Gang Smoka

First topic message reminder :

Całkiem normalne senne miasteczko, położone wśród gęstych lasów obfitujących w zwierzynę. 
Dobra, może nie całkiem normalne. Prawie połowa mieszkańców wieczorami przywdziewa skóry i wsiadają na swoje wyjące bestie. Nie zmienia to jednak faktu, że w sumie...Żyją sobie spokojnie. Do czasu. Do ich poukładanego życia wkracza banda narwanych dzikusów . Nie są oni bynajmniej pokojowo nastawieni, zachwyceni nowym miejscem postanawiają zagarnać miasteczko dla siebie. 
Rodzina X prowadzi knajpkę, do której wpadają mieszkańcy po ciężkim dniu pracy. Jak by tego było mało są synami zmarłego szefa Blackvillage, przez co uznawani są za przywódców. 
Kiedy wrogi gang wpada do knajpy, żądając wydania ich bosa, X zostaje zauważony przez Y - szefa szalonej bandy. Słodki chłopaczek przyciąga uwagę mężczyzny.

X - Amantis
Y - Smok

Jak tylko chłopak się cofnął, Ivan objął go i posadził. Widział jak rudzielec smutnieje. Chwilę później był już w jego spojrzeniu ogień. Obwiniał Ivana i wcale się mu nikt nie dziwił. Ivan usiadł jako ostatni i kiwnął ochroniarzom, że mają się odsunąć. Wcześniej trochę bagatelizował sprawę bezpieczeństwa bo nikt bezpośrednio na niego nie nastawał. Teraz miał coś co chciał chronić za wszelką cenę.
- Milczcie i dajcie mu mówić. Ledwo się odzywa, a to i tak kurewsko ciężkie bez tego. - Warknął zanim Aron zdążył dodać swoje trzy grosze. O dziwo starszy Swan zamilkł i tylko zacisnął szczęki. Wszyscy trzej cierpliwie czekali aż Kimmy wydusi z siebie to co ma do powiedzenia. Ivan delikatnie głaskał jego nogę w formie pocieszenia i uspokojenia. Już jakiś czas temu zauważył, że jego dotyk naprawdę działa na chłopaka kojąco co wydawało się jemu samemu jakaś chorą abstrakcją. W końcu on sam zaczął od upijania go i brania wbrew woli... po drodze go naćpał i też wyruchał... i to nie raz... a mimo tego wszystkiego to on, największy oprawca tego chłopaka był teraz jego pocieszycielem i kotwicą.

- Ja już nie potrafię być takim Kimmem jak byłem. Widziałem okropne rzeczy i potrzebuje czasu żeby się pozbierać. - powiedział w końcu patrząc niepewnie na mężczyzn siedzących nieopodal.
- Zostajesz z Lobosem? Po tym jak cie zostawił i tyle razy skrzywdził? Kim, czy on cię szantazuje?!
- Nie. Pozwoliłem mu zostać. - odpowiedział cicho zerkając z ukosa na Ivana.
- Oszalałeś? Już zapomniałeś co on robił?! Kurwa, Kim! On wsadził farmę dziadków!
- Tak wiem. Ale.. Tam się nie dało już mieszkać.
- Japierdole a niby czemu się kurwa nie dało?!
Nastolatek zawahał się nie wiedząc co odpowiedzieć.

Tym razem odezwał się Ivan.
- Bo rozmazałem flaki... - Przerwał mu Sam
- Facetów, którzy napadli na farmę. Uwierz mi Aron miejsce wyglądało jak scena z jakiegoś filmu akcji. NIKT nie chciałby tam mieszkać.
Spojrzał twardo na Ivana. Zdaniem Sama to Kimmy powinien decydować o tym ile wie jego brat. Szczególnie, że Aron żywił dużą urazę do Lobosa. On sam nie cierpiał go ale widział swojego przyjaciela przed tym jak facet wyjechał. Wiedział czemu wyjechał... Widział też co zrobił jak wrócił. Kimmy nie odezwał się do nikogo przez miesiąc a gdy tylko ten stanął w drzwiach jakby mu mowa wróciła. Był też wdzięczny, że namówił chłopaka do skontaktowania się z nim. To wszystko sprawiało, że postanowił w pewien sposób być buforem między starszym Swanem a Ivanem. Dla Kimma.

