Wpadka księcia

First topic message reminder :

Wpadka księcia - Dwie zwaśnione nacje planują zakończyć waśnie za pomocą małżeństwa swoich niekoronowanych dzieci. Przed księciem X staje orszak pięknych istot. Wszystkie one są potomkami obecnego władcy. Bez wahania wybiera on Y przekonany, że jest on kobietą. Jakież będzie jego zdziwienie gdy w noc poślubną okaże się, że niezwykle urodziwy osobnik jest mężczyzną


Tygrys - Smok
Lis - Amantis

Już miał mu rzucić, że nad rują nikt nie ma kontroli ale Lis zwyczajnie ruszył dalej więc musiał go dogonić.
- Nie jestem ostry tylko odpowiedzialny. Ostry... widziałeś mnie gdy naprawdę chcę dać komuś w kość. W mojej skali to było bardzo pobłażliwe traktowanie. Koty nie szczędzą swoim młodym nauczek i ustawiania w szeregu jak trzeba od najmłodszych lat. I nie powiesz mi, że to co mu powiedziałem, że nie mam racji. Bo mam.
Burczał podczas gdy Ayase wybierał słodycze.

- Właśnie, że jesteś ostry. Mogłeś powiedzieć to co powiedziałeś innym tonem głosu. Też by do niego dotarło. - fuknął czestując się orzechami w karmelu.
Mruknął z apropata i poprosił o pół kilo, a potem było już tylko gorzej. Lizaki, czekolady, owoce karmelizowane, cukierki. Ayase nie mógł się powstrzymać i wybierał różne smacznie wyglądające i dotąd nie znane mu przekąski.
- Co lubia dzieci Rosy?

- Broić. I wolą mięso od słodyczy. Jeśli chcesz kupić im jakiś smakołyk to musimy przejść się do wędzarni.
Stwierdził Jager zakładając ręce na piersi. Był ciekaw jak Lis zamierzał nieść tą ilość łakoci. Fascynujące też było patrzenie jak zachwyca się tym wszystkim co dla niego było normalne i codzienne.

Widząc, że jego mąż nie rwie się do pomocy mu, postanowił zadziałać po lisiemu. Poprosił żeby na chwilę potrzymał siatki, bo musi poprawić buta, a gdy ten to zrobił Wyprostował się, cmoknął go w usta i ruszył przed siebie.. Bez siatek.
- No, to którędy do tej wedzarni? - spytał posyłając Jagerowi psotne spojrzenie i uroczy uśmiech.
Tygrysice zachichotały cicho. Ayase potrafił ugłaskać największą bestie w królestwie. Naprawdę był wyjątkowy.

Każda inna osoba za próbę zrobienia z Jagera głupca zapłaciła by poważnym uszkodzeniem ciała. Mimo, że czuł do czego zmierza lisi podstęp poddał mu się i tylko wzruszył ramionami gdy Ayase zadowolony uśmiechał się do niego idąc przed siebie. Czuł radość widząc go takiego. Czy mógł mu i sobie odmawiać tak niewinnej przyjemności?
Zaprowadził go do wędzarni a później do paru straganów z owocami, materiałami i rękodziełem.
- Chyba znalazłem prezent dla Hery. - Wskazał na wyrzeźbioną płaskorzeźbę wilczycy z wyraźnie wyciągniętymi sutkami. Za nią podążało sześć młodych. - Z tego co wiem ona właśnie ma 6 ale medyczka nie jest pewna. Mówi, że niektóre energie są tak bliskie sobie, że może być i 9. Hera obstaje przy 6, ale też nie wiem, czy tyle czuje, czy to kwestia, że nie chce nawet myśleć o 9 na raz.

- dziewięć? - powtórzył czując, że robi mu się słabo. - o bogini, przecież to samobójstwo. - dodał patrząc na męża dużymi oczyma.
- Nie kupię jej takiej figurki, może się obrazić. - mruknął zakładając ręce na piersi i nadymając policzki. Po chwili roześmiał się i podszedl w kierunku jakieś połamanej półki.
-Wygląda jak Ty! - powiedział i zginął palce udając, że ma pazury wydając przy tym śmieszne warknięcie al'a Jager. W ręce trzymał czarnego tygrysa.. Albo pumę w przejściowej formie.

