Gang Smoka

First topic message reminder :

Całkiem normalne senne miasteczko, położone wśród gęstych lasów obfitujących w zwierzynę. 
Dobra, może nie całkiem normalne. Prawie połowa mieszkańców wieczorami przywdziewa skóry i wsiadają na swoje wyjące bestie. Nie zmienia to jednak faktu, że w sumie...Żyją sobie spokojnie. Do czasu. Do ich poukładanego życia wkracza banda narwanych dzikusów . Nie są oni bynajmniej pokojowo nastawieni, zachwyceni nowym miejscem postanawiają zagarnać miasteczko dla siebie. 
Rodzina X prowadzi knajpkę, do której wpadają mieszkańcy po ciężkim dniu pracy. Jak by tego było mało są synami zmarłego szefa Blackvillage, przez co uznawani są za przywódców. 
Kiedy wrogi gang wpada do knajpy, żądając wydania ich bosa, X zostaje zauważony przez Y - szefa szalonej bandy. Słodki chłopaczek przyciąga uwagę mężczyzny.

X - Amantis
Y - Smok

- Nie jesteś dziwką. Jesteś moją prywatną zboczoną własnością. Tylko ja mogę nakłaniać cię z robienia zbereźnych rzeczy i przebierania się w seksowne ciuszki. - Pocałował go krótko - Uznajmy, że masz czas do 12 w nocy. Później idziemy do sypialni i tam króluję ja.
Pocałował go znów. - Sam sobie wybrałeś taki prezent. Może chociaż wstążkę mu zawiążę? Jest szansa, że nie ściągnie jej tak od razu jak się postaram.
Przesunął chłopaka tak by siedzieć wygodniej. Wspólne spokojne wieczory były czymś co nie było Ivanowi dane przed wybudowaniem tego domu i zamieszkaniem w nim z Kimmem. Doceniał to bardzo.

- Zboczona własnością?! - powtórzył wyprostowując się i patrząc na niego z niedowierzaniem. - Jestem twoim mężem a nie twoja własnością. Ciekawe czy tobie byłoby miło, gdybym nazywał się chodzącym wibratorem! - warknął na niego wzburzony.
- Mógłbyś się w końcu nauczyć, że nie lubię kiedy mówisz o mnie w taki pozbawiony szacunku sposób. Ja cały czas staram ci pokazać, że dla mnie jesteś kimś wyjątkowym. I to nie dlatego, że dobrze się bzykasz! A ty ostatnio ciągle nawiązyjesz do seksu! Idę sobie, puść mnie. Dzięki za zepsucie wieczóru. - fuknął ignorując dalsze słowa mężczyzny. Kimmy rzadko się wkurzał, tym razem słowa Ivana musiały go zaboleć.

Zdaniem Ivana Kimmy wkurzał się bardzo często i to o pierdoły. Tym razem znów nie rozumiał go totalnie. Dla niego takie zachowanie było objawem zainteresowania. Miłości. W końcu pozwalał mu na wiele rzeczy, na które nigdy nie zgodził by się dla kogoś innego. Puścił go ale ruszył za nim.
- Czy ciebie do reszty pojebało na te święta? O chuj ci chodzi? Często mówię, że jesteś mój, że należymy do siebie, a teraz przypierdalasz się do jednego słowa? Nie czujesz się dość wyjątkowo?
Złapał go mocniej za rękę i szarpnął by odwrócił się do niego.
- Zgadzam się na wszystkie twoje fanaberie. Pozwalam zmienić dom w cyrk i zaprosić wesołą kompanię ludzi, z których połowa pragnie mojej śmierci, a ty twierdzisz, że nie robię nic dla ciebie? Gdyby to ode mnie zależało spędzilibyśmy ten czas zupełnie inaczej ale nie, milczę i pokornie znoszę ten bezsens. Tylko mi nie odpierdala jak ktoś mi mówi, że trzymasz mnie na krótkiej smyczy albo wsadziłeś pod pantofel. Tak bardzo ci kurwa przeszkadza, że cię pragnę? Trzeba było mnie zastrzelić jak miałeś okazję. Teraz za późno. Należysz do mnie tak samo jak ja należę do ciebie i przestań robić dym o byle gówno bo nie masz cipki, a całkiem zgrabne jaja.

- Bezsens? - powtórzył czując jak opadają mu ramiona. Czemu zrobiło mu się tak przykro? Naprawdę się starał, żeby Ivan miał wspaniałe święta. Opuścił głowę na swoje nogi, pozwalając by różowe włosy zasłoniły mu twarz.
- Okey. Spędzimy święta tak jak ty chcesz. - powiedział po dłuższej chwili milczenia. Po co on się tak produktował, przecież powinien się domyśleć, że ktoś taki jak Ivan będzie miał to w dupie.
- A teraz bardzo łaskawy mnie puścić. - wycedził cicho, bo zachciało mu się płakać, a nie chciał żeby Ivan to zobaczył.

