Wpadka księcia

First topic message reminder :

Wpadka księcia - Dwie zwaśnione nacje planują zakończyć waśnie za pomocą małżeństwa swoich niekoronowanych dzieci. Przed księciem X staje orszak pięknych istot. Wszystkie one są potomkami obecnego władcy. Bez wahania wybiera on Y przekonany, że jest on kobietą. Jakież będzie jego zdziwienie gdy w noc poślubną okaże się, że niezwykle urodziwy osobnik jest mężczyzną


Tygrys - Smok
Lis - Amantis

- łaaaa, Jager! - pisnął łapiąc się za serce i podskakując śmiesznie w miejscu.
- Podsłuchiwałeś? - spytał podpierając się pod boki i patrząc na niego z wysoko uniesina brwia.
Podszedł bliżej męża i zadarł głowę by na niego spojrzeć.
- Dlaczego nie lubisz bali? Nie lubisz tańczyć? - spytał, bo on w przeciwieństwie do brata bardzo lubił ta otoczke związana z królewskimi imprezami. Było tak pięknie, kolorowo i było tyle pysznego jedzenia. Jak można tego nie lubić?

- Nie musiałem. Royal powiedział mi dlaczego Rosa panikuje a później czułem twoją ekscytację. Dodałem dwa do dwóch. Położymy się i opowiem ci bajkę na dobranoc. O kocim księciu i kocich balach.
Gdy wylądowali w łóżku Jager objął swoją żonę i zaczął opowiadać. Opowiadał o fascynacji małego chłopca. O chęci dołączenia do zabawy i pilnującej go mamie. O przyłapywaniu na szybkim seksie różnych możnych i księżniczek, które później uparcie twierdziły że są dziewicami.
-Gdy wszedłem w wiek właściwy by interesować się prokreacją zaczęto mnie w końcu na nie wpuszczać. Royal zawsze czarował wszystkie księżniczki, a ja uwielbiałem wciąż chować się i z boku przypatrywać wszystkiemu. Niestety kobiety zaczęły też... powiedzmy że polować na mnie. Byłem młody, atrakcyjny i wolny. W dodatku byłem księciem. Przez pierwsze bale jeszcze ratowali mnie bracia ponieważ nie potrafiłem sobie poradzić z tym nadmiarem zainteresowania. Ale można powiedzieć, że już wtedy miałem dość. Każdy bal sprowadzał się do tego, że wchodziłem po cichu, chowałem się i wybierałem swoją ofiarę. Niestety gdy tylko wychodziłem z cienia znów miałem zamiast jednej interesującej mnie osoby wianuszek. Przestałem próbować. A po śmierci matki nawet przychodzić. Rosa teraz jest upierdliwa bo twierdzi że umiem tańczyć, ale tak naprawdę chciała mnie wydać za mąż jak ojciec i brat... Cała ta trójka usilnie próbuje wyswatać nas wszystkich. Siostry opierały się mniej więc poszły pierwsze. Ponieważ na każdym balu czułem się jak zwierzyna przestałem na nie chodzić. Nie cierpię tego.
Zaprzestał na chwilę mówić i przesunął się nad Ayase. Jager był tygrysem, drapieżnikiem, wojownikiem. To on polował. Z ukrycia wybierał ofiarę i atakował. Świecznik nigdy mu nie pasował. Wsunął głowę tak by ustami dotknąć jego szyi. Zaciągnął się jego zapachem
- Teraz mam ciebie. Jest szansa, że będzie inaczej. Jeśli chcesz pójść. Pójdziemy. Tylko obiecaj, że odrapiesz twarz każdej natrętnej, która podejdzie. - Ugryzł go lekko w szyję, a później pocałował.

- Czyli chcesz mi powiedzieć, że nie radziłeś sobie z nadmiernym zainteresowaniem samic? Ty? - spytał nie mogąc się powstrzymać żeby się nie zaśmiać.
- Mam cie obronić? Jestem tylko małym liskiem. - dodał i dla potwierdzenia swoich słów załaskotał męża końcówka swojego ogona w kark.
- Więc.. Nie jesteś taki jak inne koty? Nie interesuja cię przelotne... Przyjemności?
Musiał się upewnić, bo.. Nie chciałby żeby Jager poświęcał uwagę komuś innemu. Wolał mieć jego zainteresowanie tylko dla siebie.

