Po pierwsze - otwórz oczy!

First topic message reminder :

X to student, który jest święcie przekonany o swoich racjach. Nikt mu nie powie jak ma żyć. Problem w tym, że jest trochę bardzo samotny. Nie dość, że miał problemy w przeszłości, bo jego rodzice młodo zmarli, to jeszcze nie układa mu się z żadną kobietą, jego życie idzie zupełnie innymi torami niż planował. Ma niby kumpli, jakoś sobie radzi. Wśród nich jest Y, odkrywa on w sobie pociąg do X ale... na jego drodze stoi wiecznie banda dziewczyn! Któregoś wieczoru pod wpływem środków odurzających dochodzi do czegoś więcej między X i Y. X oczywiście to wypiera, nie chce się z tym pogodzić, odpycha od siebie tego przyjaciela jak tylko się da, ale Y w to brnie, nie daje się odsunąć.

– Raczej będę w domu, jeśli mnie nie będzie to tylko na chwilę. Będę miał pod ręką telefon. Zadzwonisz, najwyżej zostawię otwarte drzwi. – Odparł zadowolony, że udało im się znaleźć jakieś rozwiązanie. Nie chciał się jeszcze wprowadzać. Było zdecydowanie za szybko, poza tym to trochę godziło w jego niezależność. Może za jakiś czas, może kiedy faktycznie zacznie mu doskwierać to, że ciągle się mijają, zdecyduje się na to, aby jednak wprosić się w jego życie ze swoimi tobołkami i wówczas faktycznie będą mieć dla siebie czas. O ile Gaspare nie wywali go po tygodniu, w końcu Francuz nie był aż tak porządny i być nie potrafił.
 – O, nie, nie, ja już nie piję. – Odparł na jego komentarz dotyczący wina i również skończył jeść. Miał dość alkoholu na następny miesiąc. Przynajmniej tak teraz myślał, chociaż znając jego przyzwyczajenie, wróci do picia znacznie szybciej. W końcu Francuz bez wina to jak żołnierz bez karabinu. 
Od razu wstał, żeby znów pomóc mu posprzątać po posiłku. Pozbierał talerze i sztućce, po drodze jeszcze pocałował go krótko.
– Przejrzę sobie jakie masz książki. Chyba nie toniesz tylko w kodeksach i takich innych, prawda? Znajdę sobie coś do poczytania, będę cicho i nie będę ci przeszkadzał. – Odparł i zabrał się za zmywanie naczyń.

-Nie musisz być cicho. Przywykłem do hałasu. Moje starsze rodzeństwo ma już dzieci. Jak uczyłem się w szkole średniej to wiecznie któreś płakało, krzyczało, bawiło się. Jesteśmy Włochami.
Ponieważ Lavoie zabrał się za naczynia postanowił znów rozłożyć się ze swoim naukowym rozgardiaszem. Włączył jakiś losowy kanał muzyczny by coś grało cicho w tle i usiadł do notatek. Kreślił. Zapisywał. Przyklejał kolorowe karteczki na brzegach kodeksów i większe z notatkami.
- Na tamtej półce znajdziesz normalniejsze pozycje. Kryminały i psychologiczne w większości.
Powiedział gdy pojawił się w salonie ale nawet nie podniósł głowy gdyż uparcie coś przepisywał akurat.

Nie odpowiedział już i tylko uśmiechnął się na jego słowa. Ponownie nie miał doświadczenia i wolał się nie udzielać. W jego domu zawsze panowała niemal idealna cisza. Tylko czasem ciotka włączała radio ze swoją muzyką klasyczną, jednak na tyle cicho, że on w przeznaczonym dla niego pokoju raczej nic nie słyszał. 
Pozbierał ze stołu jeszcze resztę rzeczy, a gdy już po nich posprzątał, podszedł do półki, aby znaleźć sobie jakąś książkę, która zapewni mu zaledwie zmianę pozycji na najbliższe kilka godzin. Wyjmował niemal każdą po kolei, czytał jej opis, a potem odkładał z powrotem, jeśli uznał, że nie spełnia jego niekiedy wygórowanych kryteriów. W końcu sięgnął sobie jakąś powieść psychologiczną i skierował się na kanapę. Po drodze jeszcze zmierzwił włosy Włocha palcami i schylił się, aby pocałować go krótko w policzek. 
 – Miłej nauki, pracusiu. – Powiedział mu jeszcze do ucha i zaraz wylądował znów na kanapie. Przygotował sobie wygodne do siedzenia miejsce, a potem oparł o poduszki i zabrał za czytanie. Był naprawdę absolutnie cicho, ledwie było go słychać, kiedy raz po raz zmieniał pozycję. Książka nawet mu się spodobała (co było swego rodzaju sukcesem, potrafił być strasznie wybredny w tej kwestii) i wciągnęła go na tyle skutecznie, aby nie wstawał już przez najbliższy czas.

