-=Cybernetic Love with Sparks=-

First topic message reminder :

Rok 2058, dzień czyiś dwudziestych siódmych urodzin, godziny wieczorne.
Czarne niczym otchłań, zdająca się obserwować tych, którzy śmieli spojrzeć prosto w stado cudnie świecących gwiazd. Do tego rozświetlające odbitymi od słońca promieniami wielki, ogromny, srebrzysty księżyc. Zapowiadała się niezapomniana, zapierająca dech w piersiach, Amerykańska Noc. Bezchmurny Texas, z dodatkiem zimnych, czerwonych pustyń - idealne miejsce by podziwiać piękno natury, o ile ktoś pragnął takich doświadczeń. W istocie był to niecodzienny czas i nawet jeśli nie miało się przyjemności wyjrzenia w gwiazdy, dzisiejsza technologia zdołała je już dawno wyprzedzić i przewyższyć.
Cudy techniki, począwszy od podróży międzygwiezdnych, po telekinezę, na sztucznej inteligencji zachowującej się jak człowiek włącznie. Z czego to właśnie ta ostatnia miała dzisiaj być obiektem cudów i przychylnych spojrzeń a nie to, co było nad ludzkimi głowami.

Impreza urodzinowa w apartamencie. Głośna, intensywna, pełna wrażeń, alkoholu i ludzi. Nawet wbrew samemu solenizantowi - wszystko przygotowane z myślą o dyskrecji. Zwłaszcza, że maczał w tym palce sam ojciec urodzinowego chłopaka, pracujący w pocie czoła nad bardzo, ale to bardzo zaawansowaną technologią, która miała rzekomo zrewolucjonizować świat. Niestety nie pojawił się on na urodzinach swego syna, ale wysłał pakunek, który przyjechał akurat pod wieczór - gdy akurat cała śmietanka robotyków i innych ludzi nauki postanowiła już udać się do swych lokum - pozostawiając tym samym chłopaka samemu sobie.
Paczka była spora, bardzo wysoka. Wręcz można było stwierdzić, że w niej był człowiek. Oznaczona numerkiem E4 - 40R. Logo z boku oznaczające Wydział Wyższy Technik Sztucznej Inteligencji - WWTSI, mający spory wpływ w świecie robotyki. Oni specjalizowali się właśnie w ich wytwarzaniu - robotów. Tych mądrych, jak i głupich, ludzkich, jak i żołnierzy. Gdzie by się nie spojrzało, czy android, cyborg lub robot, tam WWTSI musiało mieszać swe palce.
Egzemplarz ten miał byś szczególnie interesujący, wyposażony w coś lepszego niż reszta. O tym jednak nie był chłopaczyna poinformowany, nie otrzymując dosłownie żadnej informacji z obsługą tej jednostki. Musiał przekonać się na własnym sobie czym to coś było i jak to uruchomić, o ile ojciec nie dał mu wyzwania by go uruchomić.

---

Jego ruchy ani na moment nie ustały choć to jak po krótkiej chwili zamienili się miejscami, nieco go zadziwiło. Sapnął głośno leżąc na plecach i oddychał ciężej, wpatrując się w czerwoną twarz androida. Nie wiedział do czego ten dąży, ale jęknął cicho czując go takim ciasnym. W sumie taki widok z dołu nawet mu się podobał lecz wiedział, że to nie o to chodzi Chrisowi. W sumie na jego słowa westchnął cicho i pokręcił głową.
- Niech będzie. - mruknął cicho do niego, choć nie wiedział dokładnie przed czym miałby się tak wzbraniać. Złapał go rękami jednak za bioderka i masował, przesuwając je na jego tyłek. Ogonek Zessa jednak leżał grzecznie na pościeli. Teraz nie za bardzo miał go jak zaczepiać. Był jednak ciekaw co Chris planuje.

Siedział okrakiem, zaciskając się bardzo ciasno na penisie chłopaka, który nie miał ani krzty wtem czas luzu. Wręcz zakleszczył go w sobie, postanawiając nagle wykonywać bardzo zmysłowe, erotyczne, posuwiste ruchy swymi biodrami. Nie odrywał pośladków, a po prostu przejeżdżał nimi po kroczu Zessa, chcąc by w ten sposób nie stracił swej żądzy.
- Czas na ostrzejszą zabawę... - powiedział głosem co najmniej wyuzdanym, którego nawet inkub by się nie powstydził. Po tym bardzo szybko zszedł z niego, klękając między jego nogami. Złapał go bardzo mocno, wręcz boleśnie za uda, by przerzucić go siłą na brzuch. Stamtąd ułożył dłonie na jego biodrach i brutalnie pociągnął do siebie, zmuszając chłopaka do wystawienia swych czterech liter, o które naparł swą męskością szczerząc zębiska w szerokim uśmiechu.

