Poker

First topic message reminder :


♥Poker
Ojciec X jest alkoholikiem i hazardzistą. Matka dawno odeszła zostawiając jeszcze niepełnoletniego syna z mężem. Chłopak wraca do domu i zazwyczaj zamyka się u siebie w pokoju zanim w salonie jego ojciec i jego koledzy zaczną grać i pić. Jeden z  młodszych kolegów ojca (Y) doskonale wie, kto śpi za ścianą. Gdy mężczyźnie kończy się kasa i nie ma już co postawić proponuje układ. Grają w pokera 1 na 1. Jeśli wygra. Zerżnie jego syna. Jeśli przegra. Odda kasę.
UWAGA! Fabuła oparta na seksie.

Przestawił krzesło tak, aby móc jednocześnie podziwiać panoramę miasta i mieć oko na mężczyznę. Chwilę przyglądał się, jak Mikko zjada ser i nawet odrobinę się nie krzywi. Zmrużył lekko oczy, przenosząc spojrzenie na wędliny. Dzielnie sięgnął po jeden kawałek i tym razem obyło się bez robienia min.  
– Byłem pod namiotem z kolegami. Koszmar. Myślałem, że nas komary pozjadają. A potem jeszcze spadł deszcz. Wtedy się pierwszy raz całowałem, nie licząc tych przygód z przedszkola. Potem… jakoś nie miałem okazji do wyjazdu – spiął się na moment, nie lubiąc mówić o tym, jaki to z niego życiowy przegryw.
– Kiedyś pojadę stopem nad morze – dodał z lekki uśmiechem człowieka, który doskonale wie, jak radzić sobie w życiu. – Bywasz u swojego ojca? W sensie na tych tam pustyniach z wielbłądami?

Pod namiotem... jego wakacje ograniczały się do 2 tygodni z matką i obozów naukowych.
- Pierwszy raz odwiedziłem ojca mając lat 20. Ich kultura jest bardzo specyficzna, ale mogłem poznać przyrodnie rodzeństwo. Wolę omijać tamte kraje.
Był bękartem wysoko postawionego mężczyzny. Lepiej było nie pchać się w łapy jego wrogom.
- Nigdy za to nie byłem pod namiotem.
Przyznał się. Nad morze mógł go zabrać w dowolnym wolnym dniu. Parę godzin jazdy ale patrząc na minę Oscara uważał, że byłoby warto.

– Jak będziesz kiedyś miał wolne od tych swoich liczb, to możemy pojechać. Pożyczę od kumpla namiot – wstał z miejsca, odstawiając kieliszek na stół. Oscar wciąż zapominał, że jak Mikko potrzebuje namiotu, to może go sobie kupić, a nie kogokolwiek o niego poprosić. Zniknął na moment w mieszkaniu. Wrócił z telefonem.
Przysunął swoje krzesło do mężczyzny i postanowił pochwalić mu się zdjęciami prac. Pokazał mu zaledwie kilka nietypowych malunków na ścianach, moście i słupie. Okazało się, że wszystkie inspirowane były tradycyjnym malarstwem albo rzeźbą, ewentualnie w jakiś sposób nawiązywały do problemów społecznych albo popkultury. Liczył się pomysł i wykonanie.
Zobaczył też kilka szybko przewiniętych zdjęć Jasona i jego przyjaciół. Widział chłopaka bez obrażonej miny. Rozbawionego. Robiącego nieodpowiednie rzeczy. Pijącego piwo na krawędzi mostu i z zadowoleniem machającego nogami nad rzeką kilka metrów poniżej. Jeśli chciał wiedzieć jak wyglądała normalność Oscara, to właśnie jej namiastką byli ci kumple.
Sprzedałeś towar, frajerze? Podobno nie było cię
Mikko nie zobaczył dalszej części wiadomości, bo Oscar szybko schował telefon.
– To nie twoja sprawa.  