W końcu jak się okazało to Gaspare stwierdził, że ma dość. Bolał go kark i nie był w stanie znaleźć wyjścia z impasu. Podniósł się i położył na kanapie opierając o Eugene. Jego nogi swobodnie zwisały przez jej poręcz. Spojrzał na zegarek i był zdziwiony która jest godzina.
-Powinniśmy się wykąpać i pójść spać, chyba że chcesz prysznic zaliczyć rano. Ja zdecydowanie muszę się już umyć.
Powiedział gdy w końcu chłopak oderwał się od książki. Gas pachniał ciastem do pizzy i kawą i całym dniem spędzonym w ciuchach.

Zaczął powoli i delikatnie gładzić go po głowie, nie odrywając się jeszcze chwilę od książki. Zrobił to dopiero po chwili dość niechętnie. 
– Już? – Spytał nieco zaskoczony. Również nie zdawał sobie sprawy z tego, ile czasu minęło. Według niego mogłoby być jeszcze popołudnie. Zresztą nie wiedział nawet, która godzina. Nie za bardzo go to teraz interesowało. Kiedy był sam, zazwyczaj chodził spać o nieludzkich godzinach, w nocy często brała go niesamowita chęć na działanie. 
– Nie, wykąpię się dzisiaj. Wtedy będziemy mieć chyba trochę więcej czasu na zrobienie śniadania. – Przeczesał znów jego włosy palcami i odłożył książkę gdzieś na bok, przelotnie jeszcze patrząc na liczbę w rogu strony. Tak, gdyby zdarzyło mu się do niej wrócić. 
– A ty? Musisz zrywać się wcześnie rano czy będziesz miał dla mnie jeszcze chwilę? – Spytał. Wydawało mu się, że najgorsze, co może teraz usłyszeć, to że Gaspare musi wyjść z samego rana. Chciał powtórki z tego poranka i powtórki z poprzedniej nocy. Skoro musieli się już jutro rozstać (nieważne, że tylko na jeden dzień), wolał się nim nacieszyć.

- Uhm, jest 21. Ja jutro muszę wstać o 6 jeśli chcę się ogarnąć na czas. Może weźmiemy prysznic razem? Zaoszczędzimy na czasie i we dwoje raźniej.
Propozycja w żadnym stopniu nie była grzeczna. Zresztą rozbawienie widać było w jego oczach. Musiał wstać o 6 żeby wyprasować koszule i przygotować materiały do zajęć i do pracy. Chciał też zjeść śniadanie z Eugene. Nie chciał nawet myśleć o jutrzejszym dniu. Miał za dużo rzeczy na głowie i zdecydowanie za mało czasu na to wszystko.

– Pewnie to znowu pretekst tylko do obmacywania mnie, przyznaj się. – Odparł równie rozbawiony i pogładził go powoli po nagim torsie, zsuwając dłoń aż na brzuch. W tę i z powrotem, i tak kilka razy pieszczotliwie i powoli. Wiedział doskonale, że nie pozostanie mu dłużny, ale podobało mu się to zamiłowanie Ricciego do jego ciała i tego, aby je wciąż dotykać. Poza tym chciał się z nim trochę podroczyć, a to z kolei naprawdę uwielbiał.  
– Naprawdę musisz wstać o szóstej? – Spytał jeszcze niepocieszony. Nie dodał, że nie ma pojęcia, jak można chodzić spać tak wcześnie. Zresztą podejrzewał jak. Trzeba było być porządnym człowiekiem, który potrzebuje trzeźwości umysłu i być wyspanym następnego dnia. Co najmniej osiem godzin. Eugene zawsze takie rzeczy traktował jako zaledwie głupie gadanie i bzdety. Ale Eugene nie był prawnikiem i jedyne kombinacje, które musiały przychodzić mu do głowy, to oddawanie prawdziwego kontekstu, kiedy musiał zajmować się tłumaczeniem. 
Poza tym wiedział, że kiedy Gaspare wstanie, na pewno będzie musiał wstać i on.  
– A gdybym nie wypuścił cię z łóżka? – Mruknął niby uwodzicielsko, uśmiechając się i gładząc go wciąż po piersi powoli.