Kim spojrzał na samą z wdzięcznością, nie spodziewał się że Sam stanie po jego stronie po tym jak przez cały miesiąc słowem się do niego nie odezwał. 
- Tak było?
- Tak. - odpowiedział Kimmy znowu przenosząc spojrzenie na brata.
- Zaadoptowałem Ivana, więc byłoby miło gdybym nie musiał się martwić, że któreś z was zabije drugiego. Jak już musicie to się bijcie, ale bez noży, pistoletów i innych strasznych rzeczy. Koniec z krwawa przemocą. Nie stresujcie mnie bardziej, bo moje serce więcej nie wytrzyma. A siara umierać na zawał w takim wieku.

Na słowo zaadoptowałem brew Ivana podjechała w górę, ale się nie odezwał. Kimmy zaczął się luzować więc objął go ręką kładąc swoją na oparciu jego krzesła. Kimm miał swobodę w decydowaniu o tym kiedy co powie bratu ale Ivan nie zamierzał zatajać przed nim wieści... albo może poinformować wszystkich.
- Wiesz Aron. Potrafię być fajnym wujkiem. Zapytaj małej Anny. Wiem, że Ashley podejrzewa, że jest w ciąży. Była wczoraj u Barona. Głupio byłoby gdyby dzieciak wychowywał się bez taty...
Po słowach chłopaka i przez tą całą sytuację miał ochotę zwyczajnie zaszyć się gdzieś z Kimmem i bzykać do świtu. Wiedział, że nie może więc wybrał inną opcję.
- Dzisiaj też była... Chyba jeszcze jest u niego. My spadamy pojeździć.
Po tych słowach złapał Kimma i przerzucił sobie przez ramię zabierając do samochodu. Totalnie zignorował miny Sama i Arona oraz opór chłopaka. Za dużo stresu nie zrobi mu dobrze a godzinka w siodle już tak. Ochroniarze szli za nimi jak gdyby nigdy nic. Posadził chłopaka na siedzeniu pasażera i pocałował gorąco. Wiedział, że ten pocałunek wyjaśni mu dlaczego się ewakuowali. Ivanowi skakała adrenalina a wraz z nią chęci na bzykanie.
- Pojeździmy konno.
Wyjaśnił i usiadł za kierownicą. Ochrona ruszyła za nimi.

- Co? IVAN! Hey! - jęknął kiedy znalazł się głową w dół. No co za dupek.
Miał być grzeczny! Posadzony w samochodzie spojrzał na niego spod byka. Nie zdążył jednak nic powiedzieć, bo Ivan pocałował go mocno. Aż mu tchu zabrakło w piersi. Ah. Więc znowu się nakręcił. On jednak nie był gotowy na seks, nawet go nie ciagnęło. Lobos musiał się postarać żeby na nowo rozbudzić uśpione ciało.
- Masz już konia? - spytał odwracając się przez ramię, bo z domu S.J-a wyleciał blady Aaron.
- Ashley naprawdę jest w ciąży? I miałaś mu nie grozić, Ivan. - burknął patrząc na niego z wyrzutem. A słowa dziecko będzie wychowywać się bez ojca, nie brzmiały zbyt dobrze.

- Nie, ale miał przyjechać dzisiaj do południa.
Odparł ruszając.
- Nie wiem czy jest. Nie zaglądałem jej między nogi czy coś. Słyszałem tylko jak rozmawiała z Baronem jak wychodziliśmy. Wczoraj też była. I... Nie chciałam ale sam widziałeś. On dopiero jak powiedziałem o ciąży to przestał mnie mordować wzrokiem.
Docisnął pedał gazu. Na szczęście do Barona było w drugą stronę.
- Naprawdę będę fajnym wujkiem. Ty też. Aron ode mnie kasy na ślub nie weźmie ale jak chcesz możesz mu go zasponsorować. ...
Zaczął inny temat żeby zająć czymś myśli zamiast rozbierania w głowie męża.