Trochę mu zazdrościł tego typu przeżyć. Jego życie było NUDNE. Może i miał kasę ale nie miał adrenaliny. Za to uliczna twórczość nie wyglądała źle. Całość totalnie nie pasowała do ułożonego życia Michaela. Zupełnie nie jego świat. Chłopak serio przypominał jakiegoś kopciuszka. Zamiast wyrywać go od macochy porwał go od ojca. Teraz za to totalnie nie mógł odnaleźć się w luksusowym życiu... o ile kopciuszek sprzedawał zioło.
Najpierw uniósł brwi. Później zmarszczył. Nie lubił takich akcji. Bardzo. Wśród bogatych dzieciaków też znaleźć można było handlarzy. Mieli jednak bardziej luksusowy towar zazwyczaj. Widział wielu z nich z obitym ryjem kiedy postanowili przestać.
- Ewidentnie moja. Wziąłeś towar i nie zapłaciłeś za niego. Teraz będą za tobą łazić. Mówiłem ci, że nie chce tego typu problemów. Ile im wisisz? Jeden z chłopców ojca przekaże gotówkę i upewni się, że nie będą się do ciebie zbliżać.

– Kurwa – mruknął pod nosem i jednym haustem wypił zawartość kieliszka i odstawił go gwałtownie na stół. Poczuł lekkie drapanie w gardle. Spojrzał wyzywająco na mężczyznę. – Nie chciałeś, żebym sprzedawał to gówno, więc go nie sprzedałem. Radzę sobie sam od pierdolonych dziesięciu lat. Nie potrzebuje niańki, czaisz? – Mówił głośno, szybko i pod wpływem wzburzenia. Równie nagle jednak urwał i opadł na krzesełko.
– Dam sobie radę. Przyniosłem ten telefon, bo chciałeś mnie poznać. Nie umiem gadać. Pomyślałem, że ci po prostu pokażę, ale ty się musiałeś przypieprzyć do tej wiadomości – zacisnął moment palce na kolorowych włosach. Wziął głębszy oddech. Przywykł do kłopotów. Problemy i dostawanie po mordzie były dla niego dużo naturalniejszym stanem niż troska i wino za więcej niż dwie dychy. – Nie chce o tym teraz myśleć. Wróćmy do randki.
Wstał od stolika i podszedł do barierki. Wychylił się za nią niebezpiecznie, wystawiając twarz na powiew wiatru. Przymknął oczy, próbując ochłonąć i odciąć się od tego całego bałaganu.

- Kurwa, Oscar, Przestań zachowywać się jak pojeb. Nie musisz tego rozwiązywać sam. Uwierz mi w moim pieprzonym interesie jest żebyś nie skończył z obitą mordą. Nie cierpię widoku krwi a twoja rozjebana ostatnio warga składała się do kupy dwie doby i to tylko dzięki tej jebanej maści. Nie jestem twoją jebaną niańką ale lubię jak jesteś w nienaruszonym stanie.
Podszedł do niego i go objął w pasie.
-Wolę jak jesteś bezpieczny. Po tych zdjęciach rozumiem, że potrzebujesz adrenaliny do szczęścia,
i jesteś szalony. Jeśli potrzebujesz czegoś jestem tutaj okej? I nie chodzi mi tylko o twoje seksualne potrzeby.
Mikko nie bardzo radził sobie z podrywaniem ale się starał. Jedna z obejmujących chłopaka rąk zjechała na przód jego spodni i zaczęła podrażniać krocze. Ustami przywarł do jego szyi i ucha. Ugryzł go lekko a później pocałował to miejsce.

