóstwo. Mogę cię tam kiedyś zaprowadzić.

Nigdy nie był mocno związany ze swoją rodziną. A może inaczej, to oni nie byli związani z nim. Mógłby prowadzić życie jako młodszy brat, przejąć posiadłość, wieść spokojne życie. Nie musiałby siedzieć obok osoby, którą skrzywdził, a do której czuł tak dziwne emocje. Ale sam wybrał. Dla dobra rodzeństwa i pewnie z własnego tchórzostwa.
- Nic się nie stało. Prawda jest prawdą, nie trzeba jej ułagadzać - zauważył. - Bardzo chętnie kiedyś tam pójdę - posłał mu ujmujący uśmiech. Szczery i spokojny. Kiedy Toshio nie był tak sztywny, potrafił być całkiem miłym, a nawet przystojnym mężczyzną. Nie wyglądał tak poważnie i ponuro. - Byłoby miło móc kiedyś podróżować spokojnie i zwiedzić tak przyjemne dla oka zakątki.
Na razie trwała wojna i trakty były nieprzejezdne. Ale kiedyś...

Widząc ten uśmiech, Kazu poczuł przyjemny dreszcz biegnący przez jego ciało, a na policzkach chłopaka wstąpił lekki rumieniec. Już wcześniej chłopak zauważył, że Toshio jest niezwykle przystojny. Teraz jednak, kiedy się uśmiechał... Kazuyuki miał lekkie deja vu, jakby kiedyś już ta sytuacja miała miejsce.
- Kiedyś. Kiedy wojna się skończy i szlaki zostaną na nowo otwarte - przyznał, odwracając wzrok od twarzy mężczyzny. Nie chciał, żeby ten rozpoznał uczucia, jakie rozpalał w Kazu.
- Jak byłem mały, chciałem podróżować. Gdzieś usłyszałem o ludziach, którzy chodzą od wsi do wsi i zarabiają śpiewaniem, i stwierdziłem, że to byłoby niesamowite- uśmiechnął się lekko, przypominając to sobie.

- Och, tak. Miałem to samo pragnienie jako dziecko. Zawsze wykradałem się, aby wsłuchiwać się w śpiew lub ballady wędrownych muzyków - przyznał, wspominając dobre czasy, gdy najwyraźniej był bardzo szczęśliwy.
Uświadomił sobie, że w końcu znalazł wspólną cechę z Kazuyukim. Obaj pragnęli podróżować po świecie. To mile ociepliło jego serce. Płatek opadł na włosy mężczyzny, więc Toshio automatycznie sięgnął i zdjął go. Gdy Kazu odwrócił głowę, mężczyzna dostrzegł uroczo zaróżowione policzki. Coś ścisnęło go w gardle i sercu. Jak oczarowany wpatrywał się w ten widok. Palce czule ześlizgnęły się po włosach aż do policzka mężczyzny. W głowie Toshio zaszumiało. Wzrok skupił się na lekko rozchylonych malinowych ustach. Pochylił się lekko i z pustką w głowie, ale gorącym uczuciem w sercu i duszy. Całym swoim jestestwem pragnął przygarnąć do siebie Kazuyuki'ego. Zatrzymał się w ostatniej chwili przed popełnieniem kolejnego głupstwa. Nie chciał tracić zaufania mężczyzny.
- Wybacz mój nietakt. - powiedział, choć jego dusza krzyczała z żalu. Nigdy nie odczuwał tak skrajnych emocji.

I znowu. Znowu to rozrywające uczucie. Spojrzał w oczy Toshio i już wiedział, że ten czuje dokładnie to samo. Obaj pragnęli swojego dotyku i bliskości.
Kazu miał w głowie kompletną pustkę. Czas całkiem zwolnił, kiedy Toshio pochylał się w jego stronę. Chciał ponownie poczuć jego usta na swoich tak, jak jeszcze rano. Cała reszta świata przestała się na ten moment liczyć.
... i wtedy Toshio się cofnął. Kazu poczuł nieprzyjemny ucisk w brzuchu i frustrację. Dlaczego? Dlaczego się wycofał? I to jeszcze go przeprasza za nietakt!
Nie myśląc wiele, Kazu sam pochylił się w stronę mężczyzny i złączył ich usta w czułym pocałunku. Położył dłoń na jego policzku, a serce biło mu jak szalone. Płomień w jego piersi jeszcze bardziej się rozpalił.
Usta Toshio były lekko spierzchnięte, a mimo to miękkie i ciepłe. Kazu całował je czule, z każdą chwilą pragnąc coraz więcej i mocniej. Zamknął oczy, kompletnie zatracając się w tej chwili.

