Ckliwa drama

Słodki jęk wyrwany z ust osoby, którą kochał był najmilszym dźwiękiem jaki usłyszał do tej pory. Zwłaszcza, że połączony był z jego imieniem. Wiedział, że robi dobrze, więc nie przestawał. Tylko co dalej? Czy na pewno obaj pragnęli tego samego?
Spojrzał do góry w oczy mężczyzny i coś ścisnęło go w żołądku. Tak. Pragnęli siebie. Pragnęli być ze sobą. Połączyć się.
Toshio powoli odnalazł palcem wejście mężczyzny. Nacisnął na nie i wsunął opuszek palca. Gdy upewnił się, że nie widzi bólu w oczach kochanka, kontynuował, jednocześnie nie zaprzestając pieszczot na członku Kazuyuki'ego. Chciał słyszeć więcej tak rozkosznych pojękiwań.

Kazuyuki kompletnie się tego nie spodziewał. W pierwszym momencie chciał się sprzeciwić i to przerwać, jednak szybko się uspokoił. Nie czuł przecież bólu, a jego ciało zalewała spora przyjemność. Zresztą, ufał Toshio. Jeśli ten uważał takie pieszczoty za dobry pomysł, to zamierzał dać temu szansę.
Po chwili poczuł napierający na jego odbyt drugi palec. Skrzywił się lekko i zacisnął mocniej dłoń na włosach Toshio.
- Są za suche - powiedział między słodkimi jękami.

Toshio zaprzestał na chwilę swoich pieszczot i skupił się na kochanku. Ten chyba miał rację. Mężczyzna chyba nie musiał mówić, że to jego pierwszy raz. Nie bardzo wiedział co powinien zrobić, więc chciał kierować się instynktem. Wyjął z niego palce a w dłoń ujął członka chłopaka, który był mocno nawilżony. Zebrał z niego wilgoć. Niestety nie mieli nic, czym mogliby się posłużyć. Niczego lepszego. Chciał odwrócić uwagę Kazu, więc wrócił do pieszczot, gdy dodatkowo nawilżył palce śliną. Miał nadzieję, że to, co widział w jego oczach to zaufanie i takie samo pożądanie, jakie odczuwał on sam.
Tym razem, gdy palce weszły w kochanka, nie napotkały tak dużego oporu. Poszło sprawniej, więc rozciąganie było przyjemniejsze i szybsze.

Pożądanie Kazu z każdą chwilą rosło. Pragnął więcej pieszczot, przyjemności, jak i chciał, żeby to wszystko poczuł również Toshio. Chciał zobaczyć jak wije się pod nim i jęczy.
Kiedy już nie potrafił wytrzymać podniecenia i frustracji jaką czuł, po prostu leżąc, podniósł się do siadu.
- Połóż się na plecach - poprosił. Omiótł ciało Toshio rozpalonym spojrzeniem, widocznie go pożądając. Kiedy jego kochanek spełnił prośbę, Kazu zawisł nad nim. Całował jego ciało, lizał i pieścił. Nawilżył dodatkowo własną śliną jego męskość, po czym nakierował ją na swoje wejście i powoli opuścił biodra.
Ich seks był czuły, chociaż niezwykle namiętny. Na najbliższe dwie godziny kompletnie się w sobie zatracili. Cały świat i wszystkie zmartwienia straciły znaczenie. Byli tylko oni i tylko oni się liczyli.

Toshio nie potrafiłby sprzeciwić się temu pragnieniu w oczach i woli swojego kochanka. Spełniłby każde jego życzenie i uchyliłby mu całe niebo i wszechświat, gdyby o to poprosił.
Czegoś takiego żadne z nich w ostatnich latach życia nie doświadczyło. Namiętność, miłość i czułość wionęła z każdego ruchu bioder i każdego wyszeptanego słowa, aby na koniec mogli spocząć na jednym posłaniu, nie obok siebie, a spleceni w przyjemnym uścisku. Toshio podpierał głowę na dłoni, a drugą ręką powoli wodził po nagim ramieniu Kazu, spoglądając na jego wpół przymknięte powieki i cień rzucany na policzki przez długie rzęsy.
- Kim jesteś i dlaczego tak bardzo cię kocham? - uśmiechnął się z lekkim rozbawieniem. Sięgnął jego ust, składając na nich krótki i lekki pocałunek.