Jager tym razem udał Ayase i fuknął.
- To mój drogi jest lampart melanistyczny, jest o połowę mniejszy od tygrysa i ma krótsze bardziej masywne w stosunku do ciała łapy. To jak pomylenie pustynnego lisa Fenka z polarnym.
Wyjaśnił po czym sięgnął po inną figurkę. Był to mały chłopiec z wędką.
- Mogę wyrzeźbić coś na zamówienie wasza książęca mość. Księżniczka Hera zasługuje na wybitnie indywidualny prezent.
Jager zaśmiał się i poklepał mężczyznę po ramieniu.
- Widzisz Ayase, i w ten sposób stary kocur handluje rzeźbą. Masz jakiś pomysł Ayase?

- Lisy fenki, są najgorsze z wszystkich lisów. Niby takie słodkie, urocze i niewinne a jak uderza, to od razu śmiertelnie. - mruknął Ayase przewracajac oczami. Kiedy mężczyzna zaproponował indywidualne zamówienie przechylił lekko głowę w bok i Zagryzł wargę, ewidentnie nad czymś się zastanawiając.
- Dziewięć małych tygrysow i dziewięć wilków. Nie wiemy co się jej urodzi. A jak to będzie mieszanka? Niech każdy maluch ma swoją.. Zabawkę. - powiedział w końcu po dłuższej chwili namysłu.

Stary kocur kiwnął głową i podsunął jeszcze Ayase do wyboru rodzaj drewna z którego ma wykonać figurki. Gdy wyszli tym razem Jager zaproponował Ayase wejście do jednego z domów. W ogrodzie bawiły się dzieci.
- Nazywali to przedszkolem. Bo z kiedy rodzice pracują tymi maluchami nie ma kto się zająć. Są też za małe na szkołę.
Jeden z dzieciaków kichnął i wyskoczyły na wierzch kocie atrybuty. Po fali śmiechu część dzieciaków zauważyła ich i w stronę książęcej pary pognała trójka prawie identycznych dzieciaków z kocimi uszami.
- Wujek Czarny! Dzień dobry księżniczko! - W jednej chwili grzecznie zginały się w ukłonie a w następnej wspinały na Jagera.
- Sam, Ren i Das. Ayase nie jest księżniczką, a księciem. Jeśli nie wiecie jak się zwracać mówcie tytułem. Klejnot północy. - Upomniał ich ściągając chłopców z ramion. - To synowie mojej kuzynki. Linda postanowiła wyjść za farmera mimo, że było dla niej przygotowane już polityczne małżeństwo.
Pozwolił by opiekunka zabrała chłopców i gdy wyszli kontynuował.
- Dziadek z racji mezaliansu pozbawił ją szlacheckiego tytułu. Gdy jednak wróciła do siebie po porodzie, a królem został ojciec daliśmy jej posadę w jednym z segmentów. Ojciec w polu, matka w pracy więc dzieciaki tutaj. Chciałem ci pokazać to miejsce bo jestem ciekaw jak u was wygląda opieka nad dziećmi. Ta sytuacja z tamtym małym lisem uświadomiła mi, że wiem naprawdę niewiele o twojej kulturze.

- O mojej kulturze? - powtórzył przyglądając się biegającym dzieciaka. Faktycznie, Jager rzadko interesował się lisimy sprawami i robił raczej wszystko by przekonać go do kocich zwyczajów.
- Chciałbym pokazać ci królestwo lisów. Z mojej perspektywy, bez tych wszystkich sztywnych reguł i formułek. Bo widzisz.. To co było w moim domu różni się od tego co ja uważam za słuszne.
Zerknął w kierunku lisiej rodziny, która próbowała odnaleźć się w nowej sytuacji.
- Ponieważ nie byłem jak moje rodzeństwo, nie miałem wyznaczonego miejsca w rodzinie, często przebierałem się i wychodziłem do ludzi. Nie mogłem jednak tak jak teraz kupować na straganie, rozmawiać z innymi, bo gdyby wyszło, że wymykam się z zamku miałbym kłopoty.
Westchnął cicho i oparł czoło o jego ramię, bo przyszedł do niego moment słabości i potrzebował dotyku Jagera. A ponieważ Czarny miał zajęte ręce siatkami...

