Gang Smoka

First topic message reminder :

Całkiem normalne senne miasteczko, położone wśród gęstych lasów obfitujących w zwierzynę. 
Dobra, może nie całkiem normalne. Prawie połowa mieszkańców wieczorami przywdziewa skóry i wsiadają na swoje wyjące bestie. Nie zmienia to jednak faktu, że w sumie...Żyją sobie spokojnie. Do czasu. Do ich poukładanego życia wkracza banda narwanych dzikusów . Nie są oni bynajmniej pokojowo nastawieni, zachwyceni nowym miejscem postanawiają zagarnać miasteczko dla siebie. 
Rodzina X prowadzi knajpkę, do której wpadają mieszkańcy po ciężkim dniu pracy. Jak by tego było mało są synami zmarłego szefa Blackvillage, przez co uznawani są za przywódców. 
Kiedy wrogi gang wpada do knajpy, żądając wydania ich bosa, X zostaje zauważony przez Y - szefa szalonej bandy. Słodki chłopaczek przyciąga uwagę mężczyzny.

X - Amantis
Y - Smok

Kimmy nie wyściubił nosa ze swojego pokoju, mało tego nie pozwolił nikomu innemu wejść do środka. Zamknął drzwi na klucz i schował się pod łóżkiem. Był przygnębiony, zły, sfrustrowany i chciało mu się ryczeć.
I pomyśleć, że on chciał sprowadzić ich "małżenskie życie" na bardziej ludzkie.
Najgorsza była bezradność, bo co by nie zrobił to Ivan miał sposób żeby go naprostować...

Sam zetknął tylko krótko na Taylora.
- Tyle, że wujaszek jest wierny Ivanowi. A ja zrobię wszystko dla Kima. - odpowiedział zabierając kasę i wychodząc z domu.
Musiał załatwić dużo rzeczy w krótkim czasie, to nie będzie łatwe.

Udało mu się! Naprawdę mu się udało, był taki zadowolony, że chciało mu się skakać. Nie zrobił tego jednak, bo nie wyglądałoby to dobrze, a on nie chciał psuć sobie reputacji.
Kupił kwiatki, list gratulacyjny zapakowanł w ładna kopertę i kupił ulubione jedzenie Kima.
- Kim chce kwiatków i delikatnego traktowania, to mu je dasz, bo jesteś kurwa jego mężem. To nie może być trudniejsze niż rządzenie banda bydła. - warknął Sam wciskając Ivanowi bukiet róż.
- Zacznij go traktować z szacunkiem i przestań wyzywać od puszczalskich kurew, to zobaczysz jaki rozkoszny może być ten maluch.

Dni kiedy Sam załatwiał formalności były dla Ivana bardzo trudne. Kimmy swoimi fochami nie ułatwiał. Ograniczył je więc do tego, że chłopak był pod obserwacją Szpili i Tylera, odwiedzał go Baron żeby sprawdzić czy wszystko w porządku i razem z nim zamawiał kosmicznie drogie i dobre żarcie na koszt Ivana.
Lobos zaś remontował od świtu, gdy zachodziło słońce zaczynał łoić whisky z resztą gangsterów i wchodził do sypialni tylko na parę godzin snu. Chciało mu się ruchać, ale ograniczył się do zmuszania chłopaka do spania z nim w jednym łóżku i przytulania go przez sen. Jednego dnia zaczął nawet go obmacywać ale odpuścił w połowie. Postanowił dać szansę Samowi.

Kimmy jak zawsze siedział zamknięty w sypialni a on akurat montował mechanizm otwierania bramy wjazdowej kiedy podjechał do niego Sam.
- Zmień ton szczeniaku. Kumam o co ci chodzi. Nie bardzo wierzę jednak w to... - Pokazał na kwiatki i torbę z jedzeniem. - Ogarniesz ... nie wiem... piknik pod jabłonkami? Chłopcy wyczyścili stare drzewa, ale parę jeszcze owocuje więc zostawili. Ja w tym czasie się ogarnę i spróbuję go tam... polubownie zaciągnąć. Tylko muszę to skończyć... 30 minut? Lepiej z nim też pogadaj bo jak znów zacznie strzelać z dupy to go zawinę w prześcieradło i wytacham jak zwłoki a to zniweczy cały twój wysiłek.
Chociaż początkowe słowa Ivana brzmiały mało przekonująco to koniec jego samego trochę bawił więc zaczął się uśmiechać. Nie wyglądał więc jak ktoś kto zamierza dzisiaj zabijać. Ryba, z którym montował sprzęt też lekko uśmiechał się pod nosem. Na szczęście nie próbował komentować.