Uczucie było aż nieznośnie przyjemne do przesady. Drżał od tego i sapał, chcąc bardzo mocno poruszyć swoimi bioderkami. Aż stęknął od tej potrzeby, ale wtedy Chris postanowił nieco się poruszyć. Zess aż jęknął na to głośno, wpatrując się w niego upojony rozkoszą. Większy problem pojawił się gdy przyjemna ciasnota zniknęła. Patrzył jak Chris się odrywa od niego i usadawia między jego nogami. Przewrócony na brzuch nieco się skrzywił z zaskoczenia. Nim jednak zdążył zareagować, został wypięty ładnie w kierunku Chrisa, które delikatnie się z nim nie obchodził. Zerknął z lekką obawą na niego, ale nadal podniecony i potrzebujący.
- Chris... - sapnął cicho i szarpnął się mu jakoby chcąc uciec. Chciał, by udawał, że tego nie chce więc się starał by tak było. Rękami nawet zaparł się tak, łapiąc za pościel, by móc się mu jakoś wywinąć. Ogonem bezczelnie zasłonił swoją dziurkę i chował twarz w poduszce.
- Puść mnie... - mruknął całkiem poważnym tonem.

Wreszcie doszło do reakcji której tak bardzo chciał - nawet pomimo że była ona kłamstwem - czyli niechęci. Oczyska androida aż buchnęły mocniejszym odcieniem różu, a serce w nich zadudniło kilkakrotnie. Sama męskość androida szczęśliwie podrygiwała. Usta natomiast wygięły się w szkaradnym uśmiechu.
Red zacisnął się na jego biodrze i przyciągnął pod siebie, napierając swoją męskością dość mocno wprost na bezczelny ogon. Drugą ręką natomiast pozwolił sobie na ruszenie wzdłuż jego kręgosłupa, by wtem dopaść jego włosy. Zacisnął się na nich mocno, aby po chwili pociągnąć go ku sobie. Na tyle mocno, by lepszym wyborem było uniesienie nieznacznie torsu jak i głowy, o ile chciało się uniknąć bólu. Android ewidentnie nie żartował, używając swej skromnej siły do tego. Kolejnym podpunktem w zabawie były macki, które pojawiły się w liczbie dwóch i skutecznie objęły przeszkadzający ogon. Odgarnęły go gdzieś do góry. I jeśli Zess nie wymyślił niczego nowego, znów jego wejście było tykane przez męskość Chrisa, który ewidentnie czekał na jakąś reakcje przed rozepchaniem pewnego korytarzyka samym sobą.

Zess stęknął głośno, ale nie zabierał swojego cudnego ogonka. Czując rękę na kręgosłupie, myślał, ze dostanie jakieś pieszczoty, a tu dupa! Złapany mocno za włosy skrzywił się, ale aż syknął unosząc się nieco odruchowo, bo jednak nie chciał by mu czasem włosy wyrwał. Nie był też takim masochistą. Nie wiedział jednak do jakiego stopnia Chris zamierza się "niegrzecznie" bawić. Nie zamierzał co prawda go zniechęcać, ale miał nadzieję, że znał umiar w tym co robi.
Czuł jednak jak macki chcą zabrać jego ogon. Zerknie odruchowo w tył na niego i ten wredny uśmiechem mu sie nie podobał. Walczył ogonem jak mógł, by nie pozwolić mu się zbliżyć, nawet zacznie się mu nie szarpać i uciekać biodrami. Chciał jakoś podkulić nogę, by móc zaprzeć ją na udzie czy w okolicy kolana, by jakoś go odsunąć od siebie.
- Chris... Mówię do ciebie! - odparł do niego chłodno dalej starając się grać w jego gierkę. Złapał jedną ręką za rękę Chrisa, by ścisnąć ją. Chciał oswobodzić swoje cudne włoski.