Pochylił głowę i pocałował go w czoło.
" Niedługo będziesz mógł pokazać mi swoje królestwo, będzie takie jakim zechcesz by było"
Przesłał mu na lini myśli bo takie słowa z jego ust w miejscu publicznym były by jak wypowiedzenie wojny, a ludzie naturalnie się jej boją. Ayase za to wiedział, że Jager ma na myśli jego więź z lisim ludem i siłę tej więzi do zmiany rzeczywistości lisów. Jego wewnętrzny tygrys aż mruczał z zachwytu nad tym, że to u niego lis szuka oparcia.
- Kocham cię, wiesz?
Powiedział na głos co wywołało parę westchnięć ludzi, którzy ich obserwowali.
- Rosa cię szuka. Jakieś... chodzi o coś ze strojami. Nie wiem czy jej więź z tobą jest na tyle silna byś mógł poczuć, czego chce. Do mnie mówi wyraźnie że to nie mój interes więc... Chyba powinniśmy wracać.

Zarumienił się słysząc to wyznanie. Za każdym razem, gdy Jager mu to mówił, brakowało mu słów. Wcześniej nikt nie wyznawał mu miłości, ani nie dawał odczuć, że jest kochany.
By jednej pokazać, że docenił jego słowa, wziął od niego jedna siatkę. Niby mały gest, ale był pewien, że Jager go zrozumie.
- Za dużo mam na więzi, nie wiem o co jej chodzi. - mruknął powoli ruszając w stronę zamku.

Gdy wchodzili do zamku Rosa ze swoją strażą już na nich czekała.
- Porywam ci żonę.
Oznajmiła i złapała biednego Ayase za rękę ciągnąc do swojej komnaty... a w zasadzie komnat bo jedną z nich stanowiła garderoba w której w końcu Ayase mógł złapać oddech. Jager zdążył tylko odebrać od biednego liska pakunki zanim ten mu zniknął. Postanowił dowiedzieć się od brata o co chodzi.
- Pewnie o strój na zamknięcie sezonu. Rosa uważa, że mimo konfliktów z lisami powinniśmy się pojawić jak należy na zamknięciu sezonu łowieckiego. To jedna z najważniejszych imprez dla wszystkich. Drapieżniki prześcigają się ile udało im się upolować w tym roku. Oznacza też dla roślinożerców pół roku spokoju i biegania bez po lasach stresu że ich sąsiad wilk albo puma się na nich rzuci bo pomyli z zwykłą zwierzyną.
Jager kontynuował z Royalem zaś Rosa wręcz dostawała na głowę.
- Ayase musisz mi pomóc! Ja kompletnie nie wiem co ubrać! W dodatku w tym roku gościmy delegację z klanu rogatych. Odmówili w zeszłym roku bo z racji ciąży ich głównej samicy świętowali w własnym gronie. W tym przyjadą. Z małym bobasem.
Rosa jeszcze przez chwilę zasypywała Ayase problemami dla których jedna kreacja się nie nadaje, a druga jest nieodpowiednia, a kolejna już była. Oczywiście we wszystkich wyglądała bardzo dobrze.

Ayase westchnął widząc rozgorączkowanie kobiety, to z tego powodu ściągała go z miasta? Postanowił, że potraktuje sprawę poważnie, bo dla niej musiało być to coś ważnego.
- A ja? Też będę mógł iść? - spytał kiwając leniwie Kita na boki. Siedział rozłożony na poduszkach i oceniał stylizacje przyszłej królowej.
Rozejrzał się po garderobie Rosy. On nie miał tak dużej kolekcji ubrań.
- Kupujesz to wszystko na targu? - spytał wstając, bo coś wyjątkowo zwróciło jego uwagę. Błyszczało i miało piękny księżycowy kolor.

Spojrzała na niego i zastanowiła się....
- Jager zazwyczaj unika tego typu imprez. Dla niego to powód do żałoby bo kocha polowania na łonie natury. Nie rozumie, że połowa naszych poddanych to potencjalne ofiary jego zwierzęcej formy i cieszą się na myśl, że już nie będzie biegał pod ich domem. Hmmm. Cóż. Jak go namówisz to pójdziecie. Będą prawie wszystkie wewnętrzne klany z Jumanji. Namiestnicy poszczególnych rejonów. Myślę, że nawet ze względów politycznych powinieneś się pojawić jako przyszły namiestnik północy. Jeśli chcesz pogadam z Royalem. Jemu Czarny nie odmówi. - Spojrzała w kierunku w którym ruszył lis. - Kupuję czasami materiały. Od kiedy jestem przyszłą królową szyją mi wszystko królewscy krawcy. To co dostałeś od Jagera też oni szyli. Możesz ją wziąć. Miałam ją na balu świątecznym dwa lata temu. Było na nim tylu dostojników, że nie mogę się w niej pojawić drugi raz. Tylko musisz poprosić o przerobienie pod siebie. Wiesz... ja jednak jestem kobietą i mam właściwe dla nich atrybuty.
Puściła mu oczko i sięgnęła po kolejną sukienkę. Przystawiła do siebie i czekała na opinię Ayase.