Nie spróbował od niego uciec. Oparł się lekko o jego ciało, przechylając głowę w bok i zachęcając do dalszych pocałunków. Wciąż pachniał pobudzającymi perfumami, którymi skropił się w markecie. Przymknął oczy, czując palce mężczyzny między swoimi nogami.
– Trzymaj mnie mocno – zażądał nagle i jeszcze bardziej wychylił się za barierkę. Chciał zobaczyć więcej. Mocno trzymał się poręczy i na prostych rękach rozglądał się dookoła. Mikko mógł go asekurować za biodra. Wiatr jeszcze bardziej potargał włosy chłopca na wszystkie strony, a on brał głębokie wdechy.
W pewnym momencie puścił się barierki i krzyknął, jakby zaraz miał spaść. Mikko mógł mieć swój upragniony skok adrenaliny, ale tylko na sekundę. Następny powiew wiatru przyniósł śmiech tego wrednego gnojka. Oscar zwinnie odwrócił się przodem do mężczyzny. Położył dłonie na jego policzkach i zajrzał w poważne oczy. Michael tak niewiele rozumiał poza tymi swoimi matematycznymi zadaniami.
– Obiecuję, że nie dam sobie obić buźki, żebyś mógł mnie całować. Pozwól mi załatwiać moje sprawy. Staruszku, ja nie mam nic poza moją wolnością i nie przehandluje jej za wygodne łóżko. Nawet za tę panoramę. – Dotknął kciukiem jego ust. – Znajdź sobie jakiegoś porządnego chłopaka albo dziewczynę.

Trzymał go mocno. Jego serce zamarło kiedy się puścił i zaczął krzyczeć. Odetchnął z ulgą dopiero kiedy cofnęli się o krok od barierki. Co z tego, że balkony były zabezpieczone przed spadaniem przedmiotów w dół. ( z tej wysokości zwykła moneta mogła zabić).
- Ciesz się, że mam zdrowe serce.- Stwierdził oddychając głęboko. - Oscar, ja nie chcę odbierać ci wolności. Ja jestem jej częścią. Może nie tą szaloną i niebezpieczną. Chcę dać ci możliwości których nie miałbyś w normalnych warunkach. No a porządni chłopcy nie spotykają się z bękartami szejków, którzy mają na głowie parę razy w roku policje antyterrorystyczną.
Przesunął się i pocałował go. Poza tym Mikko nigdy nie był w normalnym związku. Nawet nie wiedział jak się zachowywać. Jego pierwszy pocałunek i pierwszy raz były na studiach z kolesiem, który systematycznie oskubywał go z kasy. Takich ludzi nie nazywa się raczej porządnymi. Jakby się przyjrzeć jego stosunkom intymnym to Oscar zdecydowanie był... najuczciwszy z nich wszystkich i najbardziej zaangażowany emocjonalnie.
-Jeszcze dolać ci wina?- Zapytał gdy skończyli się w końcu lizać i obmacywać na balkonie.

Podsunął mu kieliszek, czekając aż mężczyzna mu doleje.
– Uważaj, bo będę śmierdział jak gorzelnie – mruknął z odrobiną złośliwości, wypominając mu wczorajszy tekst. Przy czym była to forma żartu. Oscar był zbyt niepoważnym chłopakiem, żeby długo chować urazę.
Znów usiadł na krzesełku. Oparł piętę o siedzenie i teraz zamiast na widoki, patrzył na Mikko. Po kilku długich chwilach stało się to krępujące. Dzieciak jednak uśmiechnął się szeroko i wychylił, by przesunąć palcami po jego ciemnych włosach.
– To nie będzie dobre biznesowe zagranie… ale pieprzysz. Jesteś przystojny. – Zaczął wyliczać na palcach. – Dość sympatyczny. Masz pieniądze. Sprawdzasz się w łóżku. Może odrobinę nudziarz, ale masz pracę, która powszechnie wzbudza szacunek. Jak nie zaczynasz odpieprzać, to można z tobą pogadać. Jesteś też opiekuńczy i troskliwy. Staruszku, facet idealny. Nie wierzę, że nie możesz znaleźć kogoś normalnego. Tylko po prostu nie zaczynaj znajomości od pieniędzy i seksu i jakoś pójdzie. – Znów przechylił się w jego stronę, ale po to, żeby skraść mu krótki pocałunek. – Chcesz, to przedstawię cię moim kumplom. Ale na imprezę pojedziemy metrem. Mają polubić ciebie, a nie twoje pieniądze.
Zachichotał.
– Tylko żeby nikt nie pomyślał, że chcesz metro wysadzić.