Po mniej więcej 20 minutach Ivan zajął łazienkę by zmyć z siebie smar i smród całodniowej pracy. Standardowo owinął by się chociaż ręcznikiem żeby nie wprawiać w kompleksy chłopaków. Tym razem postanowił jednak zafundować Kimmiemu terapię szokową.

Tak jak go matka natura stworzyła wszedł do sypialni z wpół twardym członkiem. Jego nagość z tego co zauważył budziła w Kimmie strasznie skrajne emocje.
- Chodź, zobaczysz jak chłopaki zadbali o sad.
Powiedział wciągając na tyłek świeże gacie, a potem spodnie.
- Przyda ci się spacer i powietrze.

Dzięki temu, że mało się ruszał i jadł dobre rzeczy, w końcu przestał przypominać chłodzącego kościotrupa. Jego wklęsły brzuch zaczął wyglądać jak u normalnego człowieka a nie osoby głodzonej.
Najeżył się jak zwykle kiedy jego mąż wszedł do sypialni i przygotował do ewentualnego ataku.
Zarumienił się i odwrócił wzrok, gdy Ivan jak gdyby nic wyskoczył przed nim golusieńki.
Szlag by go. Zrobił to specjalnie żeby go zawstydzić, dupkek jeden.
- Od kiedy to jesteś taki troskliwy? Jakoś się nie martwiłeś jak mi podawałeś narkotyki! - powiedział gderliwym tonem głosu, bo wciąż był na niego wściekły za te tatuaże i narkotyki.

- Ubieraj dupę albo wyniosę cię stąd siłą.- Warknął wyraźnie podirytowany. Kimmy nigdy nie ułatwiał. NIGDY. Ivan skończył się ubierać i stanął z założonymi na piersi ramionami przed chłopakiem.
- Gotów?
Ivan jako gangster nie mógł nie otrzeć się o narkotyki. Starał się jednak aby chłopcy posiadali towar dobrej jakości. Nie znał się na chemii. Miał od tego ludzi. A ci ludzie wiedzieli ile i czego można podać komu. Stąd doprawienie drinka na ich weselu było dobrze wyliczone. Tak samo pigułka żeby bez problemu zniósł tatuaż.

- To mnie nieś. - burknął nie zdawając sobie sprawy z tego, że na dole czeka na niego niespodzianka.
Sam słysząc powarkiania postanowił wkroczyć do akcji. Jeśli Kim miał być szczęśliwy trzeba było im trochę pomóc. Może Ivan zmięknie trochę przy tym słodziaku?
- Kimmy! Leć do sądu! Musisz to zobaczyć! - krzyknął rudzielec udając przejętego.
- Co.. Co wy znowu zrobiliście? - spytał pół azjata podrywając się że swojego miejsca i lecąc po schodach w dół.

Ivan już miał go sobie bezczelnie przerzucić przez ramię jak worek ziemniaków kiedy Sam zaczął krzyczeć z dołu. Powarkiwał trochę pod nosem idąc powoli za biegnącym w stronę sadu chłopakiem. Sam na szczęście został przed wejściem do sadu, wcisnął tylko kopertę Ivanowi. Trzeba też przyznać, że zorganizował całość całkiem zgrabnie. Kocyk, koszyk z jedzeniem, winko. Lobos informację o dostaniu się na studia online schował na razie do tylnej kieszeni spodni.
- Usiądziesz w końcu?
Zapytał pokazując ręką rozłożony koc.