- Zaraz pretekst, przecież przyznaję się otwarcie. Zresztą robisz dokładnie to samo. Nie potrafisz odkleić rąk od mojego brzucha.
Nie było opcji gdybym nie wypuścił cię z łóżka. Zawsze brał sobie zapas czasowy bo różnie bywało. W sumie...
- Mały numerek rano nie zaburzyłby mojego czasu, ale oznaczał jedzenie śniadania w drodze. I obaj doskonale wiemy, że nie jesteś na to gotów.
Odwrócił głowę i pocałował go krótko. Podniósł się.
- Możesz mnie dalej obmacywać pod prysznicem.
Pociągnął go za sobą do łazienki. Rozebrał go najpierw by móc bezkarnie po dotykać jego ciała zanim wejdą pod prysznic.
-Wspaniały.
Wyszeptał. Ukradł mu pocałunek i odsunął się. Niestety nagość Eugene i wcześniejszy dotyk ( chociaż całkowicie niewinny) sprawiły, że coś zaczynało mu w spodniach rosnąć.

Uśmiechnął się nieco szerzej rozbawiony. Musiał przyznać mu rację. Robił dokładnie to samo. Ale zaczepianie się z nim za bardzo mu się podobało, zresztą jeszcze miał do tego wrócić.
 – Może byłyby inne sposoby na to, żebym cię tam zatrzymał. – Mruknął wciąż równie uwodzicielsko i odwzajemnił równie krótko, zaraz zabierając ręce, aby pozwolić mu się swobodnie podnieść. Na samą myśl o tym, o czym mówił Gaspare, zrobiło mu się znów trochę słabo i duszno, ale poza odetchnięciem nosem, raczej nie dał tego po sobie poznać. Pociągnięty zwlókł się z kanapy, a potem pomaszerował za chłopakiem do łazienki. 
 – Tak? Pozwalasz mi? – Spytał znów nieco zaczepnie rozbawiony. – Chcesz się założyć, że umiałbym trzymać ręce przy sobie? 
Podczas rozbierania współpracował. Uniósł ramiona, aby ułatwić Włochowi zdjęcie mu koszulki i nie oponował przy rozwiązywaniu sznurka przy spodniach czy wreszcie ich zdjęciu. 
– Masz ciekawe pojęcie wspaniałości. – Odparł spokojnie i odwzajemnił znów krótko pocałunek. Właściwie nie dał Ricciemu zbyt się odsunąć, bo zaraz sam znów się do niego przysunął i, ponieważ nie miał na sobie koszulki, od razu rozpiął mu spodnie i zsunął je razem z bielizną. Nie skomentował, uśmiechnął się tylko i popchnął go pod prysznic, zaraz samemu wchodząc tuż za nim. 
Zasłonił ich czy też zamknął kabinę i ponownie popchnął Gaspare, tym razem na ścianę. Pocałował go od razu. Już nie krótko, nie niewinnie, przesuwając delikatnie palcami po jego brzuchu i podbrzuszu, aż w końcu zsunął dłoń jeszcze niżej, aby ponownie zacząć go stymulować. Nie odrywał się przy tym od jego ust, delikatnie je podgryzając. Nie mógł być przecież cały czas być taki uległy. Nie byłby sobą.