- Uczono mnie łagodności wobec kobiet o ile nie chcą mnie zabić. Z upartą babą czasami ciężko bez przemocy... - Przyznał i położył głowę na jego klatce tak by słuchać serca. - Jestem dokładnie taki jak inne koty. Tylko... od kiedy cię wybrałem... jakoś tak nawet nie zauważam innych okazji.
Przyznał całkiem szczerze. Jego myśli krążyły w koło Ayase niczym obsesja. Ojciec i Royal przekonują go ciągle, że to normalne na początku związku. Że później będzie tak tylko falami.
Ponieważ Ayase nie zauważył Jager musiał zwerbalizować swoje domaganie się głaskania.
- Rano gdy mówiłem, że kot ocierający się głową domaga się głaskania nie żartowałem. Głaskaj.

- Jeśli kiedyś zauważysz jakąś okazję, chce żebyś wiedział, że zrobię dokładnie to samo co ty. - mruknął przyglądając mu się z iskierkami w oczach.
- Więc dwa razy zastanow się.. Czy warto. - ugryzł go lekko w ucho.
- Przekaz byłby bardziej zrozumiały, gdyby naprawdę leżał tutaj kot a nie wielki facet. - odpowiedział rozbawiony jego zachowaniem. Wyciągnął rękę i zaczął przeczesywać jego ciemne włosy, drobnymi paluszkami.
- Wiedziałem korony. Były piękne.

- Jeśli zmienię się w kota nie będę mógł do ciebie mówić a jak słyszysz mnie w głowie wciąż masz ciarki.
Skomentował i zamruczał lekko jak zaczął go głaskać.
- Nie chcę ich. Ty też nie. Podobają ci się jako świecidełka, ale wcale nie chcesz tego co z nimi związane. Władza odczłowiecza. Gdy raz ubierzesz koronę jej ciężar zawsze pozostaje z tobą...
Jager zamilkł i mruczał tylko dłuższą chwilę.
- Mama kiedyś ubrała mi koronę króla. Dla zabawy. Miałem parę lat. Dała mi ją i powiedziała "zobacz jaka ciężka, gdy ją nosisz, to nosisz na barkach cały świat" a później mi ją ubrała. Do tamtego momentu podziwiałem Royala i chciałem być jak on. Jako dziecko chciałem też być królem bo najsilniejsi mężczyźni w moim życiu byli królami. Po tym... było mi go szkoda i postanowiłem nigdy nie sięgać po żadną władzę. To boli Ayase. Fizycznie boli. Tego samego dnia dziadek mi wyjaśnił, że to co zrobiła było nieodpowiednie i głupie. Ojciec też się na nią wściekł. "Już zawsze będziesz dźwigał to samo brzemię co twój brat." To powiedział dziadek. Royal ... nasza więź jest bardzo silna. Bo to więź korony królów. Dlatego ojciec się upiera na koronę drugiego. Usystematyzowało by to wszystko... jest piękna ale aż boję się ja ubrać. Tak, ja, twój wielki straszny mąż boję się ozdoby na głowę. Jeśli kiedyś będziesz chciał sięgnąć po koronę... nie rób tego sam. Proszę.
Spojrzał do góry w oczy chłopaka. Jego własne były całe czarne wręcz ginęły w ciemności zaś te Ayase w ciepłym świetle mieniły się niczym rubiny.
- Nie jestem za ciężki? - Zapytał po chwili. W końcu leżał na nim już dłuższy czas.

- W tej formie, do wytrzymania. - powiedział, bo jako pół lis był znacznie silniejszy niz jako człowiek. Ostatnio coraz częściej chodził z ogonem i uszami, bo po okresie ciąży czul pociąg do swojej pośredniej formy.
- Korona mamy była niesamowita. Widziałem ją kilka razy i za każdym razem... - urwał jakby sam zaskoczony tym co przyszło mu do głowy. - nieważne. To głupie. Nie wiem skąd mi się wzięła taka myśl. - mruknął marszczac brwi.
- Chciałbym się wystroić. Pomożesz mi?