I tu był problem. Michael nie znał problemu oszczędzania. Braku kasy. Wchodząc do klubu brał stare wino którego lampka kosztowała zazwyczaj koło 50 dolców i więcej albo whisky. Sam trunek wystarczył żeby zaliczyć go do grona bogatych dzieciaków. Nie spotkał by jeszcze osoby która nie próbowała by mierzyć jego "męskości" i swojego uczucia grubością jego portfela.
- W porządku. Może w piątek? Skoro śpiewasz chętnie wpadł bym na próbę. Zajęcia w wieczorowej mam do 20. Zrezygnuję z pokera. Możemy się spotkać tam gdzie będziesz chciał. Podjadę taksówką a później zdam się na ciebie. Co do kasy i reszty, ty będziesz musiał trzymać kasę i zamawiać alkohol. Inaczej to się nie uda. Tylko musisz mi powiedzieć ile mam ci dać. Najlepiej rano albo dzień wcześniej.

– Myślisz, że wytrzyma? – Mruknął, przesiadając się ze swojego krzesełka na jego kolana. Usiadł okrakiem na jego udach dość nieufnie, ale na szczęście wytrzymało. Delikatnie dotknął jego ramienia i napił się ze swojego kieliszka wina. Dłoń z ramienia załaskotała szyję mężczyzny, przesunęła się po płatku jego ucha i zatrzymała na policzku.
– Jeszcze ci znajdę prawdziwego Kopciuszka. Zobaczysz – pochylił się, by krótko pocałować jego usta, a potem leniwym pocałunkami zejść przez jego brodę aż do szyi. Z przyjemnością przytulił policzek do jego ramienia i jedną wolną dłonią spróbował odpiąć guzik od kołnierzyka koszuli. – I nie musisz być taki pozapinany.
Jego obietnica mogła brzmieć dla Mikko absurdalnie… ale była szczera. Dla Oscara więcej uczuć było przez te kilka sekund w windzie, gdy tulił do siebie rozbawionego mężczyznę niż podczas pierwszej nocy. Seks nie miał znaczenia. Nie łączyło go nic z facetem, dlatego że pozwolił sobie włożyć. To tylko przyjemność.
– Ale na próbę nie możesz przyjść. Ustaliliśmy, że na próbach są tylko członkowie zespołu. Dostaniesz bilet na koncert z dedykacją. Jak już będę sławny. Ale impreza o dwudziestej będzie w porządku.  

Odstawił swój kieliszek kiedy zaczął siadać na jego udach. Oscar z premedytacją prowokował takie momenty kiedy Mikko nie wiedział czy to gra wstępna czy forma znęcania. Objął go lekko pilnując by nie zsunął się w dół po jego udach.
- Jesteśmy umówieni.
Michael nie wiedział co ma powiedzieć więcej. Szczególnie, że zrobiło mu się cieplej na sercu kiedy się do niego przytulił. Delikatnie sunął palcami po jego kręgosłupie.
- Naprawdę chciałbym kiedyś usłyszeć jak śpiewasz. Nie jest ci zimno?
Zapytał z szczerą troską w głosie.

Przechylił się w bok, by odstawić swój kieliszek na ziemię. Objął go następnie, przysuwając jeszcze odrobinę wyżej.
– Jest mi dobrze – odpowiedział z lekkim uśmiechem i przymknął oczy. Wino wciąż przyjemnie rozgrzewało go od  środka. Mikko też był ciepły. Chłopak czuł rozkoszne rozleniwienie. – Zostańmy tak – mruknął cicho.
Jego palce czasem wystukiwały rytm kolejnej piosenki na ciele mężczyzny. Innym razem nucił znany refren, poza tym jednak po prostu siedział, obserwując miasto gdzieś w dole i powoli zapadający zmierzch. Dziwnym było, że taki pyskaty gnojek potrafił przez tyle czasu milczeć i cieszyć się bliskością w połączeniu ze ślicznym widokiem.
Mikko wciąż miał jednak do poprawienia kolokwia.
Gdy na zewnątrz zrobiło się ciemno, a temperatura spadła, chłopak lekko zadrżał i w końcu się od niego odsunął. Natychmiast skradł mu długiego i niecierpliwego całusa.
– Jesteś super wygodny, staruszku. Posprzątam po tej imprezie. – Zszedł z jego kolan i zaczął układać rzeczy na stole.