Nie spodziewał się tego. Szeroko otwarte oczy Toshio powoli zamknęły się, a sam mężczyzna instynktownie uchylił usta do pocałunku. W jego głowie wybuchł pożar. Poczuł nagle całkowite spełnienie swojego życia, jakby to był moment, dla którego się urodził. Nic więcej w świecie się nie liczyło.
Objął Kazuyuki'ego w pasie i przyciągnął do siebie, odpowiadając chętnie na pocałunek. Był w tym trochę nieporadny, ale miłość jaka biła od niego mogła wynagrodzić wszystko.
Nie odrywali się od siebie, spragnieni bliskości niczym wieloletni kochankowie. Dopiero, kiedy brakowało im oddechu, odsunęli się na milimetry, by móc łapać powietrze. Obaj byli lekko rumiani na twarzach. Toshio przytknął swoje czoło do czoła mężczyzny i wsunął dłoń w jego włosy.
- Kazuyuki - szepnął cicho jego imię, napawając się minioną słodyczą.

Przylgnął niemal do Toshio, kiedy ten objął go mocno swoimi rękami. Zakręciło mu się w głowie, czując ciepło, jakie biło od mężczyzny. Nie chciał się od niego odsuwać. Ta chwila mogłaby dla niego trwać wiecznie.
Oparł się czołem o jego, uchylając zaczerwienione usta i oddychając nieco szybciej. Uchylił oczy, gładząc go po policzku.
- Toshio - wyszeptał równie cicho tak, że tylko oni mogli to usłyszeć. Serce Kazuyuki'ego wciąż biło szybko i mocno. To, co robili, było całkiem zakazane. Dlaczego więc Kazu po raz pierwszy od naprawdę dawna czuł, że faktycznie żyje? Całe jego ciało było nabuzowane i pragnęło więcej. Nie chciał, żeby Toshio kiedykolwiek go puszczał.
- Zostań tak ze mną jeszcze chwilę - wyszeptał, zamykając oczy.

Nigdy nie był szczęśliwy. Zawsze oglądał się na plecy rodziny, nie na ich twarze, które mogłyby mu być przyjazne. Teraz, gdy wpatrywał się w roziskrzone tęczówki Kazuyuki'ego, był najszczęśliwszą istotą na ziemi.
Przycisnał mężczyznę mocniej do swojej piersi i musnął czule jego usta w pocałunku. Nie zamierzał się odsuwać.
- Nawet na zawsze - szepnął, nie chcąc burzyć chwili. Była idealna. Znalazł tę jedną, wyjątkową osobę na ziemi. Kochał całym sobą, całą duszą. I wiedział, że Kazuyuki to odwzajemnia. Nie obchodziło go, że był z rodu Taira, że był mężczyzną, że obaj byli mężczyznami. Był jego Kazuyukim.

Teraz nie potrzebowali nic więcej. Wystarczała im jedynie ta bliskość i ciepło drugiej osoby. Kazu uśmiechnął się czule na to słodkie zapewnienie.
,,na zawsze''
To przecież tak długo, a wcale go to nie przerażało. Nie miał już żadnych wątpliwości. Cokolwiek by się miało dziać, to chciał, żeby Toshio był razem z nim i już go więcej nie opuszczał.
Kazuyuki czuł, że powoli zbiera się na deszcz. Zawsze był dobrym magiem, lepszym niż ktokolwiek w jego rodzinie. Czuł źródła wody, a chmury były jednym z podstawowych. Odsunął się delikatnie, by móc spojrzeć na twarz Toshio. Pogładził jego policzek czule.
- Zaraz będzie padać - wyszeptał. - Powinniśmy się skryć do środka.

Toshio dopiero po chwili zorientował się co mężczyzna powiedział i również nieco się odsunął. Spojrzał na niebo, a na jego policzku wylądowała pierwsza kropla.
- Tak, faktycznie.
Wstali i wtedy złapał ich deszcz. Weszli do środka budynku zmoczeni, ale chyba żaden z nich nie zwrócił na to uwagi.
Toshio wszedł do sypialni, zdejmując przemoczoną szatę wierzchnią i koszulę. Sięgnął po ręcznik i odwrócił się w stronę Kazuyukiego. Spojrzał mu poważnie w oczy Zarzucił ręcznik na jego włosy, aby z nich nie skapywała woda i dopiero po tym sięgnął do jego szaty. Musnął dłońmi nagą skórę Kazuyuki'ego. Było to bardzo elektryzujące uczucie. Delikatnie od tego zadrżał.
- Będzie ci zimno, jeśli ich nie zdejmiemy.

