Miłość smoka

First topic message reminder :

Miłość smoka - Historia X z tatuażem smoka na plecach oraz Y. X jest synem rodziny mafijnej, w dodatku gejem. Y to jego ochroniarz i przyjaciel, bardzo mu zależy aby X przejął rolę głowy rodziny. X to następca smoka, jego przeznaczeniem jest stać się głową rodziny. Nie chce tego. Pragnie by Y w końcu zaakceptował, że jego uczucia nie są platoniczne i uciekł z nim od tego wszystkiego. -Tytuł nadany dwuznacznie. Miłość smoka jako miłość X przyszłego następcy do Y, oraz Miłość smoka jako Y, facet który nade wszystko ceni porządek i zasady.

X - Amantis
Y - Last Dragon

- Co? Jakimi dziewczynkami? - zamilkł widząc dwóch napakowanych, groźnie wyglądających mężczyzn.
- Dwóch na jednego?! Ty podla, obślizgła gnido! Nogi co z dupy powyrywam, wstrętny ćpunie.
Na te obelgi Josh tylko zaśmiał się okropnie. Aż Blue poczuł dreszcz obrzydzenia. Chwycił ukochanego za rękę, nie chcąc go puścić. Dopiero nagana od męża sprawiła, że rozluźnił zaciśnięte na nim palce.
- Jak już zostaniesz wdowcem, chętnie zostanę twoim tatuśkiem. - zarechotał widocznie zadowolony z siebie tygrys.
- Z taką kuśką to możesz być co najwyżej domowym kotem. - odpowiedział blondyn nawet nie patrząc na swojego porywacza. Był wściekły. I.. Bal się o męża.
Bo tak jak wiedział, że Richie jest niesamowity tak miał wątpliwości czy da sobie radę z dwoma dobrze wyszkolonymi tygryskami. Statek nie był wymarzonym miejscem do walki, bo nieźle kołysało.
Mały Stew trzymał go mocno za ramię, bo wciąż miał nogi jak z waty i było mu słabo. Nie chciałby upaść, bo to była oznaką słabości. A on nienawidził być słabym.
Jęknął kiedy jeden z napastników ranił jego ukochanego nożem. Polała się krew, na której później łatwo można było się poślizgnąć. Nie grali uczciwie, ale Josh wcale tego nie obiecał.

Richard nie był nożownikiem. Wolał gołe ręce albo broń palną. Statkiem bujało. Pokład był śliski. Na szczęście nie tylko on się ślizgał. Dwa dryblasy też. Nie mógł też walczyć po swojemu. Musiał dać czas policji na dopłynięcie. Chciał żeby widzieli jak statek wybucha. Pogrom Tygrysów musiał pójść do mediów. Zamierzał ich zniszczyć. Nie mógł jednak zrobić tego za szybko. Nie jak pies. Jak smok. Sparował kolejne uderzenie i przestawił nos facetowi. Tym razem to jego jucha pociekła. Gdy jeden go przytrzymał, a drugi napierdzielał po brzuchu... poradził sobie z tym. Napiął mieśnie i kopniakiem prawie przerzucił go przez barierkę. Drugiego przerzucił przez bark. Chwilę później dostał jednak potężne uderzenie. Czuł jak ból i ciepło rozlewają się po ciele. Połamana kość. Pierwsza. Na szczęście po tych przewrotach nóż gdzieś zniknął. Pies wolał połamane kości niż razy nożem. Wymieniali ciosy i oczywiście obrywał. Chronił głowę. Nie chciał żeby krew zalała mu oczy. Musiał widzieć. Dzwoniło mu w uszach i nie wiedział czy to syreny czy jego własna głowa. Pośliznął się na krwi i wykorzystał to żeby przerzucić atakującego przez barierkę. Jeden z panów wylądował w wodzie. Nie miał siły mówić. Nie mógł wiec rzucić swojej klasycznej riposty. Drugi byczek zauważył, że oszczędza jedną rękę i tam padł kolejny cios. Ty razem zablokował go przedramieniem. Zanim jednak zdążył zrobić coś więcej już leżał na deskach. Obrócił się unikając kopniaka w twarz. Podciął go i podnosząc się zauważył, że Lucky jest sprowadzany na pokład drugiej łodzi. Dobrze. Trzy potężne uderzenia wylądowały na twarzy byczka. Później pociągnął go z główki. Facet jeszcze stał za co należał mu się szacunek. Josh za to zaczął tracić cierpliwość.
- Wykończ go! - Warczał kręcąc się. Początkowo obserwował Luckyego ale później całkiem zajęła go walka. W końcu to Richard rozpieprzył mu kolana.