- Ślub? - powtórzył nie nadarzajac za jego tokiem rozumowania. - Co? Czekaj. Jej, Ivan co w Ciebie dzisiaj wystąpiło? - spytał próbomując wyjść z szoku po relacji, że zostanie wujkiem i że będzie ślub.
- Nie podejmuj decyzji za nich. Dziecko to nie powód do ślubu. Może Ash wcale nie jest w ciąży? Poza tym.. Ty podły podsłuchiwaczu. Zepsułeś Ashley niespodziankę. Tak się nie mówi przyszłemu tatusiowi o dziecku! Wstydź się. - powiedział szczypiąc go w udo.
- Dasz radę dochować mi wierności? - spytał niespodziewanie, bo już wcześniej o tym myślał. 
- Ja też nie lubię się dzielić.

- O nie nie nie nie. Nie podsłuchiwałem. To oni zostawili otwarte drzwi. A ślub... to u was nie jest jakaś norma? Że jak dziecko to ślub i takie tam? To nie tak, że ja namawiam czy coś tylko... Kimm, ty wiesz, że mam kasy więcej niż mogę przejeść. Ona też jest twoja... chyba, że zaczniesz ją wydawać na pierdoły. Ale... ślub brata do pierdół się nie zalicza... tak sądzę... ja jakbym miał brata to chciałbym mu pomóc... chyba... albo bym go zabił... Ej, ałą!
Zaprotestował kiedy uszczypnął go w udo.
- Co? - Zapadło milczenie. Ivan nie wiedział jak to potraktować. Jak odpowiedzieć... Wziął głęboki oddech zanim wyrzucił z siebie. - Mówiłem ci... mam potrzeby... ale... ugh... nie ruchałem nikogo od naszego ostatniego razu i jestem w stanie się tego trzymać.
Zacisnął ręce na kierownicy.

- Żadnego ruchania, lizania, calusków, lodów ani innych erotycznych zabaw. Bo jak się dowiem to zrobię z kimś innym dokładnie to samo co ty zrobiłeś. Jeśli chcesz mi się dobrać do majtek, to musisz się postarać. Bo tym razem nie będzie drogi na skróty i nie będę łykał dragów, ani pił alkoholu. Jasne? - wyrzucił z siebie z prędkością karabinu maszynowego.
Az dostał wypieków z emocji, bo rozmowa o tych sprawach wciąż go peszyła. 
- Ivan?

- Ale ręką mogę się bawić? - Zapytał wykonując sugestywny ruch ręką. Dojechali na farmę. On nie zaprzeczał wymaganiom chłopaka. Rozumiał je. Kimmy też miał już nie jeden dowód jego zaborczości.
- Ale bez dodatków mogę się do ciebie dobierać? - Zapytał gdy chłopak wysiadał. Ukradł mu tym razem krótki pocałunek gdy zadzwonił jego telefon.
- Tak, jestem na miejscu. Co?... Zobaczę konia to przemyślę sprawę.- Podczas rozmowy odsunął się żeby chłopak mógł wysiąść. Jego brwi zmarszczyły się na chwilę ale po rozłączeniu się znów wyraz twarzy wrócił do normy.
- Facet jedzie ale na pace ma jeszcze jednego konia. Myślisz, że Baron będzie potrafił odebrać koński poród? Chce sprzedać mi źrebną klacz w bonusie do tego ogiera.

- Myślę, że klacz to nie człowiek. - odpowiedział rozbawiony pytaniem męża. Przytulił się do jego ramienia, bo postawił sobie za punkt honoru dać Ivanowi multum czułości i miłość.
Naprawi jego złamana duszę, zapomni o tych wszystkich okropnościach jakie go w życiu spotkały.
- Kolejny koń brzmi fajnie. Może mi pożyczysz pieniądze a ja oddam po pierwszych zbiorach lemoniadowego piwa? - spytał pokazując mu równe białe ząbki.