Im bardziej próbował uciekać przed nieuniknionym, tym bardziej dodawał oliwy do ognia wobec pożądania Chrisa. Niestety, próba oddalenia się biodrami spełzła na niczym, gdyż robot ten dość mocno na nich się zakleszczył, nie pozwalając mu ani drgnąć. Ogon co prawda mógł kontynuować, lecz niestety z marnym skutkiem. Macki były o wiele bardziej wyćwiczone niż Zess mógłby sobie wyobrazić. A słowa... słowa które do niego dotarły obudziły w nim sadystyczną naturę, która sprawiła że Chris bardzo mocno wcisnął jego łeb prosto w poduchę. Przybliżył swój tors do jego pleców, nieco nachylił się, podczas gdy sama główka męskości naparła wprost na wejście.
- Jakbyś nie dawał rady, przestanę gdy krzykniesz „jagody” - powiedział cichutko, jakby poza całą tą imprezą, po czym zaczął napierać bardziej. Był mimo wszystko dość grzeczny.

W końcu Chris chciał się tak pobawić. Gdyby chciał wziąć siłą Zessa, ten by z pewnością się bardzo zdenerwował. Nie chciał przecież go urazić w żaden sposób... Udawał więc jak najbardziej mógł to, ze wcale tego nie chce. Co prawda aktorem dobrym był, ale jego twardy członek mówił co innego.
Syknął ponownie gdy nagle jego głowa znalazła się w miękkiej poduszce. Obrócił ją tak na bok, by móc zerkać na swojego androida, który najwyraźniej cudownie się bawił. Na jego słowa tylko zmrużył oczy gniewnie.
- Nie zamierzam się z tobą bawić! Odwidziało mi się. - odparł oburzony choć starał się jak mógł zaciskać ciasno by nie mógł się łatwo w niego wsunąć swoją męskością, mimo, że Zess bardzo tego chciał. Kuło go już nieco by dostać w końcu przyjemność. Wiercił dalej biodrami, choć czując jak napiera aż sam jęknął cicho w poduszkę. Nie było mu łatwo się tak opierać, skoro tego chciał po części... Zacisnął więc ręce na pościeli mocno, sapiąc cicho.

I stało się właśnie to co android sobie w głowie zaplanował, a czym było zaciśnięcie się Zessa. Chris zaprzestał napierania, wręcz wycofał swój skarb z dala, nie zaprzestając przyciskania biednego naukowca do poduchy przy karku, jak i dość bolesnego trzymania za biodro, w które wkradły się jeszcze pewne paznokcie chętne przeszycia skóry. Spod jego ust wydostał się lada moment wstrętny, ohydny chichot, który raczej nie oznaczał niczego dobrego. A zaraz po tym wraz z dokonaniem imitacji w postaci wzięcia oddechu, Red postanowił wcielić swój mhroczny plan w życie.
Wykonał ruch biodrami, od razu przyciskając coś do pewnego słodkiego miejsca Zessa, prowadzącego do ciasnego korytarzyka. A wraz z upewnieniem się, że trajektoria lotu jegoż pewnego jegomościa jest prawidłowa, lada moment wykonał ostre pchnięcie, które nawet jeśli naukowiec by nie chciał, musiałby przyjąć nowego przyjaciela do swego wnętrza. Atak ten był wręcz brutalny, mogący sprawić bolączkę zwłaszcza osobie, która nie chciałaby go wpuścić. I co gorsza, coś było nie tak, innego z męskością czerwonego androida. Coś, co pozwoliło mu na łatwą penetracje. Poza tym zdawać by się mogło, że jest i go „więcej” we wnętrzu naukowca, z dodatkiem czegoś szerszego przy nasadzie, stanowczo rozciągającego biednego syntetyka. Do tego niepasujące, przyjemne i bardzo wysokie gorąco. Układając wszystko w głowie, można byłoby przyznać, że Chris wziął parę lekcji z zakresu zwierzęcej biologii, upodobniając swe „zalety” na ich podobieństwo. A w tym wypadku wilka.

Gdy już myślał, że Chris naprawdę zrezygnuje z dręczenia go, to zaraz usłyszał, jego dość upiornie się zapowiadający, śmiech. Nie wróżył nic dobrego więc odważył się kątem oka zerknąć na androida, na tyle ile mógł, bo niestety był dociskany do poduszki. Sapał cicho nadal podniecony całym zajściem, ale nie spodziewał się tego co miało dopiero nadejść.
Gdy Chris zbliżył się do jego wejścia, zadrżał mocno, by po chwili wydać z siebie stęknięcie bólu. Wyraźnie nie był zbytnio tym zadowolony. Drżał, a jego ciasne wejście się zaciskało odruchowo na męskości Chrisa. Od razu wyczuł, że coś jest nie tak. Był zbyt gorący i mało regularny. Bądź co bądź takiego kształtu ludzki członek nie miał... Nieco pobladł na twarzy z emocji. Została jedynie obawa przed tym, co ten szalony robot wymyślił tym razem.
- Chris... Co to ma znaczyć? - spytał go z wyraźną obawą w głosie. Wyczuł wyraźnie co miał w sobie. Na tyle znał biologię, by móc połączyć łatwo fakty. Jego ukochany android znowu postanowił się zabawić i postanowił zmienić swojego członka w wilczego odpowiednika!
- Chyba sobie żartujesz...! - odparł do niego z wyraźną dezaprobatą, ale cóż mógł poradzić, jak już był w środku. Poruszył niespokojnie biodrami. Nie było już wiadome czy gra, czy naprawdę mu to nie odpowiada... Zacisnął mocniej ręce na pościeli nie wiedząc czy go powstrzymać.