Lubił to. Zdecydowany Eugene pokazywał mu, że to nie tylko on go pragnie. Francuz też chciał go dotykać. Odpowiadał na pocałunki i poddał się jego dłoni. W nim nie było lęku. Wiedział, że jeśli coś przestanie mu się podobać będzie miał siłę by to przerwać.
Objął go w odpowiedzi wplatając dłoń w jego włosy i drugą luźno kładąc u dołu jego pleców. Przysunął go do siebie jeszcze bardziej. Masował palcami miejsce łączenia szyi z głową bawiąc się jego włosami. Drugą ręką ustawił wodę i puścił górny strumień deszczownicy. Woda była ciepła jednak nie gorąca. Do idealnej za to trochę brakowało. Jeszcze sporo brakowało by doszedł. Uderzenia wody w napiętego członka mogły być jednak bolesne. Wolał więc przerwać w tym momencie i ochłonąć. Zatrzymał rękę Eugene łapiąc za nadgarstek.
- Zrobisz ze mnie szaleńca. - Wyszeptał i zrobił z nim krok pod strumień wody. - Pozwól mi się dotykać.
Położył jego rękę na swoim ramieniu i znów zaczął się z nim całować. Dłońmi przejeżdżał po jego ciele odgarniając do tyłu włosy czy sunąc po skórze. Musiał się odsunąć by móc umyć go z przodu. Włącznie z genitaliami. Chciał zejść do nóg, ale gdy namydlał jego uda zrodził się w zboczonej głowie inny pomysł.
- Pozwolisz mi wyczyścić swój tyłek? Wewnątrz? - Mówiąc to sięgnął za jego jądra i przesunął palcem w górę i w dół po zwieraczu. Nic na siłę.

Och, zdecydowanie go pragnął, nawet nie zdawał sobie za bardzo sprawy z tego jak bardzo. Nowość doświadczeń męsko-męskich, dodatkowa z nich przyjemność oraz z tego, że robił to z osobą naprawdę dla niego ważną były niemal porażające.
Mruknął cicho przez jego rękę we włosach i te pieszczoty, niemal przylegając do niego ciałem. Dał się zatrzymać właściwie od razu. Sam musiał trochę ochłonąć. 
– Chcę to zobaczyć. – Odszepnął i samym pocałunkiem dał mu przyzwolenie na dotyk. Ponownie niezbyt grzecznym. Dał się jednak Włochowi odsunąć, a potem go umyć. Ponownie poddał się jego ruchom, a przy tym uśmiechnął delikatnie, czerpiąc przyjemność z każdej chwili, kiedy Gaspare przesuwał dłońmi po jego ciele. Aż do momentu, gdy usłyszał jego propozycję i spojrzał na niego, nieco marszcząc brwi. 
– Co? – Parsknął, jakby nie dowierzając w to, co usłyszał. Nie był przygotowany na taką ofertę. Na jej usłyszenie, być może i zrobienie. Poniekąd powinien się oswajać z takimi rzeczami. Wiedział, że nie będzie mógł kazać Ricciemu czekać na niego w nieskończoność tylko przez własne urojenia.

- Pokażę ci.
Zdziwienie francuza sprawiło, że znów zaczął się zastanawiać nad tym jakie miał doświadczenia wcześniej. A nie powinien. Bo to go bolało. Zdecydowanie miał w sobie coś z masochisty. Ręce miał całe w pianie. Objął go i pocałował, a jedną z dłoni przesuną na jego pośladki. Śliskie od piany palce z łatwością wślizgnęły się między pośladki. Bez problemu wsunął w jego tyłek opuszek palca. Nie przestawał go przytulać drugą ręką i całować żeby Eugene nie skupiał się na tym co dzieje się z jego tyłkiem. Samą opuszką palca naciskał na zwieracz chcąc go rozluźnić i otworzyć. Przesunął jedną z rąk francuza na swój tyłek. Jeśli chciał mógł zrobić to samo. Droga wolna. Gaspare byłby nawet gotów dać się przelecieć gdyby odpowiednio go przygotował. Nie był to dla niego szczyt przyjemności bo zdecydowanie wolał obejmować niż być obejmowanym. Z byciem branym wiązały się w jego przypadku też dość bolesne wspomnienia. Nie bał się jednak dać dostęp do swojego tyłka francuzowi.