- A może najpierw ją zobacz? Może ci się nie spodoba? Nie kupuje się kota w worku Kimmi.
Trochę go naprostował. Weszli do stodoły gdzie przygotowali ostatecznie dwa dodatkowe stanowiska dla koni chociaż Ivan ciągle twierdził, że najpierw trzeba zobaczyć konia i się w ciemno nie bierze. Zgadnijcie kto pierwszy podbiegł do koniowozu gdy ten pojawił się przed farmą?
- Pan Lobos? Wyprowadzę najpierw ogiera.
Ivan kiwnął i pomógł mężczyźnie wyprowadzić konia. Był wysoki i dorodny. I tak jak Kimmy przewidział Kary. Rozliczył się z mężczyzną za ogiera i dał jednemu z ochroniarzy żeby odprowadził do na jego nowe miejsce.
- Pokaże pan tą klacz... - Zaczął niechętnie. Dla niego ciężarna kobyła była problemem. Mężczyzna wyprowadził okrąglutką klacz o łagodnym spojrzeniu. - Kimmy to nie jest dobry pomysł... ona zaraz się oźrebi... Ostrzegał.

Tyle, żeby było już za późno, bo słodki Kimmy stał przed koniem jak oczarowany i patrzał na nią totalnie zauroczony. 
- Jest śliczna! - powiedział i od razu potrzedł do zwierzęcia żeby ją pogłaskać.
Klacz też od razu polubiła swojego nowego Pana, bo ufnie wtuliła pysk w drobną dłoń nastolatka. 
Za to chyba nie spodobał jej się Ivan, bo prychnęła na niego i zastukala nerwowo kopytami. 
- Ivaaaaaaan. - jęknął patrząc na męża sarnimi oczami, od których pekali najwięksi twardziele.

Mógł mu odmawiać wielu rzeczy ale konia? Nie miał podstaw żeby to robić... Potargował się z facetem, który nie bardzo chciał zejść z ceny widząc minę Kimma.
Później gdy odprowadzali klacz zaczął mu wyliczać wszystko co będzie musiał robić przy niej, źrebaku, dwóch koniach i całej tej imprezie końskiej.
- Jazda tutaj od barona będzie dramatem... Może na czas aż nie postawią budynku wprowadzimy się do kampera? Mamy ich parę.

- Okey. - odpowiedział, bo dla niego nie było problemem mieszkać w przyczepie. - Byle było tam czysto. - dodał po chwili namysłu marszcząc brwi. Przypomniał sobie jacy niektórzy z ludzi Ivana to syfiarze.
Dla Kima to nie był żaden problem, mało tego on był kompletnie zauroczony. Tak wpatrywał się w te konie, że Ivan mógłby się poczuć zagrożonym. 
Dziwne, że jeszcze nie zaczął puszczać fochów i się puszyć. 
- Kiedy dom będzie gotowy?
Wiedział, że dom to niezbyt odpowiednie słowo. To miało być miejsce w którym będą bezpieczni. 
Zadzwonił telefon Kima, na co ten Drgnął zaskoczony. Już zapomniał, że go ma. 
- Będę tata! - Usłyszał tak głośno, że aż musiał odsunąć słuchawkę od ucha.
- Gratuluję. To świetna wiadomość. - uśmiechnął się tak szeroko, że aż mu się zrobiły dołeczki w policzkach. To była urocza scenka.

- Weźmiemy ten który był S.Ja. Prawie nie używany. A dom.... myślę, że trochę to zajmie. Architekt mówił rok. Dałem mu trzy miesiące i dwa razy taki budżet jak chciał. Jest szansa, że na gwiazdkę się wprowadzimy.
Zajął się klaczą gdy chłopak odbierał telefon. Krzyk Arona dało się słyszeć aż z jego miejsca.
- Powiedz mu, że ty też. Źrebaka.
Parsknął mu do ucha trochę urażony tym, że ciężarna klacz zawładnęła chłopakiem całkowicie.