Gdyby ktoś powiedział mu, że może tak siedzieć i się czulić przez następne godziny to zdecydowanie wybrałby tą opcję nad sprawdzanie kolokwium. Studenci mogli poczekać jeden dzień więcej. A po tym pocałunku nawet dwa dni.
- Jesteś pełen sprzeczności. Z jednej strony oczywisty. Z drugiej... Nie wiem czego się po tobie spodziewać. Lubię to w tobie.
Przyznał to szczerze.
- Pomogę ci. Będzie szybciej.
Gdy weszli do domu i odstawił wszystko na barek i pozwolił chłopakowi pakować. Wchodząc zaklął jednak widząc otwarte drzwi gabinetu.
- Kolokwia. Cholera... Dobra, zostawię cię z tym. W mieszkaniu jest już cieplej. Zamknę się w gabinecie. Przyjść i utulić cię do snu jak skończę?
Tym razem to on zapytał z podtekstem.

– Jasne. I opowiedzieć przy okazji bajkę – odwrócił się do niego przez ramię i obdarzył tym psotnym uśmiechem. Zaraz jednak wrócił do pakowania jedzenia. Dość szybko uporał się z uporządkowaniem wszystkiego i schowaniem do lodówki. Nawet pozmywał.
I przez ponad godzinę nie przeszkadzał mężczyźnie w pracy. Zdążył wziąć kąpiel. Prawdziwą. Z ogromną ilością piany i gorącą wodą. Trwającą ponad trzydzieści minut. Tyle czasu cudownego, błogiego lenistwa. Ubrał się w wygodną koszulkę i bieliznę, rezygnując z oficjalnego stroju.
Przez kilkanaście minut czytał kryminał, ale w końcu znudził się niezbyt wartką akcją.
Nalał po lampce otwartego do kolacji wina i z kieliszkami w dłoniach wszedł do gabinetu. Wsunął się między Michaela a biurko. Przysiadł na jego blacie z tym niegrzecznym uśmiechem.
– Pozwolisz, że ci poprzeszkadzam? – Wręczył mu wino i sobą skutecznie zasłonił widok na kolokwia.

Michael tak jak zamknął się w swoim sanktuarium tak nie wytknął nawet nosa. Zostawił uchylone drzwi aby w razie potrzeby słyszeć chłopaka. Sprawdzanie kolokwiów nie było jego ulubioną formą pracy. Studenci robili durne błędy. - Te akurat był w stanie zrozumieć i nawet zaakceptować bo kto się nie myli. Ale kiedy problemem stawało się zwykłe obliczenie zgodnie z szablonem to już gorzej. Zazdrościł profesorowi tego, że w zadaniach teoretycznych mógł po prostu pizdnąć kartkami. Stół - 4, Krzesło i inne meble - 3 podłoga -2. Był przy pracy nr 35 kiedy Oscar wszedł do niego. Odsunął się na krześle od stołu żeby miał więcej miejsca. Z radością przyjął kieliszek.
- Tak, chociaż jestem dopiero w połowie... albo i nie. Zależy jak bardzo moi studenci nie rozumieją tego co robią.
Po upiciu kolejnego łyka odstawił kieliszek w bezpieczne miejsce i ułożył głowę na udzie Oscara.
- Czasami wpadam w depresję jak pomyślę, że moi studenci to przyszła inteligencja tego narodu. W zeszłym roku po tym jak uwaliłem jednego chłopaka jego matka do mnie przyszła. Rozumiesz? MATKA! Załamałem się. Przez 2 godziny tłumaczyłem kobiecie, że jej syn jest dorosły, pełnoletni i zdecydowanie to jego zadanie starać się o kolejne terminy, a zacząć powinien od nauczenia się. Powinni mi opłacać wizyty u psychiatry, co o tym myślisz? Podobno po psychotropach jest niezła faza.
Mikko oczywiście żartował. Niemniej zrobienie sobie poduszki z miękkiego uda chłopaka było przyjemnym oderwaniem od rzeczywistości studenckiej.
- Mógłbym tak zasnąć.- Przesunął usta i pocałował wewnętrzną stronę jego uda.