Chris był usatysfakcjonowany ciasnotą, jak i reakcją Zessa ze strony mocnej penetracji. Jednak to był dopiero początek, z czego był na tyle miły by nie wykonywać żadnego ruchu, pozwalając tym samym biednemu naukowcowi na dopasowanie się do jego rozmiarów.
- Zwyczajny seks byłby nudny! A ja... ja pragnę zerżnąć Ciebie niczym sukę. Dokładnie tak, Zess... tak jak przeanalizowałem - i wtem, bez dłuższych przygotowań, Red rozpoczął od wycofania się swymi biodrami nieco w tył, aby wtem wykonać potężne, mocne pchnięcie, które wywołało dźwięk uderzanej o siebie skóry. I zaraz kolejny, jeszcze raz, raz za razem po trzykroć z dodatkiem przyspieszającego wraz z tym tempem. Pchał tak, by schować w nim całą męskość, aż do samej nasady, nie dając mu ani chwili wytchnienia. Rozciągał go z każdym kolejnym posunięciem, będąc ponad miarę jego ciasnego korytarzyka. Mógł poczuć każdą sztuczną żyłkę, czy tez ich pulsowanie z każdym kolejnym pchnięciem Reda, ostro go penetrującego. Jakby tego było mało, coś nagle zderzyło się z jego plecami. Dość boleśnie, lecz na tyle by dało się go wytrzymać. Mimo wszystko wstrzymywał się by nie wyrządzić specjalnej krzywdy Zessowi. A to oznaczało, że android ten miał jako-taką kontrolę.

Na jego słowa to aż zaniemówił. Nie wiedział jak to skomentować, ale wielce rad z jego analizy nie był. Nie był w końcu niczyją suką.
- Ej ej ej... Nie pozwalasz sobie na za wie?... - mruknął do niego z oburzeniem, ale nie skończył gdyż Chris poruszył swoimi biodrami. Stęknął cicho na to dziwne uczucie wbijania się w niego. To było dziwne i nie wiedział jak to wszystko ocenić. Niby był to Chris, ale miał męskość wilka... Miał co do tego BARDZO mieszane uczucia. Z każdym kolejnym ruchem jednak stękał zaciskając się na nim raz po razie od dziwnego uczucia. Dziwny kształt członka androida zapewniał w końcu inne doznania, a bardzo ładnie ocierał się o wrażliwy punkcik Zessa, przez co ten nie kontrolował za bardzo swojego głosu. Drżał na całym ciele, by w końcu zacząć cicho pojękiwać, gdy ból nieco minął. Zerknął tylko za siebie, czując jak coś znacząco i boleśnie obciąża jego plecy, ale nie było to na tyle bolesne, by sprawić, że Zessowi opadną emocje. Chcąc nie chcąc, dalej mu postękiwał, choć męskość Zessa już wcześniej została na tyle podrażniona, by po chwili takiego ostrego rżnięcia, po prostu doszedł z głośnym jękiem rozkoszy zaciskając się na nim niemożliwie ciasno, przez co tylko wyraźniej czuł jego kształt, który musiał przyznać... Był przyjemny.