Lucky nie mógł na to patrzeć, chciał jakoś pomóc ukochanemu, ale nie był w stanie. Nie dałby rady sam wykonać kilku kroków, bo bał się że nogi odmówiła mu posłuszeństwa.
- Nie pomożesz mu? - warczał na trzymającego go Blacka.
- Wybacz paniczu, Richard nie pozwolił się wtrącać. Powiedział, że sam da radę. I jestem pewien, że zaraz to zakończy.
- Kurwa, no, kurwa. Robią mu krzywdę.. - jęknął cicho robiąc nieszczęśliwa minę.
- Już czas, paniczu Lucky. Nie psuj planu, Richarda. Nie chce pan żeby tygrys wygrał, prawda?
- Po moim trupie. - wycedził przez zęby... I dał się poprowadzić do motorówki.
Kiedy chciał kolejny byczej wypadł za burte, Blue zobaczył wycelowana w ukochanego lufę. Był już jednak na łodzi, daleko od statku i nie mógł nic zrobić.
- Nie! - krzyczał autentycznie przerażony. Nie jego miłość, tylko nie on!

Richard zdążył wyrzucić za burtę drugiego z dryblasów kiedy lampy policyjnych łodzi oświetliły pokład i broń wycelowana w niego zabłysła. Miał uszkodzone kolano. Połamany obojczyk i przedramię. Oko zaczynało pulsować co zwiastowało gigantyczną śliwę. Nie był pewien obrażeń wewnętrznych. Na szczęście nie krwawił jak zarzynane prosie. Stał też przed dwoma opcjami. Dać się postrzelić co oznaczało włączenie działania policji i prawdopodobnie brak szans na ucieczkę z statku który lada moment miał wylecieć w powietrze ALBO skoczyć teraz w toń i liczyć na to, że pływa szybciej od dryblasa którego właśnie tam wrzucił. Wybrał opcję B. Kula świsnęła mu koło ucha raniąc je. Uderzenie w wodę go ogłuszyło. Zaczął pozbywać się odzieży. Ciągnęła go ona w dół. Gdy wypłynął parę metrów dalej widział już sam wybuch. Musiał przyspieszyć. Elementy statku niebezpiecznie leciały w jego stronę.

Lucky nie mógł na to patrzeć, złapał za kierownicę motorówki i w ostatniej chwili skręcił w kierunku płonącego statku.
Musiał pomoc Richiemu.
- Ale paniczu... - zaczął jeden z Blacków, który szybko zamilkł widząc spojrzenie młodego smoka. Wolał się mu nie narażać, był świadkiem tego jak blondyn zastrzelił jednego z nich za mówienie o dziwkach.
Widział że za Richiem płynie jeden z karków tygrysa.
- Strzelaj do tamtego. - syknął wskazując jakąś poruszająca się postać. - Pożaluje tego, że tknął mojego Richiego.
Ogień w niebieskich ślepiach blondyna wyglądał jak smoczy ogień i był zapowiedzią okropnej zemsty.