Odłożył swój kieliszek na bok i pogłaskał miękkie włosy profesora, jakby ten był tylko nieszczęśliwym chłopcem.
– Naprawdę potrzebujesz przerwy – oznajmił z lekkim uśmiechem. Zsunął się zwinnie z biurka i znalazł między jego nogami. Palce przesunęły się po udach ku górze i bez sekundy zawahania dobrały do zapięcia spodni. Zerknął w górę na przystojną twarz mężczyzny. Wcale nie oczekiwał jego zgody. Był pewien, że znudzenie i frustracja wywołane pracą musiały znaleźć swoje ujście.
– Mogę zostać twoim psychiatrą. Dam ci takie proszki, że na pewno będziesz miał fazę – zaśmiał się cicho i uniósł lekko koszulę, by móc złożyć pocałunek na jego podbrzuszu. – Ale znam lepsze sposoby na relaks – szepnął, pocierając jego członka przez materiał bielizny. Usta i język pieszczotliwie dbały o każdy fragment ciepłej skóry. Czasem zahaczały o nią zęby, ale nie sprawiały bólu.
Przymknął oczy, starając się powoli rozbudzić w mężczyźnie pragnienie i wprowadzić jego ciało w ten stan błogiego rozleniwienia.

Zmarszczył prawie że groźnie brwi kiedy jego poduszka postanowiła uciec. Usiadł w fotelu opierając się o niego plecami. Przyglądał się jak robi sobie ścieżkę do jego członka. Może zdaniem Oscara Michael był stary. On jednak uważał się za całkiem sprawnego w tych kwestiach. Bardzo szybko zareagował na jego pieszczoty przechodząc z fazy leniwego obserwowania do pełnego napięcia oczekiwania. Nie czułby się dobrze gdyby teraz zaczął mu obrabiać. Nie kąpał się. Był w tych ciuchach cały wieczór. W dodatku nie miał jak się odwdzięczyć. Ciało zareagowało, a on..., a on chciał wykorzystać swoją erekcję.
Odsunął delikatnie jego twarz od swojego krocza i pochylił się. Pocałował go krótko.
- Rozłóż się wygodnie na profesorskim biurku. - Wymruczał mu seksownie do ucha. Zakładał, że nie musi mu mówić nic więcej. Oczywistym było, że chce go wziąć na starym dębowym meblu. Później przytrzymał go i odsunął krzesło sam wstając i pomagając wstać mu.
- Możesz zrzucić to wszystko na podłogę jeśli ci tak pasuje. Tylko bez wina. Szkoda go. Lepiej je wypić. Idę po gumki.
Takiego tempa chodzenia u pana Mikko jeszcze chyba nikt nie widział.

Zerknął za nim z lekkim uśmiechem na ustach. Nie zajął się jednak biurkiem. Zamiast tego z ciekawością rozejrzał po gabinecie. Spacerował z kieliszkiem wzdłuż regałów. Wodził palcami po grzbietach książek, zerkając na tytuły. Gdy Mikko wrócił, młodzieniec właśnie przyglądał się jednemu tomowi. Zerknął na niego przez ramię i oblizał wilgotne od wina wargi.
– To się nazywa tempo, panie profesorze – wrócił do biurka, gdzie po prostu odsunął na bok wszystkie prace. Kieliszek postawił w pewnej odległości i zasiadł na blacie. Lekko rozchylił uda, opierając dłonie między nimi. Przechylił się do przodu, rozchylając wargi do pocałunku.  Mikko mógł zobaczyć lekkie wybrzuszenie na bieliźnie chłopaka. – Szukałem świerszczyków ukrytych pośród poważnych książek – dodał żartobliwie, wskazując na półki. – Bardzo się rozczarowałem. Sama nuda – poskarżył się jeszcze, zerkając na niego z zawadiackim uśmiechem. Oscar lubił zgrywać odważnego, zbuntowanego chłopaka bez zasad.

