Poker

First topic message reminder :


♥Poker
Ojciec X jest alkoholikiem i hazardzistą. Matka dawno odeszła zostawiając jeszcze niepełnoletniego syna z mężem. Chłopak wraca do domu i zazwyczaj zamyka się u siebie w pokoju zanim w salonie jego ojciec i jego koledzy zaczną grać i pić. Jeden z  młodszych kolegów ojca (Y) doskonale wie, kto śpi za ścianą. Gdy mężczyźnie kończy się kasa i nie ma już co postawić proponuje układ. Grają w pokera 1 na 1. Jeśli wygra. Zerżnie jego syna. Jeśli przegra. Odda kasę.
UWAGA! Fabuła oparta na seksie.

Michael kochał Oscara. Nie miał pojęcia sam od kiedy... chociaż jakieś tam podejrzenia były w tej kwestii. On też nie planował tego. Nie przewidywał. Stało się. Po takim okresie mieszkania razem widać musiało się stać i koniec. A może już od początku był zakochany w gówniarzu i dlatego podjął tą ryzykowną pokerową grę z jego ojcem?
Skończył z prawnikiem ustalać pierdoły i umówili się na inny termin już na podpisanie intercyzy i dokumentów w urzędzie. Miał też ze sobą umowę którą musiał podpisać ojciec Oscara. 150 tys miało zostać przelane na wskazane w umowie konto. Mężczyzna zaś dobrowolnie miał zgłosić się do wskazanego ośrodka leczenia uzależnień. Była w 2 egzemplarzach. Zostawił ją na stole i zaczął gotować. Gdy było już dobre poszedł po Oscara.
- Myślałem, że będziesz spał. Pomyślmy.- Usiadł za nim tak by objąć go nogami i omijając ręce chłopaka zaczął obsługiwać przeglądarkę.- Może tak. Dokumenty podpisujemy we wtorek. Chcesz wylecieć od razu po ich podpisaniu? To wbijasz termin. Tydzień. Tyle urlopu dostane od ręki. Później oznaczamy, że chcemy hotel full wypas. Zwierzęta, musimy zabrać Sodomę i Gomorę bo nie będzie miał kto się nimi zająć. Regiony. Pozaznaczaj wszystko to co cię interesuje.
Dał chłopakowi odznaczyć te wszystkie dzikie miejsca i po wyszukiwaniu zaczęli przeglądać. Oferta wcale nie była jakaś wielka. Jadąc z biurem podróży z konkretnym dniem i godziną wylotu z Londynu ofert było mniej niż przeglądając ogólnie.
- Spójrz na tą. Dwa dni w Paryżu. Razem ze zwiedzaniem Luwru i tych wszystkich najważniejszych rzeczy, a później przelot na wybrzeże i 3 dni na plaży nad morzem śródziemnym. Można zabrać zwierzęta i dostaniemy zajebisty apartament. Niestety bez koncertu i kangurów ale myślę, że to da się załatwić innym razem. Oscar... ja...
Przesunął się i odwrócił do siebie twarz chłopaka. Pocałował go lekko.
- Ja wiem, że dla ciebie to tylko świetna zabawa i na tą chwilę nie czujesz tego co ja. Dla mnie to poważna sprawa. Związek. Z tobą. Na piśmie. Chcę żebyśmy obaj byli w tym układzie szczęśliwi. Więc mów mi kiedy jest źle. Też chcę czasami być twoją pielęgniarką.
Spojrzenie Mikko było poważne i szczere. Chciał być oparciem dla chłopaka. Chciał naprawdę stworzyć z nim związek oparty na partnerstwie. Ostatnie słowa wypowiedział już lekko w tonie żartu przypominając jak rozchorował się po ich zabawie w jeziorze.

Był zaskoczony słowami mężczyzny. Może nawet dotarło do niego, jak chujowo musiał czuć się Mikko. W końcu trzeba być niezłym frajerem, żeby kupować sobie chłopaka.
I jeszcze większym, żeby się tak sprzedać.
Oscar nie chciał robić z tego dramy. Po raz pierwszy zamierzał nie utrudniać, dlatego zsunął laptopa ze swoich ud na kołdrę i odwrócił się do mężczyzny. Przyklęknął między jego nogami i ponownie pocałował, ale tym razem dużo dłużej i zdecydowanie mniej niewinnie. Nastolatek nie przepadał za uroczymi całusami. Zawsze chciał więcej.
– Będę marudził, ile wlezie, staruszku – zaśmiał się, zgarniając mu włosy z czoła i zerkając mu w oczy z tym psotnym, wesołym błyskiem. Nawet jeśli dobry humor Oscara wydawał się być odrobinę naciągany, to przynajmniej znaczyło, że chociaż zaczął się starać. – Poza tym niezła transakcja. Taka zajebista dupa jak ja… to prawie za pół darmo – sekundę później podrapał się zakłopotany po karku, czując, że tym razem może żart nie był najlepiej dobrany. – Chce tylko, żebyś przed ślubem załatwił sprawę z Peterem. Chujowy ze mnie przyjaciel – odetchnął, uciekając wzrokiem w kierunku laptopa.
Szybko znalazł punkt zaczepienia, który pozwolił mu nieco zmienić temat.
– A nie sądzisz, że podróż poślubna do Paryża to trochę sztampowe? Może powinniśmy się tutaj zamknąć, wyłączyć telefony i przez cały tydzień pieprzyć do upadłego? Byłoby pewnie równie przyjemnie – uśmiechnął się diabelsko i jeszcze raz przeszukał oferty, ale skoro podobało mu się wszystko to nie potrafił wybrać nic.