Kazu zbyt późno wyczuł zbliżający się deszcz. Nie mieli nawet czasu schować się do środka, kiedy woda lunęła z nieba, mocząc ich całkiem. Chłopak trzymał Toshio za dłoń, dając się pokierować wprost do sypialni. Dłoń wojownika była twarda, ale przyjemnie ciepła. Puścił ją dopiero w sypialni.
Poczuł ponownie motyle w podbrzuszu, kiedy Toshio zaczął się rozbierać. Jego ciało było cudowne. Nawet jeśli oznaczone bliznami i ranami, wciąż było ciałem wojownika. W tym wszystkim zapomniał, że sam jest mokry i powinien się przebrać.
- T-tak - powiedział, a jego głos nieco zadrżał. W oczach chłopaka było widać płomień. Podniósł powoli dłoń i przesunął nią po ramieniu Toshio, po czym skierował ją w dół po torsie, badając drobne blizny.
- Jesteś piękny.

Mężczyzna wciągnął mocno powietrze, gdy jego skóra zetknęła się z ciałem Kuzuyuki'ego. Uchylił lekko usta, czując palce meżczyzny przebiegające po jego ciele.
- Ty również - mruknął.
Powoli zsunął jego szatę i pomógł mu wyjść z ciężkich ubrań damskich. Po chwili stał przed nim na współ nagi mężczyzna i Toshio aż zaniemówił. Kazu był idealny. Zagryzł wargę wciąż czując jego rękę. To go rozpalało od środka.
Złapał podbródek mężczyzny i delikatnie podniósł jego twarz do góry. Nienamyślając się długo, złączył ich usta w subtelnym pocałunku. Objął go w pasie i przyciągnął do swojego nagiego torsu, a żar rozpalił sie jeszcze bardziej.

Wiedział, że powinien się wstydzić. Nie pokazywał się nago nikomu, odkąd był dzieckiem, a mimo to czuł się przy Toshio całkiem swobodnie. Cały wstyd minął, jakby nigdy nie istniał.
Oddał czule pocałunek, jedną dłonią sięgając do swoich włosów. Wyjął z nich patyczek, rozpuszczając włosy, po czym odrzucił go na bok. Nie potrzebował już tego. Całował Toshio z coraz większą namiętnością i pragnieniem. Chciał więcej. Mocniej. Zapach i obecność mężczyzny całkiem go odurzała.
Po dłuższej chwili odsunął się od jego ust, po czym zaczął całować jego szyję. Lizał ją i pieścił czule i subtelnie, chcąc sprawić mu jak największą przyjemność. Nie wiedział, czy robił to dobrze, jednak całkiem kierował się instynktem. Chciał poznać ciało Toshio, każdy jego fragment i każde czułe miejsce.

Nie spodziewał się, że Kazu może odwzajemniać jego pragnienia. Sam jeszcze do końca nie zdawał sobie sprawy, jakie te pragnienia są.
Stęknął cicho, gdy usta kochanka zjechały na jego szyję. To musiało być bardzo wrażliwe miejsce u Toshio. W całym jego ciele płonął ogień.
Zrobił kilka kroków do tyłu, aż nie wyczuł miejsca, gdzie wciąż leżały maty do spania. On również podążał za swoim instynktem.
Powoli obaj położyli się ku ziemi. Toshio zawisł nad Kazuyukim i spoglądał mu w oczy. Przejechał dłonią po policzku mężczyzny, a później samym kciukiem po jego dolnej wardze.
- Cudowny - szepnął, całując go znowu.
Pozbawił go ubrań całkowicie. Sam Toshio był podniecony, co jego ciało okazywało wzwodem. Nie dziwił się, że i podobną reakcję dostrzegł u kochanka.

Kazuyuki ściągnął z Toshio resztę ubrań, jakie miał na sobie. Nie miał już jednak więcej czasu, żeby się mu przyjrzeć. Zresztą, w pokoju nie było sporo światła. Paliła się jedynie świeca, z którą tutaj przyszli.
Teraz, kiedy obaj byli całkiem nadzy, Kazu już całkiem się zapomniał. Sunął dłońmi po ciele mężczyzny, badając każdy skrawek. Spokojnie badał, dotyk których miejsc sprawiał mężczyźnie przyjemność i na nich następnie się skupiał. Całował jego usta, później ponownie szyję i płatek ucha, który zaczął na końcu leniwie ssać i podgryzać.
Pragnął sprawić mu jak największą przyjemność, słyszeć jego westchnięcia i jęki.
- Mój~ - wyszeptał, wsuwając dłoń w jego włosy.