Ruszył od razu do niego już po drodze ściągając folię z kartonika. Wziął te po 12 sztuk. I chyba dobrze zrobił. Na biurku były tylko prace i jakieś pierdoły biurowe jak długopisy, ołówki. Sprzęt komputerowy stał odstawiony na bok bo ostatnio go rozpraszał. I bardzo dobrze, że stał z boku. Podszedł od razu wchodząc między jego nogi. Zsunął spodnie i pozwolił im opaść aż do kostek. Został w bieliźnie i koszuli. Przesunął biodra chłopaka bardziej na rant i otarł się swoim kroczem o jego. Pocałował chłopaka wsuwając język między jego wargi i pchając tak by oparł się albo położył na biurku. Jedną z rąk nacisnął w miejsce w którym powinien być jego tyłek. Nie pomylił się wiele. Wystarczyło drobne przesunięcie palcem by podrażnić zwieracz.
- Nie mam gazetek. Filmy znajdziesz w sypialni. Mam nadzieję, że umyłeś porządnie tą dziurkę.
Zsunął mu z tyłka bieliznę i tym razem to on znalazł się przy jego kroczu. Powoli żeby chłopak mógłw razie czego stwierdzić "nie" nałożył jego nogi na swoje ramiona. Celem Mikko nie był jednak penis chłopaka. Rozsunął jego pośladki i zaczął go pieścić oralnie znacznie dalej.

Nie było żadnego nie.
Oscar protestował przeciwko randkom, czułościom i wtrącaniu się w jego sprawy. Nie zamierzał buntować się jednak wobec przyjemności. W końcu był wyzwolonym gówniarzem.  Oparł się dłońmi o biurko za swoimi plecami i usiadł jeszcze bardziej na krawędzi, ułatwiając mężczyźnie dostęp do swojego ciała.
– Namaluję ci świerszczyka – mruknął, a następnie nabrał gwałtownie powietrza, czując ruchliwy język poniżej jąder. Położył się na blacie. – Nagi autoportret – wyszeptał, opierając stopę o jego plecy i lekko unosząc pośladki.
Jęknął i nieuważnie dłonią strącił kieliszek. Wino wylało się. Bordowa kałuża spłynęła po blacie w kierunku kolokwiów.
– Trudno. Dasz im piątki. Nie przestawaj. – Zażyczył sobie, wędrując drugą ręką po swoim torsie. Niedbale drażniąc sutki i gładząc brzuch. Oscar nigdy nie szczędził sobie rozkoszy.

Nie przejmował się kolokwiami. Wino wyschnie i śladu nie będzie. Równie dobrze mógł to być sok. Ważne żeby cyferki odczytał. A jak nie? Wstawi 2 i każe napisać od nowa. Za to co działo się na stole było warto.
Lizał go jeszcze dłuższą chwilę. Ręką drażnił członka. Później już poszło szybko. Gumka i wejście. Bardzo powolne. Zatrzymał się w połowie by chłopak się przyzwyczaił. Pochylił nad jego torsem i drażnił sutki. Rękoma podtrzymywał jego tyłek który zwisał na krawędzi biurka. Później już było tylko głębiej. Szybciej. Mocniej.
Fantazja trochę poniosła Michaela. Na tyle, że poza pieszczotami ust i pocałunkami nie był w stanie kontrolować nic innego. Oscar sprawiał, że zachowywał się dość... dziko. W skutek pchnięć chłopak mocniej wsunął się na biurko więc nie musiał go podtrzymywać. Pieszczenie go ręką nie wyszło mu zbytnio. Za bardzo wybijał się z rytmu własnymi pchnięciami. Finisz zwieńczył głośny jęk.

Jęk niemal natychmiast ucichł w ustach Oscara, który złapał mężczyznę za policzki i przyciągnął do siebie.
Przez kilka kolejnych dni młodzieńcowi udało się niczego nie wywinąć. Może nie zawsze czekał na Mikko ciepły obiad, ale zdarzyło im się spędzić miły wieczór na oglądaniu Ringu, czemu towarzyszyły piski i duża ilość przesolonego popcornu. Trzymał się zasad i choć dalej był podłym złośliwcem, to potrafił też być zabawny albo opiekuńczy.
Robił tylko wokół siebie ogromnie dużo bałaganu i słuchał za głośno muzyki (ewentualnie przeklinał uporczywe do monitora, gdy grał w grę).