Kazu słuchał dźwięków kropel uderzających o budynek. Cieszył się z tej chwili, starając się wyryć ją sobie w pamięci. Każdy drobny szczegół przez dźwięki deszczu, ich wspólne oddechy, ciepło ciała Toshio i faktura posłania. Wszystko zdawało się być idealne i tak spokojne, jakby na świecie zapanowała całkowita harmonia. Kazu nie potrzebował nic więcej.
Uchylił oczy, czując na swoich wargach usta Toshio. Uśmiechnął się czule do niego, przekazując całą swoją radość i spokój, która w nim gościła.
- Czy to ważne? - spytał szeptem, gładząc policzek mężczyzny. - Wypełniłeś pustkę, którą czułem przez te wszystkie lata, chociaż nawet o niej nie wiedziałem. Przywykłem do niej i traktowałem jak część życia. A teraz, kiedy jesteś obok, nie chcę cię już nigdy puszczać.

- To bardzo dobrze się składa, bo ja nie zamierzam nigdy cię puszczać. Będę przy tobie do końca życia.
Nie bał się tych słów. Był pewien, że to, co do siebie poczuli nie minie z kolejnym dniem. Nie miał pojęcia co ich połączyło, ale był cholernie za to wdzięczny.
Położył się na posłaniu i przytulił Kazu do siebie. Obaj byli zmęczeni tym dniem i przeżytymi emocjami, zdecydowanie nie chcieli wychodzić z ciepłego posłania, które pachniało ich obecnością. Całą noc spędzili więc spleceni razem.
Nad ranem Toshio przebudził się, ale nie zamierzał budzić snu swojego kochanka. Obserwował go więc z rozleniwionym uśmiechem. Nie miał ochoty dziś iść na żadne wojskowe zebrania. Ten dzień chciał poświęcić osobie, która skradła mu część duszy.

Po przebudzeniu się, Kazu jeszcze pewien czas się nie ruszał. Przez kilka rozkosznych sekund nie pamiętał gdzie jest, ani nawet kim jest i z kim. Czuł, jakby świat kręcił się wokół, a zarazem otaczał go przyjemnym ciepłem. Ten stan, całkowitej niewiedzy, był niezwykle kojący.
Kazu przesunął sennie dłonią po boku mężczyzny i zamarł. Jeszcze chwilę temu myślał, że jest tutaj sam, więc co się zmieniło? Zrozumiał, że leży, obejmując kogoś i również na sobie czuje ciężar czyjejś ręki. Dzięki temu punktowi zaczepienia, dał się poprowadzić powoli wgłąb wspomnień z wczorajszej nocy. Ponownie przeżył cudowne, pewne namiętnych uniesień chwile, a z czasem jego policzki coraz bardziej się czerwieniły.
- Śpisz? - wyszeptał, nie otwierając oczu.

Toshio obserwował tak długo mężczyznę, że z łatwością zauważył moment, gdy ten się budzi. Miał nadzieję wkrótce ujrzeć jego uśmiech. Wcześniej jednak poczuł spięcie Kazu, co go lekko rozbawiło. Domyślił się, po nagłych rumieńcach na policzkach, że mężczyzna właśnie wraca myślami do nocy.
- Nie - odpowiedział cicho. - Obserwuję jak pięknie śpisz - dodał.
Przejechał dłonią po jego ręce, zjechał na pas i przysunął nieco bliżej siebie, chcąc ujrzeć jego zawstydzenie. Był przekonany, że żaden z nich nie będzie żałował. Sprawi, że nawet jeśli Kazu poczuje się niepewnie, uwierzy w ich miłość.
- Wyspałeś się?

Intensywny dreszcz przebiegł przez całe jego ciało, powodując na rękach gęsią skórkę. Kazu uchylił usta, zabierając głębszy wdech, kiedy tylko ich ciała ponownie do siebie przyległy.
- Tak - powiedział i podniósł powieki. ogarnęło go okropne zawstydzenie. Jeszcze wczoraj robili ze sobą tak wiele nieodpowiednich i zakazanych rzeczy, które były i są tematem tabu. Dlaczego więc teraz czuł się tak... dobrze? Toshio był tak spokojny, uśmiechnięty i patrzył na niego niesamowicie czułym spojrzeniem, który koił wszystkie wątpliwości.
- Jak nigdy - przyznał i uśmiechnął się niepewnie. Zbliżył się zaraz do mężczyzny i oparł czoło na jego piersi. Odetchnął cicho z ulgą.
- Pachniesz jak ziemia po deszczu latem - mruknął, zanim zdołał się upomnieć, że to w sumie głupie.