Wrzucał do jego dziurki tyle, ile był w stanie dać. Uprawiał z nim ostry seks, który właściwie przerodził się w coś o wiele, wiele mocniejszego, zasługującego na miarę „pieprzenia”. Pchał z impetem, penetrował ciasny korytarzyk, drażnił punkt głęboko w nim osadzony. Raz za razem, raz po razie, aż w końcu i on, pomimo swojej zaborczości w tym, pragnienia bycia „na górze”, wydał ze swych ust rozkoszne jęknięcia gdy ze swym tempem natrafił na zaciskającą się ciasnotę. Podróż w tak ciężkim do sforsowania wnętrzu sprawiła, że kilka pchnięć później i Chris zaczął dochodzić, ewidentnie nie spodziewając się że tak szybko mu zajmie podróż do samego końca. Dlatego tuż po kilku pchnięciach przy orgazmie Zessa, Red rozpoczął wypuszczanie w niego nasienia. Jednakże te było zupełnie inne niż poprzednie, gorące, niemalże wrzące, powodujące przyjemne mrowienie z tym, z czym się zetknęło. A ilość tej białej substancji była trzykrotnie intensywniejsza od tego, co mógłby wyprodukować człowiek. Kilka fal soczystej miłości, która zakończyła się pogrubieniem knota uniemożliwiającego wyciągnięcie męskości. Chris posapywał, przestając go tak mocno ściskać w okolicach karku. Dał mu jednak raz mackowym batem po plecach, szczerząc kły w bardziej przyjaznym uśmiechu.

Nie mógł narzekać w żaden sposób, bo taki ostry seks uniemożliwiał mu się skupienie, na wydaniu z siebie jakiegokolwiek słowa. Wszystkie myśli wręcz biegły, w nieokreślonym bliżej chaosie, sprawiając, że naprawdę był skołowany tym co czuje, a czuł poniekąd przyjemność.
Gdy więc Zess zakończył swój orgazm, już po chwili mógł poczuć, jak Chris daje upust swoim emocjom. Było tych emocji dużo, nawet dużo za dużo. Nie-ludzko. Ale co mógł się spodziewać, skoro androidowi zachciało się zabawić w pieska i suczkę...
Gdy ten tak w nim dochodził, wypełniając go gorącą i drażniącą "miłością", Zess cicho stękał wiercąc się lekko. Sapał głośno starając się jakoś uspokoić, ale póki co było to niemożliwe. Zwłaszcza, że wyczuł iż Chris postanowił się w nim zablokować.
Było mu za pełno, za gorąco i za dobrze, jednak nie zamierzał się do tego przyznawać, bo jeszcze by sie Chrisowi zachciało więcej. Dyszał ciężko i gdy tylko dostał kolejny raz macką w plecy stęknął cicho. Kompletnie nie miał siły, więc nawet się nie podnosił ani nic. Leżał na łóżku na tyle ile mógł, wypięty do niego, bo póki co musiał czekać aż knot nieco się zmniejszy. Wpatrywał się jednak w ścianę obok, nieco już wymęczony.

Klęczał między jego nogami, z wbitym po samą nasadę penisem. Rękę z karku w końcu wycofał, przejeżdżając zaczepnie przez jego kręgosłup aż do kości ogonowej. Stamtąd złapał za jego oba bioderka i czekał, posapując i od czasu do czasu postękując gdy ten odważył się chociaż ruszyć swym tyłem. Długo zakleszczenie na szczęście nie trwało, dzięki czemu Chris wyciągnął wreszcie z niego męskość, która dała ujście powoli wypływającemu nasieniu. Było ono o wiele gęstsze od normalnego i z pewnością dłużej pobędzie we wnętrzu biedaczyska nim zdąży je usunąć.
Po tym Redzioch ułożył się zaraz obok Zessa przy ścianie, szczerząc ząbki.
- Straaaasznie mocno się zaciskasz. Nie wytrzymałem długo, za co przepraszam - powiedział nagle Chris, uśmiechając się dość przyjaźnie jak na niego. Wsunął dłoń pod poduchę, nie zdejmując z niego wzroku. Męskość natomiast powróciła do ludzkiej części.

Na ruch ręki aż zadrżał wyginając plecy w charakterystyczny łuk, jakby uciekał przed jego dotykiem. Postękiwał cicho, ale po chwili uspokoił już oddech. Dopiero gdy Chris się wysunął aż jęknął na to uczucie. Czuł jak całe to gęste i gorące nasienie wylewa się z niego powoli. Był naprawdę zadziwiony tym jak wszystko odwzorował. Może nawet miał za dużo informacji? Bał sie pomyśleć co wymyśli następnym razem...
Po tym jednak opadł na łóżko musząc odpocząć. drżał od czasu do czasu z powodu cieknącego nasienia, ale jego wzrok nadal był nieco zamglony.
- Powinienem cie strzelić w łeb za takie pomysły... Wiesz...? - sapnął cicho, spokojnie, ale nie miał nawet siły się złościć teraz. Wszystkie emocje na raz uszły i pozostało zmęczenie. Specjalnie ograniczył energię pobieraną z reaktora, by móc się przespać. Było to zbyt przyjemne, by mógł sobie od tak odmówić. Ziewnął tylko ukazując swoje idealne ząbki i przymknął oczy. Odruchowo jednak ogonem sięgnął po kołdrę, która pewnie gdzieś skopana była.