Obrażony Kim pokazał mu środkowy palec. 
- Zazdrośnik. - Prychnął i wrócił do rozmowy z bratem.
- Ucałuj Ashley. Jestem pewien, że będziecie wspaniałymi rodzicami. - powiedział i jeszcze chwilę słuchał trajkotania Aarona. Miał nadzieję, że teraz kiedy jego brat będzie miał dziecko nie będzie tak skupiał się na nim.
- Uwaaażaj. Nie tak mocno. Ona tak nie lubi. - burknął na Ivana rozłączajac się, żeby zająć się koniem po swojemu. Klacz prychala na Lobosa, zupełnie jakby przyznawała rację pół azjacie.
- Widzisz, księżniczka też tak myśli. - powiedział glaszcząc ją po grzywie.

- Powinna mieć na imię parskająca kobyła a nie księżniczka. Zostawię cię tutaj z tymi dwoma i pójdę przyprowadzić przyczepę SJa. Sprawdzę przy okazji jej stan.

Zostawił chłopaka i ruszył zająć się ich nowym gniazdkiem. Postawił kampera tak żeby ochrona mogła ich obserwować z każdej strony zaraz koło stodoły. Ogarnął bajzel oczywiście rękoma kogoś innego. Nie był zresztą tak straszny bo staruszek SJ był dość porządnicki i u siebie syfu robić nie pozwalał. Zdobył nawet dla nich trochę jedzenia i dla siebie piwo. O luksusach takich jak świeża pościel przypomniał mu Baron.
- Zagłaszczesz je na śmierć. Wrócisz do niej rano a jakby coś się działo będziemy słyszeć.

- Uda się gdzieś wziąć prysznic? - spytał wyłaniają się spomiędzy zwierząt wyraźnie zadowolony, ale za to brudny.
Z włosów wystawaly mu źdzbła trawy, miał zarumienione policzki a jego oczy, znowu nabrały blasku. 
- Za stodoła dalej jest ten polowy prysznic? - zapytał podchodząc do męża w dużo lepszym humorze.
Kto by pomyślał, że konie będą dla niego taka dobra terapia.

- Jest, ale nie pozwolę ci się kąpać na zewnątrz. W przyczepie też działa. Uzupełniłem zbiornik z wodą.
Ivan spodziewał się, że konie mogą być dobrą terapią. Jemu też proponowali terapię ze zwierzętami. Niestety w jego wypadku niespodziewane hałasy tylko pogłębiały wspomnienia wojenne i po tym jak zastrzelił niewinnego kota, który tylko chciał się przytulić i pospać przy nim psycholog stwierdził, że może lepiej nie. Terapię skończył z jakąś chorą diagnozą... nie żeby jego styl życia pozwalał na stwierdzenie czegoś innego niż "psychopata".

Przez następnych parę tygodni Kimmy biegał do koni i spędzał z nimi prawie całe dni. Ivan wręcz czuł się porzucony. Udało mu się jednak namówić chłopaka na parę przejażdżek bez ciężarnej kobyłki. Wzywał weterynarza chyba z milion razy bo chłopak ciągle się przejmował najmniejszymi rzeczami z nią związanymi. W końcu w środku nocy obudziło ich przeraźliwe rżenie. Ivan od razu zerwał się z łóżka.
- Kurwa... - Jęknął widząc kobyłę na boku. - Jako gówniarz widziałem jak odbiera się porody krów, ale konie to coś innego. Jedź po Barona. Po drodze zadzwoń do weterynarza. Niech rusza tutaj swoją leniwą dupę.
Ivan może nie był ulubionym człowiekiem ciężarnej kobyły, ale zdecydowanie tym, który myślał najspokojniej i najtrzeźwiej w środku nocy w tej sytuacji.