Ivan nigdy nie miał świąt w rozumieniu tego takim jak Kimmy. Nawet za tym nie tęsknił bo ta tęsknota dawno w nim umarła. Dla niego święta to był czas kiedy nikt nie próbował go zabić... przynajmniej od czasu jak jego ojciec nie żył. Przyznanie, że mogą spędzić święta tak jak on chce trochę mu ulżyło. Oznaczało brak tłumu niepotrzebnych ludzi. Zwolnił uścisk ale nie zostawił go. Ruszył zaraz za nim ignorując włączony w salonie telewizor.
- Co zamierzasz zrobić z tym wszystkim co gotujesz i zaproszeniami?
Zapytał idąc za nim.

- Oddam jedzenie Samowi. On się na pewno ucieszy i chętnie zje. - powiedział bojąc się, że jeszcze moment a zadrży mu głos. Poszedł do kuchni i wyłączył piekarnik, w którym piekł się indyk. Teraz to i tak nie miało znaczenia czy będzie idealny czy byle jaki.
- Po prostu odwołam. - dodał zaczynając wkładać naczynia do zmywarki. Musiał się czymś zająć, żeby nie myśleć o tym jak strasznie mu przykro.
- Nie będę ściągał ozdób. Jak Ci przeszkadzają to zrób to sam. - uciął uznając temat za skończony.

No i tutaj był haczyk. Ivan wyczuł, że coś nie gra. Był bezradny bo nie wiedział co ma zrobić. Bezradny Ivan to bardzo nietypowe pomysły.
-Kurwa Mać!
Warknął. Nie chciał krzywdzić Kimma więc jego pięść wylądowała w pięknym zdobionym drewnianym słupku. Drewno trzasnęło i pięść mężczyzny utknęła w środku. Próbował ją wyciągnąć raniąc się oczywiście bardziej.
-O co ci do chuja chodzi! Przecież widzę, że coś ci leży!
Krzyczał próbując wyszarpnąć pięść. W końcu mu się to udało, ale cała dłoń była pełna drzazg i krew sączyła się z niej dość intensywnie. Po chwili już kapała na podłogę. Psiak się obudził. Był jednak tak przestraszony, że wślizgnął się za Kimma i stamtąd ujadał na Ivana.

Kimmy spojrzał na niego dużymi oczami. Przestraszył nie tylko psa, jemu również serce podeszło do gardła.
- Uspokój się w tej chwili. - wycedził przez zacisniete zęby. Chwycił męża za nadgarstek i wsadził jego rękę do zlewu, żeby nie zalewał wszystkiego krwią.
Drżały mu przy tym ręce, bo mimo że starał się zachować spokój, nie było to łatwe.
- I nie drzyj się na mnie. Nero się boi. - dodał nie patrząc mu w oczy. Przyglądał się jego ręce dłuższą chwilę nie odpowiadając na bluzgi Ivana. Jedyne co go zdradziło, to, to że w końcu zaczęły mu płynąć łzy po policzkach. Szybko je wytarł, bo bardzo nie lubił płakać, szczególnie przy swoim mężu.

- Jak mam się nie drzeć! Facet któremu obiecywałem na dobre i na złe najpierw obraża się o jakieś gówno, a później zamiast powiedzieć co mu leży na wątrobie zachowuje się jak baba! - Gdy łzy poleciały z oczy Kimma objął go drugą ręką i przytulił.
- Nie płacz. Nie uderzył bym ciebie. Ja... musiałem wymyślić coś żeby nie zacząć strzelać do ozdób świątecznych.
Przyznał.
- Zrobimy tak. Ty przestaniesz płakać. Ja wezmę butelkę i opowiem ci o tym jak wyglądały moje święta... przynajmniej te, które pamiętam. Ostrzegam, że butelka będzie niezbędna... może też się okazać, że będzie potrzebna tobie.
Powiedział już spokojniejszy. Głaskał chłopaka po plecach kiedy ten zajmował się jego ręką.