- Pomogę. Ale nie za bardzo bo będę zazdrosny i nigdzie nie wyjdziemy z tej sypialni. Opowiedz mi i koronie swojej mamy. O twoim świecie.
Poprosił. Byli sami. W koło robiło się cicho. Przyjemnie było mu zwyczajnie być blisko chłopaka i z nim rozmawiać. Nigdy nie podejrzewał się o takie słabości.

- Nie wiem za dużo o mamie. - powiedział przestając go na moment głaskać. - Najwięcej dowiedziałem się od naszego uzdrowiciela. W zamku, gdy padało jej imię słyszałem tylko, że to moja wina, że nie żyje. - westchnął wracając do przeczesywania mu włosów.
- Nie mogłem chodzić oficjalnie na bale. Twierdzili, że jestem za młody, chociaż wiedziałem, że to nie prawda. Więc.. Czasem troszkę podglądałem schowany za zaslonami. To było ekscytujące. Lisy robią wszystko z przepychem godnym królów. - uśmiechnął się na wspomnienie pawiów w ogrodzie.
- Chce wyglądać tak, żeby twoje dręczycielki rezygniwaly z napastowania ciebie. - zaśmiał sie, bo uważnie takich słów względem Jagera wydawało się mu zabawne.

Przez chwilę jeszcze Jager pytał o dom Ayase. Co ciekawe wiele rzeczy łączyło ich jako dzieci ale to jak byli wychowani, co robili było zupełnie inne. W końcu kot zsunął się i zamknął w objęciach lisa, i zasnęli. Rano gdy tylko lis się przeciągnął musiał przyjąć seksualny atak. Dopiero po usłyszeniu jęku ekstazy swojej żony Jager zniknął z sypialni. W zamku było prawdziwe szaleństwo. Pojawiały się nowe ozdoby, ściągano trofea myśliwych i zapełniano wnętrze ozdobami kojarzącymi się z owocami i końcem jesieni. Oczywiście zima w Jumanji, w rejonie w którym stał zamek wciąż nie była zimą jaką mógł znać Ayase. Temperatura spadała jednak wszystko wciąż kwitło i drzewa rodziły owoce. Dzięki dużemu obszarowi zawsze gdzieś rosło jedzenie i nawet najbardziej północne krańce kraju miały dostęp do niego.
Koło południa do chłopaka podeszła dziewczyna z małymi prążkami na bokach twarzy. Była szopem.
- Książę Ayase. Na imię mi Hanna. Księżna Rossa odesłała mnie na twoje usługi. Jestem krawcem. Książę Jager potwierdził waszą obecność na balu i mamy niewiele czasu by przygotować odpowiedni strój.

- Powinien być podstępną żmiją a nie tygrysem. Dupek jeden. Albo królikiem. - mruczał do siebie próbując zakryć pokaźną malinkę na szyi. Drgnął widząc nieznana mu wcześniej dziewczynę.
- Co proponujesz? - spytał czując nagły przypływ ekscytacji. Czuł, że bal z okazji końca sezonu będzie dla niego wyjątkowy.
- Chciałbym jeszcze, żeby Jager do mnie pasował. Co powiesz na chustke w garniturze do kompletu?

- Pani mówiła, że wybrałeś już coś z jej garderoby. Może zajmiemy się dostosowaniem stroju?
Zaproponowała dziewczyna. Gdy skończyli przymiarki i podszywanie by wszystko pasowało idealnie do sylwetki chłopaka przyniosła ubiór galowy Jagera. Ayase widział go parę razy. Bardziej przypominał mundur niż garnitur
- Książę zazwyczaj na bale korzysta z tego ubioru. Nie mogę bezcześcić tradycyjnego stroju, ale mogę wykorzystać inny by go przerobić.
Zaproponowała. Chociaż czas leciał im szybko spędzili na przymiarkach i poprawkach parę godzin. Na szczęście Jager wrócił gdy wszystko było spakowane i wychodziła. Skłoniła mu się więc tylko i uciekła dokończyć dzieła w swojej pracowni.
- Zadowolony? Pójdziemy na kolację okrężną drogą. Pokażę ci nad czym piekli się obecnie Rosa. Zabawnie to wygląda.
Poprowadził Ayase balkonami sali balowej gdzie ustawiano stoły, a Rosa biegała z małymi plakietkami ustalając gdzie kogo posadzić. Pomagała jej jedna z dwórek.