Toshio zdecydowanie miął wrażliwą szyję oraz brzuch. Gdy tylko w tych miejscach czuł dotyk, drżał wyraźnie i kręciło mu się w głowie jeszcze mocniej. Wszystko owiane było sporą przyjemnością.
Instynktownie pragnął dać również Kazuyukiemu więcej rozkoszy, więc ustami zjechał na jego szyję, całując ją czule. Zjechał zaraz niżej, gdyż sam był ciekaw nowych doświadczeń. Zwłaszcza tych różowych punktów na ciele mężczyzny. Językiem zahaczył o sutek kochanka i sam poczuł jak daje mu to sporo przyjemności.
- Twój - potwierdził. - Kazuyuki - podniósł na niego wzrok. - Przysięgam być tylko twój. Teraz, zawsze i na zawsze.

Szyja Kazu była równie wrażliwa. Odchylił głowę chętnie do tyłu, nastawiając się na kolejne pieszczoty. Również druga dłoń wsunął w jego włosy, czule je gładząc. Bał się, że Toshio usłyszy jak mocno i szybko bije teraz jego serce. Nie potrafił się jednak uspokoić.
Sapnął cicho, czując przyjemny dreszcz wywołany tą drobną pieszczotą sutka.
- Na zawsze - wymruczał, podnosząc się lekko na łokciu i przyciągnął mężczyznę do czułego pocałunku. Już nie pozwoli mu odejść, nawet jeśli Toshio zapragnąłby go kiedyś zostawić. Będzie szedł z nim, nawet jeśli wiązałoby się to z przeprowadzką do kraju, którego nienawidził. Byleby być z Toshio.
- Tak samo jak ja jestem twój - wyszeptał, patrząc w jego oczy.

Toshio uśmiechnął się szczęśliwy z tych słów. Uśmiechając się, jego twarz nabrała całkiem nowego wyrazu, który w całym życiu mógł obserwować tylko Kazuyuki.
- Kocham cię. Całym sobą. Ciałem i duszą - wyznał gorąco.
Jego dłonie zsunęły się po ciele mężczyzny, nie mogąc nasycić swojego pragnienia bliskości. Chciał się z nim połączyć. Być jednością. Z niepewnością i lekką nieporadnością wynikającą z pierwszego kontaktu z innym ciałem, przejechał palcami po pośladku i udzie Kazuyuki'ego. Elektryzujące uczucie podsyciło w nim buchający ogień.
- Kazu...
Nie wiedział jak może wyglądać seks, ale próbował działać intuicyjnie. Dłoń więc przesunął na pas kochanka i opuszkami przejechał po jego męskości. Badał wszystko tak, jakby bał się, że go skrzywdzi.

Poddawał się jego dotykowi. Nie hamował swoich reakcji, ani nie udawał. Każdy jego dreszcz, westchnięcie czy jęk były spowodowane działaniami Toshio. Kiedy ten przesunął dłonią po męskości Kazu, chłopak jęknął cicho, zaciskając mocniej dłonie na jego ramionach.
- Mocniej~ - wyszeptał i zsunął dłoń na tę jego, pokazując mu, by nie bał się mocniej objąć męskości. Również Kazu dał się poprowadzić kompletnie intuicji i swojemu ciału.

Kiedy usłyszał ten słodki jęk, zatracił się już całkowicie. Objął pewnie jego męskość i zaczął poruszać rytmicznie ręką. Ustami intensywniej pieścił jego sutek, pozwalając sobie nawet zassać się na nim.
Sam jęknął cicho, gdy dreszcz rozkoszy przebiegł po jego kręgosłupie. Dotyk na członku sprawił, że ten stał już w pełnej gotowości, a sam Toshio musiał przyznać, że nigdy nie doświadczył takich uniesień.
Powoli zszedł niżej. Słuchał wielu historii o miłosnych podbojach innych wojowników. Czy przybrał teraz rolę kobiety? To nie miało znaczenia. Pragnął tylko, aby jęki Kazuyuki'ego nie ustępowały. Aby czuł więcej przyjemności, więc dłoń zastąpił swoimi ustami. Było to dziwne uczucie, ale wiedząc, że jego kochankowi jest rozkosznie, sam czuł się podekscytowany i działał intensywniej językiem.

Przymknął oczy, poddając się całkiem przyjemności. Dłonie wsunął we włosy Toshio, gładząc jego głowę. Czuł, że mężczyzna powoli zsuwa się niżej, jednak nie spodziewał się tego, co nastąpiło później. Jęknął głośno, kiedy usta mężczyzny objęły jego członek. Zacisnął mocno dłonie, powstrzymując się przed wypchnięciem bioder wyżej.
- Boże, Toshio - jęknął, otwierając oczy. Spojrzał na niego cały zaczerwieniony, z pragnieniem wymalowanym na twarzy. Po raz pierwszy ktokolwiek go tam dotykał w taki sposób. Miał wrażenie, że topnieje pod nim, tylko po to, by zaraz znów scalić się ponownie.