Kimmy ocierajac łzy zajmował się ręką męża starając się żałośnie nie rozszlochać.
Pokiwał głową na znak, że się zgadza i pociągnął nosem. Bał się usłyszeć historii Ivana, bo był pewny, że ich wspomnienia o świętach były zupełnie inne i bedzie miał po tym truame.
To było straszne, że Lobosa tak pokarał los. Ci którzy nazywają go potworem, nie mają pojęcia co musiał w życiu przejść.
Zamknął oczy i odetchnął głęboko, żeby zebrać się na spojrzenie na ukochanego.
- Ivan ja.. Chcę żebyś miał wspaniałe święta. Zasługujesz na to. Ja... Robiłem to dla ciebie. Wszystko co przez ostatni tydzień przygotowałem to... Dla ciebie. - wyrzucił w końcu z siebie czując, że znowu drży mu głos.

Zamknął oczy i westchnął ciężko.
- Każdy dzień, który spędzam z tobą jest dla mnie jak gwiazdka. Ja tego nie potrzebuję Kimmy. Potrzebuję ciebie.
Pocałował go krótko i gdy skończyli opatrywać rękę wrócili do salonu. Pies odważył się wgramolić na kanapę z lekką pomocą Kimma. Nadal jednak nie zbliżał się do Ivana. Opowieść Lobosa zaczęła się od płonącej choinki. Jego ojciec na święta zjeżdżał do matki. Już pijany pojawiał się w wigilię zazwyczaj przed południem i nie kończył awantur, agresji i picia aż do sylwestra, w przed dzień którego to informował ją, że jedzie podupczyć jakieś mniej rozorane cipki. Gdy choinka płonęła po raz kolejny matka przestała ją stawiać dla bezpieczeństwa. Nie chciała żeby pijany gangster spalił jej dom. Ostatnią choinkę miał więc jako berbeć, nawet nie chodził do szkoły. Święta były dla niego... koszmarem. Gdy chodził do szkoły było lepiej. Wracał w wigilię po jasełkach i przedstawieniach jak najpóźniej. Matka zazwyczaj leżała już nieprzytomna, a Lobos był na tyle pijany, że albo znikał albo spał. Ivan nie znał prezentów. Jako dzieciak jeszcze za tym tęsknił. Później mu przeszło. Zaczął to wypierać. Jednego roku Lobos zjechał wcześniej. Ivan wręcz wypadł z domu spał tego dnia z SJem w jednym z burdeli.
- Poszedłem do szkoły na te wszystkie bzdurne przedstawienia i składanie sobie życzeń. Gdy wróciłem do domu matka była nieprzytomna i nie oddychała. SJ sprzątał wtedy syf po ojcu. Gdy zmarła dwa dni później zadbał by wyszło, że to włamanie i ktoś inny.
Zatrzymał się tutaj. Butelka była już pusta, a on widział, że Kimmy ma dość.

Tulił się do psa jedna Reka a druga ściskając kurczowo dłoń męża. Wino to było za mało żeby znieść takie opowieści.
- Naprawdę chcę Ci pokazać, że święta to nie tylko złe wspomnienia.
Zostawił psa i wdrapał się Ivanowi na kolana.
- Pozwól mi stworzyć razem coś pięknego. Daj się poprowadzić za rękę w świat magii świat. To... Naprawdę jest piękny czas. Kiedy masz w okół siebie osoby, które cię kochają. Ja cię kocham.

W Ivanie wrzał gniew. Nie na Kimma, ale na swojego ojca, na matkę, na SJa, że nie zareagował wcześniej, a dopiero jak już było za późno.
- Nie potrafię mały. Sam widok pieprzonej choinki budzi we mnie złość. Milczałem, bo widziałem, że to dla ciebie ważne. Nie oczekuj ode mnie, że będę siedział w swetrze w renifery i śpiewał piosenki bo nie z tej gliny jestem ulepiony. Przez lata święta były dla mnie czasem rozczarowań. A gdy dorosłem zmieniłem je w czas pieprzenia ubranych w świąteczne stroje dziwek i picia dużej ilości alkoholu. Dla mnie jedyna przyjemna rzecz w świętach od lat to seksowne śnieżynki. Nie zmienisz 30 lat życia w jeden wieczór.

Kimmy siedział mu na kolanach z opuszczona głową. Było mu strasznie przykro z powodu zachowania męża. Czy że względu na jego złe doświadczenia ma niszczyć swoje wspomnienia o świętach?
W ten zaswieciła mu się lampka nad głową, dosłownie jak w kreskówkach.
- Nie zmieniaj moich święt w rozczarowania. Mam dla ciebie świetny film. Jestem pewien, że go nie oglądałeś. - powiedział prostując się i wstając po jakąś płytę.
- Grinch, świat nie będzie. - przeczytał unosząc brew do góry. - Brzmi znajomo? - spytał włączając film i już po chwili siedział obok męża.. Ugniatając przez spodnie jego fiuta.
Rano pomimo jego protestów zaprosił go do ubierania choinki. Kimmy wyglądał jak seksowna śnieżynka, a kiedy nachylał się po bombki widać było koronkowe, białe stringi.