- Hey, Rosa! Bo Ci sie zmarszczki zrobią! I ktoś młodszy - tu wskazał na siebie. - będzie wyglądał lepiej niż ty na balu!
Wytknął jej język i że śmiechem schował się za mężem, żeby uniknąć jej srogiego wzroku.
Lisek coraz lepiej czuł się wśród innych ludzi, w końcu nie musiał nikogo przepraszać za to że żyje.
Przy kolacji widząc minę Rosy zrobił oczy szczeniaka, na które złapałaby się każda matka i obiecał że jej pomoże.
- Zerknę na to lisim okiem. - mruknął przymilnie, co pokazywało, że Ayase wciąż jest lisem a nie tchórzofretką. Potrafił zagrać na swoją korzyść, tyle że on nie robił tego w okrutny sposób.
-Bella de Viva? - przeczytał na głos unosząc wysoko brew. Prawie się zakrztusił sokiem, czym zwrócił na siebie uwagę wszystkich siedzących przy stole.
- Wiesz kto kto jest? - spytał czując przypływ adrenaliny. Kiedy skumał się, że każdy się na niego patrzy zaczerwienił się zakłopotany. - Narzeczona Yerego. - mruknął już nieco ciszej. - Ta.. Co mówiłem o niej ostatnio.. - zająknął się widząc na sobie spojrzenie króla.

Koty początkowo podchodziły nieufnie do obcych ale kiedy ktoś dołączał do stada stawał się częścią całości. Ayase przeszedł ten etap dość szybko bo zaszedł w ciążę już pierwszego dnia gdy wrócili do zamku królewskiego po miesiącu miodowym. Nie miał więc nawet jak odczuć etapu nieufności.
- No tak. - Skomentował Madnes. - Mój nowy asystent to biały królik, syn piętnastego brata króla dokładnie. Króliki mnożą się jak szalone... Wybraliśmy się do jego domu, a gdy okazało się, że koty potrafią zjadać króliczki w sposób, w który te lubią najbardziej... seksualny żeby nie było niedomówień, to zaczęli ze mną rozmawiać. Okazało się, że Bella cię lubi Ayase. Była bardzo zasmucona tym co się stało. Opowiedziałem jej i królowi historię siostry ogrodnika dla pikanterii. Jest przerażona perspektywą ślubu z twoim bratem. Odważyła się to powiedzieć ojcu pod lekkim moim i swojego puszystego kuzyna naciskiem. On jak się okazało również nie był zachwycony takim zięciem, ale uważał, że nie ma wyjścia bo inaczej ich najadą. Podpisaliśmy pakt o współpracy. Przyjazd Belli na bal to pierwszy krok. Liczymy, że wybierze sobie sama męża wśród naszych namiestników lub członków rodziny. Heart próbował ukraść mojego króliczka więc może skusi się na królikową księżniczkę.
Heart spojrzał na niego i wzdrygnął się na myśl o ślubie.
- Moje serce jest wolne, a dusza twórcza. Jedynie moim muzom mogę oddać część siebie.
-Do czasu aż nie stworzysz dzieła, inspiracja nie minie i puff następna
Skomentował złośliwie Jager lekko ściskając pod stołem dłoń Ayase. Lisy były sprytne, ale to koty zastawiały najlepsze pułapki na swoje ofiary.

- Lubi mnie? - zdziwił się robiąc minę jakby conajmniej powiedzieli mu, że Bella to tak naprawdę niedźwiedź. Spojrzał na Jagera, bo wcale a wcale nie wierzył w to co usłyszał.
- Tak po prostu zrezygnuje ze ślubu? Mm... Ale się wkurzy. - mruknął do siebie Ayase wzdrygając się na wyobrażenie wściekłego brata. Zastukał palcami o blat stołu, to wszystko tak szybko się zmieniało. Nie nadążał... A pomyśleć, że wszystko zaczęło się od ślubu.
Czy naprawdę królestwo lisów upadnie przez kawał jego ojca? Gdyby dał kotom Cecylie, nie byłoby problemu. Prawda?
- Jager też nie chciał słyszeć o ślubie, a teraz na krok nie odstepuje liska. - mruknął Madness chcąc dopiec rodzeństwu.
- Ale nie jestem dla niego inspiracją. - odpowiedział lisi książę rzucając spojrzenie spod rzęs, starszym braciom Jagera. - żadnej piosenki o mnie nie napisał. - westchnął udając, że jest tym faktem zawiedziony.