Na odsłuchu chłopak mógł usłyszeć w końcu brata Richarda. Andre zaczął podpowiadać mu jak postawić łódź żeby można było wciągnąć Richarda na pokład nie uszkadzając go bardziej. Był w helikopterze nad nimi.
- Wyślij jednego na dół. Na ewidentnie uszkodzoną rękę. Nie płynie równo. Ktoś będzie musiał mu pomóc wejść. - Podpowiadał Luckyemu. - Lekarz jest na brzegu. W naszym doku. OBAJ macie się tam udać. TO rozkaz twojego ojca. I nie podpływaj za blisko bo go podtopisz

Upomniał krnąbrnego chłopaka żeby nie próbował robić nic głupiego i pozwolił się przebadać. Strzały przestraszyły Richarda. Gdy żaden go nie dosięgnął odwrócił się na moment by zobaczyć idące na dno ciało tygrysa. W następnej chwili gigantyczna fala od statku prawie go nie utopiła. Wybił się na powierzchnię i złapał rękę jednego z ludzi. Gdy chciał użyć drugiej syknął. Udało mu się ją tylko zarzucić z impetem. Złapany za nią znów syknął. Żył. Reszta była drugorzędna.
- Niezły strzał. - Skomentował do swojego kuzyna i odwrócił się bo nacierała w jego kierunku burza.

A dokładnie burza blond włosów.
- Richie! - jęknął podchodząc do niego i padając przy nim na kolana. - Mój koteczek. - lamentował kładąc jego głowę na swoim podołku. - Tak się martwiłem! - dodał całując go mocno.
- Kieruj się od razu do doku. - polecił Blackowi, nawet na niego nie patrząc. Cała jego uwaga skierowana była na ukochanego.
- Jak bardzo jest źle? Co Ci zrobili? Masz całe żebra? Możesz oddychać? - zadawał milion pytań na minutę wpatrując się w niego intensywnie.

Policja skupiła się na płonącym wraku statku Tygrysów. Dało to im czas na wycofanie się. W końcu wiedzieli, że Lucky jest cały i zdrów na pokładzie ich łodzi, a to chłopak i jego odbicie były celem misji.
Stęknął bo Lucky nie był przyzwyczajony do delikatnego padania mu w ramiona.
- Żyję. Następnym razem nawet jak strzelała będzie do nas gwardia narodowa osłonię cię własnym ciałem a nie spuszczę z oka. - Pogłaskał ręką w lepszym stanie jego policzek. - Musimy stanąć na dziobie. Prasa będzie już węszyć. Lepiej żeby widzieli mój obity ryj niż nie widzieli go wcale. W domu będziemy się przejmować moimi obrażeniami.
Ręka bezwładnie zwisała mu wzdłuż ciała. W wodzie pozbył się kamizelki od garnituru. Miał więc na sobie pokrwawioną koszulę i bokserki.
- W mojej marynarce masz strzykawkę po antidotum. Mam nadzieję, że jej nie zgubiłeś. - Odparł przenosząc część swojego ciężaru na chłopaka gdy wstawał. Nie mógł obciążyć do końca jednej nogi przez rozwalone kolano. Parę minut później stał oparty o reling z prowizorycznym temblakiem na ręku i paroma plastrami na czas założenia właściwych szwów.
- Przestań tak patrzeć. Mówiłem twojemu ojcu już 15 lat temu, że należy unieszkodliwić wszystkie rodziny. Powiedział wtedy, że nie chce być JEDYNĄ rodziną w mieście, a NAJSILNIEJSZĄ. Myślę, że czas znów podjąć temat.
Mówił obejmując go zdrową ręką. Chłopak nie chciał się od niego odkleić nawet kiedy próbował założyć sobie podstawowe opatrunki.


W doku już czekały dwie karetki i ratowniczy śmigłowiec. Gapiowie i reporterzy odsunięci byli od doku przez żywy mur z policji i Blacków. Na propozycję wózka Richard tylko warknął. Trzymając Luckyego za rękę i kulejąc wlazł samodzielnie do karetki i dopiero jak drzwi się zatrzasnęły zaczął opisywać swoje obrażenia. Większość z nich była dla niego nie pierwszy raz.

Nie jechali do szpitala. Posiadłość Smoków miała wyposażenie niezbędne do samodzielnego monitorowania. Dziadek Smith w końcu do końca swoich dni wydawał rozkazy z łóżka podłączony do respiratora.