- Yy... - wyjąkał totalnie zszokowany. Drgął słysząc za sobą głos Lobosa.
- Co tu się dzieje? - spytał obracając się przez ramię. Miał naprawdę głupią minę. - Czy ty.. Przygotowałeś randkę? I to Yy.. Romantyczna?
Mina chłopaka wyrażała jednocześnie niedowierzanie, szok i.. Nie udało mu się ukryć, że bardzo podoba mu się to co widzi.
- zabiłeś mojego brata czy coś? - zadał kolejne pytanie nim ruszył w stronę kocyka.

Ivan miał ochotę na niego nawrzeszczeć. Ostatnie dni zapierdala na farmie bo młody sobie wymyślił to czy tamto i mieszkanie w tej ruinie (teraz już wszystko zaczynało nabierać kształtu) było początkowo niemożliwe.
- Srałeś się strasznie żeby nie ruszać sadu. Niestety trzeba było usunąć sporo drzew. Były zaniedbane i martwe. Tylko czekać aż by kogoś zabiły. Wolałem ci to pokazać. Zostawiliśmy tylko te które jeszcze się trzymają i dają owoce. Siadaj. Kevin zamówił już drzewka, ale teraz inaczej się sadzi jak 50 lat temu więc trochę tutaj się jeszcze porządzi. Posadzimy je na koniec lata żeby do zimy się porządnie ukorzeniły. Wina?
On zdecydowanie potrzebował wina żeby nie zgrzytać zębami.
- A'propo końca lata... Ugh... Nie zmieniłem zdania w sprawie studiów. Postanowiłem jednak pójść na kompromis.
Wyciągnął z tylnej kieszeni kopertę i dał ją Kimmowi by mógł spokojnie zapoznać się z treścią.

- I tak mnie nie słuchasz. Mogłybym zająć się sadem sam. - mruknął przyjmując wino i rozglądając się dookoła czujnie. - ale mmm.. Jest.. Dobrze. - powiedział, bo nie chciał psuć nastroju swoim fochem. Potem trochę ponarzeka i podkręci nosem.
- kompromis?! - powtórzył robiąc duże oczy. - Jaki kompro.. O. Ooo..
Chłopak wpatrywał się w list z szeroko otwartymi ustami.
- Studia w domu? To tak można? - spytał dostając wypieków że emocji.

Lobos wzruszył ramionami. To nie była kwestia którą rozumiał.
- Sam miał wszystko załatwić żebyś mógł studiować stąd. Nie wiem czy kupił w końcu sprzęt czy czeka z tym na ciebie. Z tego co zrozumiałem to polega na tym że w komputerze oglądasz zajęcia i udzielasz się pisząc na czacie czy coś. Fizycznie będziesz musiał pojechać tylko na egzaminy. Załatwię sobie wtedy wolne i cię zawiozę.
Brzmiało to jakby Lobos pracował jakoś specjalnie ciężko i musiał dużo szybciej sobie brać urlop a nie był szefem przestępczej szajki.
- Mam nadzieję, że jesteś zadowolony bo po twojej minie nie jestem pewien...
Burknął do niego gdy ten kurczowo ściskał kawałek papieru.

To będzie prawie tak jakby był fizycznie na zajęciach. Sam musiał się nieźle napocić, żeby to załatwić.
Zerknął na Lobosa, gdy ten skomentował jego minę.  Ciągle był w szoku i dopiero dochodziło do niego, że został studentem.
Już nawet nie przeszkadzało mu to, że Lobos miałby z nim jeździć na egzaminy. Ważne że zdobędzie wykształcenie, tak jak marzyła o tym jego mama.
Uśmiechnął się wyjątkowo uroczo, aż mu się doleczki  w policzkach zrobiły.
Pod wpływem emocji nawet cmoknał Lobosa w usta.
- To zawsze jakiś kompromis. - powiedział żartobliwie wpatrując się w kartkę papieru. Tak się cieszył.

Sam miał wiadro gotówki a to otwierało wiele drzwi i przyspieszało sporo spraw. Lobos raczej spodziewał się, że przyjaciel Kimma przyjdzie po więcej kasy na łapówkę niż zrezygnuje.