Bracia zaczęli się śmiać.
- Lepiej żeby nie śpiewał. - Skomentował Royal. - Śpiew Czarnego brzmi jak szarpanie strun instrumentu i płaczące dziecko w jednym.
Kolejna salwa śmiechu przetoczyła się przez pomieszczenie.
- Jagera inspiruje pościg, polowanie i walka. Myślę że zainspirowałeś mojego syna bardziej niż myślisz mały lisie.
Odezwał się król przerywając rozbawioną atmosferę.

- Może być wiersz. Albo obraz. Co ty na to, Jager? Jak na mnie patrzysz masz ochotę coś namalować? - spytał ze śmiechem, który zgasł gdy usłyszał słowa swojego teścia.
Ayase spojrzał na króla czując dreszcz wzdłuż kręgosłupa, za każdym razem gdy ten się do niego odzywał czuł się sparaliżowany.
Tak samo nie lubił zwracać na siebie uwagi Royala, nie wiedział czy był to uraz z domu, czy po prostu się ich bał, bo wiedział jaka maja władze.
- Nie rozumiem. - odpowiedział lisi książę marszczac lekko brwi.

Tym razem to Royal zawtórował ojcu.
- Mnie to cieszy Ayase. Gdybyś rozumiał oznaczało by to celowość, a tak wiemy, że jesteś w całej tej sytuacji najbardziej niewinną istotą. Ojcu chodziło o wiele rzeczy ale już dawno ustaliliśmy, że nie porusza się takich nieprzyjemnych tematów przy posiłku. Rosa, jak ci idzie z przygotowaniem sali?
Temat szybko wrócił na bal i gości. Ayase na liście mógł zobaczyć jeszcze parę znanych sobie nazwisk. Po posiłku Czarny nie pozwolił Rosie ukraść swojej żony.
-Chodź za mną.
Zabrał chłopaka do pokoju wojen. Stół w miejscu gdzie był kamień miał wyrzeźbioną piękną panoramę północnych krajów.
-Była narzeczona twojego brata przekazała nam bardzo dokładną mapę swoich ziem. Te informacje mamy od niedźwiedzi polarnych, a te od fok. W tym miejscu zaczyna się lodowy ocean. Woda skuta jest lodem tak grubym, że można po nim chodzić ale nie jest to ziemia na której można żyć. Foki i niedźwiedzie zgodziły się dołączyć do kraju Niedźwiedzi. Ski jest ich...królową. Tak można powiedzieć. A raczej będzie. Jest duże podejrzenie, że brat męża Ski nie będzie w stanie władać królestwem z powodu choroby. Ustąpi swój urząd jeśli się to potwierdzi. Co ciekawe u niedźwiedzi sukcesja w takim wypadku nie mija. Gdy zastępujący umiera władza przechodzi w ręce dzieci pierwotnego króla. Dzięki twojej podpowiedzi Ayase mamy pełną wiedzę o północy. Udało nam się też dojść do pomniejszych nacji za pomocą wilków. Sami podejmują decyzję czy chcą dołączyć pod zwierzchnictwo któregoś z naszych krajów czy utworzyć własny system. Z tego co wiem jedynie króliki jeszcze się wahają. Jeśli zdecydują się pozostać samodzielni będziemy musieli ich wspierać militarnie od północy. Z tamtej strony twój ojciec i brat najmniej spodziewają się naszego nadejścia. Króliczy król wciąż twierdzi w rozmowach, że Bella wyjdzie za Yerego.

Ayase chciał się dowiedzieć o czym mówili mężczyźni, ale nikt mu tego nie wytłumaczył, przechodząc płynnie do balu.
Po obiedzie miał zamiar iść z Rosa, by jej pomóc, ale Jager miał inne plany.
Gdy weszli do pokoju wojennego, jak sam nazywał go Lisek, zaniemówił na widok mapy.
- O bogini. - mruknął podchodząc bliżej. Serce biło mu jak szalone. To wszystko zaszło tak Daleko...!
- Chcecie ich zaatakować? - spytał przejęty wizja wojny.