Nie chodziło o to, że nie wiedział o czym Gaspare mówi. Bardziej o to, że nie spodziewał się, że może zacząć to dotyczyć Eugene’a tak szybko. Ale dla Ricciego chciał się przełamać. Zresztą, dla siebie też. Skoro już oswoił się z myślą o mężczyznach, mógł spróbować pójść o krok dalej i tak jak wiele innych, często zdecydowanie głupszych albo dziwniejszych rzeczy, potraktować to po prostu jako nowe, ciekawe doświadczenie. 
Odetchnął głęboko i odwzajemnił pocałunek, powoli przylegając do niego ciałem. Znów pojawiło się w nim skrępowanie oraz niepewność nawet, jeśli chciał mu całkowicie zaufać. Potrafił być jednak zdecydowany i odważny tylko wtedy, kiedy to on był na górze. W drugą stronę nie było to już takie proste. 
Gaspare na pewno poczuł, jak Lavoie się spiął, kiedy tylko poczuł go bardziej wewnątrz. Zmarszczył delikatnie brwi i ułożywszy dłonie na jego plecach, delikatnie zacisnął palce. Wrócił zaraz jednak do pocałunku, starając rozluźnić i skupić tylko na nim, na ustach Włocha i jego ciele.  
Przesunął dłońmi na jego pośladki i stopniowo, powoli przestawał być tak spiętym, zaciskając palce na jego pośladkach. Nie odwdzięczył mu się, nie wpadł na to, nie za bardzo mogąc się skupić. Westchnął cicho w jego usta.

Wiedział, że to co robi nie jest bolesne. Systematycznie naciskał na zwieracz walcząc z spięciem francuza. Zrobił miejsce dla drugiego palca i znów dał mu czas żeby się przyzwyczaił. Delikatnie rozwierał bardziej jego odbyt i zamykał ponownie rozwierając i złączając palce. Nie zastanawiał się nad upływającym czasem. Wprowadził głębiej palcami wodę i pianę, a później pozwolił temu się wydostać. Wyczyścił jego wnętrze na tyle na ile pozwoliły na to jego palce. Nie chciał zniechęcić albo odstraszyć kochanka. Wycofał się równie powoli jak wchodził. Na koniec zatrzymał dłoń na gładkim półdupku.
-Cały czysty.- Wyszeptał między jednym pocałunkiem, a drugim. Obie dłonie położył na jego pośladkach i docisnął jego biodra do swoich.

Bolesne może nie, ale bardzo stresujące dla osoby, która przecież jeszcze parę miesięcy temu była sto procent hetero. W końcu udało mu się choć częściowo odpuścić, uścisk na ciele Gaspare zdecydowanie zelżał, Francuzowi udało się w końcu skupić na pocałunku, zaakceptować ingerencję w jego ciało.
Kiedy było po wszystkim, odetchnął ponownie cicho i uśmiechnął się do niego lekko, zaraz odgarniając jego mokre włosy do tyłu w całkowicie pieszczotliwym geście.
– Wybrałeś sobie chyba beznadziejnego kochanka. – Powiedział i pocałował go jeszcze delikatnie. Poczuł się strasznie zmęczony tą walką z samym sobą. – Czuję się przy tobie jak prawiczek. – Dodał po chwili i odsunął się od niego powoli, aby sięgnąć płyn i nałożyć go sobie na dłonie. 
 – Teraz ja umyję ciebie, dobrze? To znaczy będę udawał, że cię myję, żeby cię całego obmacywać. – Uśmiechnął się znów nieco rozbawiony i pocałował go krótko, zaraz zaczynając myć go, zaczynając od ramion. Przesuwał dłońmi po całym jego ciele, ponownie zachwycał się jego wspaniałym wyglądem, schodził coraz niżej, aż na nogi, nie pomijając nawet skrawka. Chociaż nie dobrał się do niego tak, jak Gaspare zrobił to przed chwilą, objął go i pocałował znowu, jednocześnie myjąc jego plecy, pośladki i uda. 
– Mam ci umyć też włosy? – Spytał jeszcze, zatrzymując dłonie na jego pośladkach.