Słysząc wypowiedź Chris postanowił zareagować za pomocą wywinięcia oczyskami. Po tym wtulił się wprost w Zessa na tyle, na ile ten mu pozwolił. Sapnął sobie leniwie, by po chwili odpowiedzieć.
- Przecież było w porządku! I zaciskałeś się tak jak nigdy. Aż doszedłem - powiedział dość entuzjastycznie, zadowolony ze swoich efektów pracy, chowając macki pod skórę. - Naaastępnym razem będzie romantyczniej, o, mam już parę pomysłów. Zobaczymy czy będą dla nas przyjemne - powiedział niemalże rozmarzony, po chwili dodając do tego przesłodki jak na swoją aparycje głos. Zaraz jednak postanowił zrobić to, co sam Zess, czyli spróbować zasnąć aka wejść w stan spoczynku.
Kołdra leżała na podłodze, blisko samego łóżka, skąd dało się ją dosięgnąć nawet i dłonią.

Pozwolił mu się wtulić. Nie miał siły go odepchnąć, czy się siłować... Nie chciał nawet też. Nie skomentował jednak jego słów nie chcąc póki co o tym myśleć. W końcu nieco go kuło to, że miał w sobie wilczą męskość. Musiał to po prostu przełknąć. Co do zaciskania się. Nie zamierzał się przyznawać, choć jego twarz pokryła się lekkimi rumieńcami. Pewnie gdyby go otwarcie zapytał, Zess by sie na taki stosunek nie zgodził.
- No zobaczymy... - odparł cicho spokojnie, ale nie marudził. Nie wiedział co Chris rozumiał przez romantycznie. Zess też nie miał żadnych udziwnień, nie mógł nic w sobie zmieniać, więc za bardzo rozrywki nie mógł sprawić Chrisowi.
Sięgnął więc i ogonem i ręką po kołdrę by okryć nią i siebie, i androida. Ziewnął więc i ułożył się wygodniej nieco, by po chwili po prostu paść mu ze zmęczenie, a spał głęboko.

I on wreszcie zasnął, przykryty ciepłą kołderką, odchodząc w objęcia robotycznego morfeusza, który co prawda snów nie zapewniał, lecz dawał przyjemne ukojenie.
Następnego ranka na tejże planecie Chris otworzył prędko swe oczyska. Był pierwszym który obudził się, dlatego postanowił zrobić wszystko by nie zbudzić swego kochanka. Wyplątał się spod objęć, wysunął dłonie z pierzyny, aby wreszcie zejść z łóżka w sposób cichuteńki jak myszka - czego można było się spodziewać po mordującym androidzie.
Podszedł on wpierw do swojego biurka. Stworzył na nim bardziej nowoczesnego laptopa, z holograficznym monitorem obsługującym dotyk. Chris jednakże nie potrzebował jakiegokolwiek ruchu na komunikacje ze sprzętem, gdyż w przeciwieństwie do jakiejkolwiek tu jednostki - on świetnie rozumiał język „maszyn”. Minęło parę chwil, a już setki danych zostały przejrzane, kilkanaście stron internetowych z pendrive odtworzonych, które zostały otwarte z zakładkach. Niemal wyglądało to tak, jakby mieli sieć, co było oczywiście mylnym wrażeniem. Redzioch na dodatek utworzył jakąś paczkę z boku i nagle po prostu odszedł od komputera i ruszył w stronę kuchni - pichcić.
Jeśli Zess chciał, mógł przejrzeć cóż znajdowało się teraz na komputerze, jak i w paczce.

Zess spał rzeczywiście dłużej, ale to przez wzgląd na zmęczenie i sen, którego nie za bardzo chciał przerywać. Gdy jednak i tego będzie za dużo, i otworzył swe ślepka, rozejrzał się po pokoju. Ziewnął mocno i zaraz podniósł się do siadu czego pożałował. No chcąc nie chcąc, dół plecków zabolał... Sapnął niezadowolony z tego i położył się na boku zerkając w sumie na rzecz, której to wcześniej nie było. Na dziwny laptop.
Dopiero po chwili podniósł się i zajrzał co w nim jest. Co jak co, ale ciekawość to on miał za dużą, by tak teraz przejść obojętnie, no i oczywiście zajrzał do paczuszki leżącej obok. Nie zaglądał do Chrisa póki co, ale zmuszony był usiąść przy biurku, bo tyłeczek bolał, ba, nadal z niego ciekło co sprawiało mu mieszane uczucia i dyskomfort. Rozważy jednak w najbliższym czasie pójście się umyć... Uważał to za priorytet.

