Gang Smoka

First topic message reminder :

Całkiem normalne senne miasteczko, położone wśród gęstych lasów obfitujących w zwierzynę. 
Dobra, może nie całkiem normalne. Prawie połowa mieszkańców wieczorami przywdziewa skóry i wsiadają na swoje wyjące bestie. Nie zmienia to jednak faktu, że w sumie...Żyją sobie spokojnie. Do czasu. Do ich poukładanego życia wkracza banda narwanych dzikusów . Nie są oni bynajmniej pokojowo nastawieni, zachwyceni nowym miejscem postanawiają zagarnać miasteczko dla siebie. 
Rodzina X prowadzi knajpkę, do której wpadają mieszkańcy po ciężkim dniu pracy. Jak by tego było mało są synami zmarłego szefa Blackvillage, przez co uznawani są za przywódców. 
Kiedy wrogi gang wpada do knajpy, żądając wydania ich bosa, X zostaje zauważony przez Y - szefa szalonej bandy. Słodki chłopaczek przyciąga uwagę mężczyzny.

X - Amantis
Y - Smok

Kimmy miał więcej przyzwoitości i okrył się skóra owcy. Podreptał za ukochanym do kuchni czując się przyjemnie zrelaksowany.
- Czekolada kojarzy mi się z tobą. Za każdym razem, gdy czuje jej smak od razu myślę o tobie. - powiedział siadając na blat stołu.
Machając nogami wpatrywał się w widok za oknem. Padał śnieg, pokrywając wszystko biała kołderką. To był bardzo satysfakcjonujący widok, uspokajał Kima.
- Zostańmy tu na zawsze.

- Już widzę jak przy mrozie idziesz nakarmić swoje koniki.
Parsknął rozbawiony Ivan. Prawda jednak była taka, że ze zwierząt Kimmy korzystał jako formy rozrywki bo to Ivan i Kevin chodzili w koło nich, browarni, roślin. Chłopak ostatnie miesiące spędził w książkach, pubie i elektronicznych wykładach.
-Ile tego muszę wsypać? - Zapytał pokazując czarny proszek służący do zrobienia gorącej czekolady.
Z parującymi kubkami wrócili przed kominek. Ivan doskonale pamiętał dlaczego czekolada kojarzyła się Kimmowi z nim i zachęcony postanowił ponowić to wspomnienie. Tym razem używał tego co ostygło w kubku.

- O mamusiu. - zaskomlał kiedy Ivan zassał się na jego skutku. Były już wymęczone i napuchniete, wyglądały jak dwie makutkie wisienki.
- Przestań już je maltretować, bo oszaleję. - jęknął zaciskając dłonie na ciemnych, gęstych włosach męża.
Uniósł biodra do góry i otarł się nabrzmialym penisem o jego brzuch domagając się uwagi tam na dole.
- Ivan.. - sapnął drząc mu w ramionach i bezwstydnie pojękując.

- Już oszalałeś. Na moim punkcie. - Wyszczerzył zęby w uśmiechu Ivan i zajął się dolnymi partiami jego ciała, które już na niego czekały.

W wigilijny poranek Kimm mógł zobaczyć że na połowie łóżka należącej do Ivana leży pudełko. Gdy je otworzył na wierzchu leżała karteczka napisana paskudnym pismem Lobosa.


Pod spodem zaś było pełno zdjęć, a dokładniej zrzutów z ich domowego monitoringu. Ivan okrywający Kimma kocem, niosący go na rękach do łóżka gdy zasnął w dziwnym miejscu, sprzątający po nim laptopa albo podkładający mu pod głowę poduszkę. Były też zrzuty jak zwyczajnie budził się w nocy i go lekko całował albo jak uzupełniał zapasy tak lubianych przez Kimma produktów. Zwykłe codzienne rzeczy bo tak kochał. Nie potrafił inaczej. Po tym prezencie widać było, że zarzut jakoby chodziło mu tylko o seks był bardzo nietrafiony.

Ivan po zostawieniu pudełka czuł się tak zażenowany, że musiał zacząć coś robić. Wybrał odśnieżanie. Był już w połowie ścieżki i miał odśnieżony cały podjazd.

W tamtym momencie wydawało mu się, że jego prezent wcale nie był taki super jak mu się wydawało.
On miał dla Ivana odnowione cyfrowo zdjęcie jego matki, wybite na nieśmiertelniku.
A to co dał mu Ivan.. Było najlepszym prezentem jaki w życiu dostał. Chciało mu się śmiać i płakać że wzruszenia. Niewiele myśląc zbiegł na boso po schodach i nie zważając na to, że jest śnieg i mróz wyleciał z domu.
Wpadł ukochanemu w ramiona z takim impetem, że ten ledwo zachował równowagę i nie runął z nim w dół.
- Kocham cię. Dla mnie jesteś wspaniały. - wydyszał jak już oderwal się od jego ust. - Wesołych świąt, mężu.

Ivan w ostatniej chwili zdążył złapać lecącą w powietrzu półnagą torpedę będącą jego mężem. Łopata wpadła w śnieg gdy zamykał ramiona w koło niego żeby nie opadł bosymi stopami na śnieg.
- Jesteś szalony. - odparł Ivan i ruszył z nim w kierunku domu. - Wesołych świąt.