Uśmiech Kimma trochę poprawił mu humor. Czyli się cieszył. Niestety mimo wielu zbliżeń jego pocałunki były wciąż jak buziaki niewinnego dzieciaka. Westchnął tylko na to. Chciał młodą dupę to ma. Musiał przeżyć fakt, że chłopak jeszcze dłuuugo będzie się rozkręcał... chyba, że znów go naćpa tym co Tylor wrzucił mu w noc poślubną.
- Schowaj list. Nie chcesz chyba żeby ubrudził się od wina albo jedzenia.
Ivan sam zwyczajnie ułożył się na kocu i zaczął rozglądać po okolicy. Popijał wino. Podjadał i czekał aż młody sam zacznie jakiś temat.

Kim posłusznie schował list i przyjął oferowany mu kieliszek z winem. Już tak nie wzbranial się przed piciem alkoholu w jego towarzystwie.
- Dlaczego zmieniłeś zdanie? - spytał kładąc się na kocu, różowe włosy miękko opadły na ziemię. Spoglądał na drzewa i wyraźnie się rozluźniał. Nie był już taki spięty i prychajacy jak jeszcze niesepłna godzinę temu.
- Mówiłeś, że to głupota. - mruknął zerkając na Ivana spod rzęs.
- Mm.. Mojej mamie zależało na tym, by chociaż jeden jej syn poszedł na studia. Wiedziała, że Aaron się nie będzie do tego palił. - wyznał po chwili wahania. Wiedział, że Lobos nienawidził jego matki.

- Nadal uważam, że to głupota. Czy możesz po prostu przyjąć prezent i przestać drążyć?
Zapytał zerkając na niego. Gdy usłyszał dalszą część wypowiedzi chłopaka lekko drgnął. Z jakiegoś powodu zapominał, że Kimm to Swan. Dziecko zdradzieckiej kurwy i gnoja którzy zniszczyli jego ojcu życie a tym samym jemu. Wziął kolejny głęboki oddech. Tym razem by pozbyć się tych narastających złych emocji.
- Więc może to Aron jest ten mądrzejszy. Studia są dla mięczaków i nierobów. Ale chcesz, masz, proszę bardzo. Tylko nie zapominaj o swoich obowiązkach. Sam chciałeś zachować sad i stodołę.
Był ciekaw czy po wspomnieniu o obowiązkach zacznie pyskować. Kiedy jednak dalej milczał dodał o jakie obowiązki mu chodzi. Wcale nie te małżeńskie.
- Moja matka.... niczego ode mnie nie chciała. Czasami tylko jak dostałem od ojca ostry wpierdol to powtarzała przy moim łóżku "żyj" i płakała.
Zamknął oczy żeby nie dać wspomnieniom zepsuć tego wieczora.
- Kevin jara się sadem. Będziesz chciał z nim jechać po drzewka? Bo jakoś nie widzę ciebie z łopatą.
Wyjaśnił swoje podejrzenia, że Kimmy nie będzie w stanie posadzić drzewa.

Podniósł się i mimo jego ostrych słów przysunął się bliżej mężczyzny.
- Strasznie mi przykro, że twoja mama i ty musieliście przechodzić przez to wszystko - powiedział dotykając jego ramienia i patrząc na niego z dołu tymi swoimi ślicznymi ślepiami.
- Musiało ci być bardzo ciężko. - dodał z wyraźnym przejęciem i współczuciem.
Wyciągnął rękę i nieśmiało pogłaskał go po policzku. Pierwszy raz pokazał mu czułość i delikatność, za którą kochali go jego bliscy.
- Potrafię wkopać drzewko. - prychnął odsuwajac się po chwili. - Kevin może pomóc mi je nosić. - mruknął jakby w ten sposób udzielał Kevinowi niesamowitej łaski, co wyszło dość zabawnie.

Uśmiechnął się w odpowiedzi
- Jestem ciekaw... łopata jest prawie większa od ciebie
Zażartował z jego raczej skromnego jak na mężczyznę wzrostu. Nie chciał wracać do swojej matki ani matki chłopaka.
- Część chłopaków chce tutaj zostać i pracować na farmie dalej. Myślę, że to dobry pomysł. Łatwiej będzie oporządzić zwierzęta czy zadbać o plony jakby coś się działo.
Wyciągnął rękę i przyciągnął go ponownie kładąc na swoim ramieniu.
- Nie wierzgaj to sobie miło poleżymy.
Odparł wciąż z uśmiechem i delikatnie przesuwał ręką po boku chłopaka patrząc w niebo.