Nawet, gdy Richie wpakował się do karetki, Lucky wcisnął się zaraz za nim. Nie opuszczał go na krok, mimo że na jego czoło wystąpiły kropelki potu. Wciąż był osłabiony po tamtym gównie.
Nim też, ku jego niezadowloeniu, zajęli się lekarze.

Kiedy zostali sami, Blue wpakował się mu do łóżka i przytulił do zdrowego boku.
- Mój bohater. - zamruczał tuląc się do niego jak kociak. - więc, teraz trzeba tylko ustalić która dziewczyna nas zdradziła i.. Przegonić z miasta inne rodziny? Phi, co to dla nas. Pestka normalnie. - powiedział nieco niewyraźnie, bo ze zmęczenia plątał mu się język.

Niestety to nie był koniec. Do pokoju wpadła rozhisteryzowana matka Luckyego. Richard był przykuty wręcz do łóżka. Nie mógł więc jak nakazywała grzeczność wstać. Zamiast tego słuchał jak jest niewdzięcznym psem. Jak bardzo nawalił i jak jest nieodpowiedzialny i że nigdy nie powinna mu pozwolić zbliżyć się do swojego synka. Na koniec złapała Luckyego za rękę jakby wciąż miał 5 lat.
- Nie będziesz się zadawał z tym człowiekiem! - Krzyczała próbując go odciągnąć. Na całość wszedł sam Smok i jego brat na co tylko Richard jęknął.
- Przepraszam cię. Robiliśmy odsłuch całej akcji i usłyszała co mówiłeś do Josha... - Westchnął Andre.

- Kobieto weź się uspokój. - warczał próbując ja od siebie odepchnąć, ale był już na to zbyt słaby a ona zbyt zdesperowana.
- A co mówiłeś? - spytał męża starając się ignorować matkę.
- Ojcze, weź matkę. - jęknął, bo strasznie mu się nie podobała sytuacja w jakiej się znaleźli. - I przestań obrażać mojego Richiego! Nie ma lepszego niż on. - dodał broniąc ukochanego jak lwica.

Richard tylko kiwnął na brata. Ten zaczął podłączać nośnik.
- Leżałeś nieprzytomny a plan Josha przewidywał każdy mój klasyczny ruch ochroniarza. Musiałem więc zagrać tak jak się nie spodziewał. - Wyjaśnił i zamlikł gdy pojawił się głos Josha a później jego.

"Jeśli Lucky zginie jako jego mąż zostanę następcą smoka. Jak myślisz jakie będzie moje główne pragnienie? Jedynym co trzyma moją rodzinę w ryzach jest smocza wola. Kiedy ona zniknie psy zostaną spuszczone z łańcucha. To że swoje życie masz w dupie to rozumiem. Ale jest jeszcze twoja słodka siostrzyczka... "

Widział jak stary smok zaciska ręce. Wiedział, że obawiał się tego z racji małżeństwa. Obawiał się, że psy przejmą kontrolę. Richard był silny. Jego brat i ojciec też. Dlatego po zakończeniu negocjacji Andrew wyłączył nagranie.
- Richard zrobiłby wszystko żeby pani syn przeżył. Nawet odrzucił własne człowieczeństwo. Dlatego proszę dać mu odpocząć. Pani ani mąż nigdy nie byli byście w stanie osiągnąć tyle co on. Jesteście zbyt zachowawczy i nie potraficie przestać być smokami. On zaś... - Brat spojrzał na Richarda z dumą. - Zaryzykował wszystko byle tylko wyciągnąć stamtąd Luckyego żywego. Zgodzisz się ze mną Paniczu?
Pytanie padło do stojącego Luckyego który w końcu mógł usłyszeć i zrozumieć co działo się podczas gdy był nieprzytomny.