Toshio starał się odgadnąć wszystkie emocje kochanka. A było ich w jego oczach i mimice bardzo wiele. On sam nie miał ani wątpliwości, ani nie czuł zawstydzenia, że robili takie rzeczy. Pierwszy raz czuł się szczęśliwy, więc dlaczego miał mieć wyrzuty sumienia? Miłość nie mogła być grzechem, a nawet jeśli, był gotów pójść do piekła, jeśli będzie mógł spędzić z Kazu choć pięć minut dłużej.
- Cieszę się.
Wsunął dłoń w jego włosy, gdy oparł się o niego. Spoglądał w dół i nie mógł się nie uśmiechnąć na komentarz mężczyzny.
- Dziękuję - tak, uznał to za komplement, bo sam uważał, że to piękny zapch. - A ty jak wiosenna rosa. Ty wodą, ja ziemią, wspólnie tworzymy te wspomnienia - powiedział cicho, łącząc ich dłonie w uścisku. Chciał tu pozostać na zawsze.

Zdziwił się na to porównanie, jednak zaraz uśmiechnął głupio. Jak właściwie pachniała rosa? Odchylił lekko głowę do tyłu i spojrzał w oczy Toshio. Sięgnął również do jego ust, żeby złożyć na nich czuły pocałunek.
- Dziękuję - wymruczał szczęśliwy, zaciskając mocniej dłoń. - Chociaż chyba powinniśmy się umyć. I nie masz dzisiaj żadnych narad? - spytał, kładąc głowę na poduszce na wysokości Toshio. Miał nadzieję, że odpowiedź będzie przecząca i będą mogli spędzić ze sobą jeszcze chociaż chwilę.

Przymknął oczy, odpowiadając na pocałunek. Czuły i delikatny. Jednocześnie nie chciał zawstydzać Kazu, wspominając, że zapach minionej nocy wcale nie byl zły.
- Tak, chodźmy - powiedział z lekkim uśmiechem. Przeczesał palcami jego włosy i patrzył jak opadając na nagie ramię. - Nigdzie się dziś nie wybieram. Chcę zostać z tobą - zapowiedział.
Nie sądził, aby jego nieobecność wzbudziła podejrzenia. Czasem poddawał się odosobnieniu, aby ćwiczyć swoje sztuki walki bądź magię. Dziś również trenował, ale coś zupełnie innego.
W końcu odsunął ciepłą pościel i podniósł się, starając się nie krępować swoją nagością. Podał nawet rękę swojemu kochankowi. Znali już swoje ciała, nie było potrzeby ich ukrywania.
- Mogę ci towarzyszyć w kąpieli, prawda?

- Cały dzień? - spytał z nieco zbyt silnie wybrzmiewającą ekscytacją. Myśl, że ten dzień nie spędzi samotnie, a z Toshio, była przewspaniała. Podniósł się z pomocą mężczyzny.
- Tak - powiedział, zgarniając swoje włosy na jedno ramię. Zarzucił na siebie szatę, żeby tylko móc w spokoju przejść do łaźni. Przygotował również komplet ubrań na później.
- A skoro tak to... może mógłbym ci dzisiaj pokaż to jezioro, o którym mówiłem ci wczoraj? Jest na uboczu, bardziej w las. Czy to zbyt szybko i nierozważnie?

Zaśmiał się cicho i odpowiedział mu czułym uśmiechem. Ekscytacja Kazuyuki'ego nieco mu się udzielała.
- Cały - potwierdził dodatkowo. - Tylko nas dwóch.
Nie mógł się powstrzymać, aby nie spojrzeć na piękne ciało mężczyzny. Wczoraj zostawił mu nawet czerwony punkcik na brzuchu, który wciąż był widoczny. Oznaki ich wczorajszej namiętności były widoczne na obu ciałach. Również w końcu wziął swoje ubrania i poszedł razem z mężczyzną do łaźni.
- Nie. Będziemy uważni. Wszyscy są dziś zabiegani. Będziemy bezpieczni. Z chęcią się tam wybiorę razem z tobą - zapewnił.
Naszykował taborety dla nich i gorącą wodę, aby mogli obmyć swoje ciała. Gdy Kazu zdjął szatę, znów przebiegł wzrokiem po jego ciele.
- Jak się czujesz? - zapytał w końcu coś, co go nieco dręczyło. Noc przeciągnęła się i obawiał się, że na pierwszy raz to mogło być dosyć ciężkie dla Kazuyuki'ego.