- Potrafię ciężko pracować. - mruknął na swoją obronę i pozwolił się przytulać. Coraz bardziej przyzwyczajał się do obecności męża, do jego dotyku i towarzystwa. Nie reagował już tak panicznie jak na początku.
Male kroczki.
- Zatrzymaj Maks pięciu. Nie lubię jak się tu kręci tyle ludzi... Mmm... Wiesz już kto chciał cię zabić po ślubie? - spytał przymykajac oczy i spłycając oddech.
Alkohol przyjemnie szumiał w głowie i z każdym kolejnym kieliszkiem rozwiązywał mu się język.

Pięciu ludzi
- Posłaniec nie wrócił. Albo nie żyje. Albo nie wykonał jeszcze zadania. Spokój będziemy mieli jeśli wróci. Jeśli zaś umarł to znaczy, że muszę załatwić to sam. Gdy do tego dojdzie będziesz musiał się ukryć. S.J. zabierze cię wtedy w bezpieczne miejsce.
Ivan miał dużo mocniejszą głowę niż Kimmy więc jego jedynie rozluźniło wino. Wsunął rękę pod materiał koszulki chłopaka i położył ją na jego brzuchu. Dzieciak naprawdę był delikatny jak laska. I wiele ładniejszy od niejednej, z którą zdarzyło mu się sypiać.
- Świat to gówniane miejsce. Strata bliskich jest jednym z takich gówien, które go tworzą, ale są rzeczy gorsze. Widziałem rzeczy, które są jeszcze większym gównem. Nie chcę cię wciągać w to gówno bardziej niż już to zostało zrobione. Staram się ochronić ciebie. Nie ułatwiasz wiesz? To chyba pierwszy raz jak ja jestem miły, a ty mnie nie próbujesz niczym wkurwić...
Zaczął Ivan. Chciał przejść do innych tematów, ale spojrzał na chłopaka kątem oka i zamilkł.

Kimmy wpatrywał się w niebo, miał zamyślone spojrzenie, wypieki na policzkach i lekko uchylone, pełne usta.
- Nie staram się ciebie wkurwić. - mruknął nie zadając sobie sprawy z tego, że Ivan na niego patrzy.
- To ciebie wszystko wkurza. - dodał oskarzycielsko i zmarszczył brwi. - Nie chce się ukrywać, nie wiadomo ile. Chcę żeby było.. Normalnie? Poza tym, czemu ktoś miałby mnie atakować? Przecież każdy wie, że nie chciałeś tego ślubu z miłości.
Zakończył w końcu na niego spoglądając.
- Co? - spytał nagle się zawstydzając pod wpływem Ivanowego wzroku.

- Nic, Cholernie seksownie wyglądasz.
Powiedział i odwrócił spojrzenie.
- Nie wszystko mnie wkurza. Wkurza mnie... dużo rzeczy, ale nie wszystko. Będziesz się ukrywał tyle, ile będzie trzeba, a ja postaram się załatwić to jak najszybciej. Moim wrogom zależy na tym by odebrać mi to co należy do mnie. Motor był mój. Ty jesteś mój. Gdyby cię dopadli czekałby cię los gorszy od śmierci. Dlatego grzecznie będziesz robił o co prosi twój mąż żeby nie musiał stosować przymusu bezpośredniego. W porządku?
Odparł uśmiechając się do niego.
- Co do mnie czujesz? Nienawidzisz mnie?

Taki komplement sprawił, że jego policzki mocniej się Zarumieniły. Odrząknął i zmieszany odwrócił głowę w bok by ukryć to jak podziałały na niego te słowa.
- Przymus bezpośredni? - powtórzył marszcząc brwi. Nie spodobała mu się taka opcja. Założył ręce na piersi i spojrzał na niego spod byka.
Kolejne pytanie wytrąciło go z równowagi. Co do niego czuł? Zagryzł wargę i dłuższą chwilę nie odpowiadał.
- Czasami. - mruknął w końcu. - Na przykład wtedy kiedy patrzę na tatuaże. - burknął znowu się lekko marszczac. Szczególnie ten na tyłku mu się nie podobał.