O 20 w piątek Mikko mógł zajechać pod salę prób, która oczywiście okazała się jakaś obskurną piwnicą. Chłopcy zostawili uchylone drzwi. Dwoje z nich siedziało na starej, rozwalonej kanapie. Jeden naprawiał coś przy sprzęcie, a Oscar właśnie kopał pośród butelek z piwem.
Na skrzypnięcie drzwi wyprostował się i lekko uśmiechnął.
– Panowie to jest Michael – wskazał na mężczyznę. – Staruszku, to jest Dominic, Lucas i Peter.
Przedstawił ich, kłaniając się przy tym niczym majordomus.
– Cześć! – Lucas uśmiechnął się szeroko i puścił mu oczko.
Dominic oderwał się od głośnika i nieśmiało podszedł przybić mu piątkę. Peter oszczędnie skinął głową na powitanie, nim się odezwał.
– Jesteś nowym chłopakiem Oscara?
– Nie, skąd! – Młodzieniec zaprzeczył szybko i potrząsnął z rozbawieniem głową. – Nie mój typ. Chodźmy już.

Dzięki chociaż drobnym ustaleniom życie ich obu jakoś się kręciło. Mikko robił swoje. Oscar nie wracał jakoś mega późno. Do sielanki to brakowało kawioru i szampana. Po zajęciach pojechał najpierw się przebrać. Garnitur nie był dobrą opcją na wyjście z dzieciakami... wybrał jeansy i koszulę a do tego bardziej codzienne buty. Taksówka wyrzuciła go parę budynków wcześniej więc przeszedł się. Uchylone drzwi go zaskoczyły. Czyżby już po próbie? Kiedy zajrzał do środka westchnął uśmiechając się lekko. Odbiegało to od jego wyobrażeń, ale czego on się spodziewał po na oko 18-20 latkach bez większego doinwestowania w sprzęt.
- Cześć chłopaki.
Rzucił po przedstawieniu grupy i uniósł brwi na zapewnienie Oscara. Nie był w jego typie... ciekawe. Odniósł ostatnio inne wrażenie.
- Gdzie idziemy? Oscar nic mi nie zdradził.

– Nie w twoim typie. To dobrze. – Peter zwlókł się z kanapy, żeby zabrać skórzaną kurtkę i zarzucić ją na ramiona. – Za przystojny i za dobrze wychowany?
– Skoro Oscar ci nie powiedział, to my też nie zdradzimy sekretu – Lucas uśmiechnął się szerzej i w lusterku upewnił się, że jego makijaż wygląda dostatecznie dobrze. Tylko Dominic jeszcze odrobinę nieśmiało przyglądał się Michaelowi.
– To skąd się znacie? – Zagadnął cicho, ale i tym razem Oscar nie pozwolił mężczyźnie dojść do słowa.
– Z uczelni.
– Z uczelni? A co ty tam robiłeś? Chyba za darmo z kibla skorzystać – Lucas rzucił w kierunku Oscara papierek po gumie do żucia. Ten cudem zdążył go złapać.
– Właśnie. Kto cię tam wpuścił. Może szukali sprzątaczki – Peter machnął ręką na resztę grupy i ruszył do wyjścia.
– Spierdalaj – Oscar celnie posłał uchwycony wcześniej papierek po gumie i cisnął nim w tył głowy blondyna, który bez odwracania się pokazał mu środkowy palec.
Mikko mógł wziąć udział w nocnym spacerze tej paczki, która nieustannie wymieniała ze sobą złośliwości, ale bez wątpienia jeden za drugiego gotów był wiele poświęcić. Dominic był z nich najbardziej nieśmiały. Peter pełnił rolę przywódcy. Każdy z młodzieńców zadawał mu pytania, byli nim zaciekawieni i chyba na swój sposób próbowali poznać i polubić.
Po kilkunastu minutach dotarli do alternatywnego klubu. Może z nie najpiękniejszym wystrojem, ale muzyka była doskonała. Zespół od razu ruszył na parkiet. Oscar również spróbował tam wyciągnąć pana profesora.