Kiedy byli już w łaźni, rozebrał się i odłożył brudną szatę na bok. Powoli wszedł do ciepłej wody.
- Dobrze - odpowiedział, na początku za bardzo nie rozumiejąc pytania. Wtedy jednak ujrzał jakim wzrokiem patrzy na niego Toshio. Kazu odwrócił głowę lekko speszony i wszedł powoli do ciepłej wody.
- Trochę szczypie - powiedział po chwili. - Ale nie boli. Byliśmy delikatni - dodał, nie chcąc martwić Toshio. Mówił zresztą prawdę. Czuł się dobrze, szczególnie, że porządnie się wyspał i rozpoczynał dzień od kąpieli~

Toshio również czuł się nieco skrępowany tym pytaniem, ale ostatecznie uśmiechnął się lekko i wszedł do wody. Ogarnął powoli, nieco niepewnie mężczyznę ramieniem i poczekał aż ten oprze na nim głowę. Chciał jego wygody.
- Cieszę się. Nie chciałbym cię skrzywdzić. To był pierwszy raz, kiedy kogokolwiek całowałem i... Cóż, tak. Przygotuję ci po kąpieli śniadanie i pójdziemy nad jezioro - powiedział, zmieniając temat, czując się jednak lekko skrępowany. Kazuyuki dowiadywał się o nim coraz więcej rzeczy, jednocześnie Toshio również chciał znać coraz więcej szczegółów. - Mów, jeśli robiłbym coś niepoprawnego.

Na policzkach Kazu pojawiły się różowe rumieńce. Sam nie do końca wiedział, czy były spowodowane bliskością Toshio czy ciepłem wody. Nie był pewien, co powinien zrobić. Pierwszy raz z kimkolwiek był w takiej sytuacji, nikt z nim nie rozmawiał na temat jakichkolwiek relacji i nie był świadkiem okazywania sobie czułości. Chciał jednak pokazać Toshio, że czuje się przy nim dobrze. Położył głowę na jego ramieniu, a serce łomotało mu mocno.
- Chyba wszystko, co robimy, jest niepoprawne - powiedział, kładąc dłoń na udzie mężczyzny. - Więc nie mamy już czym się przejmować.

Toshio bał się, że mężczyzna będzie mógł usłyszeć jak mocno bije jego serce, gdy tylko był tak blisko niego. Niemniej po chwili stwierdził jedno, serce Kazuyukiego z pewnością biło równie mocno. Uśmiechnął sie na tę myśl.
- Jest piękne. Uważam, że to może być właśnie prawdziwa miłość - powiedział cicho. - A skoro coś jest z miłości, nie może być złe. Powiedz mi tylko jeśli z czymś czujesz się niekomfortowo - posłał mu uśmiech i pocałował go lekko w czoło. Chciał dać mu jak najwięcej oparcia.
Wyciągnął rękę po jeden z olejków i otworzył go, aby ładny zapach rozniósł sie po pomieszczeniu.

- Miłość... - wyszeptał, jakby rozkoszując się tym słowem. Nigdy nie pomyślałby, że to uczucie, miłość, mogłoby być tak silne. Obezwładniające i sprawiające, że człowiek robił rzeczy, do których nigdy nie byłby zdolny.
- Tak. To chyba ma sens. Bo jakie inne wytłumaczenie byłoby tego wszystkiego? - mruknął. - Nigdy nie rozumiałem opowieści o miłości od pierwszego wejrzenia. Może dlatego, że małżeństwo moich rodziców było aranżowane. Gdyby czuli to, co my teraz, to... widać by to było. Ale byli szczęśliwi. Tak mi się wydaje. Oboje uwielbiali kwiaty. Spędzali mnóstwo czasu w ogrodzie, po prostu pielęgnując te rośliny, chociaż właściwie mógł zająć się tym ktoś inny. - zamilkł na chwilę, jakby wracając wspomnieniami do jednej z tych chwil. Szybko jednak się otrząsnął. - Przepraszam. Nie wiem czemu o tym mówię. To jest pewnie nudne dla ciebie.

Spojrzał lekko zaskoczony z początku na na Kazuyuki'ego. Czy dopiero teraz tak naprawdę dotarło do nieco co wzajemnie do siebie czują? Toshio uśmiechnął się łagodnie.
- Jest tylko jedno wytłumaczenie - przyznał.
Kochali sie i Toshio było tym zafascynowany. Musiał przyznać, że nigdy nie rozumiał aranżacji małżeństw. Na szczęście jego do tego na razie nie zmuszano. Miał inne obowiązki, z których był zadowolony. W tym momencie jeszcze bardziej cieszył się, że gdzieś tam nie czekała na niego żona lub dziecko. Nie mógłby zdradzić nikogo, a jednocześnie Kazu był miłością jego życia.
Słuchał o jego rodzicach i nieco się spiął. W końcu to jego kraj... Nie chciał o tym myśleć.
- Szanowali się nawzajem. Szacunek nie zastąpi miłości, ale miłość zapewne przelewali na dzieci - powiedział cicho. - Nie, nie jest nudne, możesz mówić dalej - zapewnił.