- Richard ma rację. - powiedział niespodziewanie Lucky prostując się odrobinę. - Inne rodziny muszą zniknąć. Dosyć tolerowania ich wyskoków i dzielenia się terenami.
- Cooo? Oszalałeś! - krzyknęła kobieta patrząc na syna jak na zdrajce.
- Nie oszalałem! Przez to, że nie pozbyliście się ich szybciej mogłem zginąć. I nie tylko ja. Mój mąż też. A on też jest teraz częścią rodziny jakbyście nie zauważyli. Więc przestańcie się zachowywać jakby Richie myślał tylko o tym, żeby Was zrzucić tronu. On wcale nie ma ochoty nosić korony.

Po kimś miał Lucky swoją teatralność. Nie mogło więc obyć się bez kolejnych pisków i wrzasków starej smoczy-cy. Na koniec jednak opuścili oni sypialnię biednego Richarda a ten mógł w końcu zdrową ręką przytulić chłopaka.
- Dziękuję za twoje zaufanie. Nie jedna osoba po tych słowach zaczęła by się zastanawiać więc nie winię twoich rodziców. - Chciał się podnieść chociaż trochę żeby go pocałować. Zamiast tego syknął.
- Sssss cholera jasna. Pierdolca dostanę przez te wszystkie gówna.
Miał oczywiście na myśli usztywniacze, kroplówki i gips. Miał sprawną jedną rękę, nogę i widział tylko na jedno oko. W dodatku pozszywali mu brzuch tak ciasno, że nie mógł nawet się podnieść bez rozrywania szwów.

- Bieeedny, mężulek. - zamruczał glaszcząc go po głowie. - Przecież wiesz, skarbie, że poszedł bym za tobą nawet na dno piekła. Ufam Ci jak nikomu. - powiedział tuląc go do snu. - Pogadamy jutro, a teraz śpij. Musisz odpocząć.

Kolejne dni Lucky zachowywał się jak profesjonalna pielęgniarka i nikogo nie dopuszczał do męża. Był jak lwica pilnująca swoje dzieci. Był niemal pewien, że po 6 dniach Richard marzył już o ściągnięciu gipsu. Ale widząc, że jego kochanie zaczyna tracić cierpliwość postanowił trochę go zrelaksować.
Najpierw zrobił mu najlepszego loda w historii ich związku, a potem gdy był na samej granicy, dosiadł go i zaczął go ujeżdzać przerażająco wręcz, leniwie. Zupełnie jak nie on.

Tym razem to Richard przeżywał katusze. Nie długo jednak. Drugiego tygodnia roztrzaskał gips w trakcie leniwej zabawy Luckyego i wziął go tak jak powinien. Jakież było zdziwienie panicza gdy do tej pory mało ruchliwy kochanek najpierw potężnym trzaśnięciem o ramę łóżka rozbił gips rozsypując go przy okazji a później przetoczył się na niego i wziął wręcz dziko. Ręka wciąż była słabsza jednak już nie bolała tak mocno. Kolano wciąż bolało ale to nie ono było mu potrzebne a sprawne bioderka.
- Nie mogłem już wytrzymać. - Wyjaśnił swoją porywczość parę minut później gdy po dzikim seksie opadł ponownie na łóżko spocony. - Żaden ból mnie nie powstrzyma przed braniem mojego męża jak należy. Dodał uśmiechając się i gładząc Luckyego.

Następne dni to był już powrót do standardowych obowiązków. Richard stał się swoistym bohaterem nie tylko dla Luckyego ale i dla mediów. Mało który ochroniarz odbija swojego podopiecznego szturmem z wrogiej łodzi. Zrobili z ich małżeństwa i całej akcji mega romantyczną historię do porzygu. Ochroniarz i książę. Ratowanie ukochanego z rąk łotra. I takie podobne tematy przewijały się coraz częściej w prasie a nawet zainspirowały parę piosenek. Jedna z nich akurat leciała w radiu kiedy czule witał się z chłopakiem po powrocie z pracy.
- Uwierzysz, że z wojny gangów zrobili historię romantyczną. Są pojebani. - Powiedział po pocałunku wciąż jednak nie puszczając tyłka chłopaka. Śmiał się, że jego zgrabne pośladki to jego własna piłeczka antystresowa do ćwiczeń ręki.