To, co mógł zobaczyć Zess, to strony internetowe działające w trybie offline, które zostały wyczytane ewidentnie od jednego z poległych. Właśnie tym ewidentnie chwalił się Chris. I to, co trzeba było przyznać to fakt, ze było tego od groma. Z pewnością przewyższył edukacje z zakresu erotyki samego naukowca, mogąc wszystko to zapisać na swoim twardym dysku i odtwarzać ze stu procentową skutecznością.
Jednakże to, co było podkreślone (dodane do „ulubionych”), należało do „akcesoriów”. Począwszy od nakładek na męskość, po przeróżne dildosy, kończąc na interesujących, ciasno-okalających ciała ubraniach skórzanych czy lubrykantach.
W paczce natomiast były niektóre z tamtych akcesoriów. Między innymi nakładka na penisa - dostosowana z pewnością rozmiarami do Zessa, która przypominała coś bardziej psowatego. Ewidentnie andorid chciał poczuć to samo co sam naukowiec. Kolejno parę ciasno-okalających nogi ciuszków, parę tworzyw z nano-stali, które po złapaniu androida w kleszcze nigdy by nie odpuściły, nawet pomimo jego hydraulicznej siły. Czy też chemiczny olejek rozgrzewający, wsadzony w małym urządzonku sprawiającym, że i sam płyn był po prostu ciepły.
Pomimo wielu informacji, wyróżniały się te dotyczące stóp, które z pewnością tym razem Chris wziął na cel zamiast ostrzejszej zabawy. I trzeba było przyznać, że było to raczej miłe odejście od jego makabry w umyśle, coś wreszcie przyziemnego.

To nawet przekraczało ludzkie pojęcie Zessa. Strony były zbyt obszerne, wyuzdane i zboczone. Nigdy na takie strony nie ośmielał się wchodzić, bo go po prostu nie kręciły, ale zakładki ulubione to aż sprawiły, że nie wiedział co powiedzieć. W większe osłupienie wprawiła go jednak zawartość paczuszki. Zaczął się zastanawiać, czy czasem nie wjebał się na minę...
Olejek by jeszcze przeżył... Co do ciuszków... Podejrzewał, że to chciał Chris nosić, więc nie wnikał. Nie przeszkadzały mu. Pasy... Nie wiedział do czego w sumie... Nakładka... Nie był pewien czy chciałby to założyć, choć podejrzewał, że Chris będzie BARDZO narzekał na taki rewanż. Naprawdę zastanawiał się nad ewakuacją z miejsca zbrodni hen daleko. Zamknął tą paczuszkę i zostawił udając się po cichu do łazienki. Wziął dłuuuugi prysznic, by się umyć, co do łatwego zadania nie należało... Ciężko bowiem mu było umyć z siebie to dziwne nasienie. W sumie się nawet zmęczył... Dopiero gdy się odświeżył, wyszedł ubrany w bieliznę i koszulkę kierując się do Chrisa. Udawał, że po prostu tego nie widział.
- Dzień dobry... - mruknął do niego spokojnie, choć podszedł bliżej, by sięgnąć po szklankę i wodę. Musiał się napić jakoś tak w ludzkim odruchu.

Chris był ubrany w długą, białą koszule, która zakrywała jego cztery litery i klejnoty. Nic ponadto poza tym nie miał, ani majtek, ani skarpetek czy czegokolwiek innego. W takiej swej aranżacji tworzył coś, a właściwie kończył. Była to micha z prawdziwym ryżem wymieszanym w przemielonych i znów - prawdziwych - truskawkach. Dodatkowo jeśli był on nazbyt ciekawy, do kuchni doszły kolejne drzwi. Red z pewnością mieszał w tym palce, a pojawienie się naturalnych owoców i warzyw musiało mieć z tym coś wspólnego.
Zauważając Chrisa uśmiechnął się ku niemu szeroko i skierował ku niemu michę z pysznościami, w której była już wstawiona łyżeczka.
- Dzień dobry, Zess! Podczas Twojego snu postanowiłem dodać parę... upgrade'ów! - powiedział z nieukrywanym entuzjazmem. - Otóż zdobyłem nasiona z tych artykułów spożywczych, które wcześniej wydobyliśmy ze wraku pojazdu. Stworzyłem dzięki temu hydroponiczne „doniczki”, które przyspieszają rozrost roślin o tysiąckroć. Oraz wstawiłem wysokiej klasy radar, obejmujący całą planetę! - rzucił, zerkając na niego z rękoma na siebie założonymi.