- Lubię gdy tak się czujesz. Mogę się wtedy tobą zaopiekować.- Stwierdził z bardzo pewnym siebie uśmiechem.
Z przyjemnością przyjął dotyk jego rąk. Wiedział, że zmarnowali już mnóstwo czasu pod prysznicem a jego włosy i tak po przeczesaniu będą wyglądały dobrze. Lavoie zdawał się jednak bardzo lubić to robić. Bawić się jego włosami i kiedy on się bawił lokami francuza.
- Jeśli chcesz.
Przełączył strumień wody na słuchawkę klęknął znów przed nim. Oczywiście od razu przed nosem znajdowało się krocze Eugene. Gas nie byłby sobą gdyby nie zaczął go zaczepiać drobnymi pocałunkami.

Spojrzał na niego tylko i nie odpowiedział. Jemu z kolei było dziwnie. Ludzie raczej się nim nie opiekowali. Teraz okazywało się to jednak bardzo miłe (przynajmniej w wykonaniu Gaspare), nawet jeśli w zasadzie ciężko było mu się do tego otwarcie przyznać. Zresztą, jak do wielu rzeczy. 
Sięgnął więc szampon i nałożył sobie trochę płynu na dłoń, zaraz patrząc na niego zaskoczony. 
– Wiesz, że jesteś ode mnie wyższy tylko parę centymetrów, prawda? Sięgnąłbym. – Powiedział tylko, jednak nie kazał mu się podnosić. W końcu tak na dobrą sprawę różnica między nimi nie wynosiła chyba nawet dziesięciu centymetrów. Chyba, że miał to być tylko kolejny pretekst.  
Wsunął palce we włosy Włocha. Masował go delikatnie, czując kolejne pobudzające bodźce. Znów zaczął oddychać mimowolnie głębiej. 
– Weź go. – Powiedział, przeczesując wciąż jego włosy palcami. – Może ci się odwdzięczę. – Dodał z uśmiechem. Oczywiście, tak samo jak Gaspare nie zamierzał do niczego zmuszać Francuza, tak Francuz nie zamierzał zmuszać jego. Ale nie sądził, żeby dla tak doświadczonego, i, jak się okazywało, tak napalonego Ricciego będzie to problem.

Może i by sięgnął ale zdecydowanie byłoby mu lżej i wygodniej jak klęknął... a jak już miał na wysokości zadania co nie co... przypadek, oczywiście. Prawdopodobnie gdyby Eugene tego nie powiedział sam by w końcu wziął go do ust. I nie chodziło o odwdzięczenie się. Nie był też jakoś specjalnie napalony. Zwyczajnie reagował na atrakcyjnego faceta w dodatku nagiego. Nie potrzebwał też rewanżu chociaż... nie, Ricci zdecydowanie nie był na tyle silny by sobie tego odmówić.
Wziął do ust jego członka, a dłońmi pieścił jego jądra. Zasysał się na nim i oplatał językiem. Brał go całego w usta bez problemu. Po tym jak zachowywał się Eugene wiedział czego pragnie i co sprawia mu największą przyjemność. Aż żałował, że nie może teraz przy okazji rozluźnić jego tyłka. Okazja była idealna. Gaspare wiedział jednak, że to nie czas na takie kroki. Z dołu obserwował jego twarz i mimikę. Cholernie go to nakręcało.

Eugene potrzebował chyba choć odrobiny, nawet jakiegoś głupiego złudzenia dominacji dopóki nie przekonał się o tym, że inna rola też ma swoje plusy, więc to, że to powiedział, wyszło chyba nawet na dobre. 
Gdy tylko go poczuł, wziął znów głęboki wdech i na chwilę przymknął oczy, pozwalając mu się nim zająć. Przyjemność płynąca z tego, co robił Gaspare była równie satysfakcjonująca, niezależnie od tego czy niósł ją mężczyzna czy kobieta. No, może jednak była drobna różnica. A już na pewno w przypadku Gaspare, któremu nie mógł się wciąż nadziwić, że tak doskonale go znał czy wyczuwał jego potrzeby. Naprawdę znali się tylko tyle, ile myślał? Kiedy Włoch nauczył się go tak dokładnie? Ale w tej chwili nie był w stanie myśleć.  
Zagryzł wargę i skoro już trzymał palce we włosach Ricciego, zacisnął na nich delikatnie palce i sam nadał mu rytm, poruszając biodrami. Stopniowo pozwalał przyjemności narastać, oddychał głębiej, czasem zagryzał wargę. 
 – Gaspare, zaraz… – Szepnął, chcąc dać mu okazję na odsunięcie się bądź wykonanie jakiegokolwiek innego ruchu.