Ivan kochał Grincha. Uważał jednak, że autorzy spieprzyli końcówkę. Zmienili cynicznego złodzieja w pluszaka co jego zdaniem było niedopuszczalne. Protesty filmowe i komentarze Kimmy uciszył bardzo skutecznie. Rano padał na twarz. Skończyli "oglądać" w środku nocy i dopiero się położyli. Ubieranie choinki przez Ivana ograniczało się do trzymania pudła i ustawiania się pod odpowiednim kontem żeby obserwować zgrabny tyłek w stringach. Choinka nie budziła w nim dobrych wspomnień. Żeby nie strzelać do ozdób wybrał więc trzymanie kartonu i skupianie się na podnoszącym się stroju śnieżynki. Gdy chłopak stawał na drabince żeby powiesić ozdoby wyżej ( bo oczywiście on odmówił wykonania tejże czynności).
- Muszę cię trzymać żebyś nie spadł.
Oznajmił ściskając pośladek w jednej ręce i trzymając karton w drugiej. Ręka, którą wczoraj rozwalił słupek była napuchnięta jednak na szczęście nie połamana. Dzisiaj słupek już był z samego rana wymieniany przez ochroniarzy bo Kevin pojechał do córki. Zostali więc sami w domu. Niestety czasu na igraszki nie mieli. Gdy Lobos uwolnił się od choinki oznajmił, że musi dopilnować obejścia i zniknął na dworze.

Kimmy odwołał Aarona i Ashley. Nie miał jednak zamiaru zrezygnować z świątecznych potraw i tradycji. Postanowił za wszelką cenę sprawić, że Ivan zapomni o tych strasznych chwilach.
Puścił last christmas na cały dom i zaczął śpiewać Ivanowi na środku salonu, tańcząc przy tym i się wyglupiając.
Na koniec wylądowali przed kominkiem z gorącą czekoladą. Dla Ivana była gorzka z dużą ilością alkoholu a dla Kima słodka, z bitą śmietana i piankami.
- Chciałbym żeby spadł śnieg. - powiedział chłopak leżąc na kolanach męża.

Obserwowanie Kimma sprawiało mu radość. Lubił kiedy chłopak był tak pełen energii i uśmiechnięty. Niestety za każdym razem kiedy jego wzrok spoczął na choince marszczył brwi. Jakby oczekiwał, że zaraz ta też zacznie płonąć. Nie przyłączył się do śpiewania, ale ze smakiem zjadł przygotowane jedzenie.
- W tym rejonie śnieg to rzadkość.
Powiedział poprawiając trochę nogę.
-Zawsze możemy pojechać gdzieś gdzie jest śnieg jak będziesz chciał.
Odparł. Nie musiały być to nawet święta. Co prawda Ivan wciąż zarządzał grupą przestępczą i firmą, ale nie pojawiał się już osobiście. Wszystko załatwiał przez telefon. W końcu posadził na szczycie grup dobrych ludzi bo potrafili sami trzymać oszołomów za dupy. Widać pokaz na wakacyjnej wyspie był konieczny. SJ ogarniał staruszków, Ćwiek dragi, Tylor sprzęt i broń, a co ciekawe Sam zaoferował się, że weźmie na siebie grupę pilnującą tak zwanych granic. Chłopak też czuł się odpowiedzialny za to co stało się Kimmowi i chciał być pewien, że nikt więcej nie wejdzie na teren Lobosa żeby go skrzywdzić.
- W sumie... możemy nawet dzisiaj pojechać w góry jeśli chcesz.

- To.. Świetny pomysł! - powiedział Kim siadając i posyłając mężowi piękny, promienny uśmiech.
- Domek w górach, śnieg i świąteczne piosenki w tle. Brzmi super! Myślisz, że uda nam się jeszcze coś znaleźć? Jutro wigilia. - powiedział wyraźnie strapiony. Westchnął widząc jak Ivan zerka w kierunku choinki.
- Czy jak zostaną same lampki, też będzie Ci przeszkadzać? - spytał miziając go czule po policzku, włosach, szyi, karku. Dawał Ivanowi bardzo dużo miłości, starał się to pokazywać w każdym swoim geście.