- Tamta zielona była najlepsza. - odpowiedział odwracając się w jej stronę.
- Nie chce go zmuszać. Nie podoba mi się wykorzystywanie więzi do mówienia innym co mają robić. Po prostu go zapytam.. Jak się zgodzi wrócę po ten materiał. Jest śliczny. - powiedział uśmiechając się lekko.
- Ubrał bym do tej sukienki te srebrne sandałki. Masz takie zgrabne łydki, będziesz wyglądać jak królowa całego Jumanji, a nie tylko kotów. - komplenetował kręcąc się dookoła niej. - Gdzie masz biżuterię?

Na hasło biżuteria uśmiechnęła się tak, że pokazała wszystkie zęby.
- Skarbie, ja nie mam Biżuterii. Ja mam królewski skarbiec.
Sięgnęła po zieloną sukienkę. Ubrała ją i sandałki.
- Masz rację. 10/10 Berta!
Zza drzwi wyłoniła się mała dziewczyna, widać było, że była pomniejszym kotem.
- Kot rudy, rasa najmniejszych kotów na świecie wasza książęca mość.
Powiedziała dziewczyna widząc spojrzenie Ayase. Takich jak ona było bardzo niewiele.
- W czym mogę służyć pani?
- Zielona i sandałki zostają, lew nie może jej zobaczyć za żadne skarby świata przed imprezą. Reszta musi wrócić do szafy...i, Berta. Dobierz coś pasującego do mojego stroju Royalowi. Niech wisi na widoku. Lubię jak węszy i się zastanawia.
- Oczywiście wasza wysokość.
Dziewczyna ewidentnie dobrze się czuła w swojej roli. Rosa zaś zabrała Ayase do skarbca z biżuterią. Nie było w nim okien ale zaraz ktoś zapalił żyrandole z świeczkami które wisiały nad ich głowami. Wtedy zaś można było oślepnąć od blasku tysięcy błyskotek królewskich. Nie brakowało kocich kamieni królewskich, ale też pełno było pereł, innych kamieni szlachetnych i zwykłej rzemieślniczej roboty.
- Przez pierwsze pięć lat bałam się w ogóle wchodzić tutaj. Wiesz, normalnie królowa matka wprowadza tutaj swoją następczynię. Gdy poślubiłam Royala jego matka już nie żyła. Ski, Sun, Hera. Wchodziły tutaj brały coś i przychodziły pytać czy mogą. A ja czułam się koszmarnie głupio pozwalając im. W końcu to biżuteria ich przodków... W końcu mnie nazwyzywały kiedyś przy winie od głupich. Że nie chodzi o mogę nie mogę, a o to czy sama nie chcę tego ubrać bo zwyczajnie mam pierwszeństwo. Więc Ayase... że tak powiem. Częstuj się. Niestety zgodnie z hierarchią za tobą w kolejce do świecidełek jest tylko Hera ale myślę, że się dogadamy. Ski uwielbia te.
Wskazała na zbiór metalowych ciężkich bransoletek. Ski wyszła za drugiego syna króla niedźwiedzi. Była silna i wielka. Pasowała jej ostra i wręcz męska biżuteria. Podkreślała jej osobowość. Później przeszli do innych świecidełek. Na końcu zabrała go do kolejnego pomieszczenia. Skarbiec w skarbcu. W nim były już tylko królewskie insygnia. Korony, jabłka, berła, symbole władzy.
- Ta korona należała do królowej matki. Jak pomyślę, że kiedyś mam ją ubrać to ogarnia mnie lęk. Urodziłam się w dobrej rodzinie ale nigdy nie brałam pod uwagę, że mogę nieść na barkach szczęście narodu. Ubierałam tamtą. - Wskazała kolejną. - Te dwie to korony następców. Noszę ją do ważnych uroczystości. Miałam na twoim weselu. A ten komplet, te co wyglądają jak gałązka oliwna. Należą się tobie i Jagerowi jeśli twój uparty małżonek kiedykolwiek przyjmie pasowanie od ojca. To korona drugiego. Heart i Madnes już dawno się zgodzili i podpisali stosowne papiery. Jedynie Jager upiera się, że jest czwarty. Oj, rozgadałam się. Wracamy do Błyskotek co?