To była ta część której nie lubił. O ile trzymanie za włosy było nawet przyjemne o tyle zmiana tempa wymagała dostosowania się do ruchu bioder Eugene. Z tym było gorzej. Czas który Francuz spędzał w łóżkach kolejnych dziewczyn on nadrabiał z panami - już wtedy był w nim zakochany i łatwiej było wyobrazić sobie, że facet jest Eugene niż kobieta. Dopiero potem nastał okres na laski i w sumie tylko dlatego, że Eugene go odrzucił. Pozwolił mu dojść w swoich ustach chociaż część nasienia i tak z nich wypłynęła. Cofnął się by wypluć wszystko do odpływu.
- Musisz się lepiej odżywiać.
Skomentował ostatecznie i podniósł się z kolan.

Oparł się bardziej o ścianę, kiedy było już po wszystkim i tylko patrzył na niego, czekając, aż zrobi wszystko, co chciał. Nieco zaskoczyło go to, że się nie odsunął, ale nie zamierzał narzekać. 
Uśmiechnął się znów, patrząc na niego i gdy tylko Gaspare się podniósł, przyciągnął do siebie Włocha za ręce, żeby się do niego maksymalnie zbliżył. Wówczas Eugene pocałował powoli jego szyję i wyciągnął się do jego ucha. 
– Mam wrażenie, że przy tobie teraz wszystko będę robił lepiej. – Mruknął i pocałował jego skroń. – Lepiej się odżywiał, lepiej spał, lepiej się prowadził, lepiej zachowywał. To straszne, jeszcze sprawisz, że będę lepszym człowiekiem. – Powiedział jeszcze i odsunął się po chwili z uśmiechem, aby wreszcie wyjść spod prysznica. Sięgnął sobie używany przez siebie wcześniej ręcznik, który zdążył już przeschnąć i wytarł się nieco, po chwili owijając go sobie wokół bioder. 
Znów przypomniało mu się, że nie ma szczoteczki co sprawiało, że będzie musiał umyć zęby palcem. Westchnął cicho. 
– Następnym razem, kiedy do ciebie przyjdę, przyniosę sobie swoją szczoteczkę i ją tu zostawię.

Korzystając z okazji że Eugene zniknął z pod prysznica umył włosy porządnie. W końcu jego bawienie się włosami Gaspare nie można było uznać za ich umycie. Zajęło mu to jednak dosłownie chwilę. Wziął ręcznik i wytarł się po czym tak jak francuz owinął nim biodra.
- Kupię na zapas jak będę w drogerii. I tak powinienem jakieś mieć. Nawet jak zapomnisz o swojej to będziesz miał jedną z zapasowych.
Zaczął energicznie wycierać głowę kolejnym ręcznikiem. Przez to był dość roztrzepany. Na szczęście przeczesanie włosów palcami wystarczyło. Ręcznik do głowy przewiesił przez kaloryfer i został w ręczniku na biodrach.
- Może obaj pójdziemy spać w stroju adama?

Sięgnął sobie również ręcznik do włosów wtedy, kiedy sięgał go Gaspare i przetarł szybko mokre loki. W końcu obaj stali pod deszczownicą i niezależnie od tego, czy mył głowę, był w zasadzie równie mokry. 
– Właśnie zaskoczyło mnie, że nie masz. Ty? Taki porządny chłopak? – Zauważył, zupełnie nieświadom tego, dlaczego właśnie Gaspare jej nie ma. Zaraz potem odwiesił ręcznik i palcami odgarnął włosy do tyłu, aby nie wpadały mu na twarz. W jego przypadku z pewnością kwestia ułożenia i rozczesania była o wiele trudniejsza. Fajnie było się tymi włosami bawić i przyjemność sprawiało, kiedy ktoś coś z nimi robił. Dopóki ich nie rozczesywał. Niestety nie ułatwiała tego ani ich grubość, ani gęstość, ani to, że były kręcone. Sam Eugene czasem nie miał do nich cierpliwości. 
Na jego propozycję, uśmiechnął się znów. 
– Dlaczego nie? – Spytał i skierował się do umywalki, aby tam sięgnąć pastę do zębów. Uniósł ją tylko w geście na wpół pytającym „mogę?”, a na wpół informującym „biorę trochę” i nałożył sobie trochę na palec, zaraz  opierając się ramieniem o umywalkę i szorując palcem zęby. W końcu trzeba było sobie jakoś radzić. 
 – Będziesz miał jakąś szczotkę albo grzebień? W sumie nie spodziewałem się, że jak wyjdę z domu, to wrócę parę dni później. – Spytał jeszcze, na chwilę przerywając czynność, jednak zaraz wrócił do szorowania.