Wyczuł truskawki. Od razu zerknął mu przez ramie i odruchowo przełknął "ślinę"... Bardzo je lubił, tak samo jak borówki, banany, liczi i mango.... W sumie większość owoców. Mruknął cicho, ale przyjął miskę z ryżem i truskawkami, by z chęcią jej skosztować. Aż westchnął cicho, na to normalne, pyszne jedzenie!
- Dziękuje Chris... - mruknął, ale zaraz sobie usiadł spokojnie przy stole, zajadając się dalej.
- Super... I to wszystko zrobiłeś... W samej koszuli? - odparł z ironicznym uśmiechem na twarzy, bo świecił tyłkiem spod tego wdzianka. Nie przeszkadzało to Zessowi w żaden sposób. Sam jakoś specjalnie nie był ubrany. Tyle tylko, by nie kusić Chrisa.
- Co do radaru... Za spokojnie jest, nie sądzisz? - mruknął cicho zmartwiony nieco tą sytuacją. Musieli w najbliższym czasie się zabezpieczyć, albo uciec z tej planety. Nie widział innej opcji, by ratować swoich tyłków, zdawał sobie bowiem sprawę, że Chris wszechmocny nie jest, a i nie chciał jego krzywdy. Nie wiedział też czy swoimi nanitami, by go obronił. Nadal nie znał ich wszystkich funkcji, bo ich kod był specyficzny. W każdym bądź razie jadł ze spokojem, głownie dla samego smaku, wspomnień, ale wyglądał na zmartwionego.

Chris aż wypiął dumnie klatę przyjmując podziękowania, a na pytanie o koszulę przytaknął, z szerokim wygibasem na ustach ukazującym jego lekkie kiełki. Zaraz do niego podszedł bez zbędnego mówienia, zauważając pewne zmiany w jego mimice twarzy. Usiadł naprzeciwko, położył niekulturalnie łokcie na stole, a na samych dłoniach oparł nudzony swój łeb. Westchnął przeciągle dla przykucia ewentualnej uwagi samego Zessa.
- Radar pokaże mi każdą anomalie. Albo ich wykryje, albo wykryje coś co ich kryje. Niemożliwe jest przejście bez tknięcia radaru. Jest w stanie wykryć orbitujące, zamaskowane statki. Od zawsze było łatwiej coś wykryć niż ukryć, to się nie zmieniło. Będziemy mieli dostateczną ilość czasu by zamknąć włazy i wyjść sekretnym przejściem ewakuacyjnym - powiedział coś, o czym Zess prawdopodobnie nie wiedział, czyli o tajnym przejściu prowadzącym do o wiele głębszego miejsca niż to. Chris mimo wszystko zdawał się znać swoje umiejętności na tyle, by wiedzieć że atak z ich strony nie jest raczej czymś, co byłby w stanie w samotności powstrzymać.
- Chyba że martwisz się czymś innym. Poowiedz! - rzucił zadowolony.

Zess od razu na niego zerknął uważnie, choć nadal krył się gdzieś ten smutek. Tak się jednak krył, że był widoczny. Nie maskował swoich emocji. Nie widział powodu, czemu miałby to robić. Miał swoje obawy i były one uzasadnione. Wysłuchał jednak Chrisa i przeczesał swoje włosy ręką. Wolała dmuchać na zimne i się martwić, niżeli być zbyt pewnym siebie.
- Mam nadzieję, że to wystarczy... Muszę jednak zbudować ten reaktor. Ten z sondy za długo nie pociągnie. - mruknął do niego szczerze, bo jednak ten co mieli aktualnie, nie był jakiś super.
- Wieloma rzeczami się martwię Chris... Głównie o nasze życie... O nasz los... Przyszłość ogólnie. - odparł z lekkim uśmiechem starając się mu to jakoś nakreślić. Ludzie mieli tendencję do martwienia się aż ponad miarę. Te myśli same przychodziły.
- I martwią mnie twoje fetysze... Chris... Co to ma być na biurku u ciebie w pokoju? - mruknął do niego udając powagę, odłożył miskę i skrzyżował ręce na torsie czekając na wyjaśnienia.