- Jager mówi, że jest despotyczny, dlatego nie chce byc zbyt blisko tronu. - powiedział rozglądając się dookoła błyszczącym oczyma. To wszystko było takie piękne.
- Myślę, że powinnaś wpiąć we włosy ta srebrna róże. Jest niesamowita. - mruknął biorąc w ręce jedna z błyszczących spinek - aaah, to nie srebro. To białe złoto! To jeszcze lepiej.
Uśmiechnął się ładnie do Rosy.
- Myślę, że będziesz dobra królowa. Tak samo jak jesteś dobra matka. - dodał podchodząc do niej i wplatając róże w długiego warkocza.
- Mówisz, że powinienem nosić ta z listkami? - spytał nie magąc się powstrzymać przed tym żeby nie przymierzyć tej błyskotki.

- Despotyczny to jest Royal tylko on się dobrze ukrywa. Po części cieszy mnie to, że Jager nie pcha się do korony. Co prawda wśród kotów rzadko zmienia się hierarchia ale wiesz... tyle się już nasłuchałam. Cieszy mnie, że oni nie walczą o pozycje.
Gdy zwróciła uwagę co przykuwa uwagę Ayase od razu go ostrzegła.
- Insygnia królewskie mają potężną moc. Lepiej nie ubieraj. Nigdy nie wiadomo co się wstanie. W zbiorach królowej Victorii był diadem z takim wzorem. Będzie pięknie wyglądał w twoich długich włosach!
Odciągnęła go od skarbca z insygniami i zamknięto za nimi drzwi. Ubrała delikatny diadem z małymi perłami i przeplotła przez niego włosy Ayase tak by się nie przesuwał.
- Wygląda jak dla ciebie stworzony. Weź go. Niezależnie co ubierzesz będzie się pięknie prezentował. Nie potrzeba nic więcej.

Normalnie byłby zachwycony, ale po tym co powiedziała Rosa, jego wzrok ciągle uciekał w kierunku korony z listkami.
- Co to znaczy, że mają potężna moc? - spytał zaciekawiony, aż postawił uszy na sztorc.
- Są magiczne? - dooytywał wyraźnie podekscytowany.
- Powiedz o tym coś więcej, to szalenie ciekawe!
Tak machał ogonem, że aż podniósł nim Rosie sukienkę do góry.
- Ojej, przepraszam. - mruknął rumieniąc się.

Zaśmiała się i zawinęli się. W saloniku w komnatach Rosy ta zaczęła opowiadania. Lubiła bajki i legendy. Opowiadała o przeklętych koronach złych królów i o koronach dających siłę.
- To oczywiście kocia wersja ale podobno Lwia korona, czyli ta którą nosi król kotów to korona króla zwierząt. Daje moc połączenia się z każdym zwierzęciem na świecie. Taka wiesz, korona nad koronami. Od Hery wiem, że Wilki to samo mówią o swojej. Korona wilków podobno pozwala wezwać do walki każde zwierzę. Jeśli jednak zapomni się o bajkach to... Raz widziałam królową i króla w swoich koronach. Byłam bardzo mała, ale czułam, że to najważniejsze osoby w moim życiu. Broniła bym ich zaciekle. Bardziej niż własnego rodzeństwa.
Wyznała po czym trochę pogrążyła się w wspomnieniach. Wzięła jeden z ozdobnych kamieni w dłoń.
- Jeśli kraj to kamień... ma swoją masę. Ogromną. Każdy człowiek. Każda istota żywa. Wszystko ma swoją magię. Jeśli niesie go jedna osoba, jak król... jest ciężko. Ciężar szybko przygniata, stajemy się częścią kamienia. Jeśli dwie, jest już łatwiej. Im więcej osób tym lżej. Im większy kamień tym więcej ludzi potrzeba. Jumanji to ogromny kraj. Rozciąga się od pierwotnej świątyni w dżungli aż po tajgę. Za każdym razem gdy korona dźwigała ogromny ciężar tworzono kolejną. Król, Królowa, król następca, królowa następczyni, drugi do tronu i małżonka drugiego do tronu. Jeszcze za rządów dziadka naszych mężów powstały insygnia namiestników. One są nadawane przez króla aby odciążyć go w określonym rejonie. Inaczej by zwariował. Fakt, że korona do ciebie należy to tak jak stać w rwącym strumieniu. Stoisz, czujesz, że cię ścina, ale stoisz. Ubranie korony to jak wejść pod wielki wodospad. Kładzie na kolana. Ciężko jest oddychać i podnieść się. kraj jednak wymaga by stać.
Później opowiadała parę historii o tym jak korony kogoś zabiły albo same kogoś sobie wybrały. Z herbaty przenieśli się na wino.
- Nigdy, nie ubieram korony z własnej woli ani sama. Powinniśmy je nosić ale nie możemy. Przygniotło by nas. Nie ma królowej. Jager nie chce być drugi. Ciężar dla co najmniej 6 podzielony na 3 to za dużo.