Jager odwrócił głowę w stronę Ayase i podniósł twarz chłopaka tak by ich spojrzenia się spotkały. Chciał żeby był przekonany o prawdziwości tego co mówił.
- Tylko jeśli nie będzie innej drogi.
Przytulił go później czując, że chłopakowi te słowa sprawiają wręcz ból.
- Musimy zapolować na Yerego. Twój brat jest teraz priorytetem. Dzięki wywarowi z czarciej Jagody wiemy, że ukrywa się gdzieś tutaj...
Jager zaczął wyjaśniać bardzo skrupulatnie swój plan przejęcia królestwa lisów bez ataku militarnego.
- Jeśli wszystko pójdzie tak jak tego chcę ruszymy z wojskami z północy i przejdziemy aż do zamku i stolicy bez walk. Będziemy tutaj razem Ayase. Ostatnią z twoich sióstr ukrył w posiadłości na północy. Gdy my tam będziemy będzie już martwa. Twój ojciec już zaczął barykadować się w zamku. Wpada w paranoję... Zostawia w koło siebie tylko... fanatycznych wyznawców. . Obawiam się, że to tutaj dojdzie do jedynych, ale jednocześnie najbardziej krwawych walk. Staram się go zabić za pomocą moich skrytobójców. Wtedy zamek upadnie bez walk. Ayase. Spójrz na mnie. Na tym polega rządzenie. Na przelewaniu krwi niewielu by wielu mogło żyć w spokoju. To kwestia trudnych, brudnych i brutalnych wyborów między złem i większym złem. Royal to prawdziwy lew. Mami, pyszni się, wypina do medali ale rzadko walczy. Dzierży ciężar królestwa niosąc koronę. Ja dźwigam to w czym on nie chce brudzić rąk. W krwi, wojnie, spisku... To... - Popukał palcem w kamienną mapę i oparł się na niej ciężko. - To jest korona króla. Kiedy wejdziemy do zamku twojego ojca... proszę cię, nie sięgaj po jego koronę. Nie chcę byś czuł brzemię śmierci, które zadał i krzywd, które zrobił własnemu krajowi.
Jager starał się nie zawierać w swoich słowach przymusu dominacji. Chciał żeby chłopak sam wybrał. Mimo to teraz nawet bardziej niż wcześniej czuł ciężar korony. Nie musiał jej nosić.
- Jesteś moim światłem Ayase. Od lat staczałem się w ciemność. Coraz więcej śmierci, bólu, coraz więcej krwi. Nie dbałem o przyszłość, o nic. Ale ty... jesteś ...
- Jesteś jego wybrankiem lisie. Mój syn próbuje powiedzieć, że dla ciebie chce żyć i robić rzeczy lepiej a nie szybko i po sprawie. Dla ciebie poluje z przemyśleniem a nie prowadzi wojska na rzeź. To miałem na myśli gdy mówiłem, że go inspirujesz.
Król wyłonił się z ukrycia. Słyszał dłuższą część ich rozmowy. Wtrącił się jednak dopiero teraz uznając, że to miejsce nie jest do tego typu wyznań.
- Jagerze... twój brat nie czuje ciężaru władzy przez błąd twojej matki. Żeby odzyskać pełną władzę nad koroną musiał by cię zabić, a tego nikt z nas nie chce. Nie obwiniaj go więc za błędy matki. Gdy kiedyś umrę przejmie moje brzemię i wtedy będziesz mu nawet bardziej potrzebny niż teraz. Ty już czujesz ten ciężar z pełną świadomością dzięki doświadczeniu. On jeszcze nie. Za czasów mojej młodości...
Król pociągnął opowieść o swoich wojnach, bitwach i ranach. Jager podszedł do Ayase i gdy król wspominał o jakichś starych nazwach pokazywał mu na mapie o jaki teren chodzi. W końcu gdy opuszczali pomieszczenie król położył rekę na ramieniu Ayase i kiwnął Jagerowi by szedł przodem.
- Jager ma rację. Korona twojego ojca... może być przeklęta. Twoja matka jednak była wręcz aniołem. Jej korona... jakąś będziesz musiał ubrać moje dziecko. Ja bym wybrał jej koronę.
Poklepał go po ramieniu i odszedł w stoją stronę. Nagle wydawał się naprawdę starym człowiekiem.