- Zawsze uważałem, że nasz historia nadaje się na love story. Ja, biedny, odtrącany przez ciebie przez tyle lat w końcu biorę sprawy w swoje ręce i biorę to co moje. Potem piękny ślub, podbój świata i dziecko. - na ostatnie słowo westchnął cierpiętniczo.
- Mam kilka kandydatek, ale żadna nie wydaje mi się na tyle idealna co ty albo ja. - powiedział jak zwykle skromnie wskakujac mu w ramiona. Dzieki temu Richie miał lepszy dostęp do tego jędrnego tyłeczka.
- Co powiesz na mały numerek na biurku? Stęskniłem się dziś za tobą. - wymruczał mu w usta, które już po chwili całował z pasją.
Nie ważne, że widzieli się kilka godzin temu. Lucky najchętniej nie odstępowałby go na krok. Ciągle było mu mało męża.

Im szybciej Richard wracał do siebie fizycznie tym więcej czasu spędzał w pracy. Nic więc dziwnego, że seks na biurku stał się dla nich czymś popularnym.


Richard wpadł do swojego biura i widząc Luckyego na swoim biurku tylko uśmiechnął się.
- Nie wpuszczać nikogo.
- Tak jest szefie.
- Już się za mną stęskniłeś?
Zapytał rozwiązując krawat i pozbywając się marynarki. Szedł w jego kierunku i uśmiechał się w swój specyficzny trochę socjopatyczny sposób.
- Jak Junior? - Zapytał mając na myśli ich syna, który 90 % czasu spędzał z dziećmi jego brata. - Andre ostatnio straszył, że robi się podobnie zaborczy jak ty. - Pochylił się nad chłopakiem i pocałował go zaborczo. Tak. On też był wręcz psychicznie zazdrosny o Blue. Rozpinał koszulę. Na jego ciele było widać blizny po walce z tygrysami na statku. Wciąż świeże.
-Przy oknie.- Powiedział i ściągnął go z blatu biurka przenosząc się pod wielką oszkloną ścianę. Pod nimi rozpościerało się miasto. - Całe nasze. - Wyszeptał całując szyję blondyna.

Kiedy jego dłonie dotknęły szklanej tafli sapnął i poczuł skok adrenaliny. Była to normalna reakcja na to, że znajdują się kilkanaście pięter w górę a przed nim jest tylko szyba.
- Ty też jesteś zaborczy, tylko lepiej to ukrywasz. - zamruczał mu w usta, które chwilę potem ugryzł dosyć mocno. Taki był ich związek, pełen namiętności, niebezpiecznych zagrań , czułości i brutalności. Idealnie się dopełniali.
- Tak, nasze. Szybko poszło. Myślałem, że chociaż się trochę przy tym zmęcze. - odpowiedział wzdychając z przyjemności na tą pieszczotę.

Sprawne dłonie Richarda już pozbawiały kochanka ubrania gdy z telewizora w kącie zaczęły lecieć wiadomości.

"Przed chwilą policja zrobiła nalot na posiadłość przywódców dwóch nie ujętych do tej pory grup mafijnych TYGRYSY i SZCZURY. Prokurator... "

- Oddałem Lili pod opiekę jednemu z kuzynów. Wiem, że ją lubisz. Nie przeżyła by w więzieniu.
Powiedział przylegając swoim ciałem do ciała kochanka. Po kolejnym pocałunku zaczął napierać na jego wejście.
- Moje. - Wyszeptał mu przy kolejnym pocałunku kładąc rękę na jego mostku. Miał na myśli oczywiście Luckyego, jego ciało i serce. Kochali się oparci o ścianę z szyby, z miastem rozpościerającym się pod ich stopami. Byli królami tego miejsca. Ich regularne posapywanie i jęki przeplatane były wiadomościami.

"- Panie komisarzu czy miasto jest teraz wolne od przestępczości?
- Droga Pani, zatrzymanie gangów to dopiero początek walki z przestępczością. Jestem jednak pewien, że nie będziemy już świadkami tak brutalnych porachunków jak przez ostatni rok."