Spojrzał na Toshio, jakby szukając potwierdzenia w jego oczach, czy ten przypadkiem nie chce być po prostu uprzejmy. Nie znalazł w nich jednak nic więcej niż miłość i smutek. Odnalazł w wodzie dłoń mężczyzny i zacisnął ją mocniej.
- Już dawno ci wybaczyłem - powiedział. Nie było najmniejszej wątpliwości, że mówił szczerze.
- Sam zresztą się teraz narażasz, ukrywając mnie - uśmiechnął się czule. Oparł głowę z powrotem na jego ramieniu, nie puszczając jego dłoni. Wpatrywał się w wodę przez dłuższą chwilę.
- Nie powinniśmy nigdzie wychodzić - powiedział po chwili. - Póki chociaż trochę się nie uspokoi. Albo najlepiej w ogóle. To znaczy ja. Nie powinienem się stąd ruszać - wyjaśnił. Już nawet nie myślał o swoim bezpieczeństwie, a o bezpieczeństwie Toshio. Myśl, że miałby zostać uznany za zdrajcę i skazany zbyt go przerażała. Nie zniósłby kolejnej straty

Nawet jeśli Kazu mu wybaczył, sam Toshio miał ogromne poczucie winy. Na dodatek samolubnie zabrał mężczyznę tutaj, nie pozwalając mu dołączyć do swojej rodziny w walce. Uprawiali zakazaną miłość przez co naraża go na większe niebezpieczeństwo. Tak, był egoistą. Ale nie wiedział, czy drugi raz postąpiłby tak samo. Uczucie, które przyciągało go do Kazuyuki'ego było zbyt silne. Pierwsza rzecz, nad którą nie miał kontroli.
- Robię to również dla siebie. Bo nie chciałbym cię stracić - wyjaśnił. - Nie, powinniśmy tam iść. Nie mogę ci pozwolić żyć w strachu. Ubierzesz się jako kobieta na wszelki wypadek, więc nawet jeśli ktoś by nas nakrył, nie powinien się zorientować kim jesteś - zauważył. - A bardzo chcę z tobą tam pójść - zapewnił.

Kazu wiedział, że nie było to roztropne. Powinni zostać tutaj, przeczekać wszystko i kiedy tylko będą mogli, wyruszyć do miejsca gdzie nikt nie znał Kazuyukiego. Młodzieniec jednak nie potrafił odmówić Toshio.
- Skoro tego chcesz - uśmiechnął się lekko. Sięgnął ponownie jego ust i pocałował go czule. Jedyne czego chciał, to być już na zawsze razem. Żeby nikt i nic ich nie rozdzieliło.

Dwie godziny później zabrali konie i ruszyli w stronę jeziora. W czasie drogi Kazu przypomniał sobie sen sprzed kilku dni. Zdawał się być teraz tak odległy, a jednocześnie kiedy patrzył na Toshio, widział w nim postać, która mu się wtedy przyśniła.
Po kilkunastu minutach spokojnej jazdy dotarli na rozległe jezioro otoczone lasem. W oddali widać było wysokie góry, wciąż ośnieżone. Za to cała tafla wody pokryta była lotosem - liśćmi i kwieciem.
Kazu zatrzymał konia, zszedł z niego i poluźnił popręg. Nic nie mówił, na wszelki wypadek, jakby ktoś był w okolicy, chociaż powinni być sami.

Miał nadzieję, że ta przejażdżka pomoże Kazuyuki'emu odpocząć i odprężyć się. Toshio cały czas nie mógł oderwać od niego wzroku. Nawet, gdy mężczyzna ubrał kobiece rzeczy, wciąż wyglądał niezwykle zjawiskowo. Przepięknie.
Dopiero na miejscu Toshio zaczął zwracać uwagę na krajobraz. Jezioro odbijało słońce, nieco ich oślepiając. Wiał delikatny wietrzyk i pachniało wodą oraz ziemią. Uśmiechnął się nie wspomnienie takich określeń.
- Pięknie - powiedział cicho. Zsiadł z konia i pomógł to samo zrobić Kazuyuki'emu. - Prowadź. Nie widzę, aby był tu ktoś - starał się wyczuć wibracje ziemi, aby mu odpowiedziała, czy ktoś ich obserwuje. Nic takiego nie wyczuł.