Ayase słuchał uważnie męża, wpatrzony w niego czerwonymi ślepiami, które to błyszczały w świetle pochodni.
Wierzył mu, bo przez więź czuł, że mówi prawdę. W takich momentach więź była naprawdę przydatna. Nawet jeśli często na nią narzekał, to byłoby mu źle, gdyby ja teraz stracił.
Był taki wpatrzony w Czarnego, że nawet nie zauważył przyjścia króla. Dopiero jego głos sprawił, że wyrwał się z niewidocznej banki, która otaczała jego i Jagera.
Drgnął i spojrzał na króla, czując jak na jego widok przyspiesza mu krew w żyłach.
Wpatrywał się w swojego teścia jeszcze długo nim ten odszedł, bo jego słowa były conajmniej... Zaskakujące. Czyżby król widział go na tronie lisów? A może to było ostrzeżenie? Sam już nie wiedział co o tym myśleć. Zagryzł lekko wargę i zerknął w kierunku męża, który to czekał na niego kawałek dalej. Naprawdę był światłem dla tego niebezpiecznego mężczyzny? On? Skoro był taki wspaniały jak mu ciągle mówią, to dlaczego własna rodzina tak bardzo go nienawidziła?
- Co we mnie lubisz? - spytał niespodziewanie, bo już odkąd pierwszy raz powiedział mu, że go kocha, chciał się zapytać : dlaczego?

Jager objął go ramieniem gdy szli do swoich pokoi.
- Na początku polubiłem twoją inność. Czułem, że jesteś mądry i że jest w tobie więcej niż w twoich siostrach. Cycatych lal mogłem mieć zawsze na pęczki, ale taką osobę jak ty spotkałem pierwszy raz.
Przyznał i podrapał się po brodzie.
- Później zacząłem zauważać więcej wad i zalet twojej osoby ale im bardziej cię poznawałem tym bardziej chciałem cię zatrzymać. Kwiat który przetrwa w niesprzyjających warunkach jest silniejszy. Koty pociągają silni partnerzy. Ty jesteś silny Ayase. Dzięki więzi jeszcze silniejszy niż przedtem.

- Ja jestem silny? - zdziwił się pokazując na siebie jakby chciał się upewnić, że Jager na pewno mówi o nim.
- Niby od kiedy? - spytał, bo nigdy tak o sobie nie myślał. Jak to jest możliwe, że ci wszyscy ludzie myślą o nim lepiej niż on sam. Przecież tak krótko go znają.
- Gdybyś mnie nie wybrał, nie byłoby tego całego zamieszania. - mruknął opuszczajac wzrok. - Naprawdę nie rozumiem twojego toku myślenia. - westchnął cicho.

- Nie, za to moja nowa żonka próbowała by mi poderżnąć gardło jak tylko przestał bym być potrzebny. Nie wyobrażam sobie innego wyboru. Proszę nie roztrząsaj tego. Zapytaj swojego lisa czy byłby teraz gotów tak po prostu sobie nas odpuścić. Same myślenie o innej opcji wkurza mojego tygrysa. Nie rozmawiajmy więc o tym.
Odprowadził Ayase do Rosy gdzie musiał odpracować swoje dowcipy pod jej kierunkiem.

Ayase pomagał Rosie do późnych godzin wieczornych, ale w końcu udało się mu uspokoić przyszłą królowa i zapewnić ja, że wszystko jest idealnie.
- Proponuję żebyś położyła sobie dzisiaj na noc ogórki na oczy, bo rano możesz mieć cienie. A tego nie chcemy, prawda? - spytał klepiac ja lekko po plecach - Bo wiesz, ja będę wyglądał czadowo. - Wyszczerzył białe, ostre ząbki, bo podobało mu się takie przkomarzanie z królowa.
Później musiał biec w lisiej formie do swojego pokoju, ale bylo warto.
Od rana Ayase nakładał na twarz rózne dziwne papki i był nerwowy. Warczał na Jagera bez powodu , zupełnie jak wtedy, gdy był w ciąży.
- To mój pierwszy oficjalny bal, a ja będę wyglądać jak kupa. - drmatatyzował w równym stopniu co Rosa, mimo że wcześniej się z niej naśmiewał.