- A jak nie nienawidzisz to co czujesz? - Drążył. Jemu osobiście podobały się tatuaże. Kimmy był naćpany więc nie pamiętał jak dokładnie wylizał każdy kawałek jego ciała z szczególną pieczołowitością pieszcząc świeże rany po tatuażach. Nie zamierzał też go teraz uświadamiać, że jego ten tatuaż jeszcze bardziej nakręca.
- Jesteś mój. Wiem, że kręcą cię faceci i jak widzę jakiegoś któremu kleją się do ciebie ręce mam ochotę odstrzelić mu łeb. Biorąc to pod uwagę tatuaż był chyba mniejszą zbrodnią niż pięć trupów.
Później i tak strzelał do ludzi jak do kaczek, ale też nie zabijał.
-Jestem jaki jestem. Dużo w sobie nie zmienię, ale jak mi powiesz czego ci brakuje to przynajmniej mogę spróbować pójść na jeszcze jakiś kompromis.
Zgodził się w końcu na studia... może nie takie jak chciał Kimmy, ale bardzo blisko.

Nie spodziewał się po Ivanie takiej rozmowy o uczuciach. Usiadł i zazenowany rozejrzał się dookoła sprawdzając czy nikt nie podsłuchuje.
- To, że lubię facetów nie znaczy, że będę rozkładał nogi przed każdym kto pokaże mi trochę zainteresowania. Nie jestem taki zdesperowany, wiem ile jestem wart. I wbrew temu co o mnie sądzisz nie jestem dziwka. - powiedział wzdychajac ciężko.
- Jakbyś nie pamiętał, to zabrałeś mi pierwszy raz a przypominam, że mam prawie 19 lat. - dodał wyraźnie zazenowany rozmowa na ten temat. - Ja.. Mm... - zaczął chcąc coś powiedzieć, ale chyba stwierdził, że Ivan go wysmieje, więc szybko urwał. Pominął też odpowiedź na jego pytanie, bo sam nie wiedział co do niego czuje.
Nie wiedział też jak mu powiedzieć czego mu brakuje. Bardziej.. Wstydził się to wyznać, bo bał się reakcji Ivana.

- U faceta nie da się poznać czy to pierwszy czy nie. Są tacy, którzy zajebiście udają, że to pierwszy... ale wierzę w to, że to był twój pierwszy. Co nie oznacza, że ... nie ważne. Powiedzmy, że to kwestia zaufania, muszę go nabrać. A ty już próbowałeś uciekać ode mnie...
Ponieważ Kimm usiadł on też się podniósł. Zaczął gadać jak przyciągnął go do siebie i posadził tak by oparł się o niego plecami.
- No dawaj, uwierz mi, że raczej nie powiesz nic co mnie zaskoczy. Ale sikał na ciebie nie będę. Srał też nie. To mega chujowe. Wiem, że lubisz jak cię całuję w szyję. Tego ci nie brakuje. Więc czego?
Ciągnął Ivan zupełnie sprowadzając rozmowę na luźne tory. Gdy mówił o całowaniu go w szyję specjalnie potarł ją nosem.

- Miałem powód żeby uciekać. - odpowiedział zaciskajac usta w wąska linię.
Zrobił zdegustowana minę słysząc o sraniu i sikaniu. Ivan był mistrzem dyskrecji, ciekawe czy powiedział to myśląc że to go rozluźni.. Bo akurat w tym przypadku wyszło odwrotnie.
- Nie wszystko sprowadza się do seksu i fantazji. - mruknął sięgając po kieliszek z winem. - Bynajmniej nie według mnie. Ja.. Mam.. Nieco inne wyobrażenia na temat związku i.. Mm.. Bardziej takie jak teraz. Mmm.. Podoba mi się ten kocyk w sadzie...
Staral się powiedzieć, że brakowało mu delikatności i romantyczności. Chciał randek i rozmowy a nie sprowadzanie wszystkiego do seksu.