- Nie wiem. - Odparł na jego pytanie o choinkę i posłał jej kolejne mordercze spojrzenie, po czym spojrzał na chłopaka.
- Weź komputer i szukaj. Myślę, że bez problemu znajdziesz pokój dla dwojga. Zawsze zostają jakieś pojedyncze. Nie spotkałem jeszcze hoteli z zarezerwowanymi wszystkimi pokojami.
Kimmy miał dostęp do swojego konta a w razie potrzeby do gotówki męża. Nie powinien więc mieć problemu z znalezieniem czegoś nawet w kosmicznej cenie.

Kiedy Kimmy długo nie wracał do pokoju, Ivan mógł się zaniepokoić co tak długo nie ma młodego.
Okazało się, że różowowłose bejbi po osiągnieciu sukcesu w poszukiwaniach wymarzonego domku zasnął pod choinka z twarzą w laptopie.
Jeśli do tej pory Ivan miał źle wspomnienia z choinka, to od tych świąt mogl zacząć zbierać też te dobre obrazy związane z tym świątecznym drzewkiem.
Kim zasnął, bo był już zmęczony robieniem wszystkiego żeby Lobos miał jak najlepsze święta. Dawał z siebie wszystko żeby uszczęśliwić męża.
Nawet udało mu się znaleźć domek położony wysoko w górach. Luksusowy domek, który kosztował majątek, ale był wolny. Czego się nie robi z miłości?

Ivan stanął nad nim ze skrzyżowanymi ramionami i chwilę przyglądał się chłopakowi. Pies który dotrzymywał mu towarzystwa usiadł koło jego nogi i wesoło merdał ogonem.
- On tak nagminnie.
Powiedział szeptem do psa. Przełożył laptopa i zabrał go na rękach do łóżka. Kolejny dzień był wielkim pakowaniem. Ivan załatwił, że SJ podejdzie do zwierząt gdy ich nie będzie. Dlatego mogli też zostawić w domu psa chociaż Kimmy walczył by go zabrali tym razem to Ivan wygrał. Samolot i psy to zły pomysł i mega stres dla małego zwierzęcia. Większy niż zostanie w domu z dziadkiem.

- Padniesz z wrażenia. Zobaczysz. - ekscytował się Kim owiniety szalikiem po sam czubek nosa. Było widać mu tylko oczy.
Podskakiwal jak piłka nie mogąc się doczekać, aż dojadą do domku. Tak naprawdę to był pewien, że bardziej prawdopodobne jest to, że to on a nie Ivan padnie z wrażenia.
Bo z ich dwójki to Kim wyglądał jakby gwiazdka przyszła dzień wcześniej.
- Ile śniegu! Ulepimy bałwana? Możemy go później nazwać Taylor.

Ivan nie lubił zimy bo wtedy jazda motorem była wyjątkowo upierdliwa. Nie lubił jej jako dorosły. Jego wewnętrzne dziecko (chociaż schowane pod grubą warstwą syfu, mordu, gwałtu, krwi i złych doświadczeń) lubiło śnieg.
- Możesz go nawet nazwać królowa Elżbieta.
Skomentował i skupił się na rozładowaniu rzeczy w domku. Na szczęście dojazd był dobry. Właściciel przyjął resztę kasy do ręki i oddał klucze. Umówili się, że po świętach przyjedzie sprawdzić wszystko i odebrać klucze. Dał im od razu podpowiedzi gdzie można pójść coś zjeść i zobaczyć mimo świąt. Później złapał Kimma pod pachę i wrzucił w największą śnieżną zaspę. Rzucił się na niego i pocałował go przez co wbili się w śnieg jeszcze mocniej.
-Rozgrzejemy się w domu. Później wyjdziemy lepić twojego bałwana. Bo śnieg do pewnie masz nawet w gaciach.

Kiedy Kim pozbył się śniegu z oczu, uszu i ust spojrzał na niego z wyrzutem.
- To podłe, wykorzystywać tak swoją siłę do rzucania mną w śnieg. Zachowałeś się jak te głupie dryblasy z mojego liceum. - fuknął na niego gryząc go w wargę i ciągnąć w swoją stronę.
- Zaraz ty też będziesz miał śnieg w gaciach. - wymruczał i nim Ivan zdążył zareagować wrzucił mu garść śniegu za kurtkę.
- Muahahaha!

Ivan pisnął by zaraz później pognać za chłopakiem do domu. Zabawa na śniegu skończyła się na sprawianiu sobie przyjemności przed kominkiem. O dziwo obyło się bez dzikiego seksu co w wydaniu Ivana należy samo w sobie zaliczyć do świąt.
- Chodź. Zrobimy to... to czarne słodkie do picia co tak lubisz.
Powiedział podnosząc się i jak pan bóg go stworzył przeszedł do aneksu kuchennego szukając gorącej czekolady.