Przecież nie potrzebował jego zgody na takie prozaiczne rzeczy. Kiwnął więc tylko głową zgadzając się. Z drugim pytaniem też nie było problemu. Sięgnął do właściwego miejsca i wyciągnął prosty grzebień. Podszedł i przytulił się do jego pleców. Pocałował go w ramię.
- Ja jestem z tego stanu rzeczy zadowolony.
Sam sięgnął po swoją szczoteczkę. Była ona w odróżnieniu od pasty stojącej na wierzchu schowana w szafce. Tam też stała w tym samym kubku wciśnięta szczoteczka "zapasowa", która należała do Kitty. Jak by się zastanowić to była jedyna rzecz która przedstawiała jej obecność w życiu Gaspare. Chyba, że ktoś szukał długich włosów w poduszkach kanapy, ale Ricci starał się sprzątać regularnie. Po umyciu zębów wycofał się. Klepnął tylko w tyłek francuza wychodząc.
W łóżku podłączył telefon do ładowarki. Jęknął widząc godzinę. Nie wyśpi się. Nie ma opcji. Nie było jednak najgorzej. Bał się, że kompletnie stracili poczucie czasu pod prysznicem.

Pogładził go po przedramieniu powoli, gdy tylko Gaspare go objął, a chwilę potem schylił się, aby umyć ręce i opłukać usta. Otarł je zaraz jakimś ręcznikiem.
 – Ja tak połowicznie. Mogłem jednak nie gubić kluczy. Jeszcze się okaże, że żaden ślusarz nie będzie mógł i znowu będziesz na mnie skazany. – Parsknął cicho i sięgnął grzebień, aby jednak chociaż spróbować rozczesać własne włosy. Nie, żeby miał coś przeciwko spędzaniu z Włochem czasu, ale myśl, że miałby nie mieć dostępu do swojej garderoby czy książek nie za bardzo była mu w smak. 
Tak jak za każdym razem, czesanie nie było to wcale takie proste. Drgnął lekko, kiedy Ricci go klepnął i obejrzał się za nim przez ramię, uśmiechając znów. Chwilę jeszcze stał, patrząc we własne odbicie i siłując z lokami. Dopiero kiedy skończył, postanowił schować grzebień do szafki. Skoro Gaspare wszystko tak skrupulatnie chował, przyszło mu do głowy, że nie będzie to złym pomysłem.
Problem w tym, że wtedy zobaczył, że Ricci jednak miał jedną nadprogramową szczoteczkę do zębów i ten niby błahy powód stał się odpowiednim, aby poczuł dość mocne ukłucie gdzieś tam, w środku. W końcu skoro Włoch nie chciał mu jej dać, musiał mieć jakieś powody. A jakie inne powody mógł mieć, jak nie to, że używał jej ktoś inny? A przecież Gaspare mieszkał sam… Wyprostował się i odetchnął głęboko nosem. Nic nie powiedział, po prostu poszedł do sypialni, odwiesił ręcznik na bok i położył się w łóżku przy prawniku, od razu przykrywając. Stracił humor, w jego miejsce pojawiła się zazdrość i wyrzuty sumienia.
Przez myśl mu przeszło, że mogła to być szczoteczka Marii albo innego z jego rodziny, ale wtedy czemu mu o tym nie powiedział? Zamknął oczy, już nie chciał o niczym myśleć, chciał spać.