Kimmy spojrzał nieprzytomnie na męża. Nie wiedział co się dzieje, do momentu gdy nie usłyszał klaczy.
Wtedy wpadł w panikę i zaczął biegać w koło, dopóki go Ivan nie postawił do pionu.
Wtedy nastolatek polecił po lekarza i weterynarza. Tak krzyczał na Barona, że ten zszokowany ubrał koszule tył na przod i buta prawego na lewego.
Dopiero w aucie się zreflektował i ubrał prawidłowo buty. Kimma jakoś nie bardzo interesowały tłumaczenia, że Baron jest lekarzem a nie weterynarzem. Jak ten zaczął narzekać, Kim zagroził mu Ivanem. 
Ten mały gnojek nauczył się już wykorzystywać fakt, że każdy trząsł portkami przed jego mężem.
- Kurwa, Ivan. Coś ty zrobił z Kimmem, że ten zachowuje się jak nawiedzony? - spytał lekarz idąc szybko w kierunku stajni. Zaraz za nimi przyjechał weterynarz, miał szczęście. Inaczej Kim nasłałby na niego Lobosa. A wiedział już, że jego mąż jest w stanie zrobić dla niego wszystko.

Gdy przyjechali Ivan pomagał klaczy urodzić. Dosłownie pomagał. Trzymał rękę tak żeby pomóc jej wypchnąć źrebię i żeby jej nie porozrywało.
- Zamknij ryj i chodź tutaj. Wsadź rękę z drugiej strony i pomóż mi obrócić.
Rzucił do Barona, a kiedy pojawił się weterynarz to Ivan się wycofał. Obmył ręce, które były całe w łożysku i krwi.
- Nie patrz z takim przerażeniem. Sam chciałeś źrebną klacz. U kobiet nie wygląda to lepiej.
Klaczka ewidentnie dawała z siebie wszystko. Gdyby nie pomoc pewnie nie urodziła by wcale. Młode by zdechło, a ona razem z tym zakleszczonym źrebakiem
- No może poza tym że... kobiecie się nie wkłada rąk... no wiesz. Eh... ludzie nie mają kopyt noo.
On nie znał się na tych medycznych bzdetach.
-To trochę potrwa. Idź zrób chłopakom kawę. Przyda się. To trochę potrwa. - Wysłał go do przyczepy żeby się czymś zajął. Parę godzin później z pomocą weterynarza i Barona klacz wypluła z siebie gniadego źrebaka. Teraz to Baron się wycofał i pozwolił zrobić weterynarzowi i klaczy co trzeba.
- Ja pierdolę, klaczy porodu to jeszcze nie odbierałem. - Wyznał spocony murzyn popijając zimną już kawę.- Czy teraz mogę wrócić do siebie?
Nie pytał Ivana tylko Kimma. Ten pierwszy tylko uśmiechał się na to kącikiem ust.

Kim słysząc pytanie Barona, tylko kiwnął głową  i dał mu kluczyki od swojego auta, był wyraźnie przejęty tym co widzi. 
Miał z emocji wypieki na twarzy i nie mógł oderwać spojrzenia od małego konika.
Lekarz kręcąc głową ruszył w kierunku samochodu mówiąc, że później odstawi kaczorka.
- Jestem tata! - szepnął do Ivana uśmiechając się tak szeroko, że aż go buzia zabolała. Pisnął i skoczył Ivanowi w ramiona. Był szczęśliwy.

- yey- Rzucił bez entuzjazmu Ivan. Bawiła go postawa chłopaka. Przytrzymał go w powietrzu po czym ziewnął.
- Dobra, My idziemy pospać jeszcze godzinkę. Kryzys zażegnany. Ochroniarze zapłacą panu weterynarzowi za fatygę. No. Raz. Raz. Źrebak tutaj za godzinę też będzie, a obaj potrzebujemy tego snu.
Wręcz siłą wypchnął chłopaka i zabrał do sypialni w przyczepie. Nawet się nie kąpali. Tak jak stali zaciągnął go do łóżka i on zasnął dość szybko przygniatając chłopaka.