- Lisy też mają swoje korony. - powiedział nalewając sobie kolejny kieliszek.
- Koroną mamy był piękny diadem z brylantami i kamieniami księżycowymi. Widziałem ją tylko kilka razy w życiu, ale energia jaką promieniowaniowała.. - Az westchnął na wspomnienie tego uczucia. - To było coś niesamowitego.
Usiadł po turecku i spojrzał na Rose.
- Uwielbiam wszystko co się świeci i jest ładne. To moja słabość, z którą muszę walczyć odkąd pamiętam. Kocham błyskotki. I się.. Tego wstydzę.
Zarumienił się po same uszy.

- Koty uważają diamenty za przeklęte klejnoty. Noszą ich mało ale mogłeś zobaczyć pełno biżuterii z księżycowymi kamieniami, perłami i inne błyskotki. Jeśli będziesz chciał coś wziąć to przyjdź do mnie. poszukamy. Jest tego tyle, że codziennie można ubierać coś nowego. I nie ma co się wstydzić, może to mało męskie ale ej! Jesteś w końcu żoną. Musisz błyszczeć! - Powiedziała Rosa przytulając go mocno.
- Bal jest za... trzy dni chyba. Znaczy... w pełnię księżyca po równo nocy czyli trzy albo cztery dni. Dlatego tak panikowałam. Krawce też potrzebują czasu. Namów Jagera. Kiedy ostatnio z nim tańczyłeś? Na weselu? Świetnie prowadzi. Wykorzystaj go. I pokaż wszystkim w zamku, że jest twój. To ważne. Dla kocic. Bo my koty... jesteśmy dość wyzwolone seksualnie i fakt, że ktoś ma obrączkę często nic nie świadczy.
Ostrzegała go. Skończyła mówić i zaraz pojawił się Royal. Spojrzał na nich i bez słowa ruszył do łazienki przylegającej do komnaty w której byli.
- Poszedł się pluskać. Jest jedynym lewem, który tak lubi wodę. Może to przez to że królowa była tygrysem. Ja staram się unikać wchodzenia do wody. Wiesz... higiena... bo muszę... ale nie leżę dłużej niż konieczne brrr.

- Jager też lubi wodę. - powiedział wstając, nieco już chwiejnie, bo wino robiło swoje.
- Jest już późno. Wracam, wiec.. Mówisz że mam nie mówić twojemu mężowi w czym wystapisz na zakończeniu sezonu? - spytał ruszając gustownie brwiami.
Widząc jej minę zachichotał i ruszył do wyjścia unosząc na pożegnanie dłoń.
- Jager? - mruknął od progu, bo czuł że mąż jest w pobliżu, ale nigdzie go nie widział.

Rosa uwielbiała jak Royal próbował rozgryźć jej stylizację i się dopasować. Zawsze zostawiała mu jakąś podpowiedź. Gdyby Ayase ją wydał miała by mniej frajdy więc przez chwilę wyglądała jak dziecko, któremu zabrano cukierka. Słysząc jego śmiech rzuciła w niego poduszką. Jager nie kręcił się w koło królewskich komnat o ile to nie było konieczne. Ojciec przeniósł się do pokoju Royala by ten mógł zająć z żoną właściwą im większą przestrzeń. Dla Jagera wciąż jednak był to pokój rodziców. Gdy usłyszał Ayase odbił się od ściany. Wyglądało to jakby dosłownie wyłonił się z cienia. Przy wrogach takie sztuczki przerażały.
- Nie lubię bali, ale jeśli ma to ci sprawić przyjemność to postaram się nikogo nie zabić jeden wieczór. - Odparł starając się nadać głosowi lekki ton. Chłopak mógł jednak poczuć, że jego mąż naprawdę nie znosi oficjalnych przyjęć.