Peter. Całkiem o nim zapomniał. Chyba nawet do niego pisał... Nie chciał patrzeć mu w twarz. Westchnął ciężko.
-Mogę wysłać mu wiadomość, że żenię się w przyszłym tygodniu? To będzie oczywiste co nie?- Zapytał naprawdę przekonany, że w ten sposób może załatwić sprawę. W końcu on nic mu nie obiecywał. Nie mówił, że kocha ani nic z tych rzeczy. Chłopak był atrakcyjny więc kiedy chciał żeby go przeleciał... kto normalny by odmówił? Szczególnie, że nie mógł przewidzieć konsekwencji dla jego układu z Oscarem. Był pewny, że jutro nie ucieknie od spotkania z Peterem bo mieli zajęcia na jego wydziale. Nawet gdyby napisał pewnie czekała by go rozmowa. Z radością zmienił temat.
- Australia i kangury to trochę daleko. Stracilibyśmy dwa dni na podróż. Bez sensu. A pieprzyć się do upadłego można w jakimś ciepłym miejscu... taka zmiana klimatu. Kraje arabskie odpadają. Ukamieniowali by nas. Ciebie na pewno za ciągłe kuszenie wszystkich w koło.-Objął go i razem z nim przeglądał dalej. W końcu to Mikko metodą logicznego i matematycznego rachunku wybrał Hiszpańską Ibizę. Mieli wypasiony hotel i mogli zabrać koty. Jednym lotem byli tam i z powrotem. W dodatku rejon był pełen imprezowni i młodych ludzi więc jeśli będą chcieli wieczorem się od siebie odkleić będzie na to okazja. Jak się okazało większa zabawa była z wynajęciem samochodu. Tutaj Oscar mógł poszaleć w markach, modelach i wyposażeniu.
- Okej, podróż poślubna wybrana. Chodź. Odgrzeję obiad bo już pewnie wszystko wystygło.

W sumie zgadzał się na wszystko, bo cieszyła go możliwość wycieczki. Ekscytował się wizją wylegiwania na gorącej plaży i cieszenia oczu nagimi przystojniakami o śniadej karnacji. Nie podejrzewał, że raczej będzie zmuszony podziwiać brzuchatych dziadków. Nie interesował się kosztami. Czasem domagał się czegoś niemożliwie drogiego, a innym razem wolał coś kompletnie darmowego i standardowego. Dla niego koszt nie świadczył o wartości.
Dopiero gdy z powrotem zasiedli do obiadu, wrócił do niewygodnego tematu.
– Porozmawiasz z nim. Nie mów mu o ślubie i wielkiej miłości. Zranisz go. Powiedz mu, że po prostu zaliczyłeś i tyle. Już lepiej wyjdź na kompletnego dupka. I nie załatwiaj tego esemesem, jak jakiś gówniarz. Już wystarczy, że jeden z nas jest skończonym kretynem i chujem – mruknął znad ciepłej potrawy, której kawałek wpakował sobie do ust.
Sięgnął po napój. Wiedział, że Mikko na swój popaprany i nieudolny sposób też się starał, ale przy ich obupólnej dysfunkcjonalności nie było wcale łatwo.

Taaak, niestety Oscar miał rację w tym co mówił. Westchnął ciężko.
- Niech będzie. Blef mam nie najgorszy. Pogadam z nim jutro. A ty pogadasz z ojcem? Musi podpisać tamte papiery i wskazać numer konta. Ja już podpisałem. Mecenas też.
Wyciągnął rękę i pogłaskał jego policzek.
- W ramach relaksu popołudniu pójdziemy po transportery do samolotu dla kotów. Stroje kąpielowe też by się przydały. I obrączki...
Trochę się bał puszczać chłopaka do jego ojca. Ostatnio nie wrócił jednak obity. Chłopak żył z tym facetem przez prawie 20 lat. Musiał umieć sobie z nim radzić.

Oscar lubił zakupy, te potrafią być naprawdę przyjemne, kiedy nie musisz przejmować się stanem karty i możesz pozwolić sobie na wszystko, co wpadnie ci w oko. Wybór transportera oznaczał również zakup sterty kocich przysmaków i kompletnie bezsensownych zabawek. Kiedy to wszystko było już wrzucone do bagażnika, mogli przystąpić do zakupu obrączek.
– Chce te – zdecydował, wskazując na bardzo dyskretny, cieniutki pierścionek z białego złota. Nie rzucał się w oczy i pewnie ktoś przewrażliwiony mógłby pomyśleć, że chłopak chce się ukrywać, ale wtedy przecież dużo prościej byłoby jej po prostu nie nosić. – Nie akceptuję instytucji małżeństwa, więc sam rozumiesz – mrugnął do niego.
Obrączka nie gwarantowała wcale wierności, a ta była niewielka, elegancka i dość prosta.
Oscar zresztą szybko stracił nią zainteresowanie, bo zaraz rozproszył go cały zbiór biżuterii, w której zaczął przebierać i mierzyć ją z poważną miną.

Ucieszył go wybór tak prostej obrączki. Nie wyobrażał sobie nosić nic jakiegoś szalenie ozdobnego. W czasie kiedy Oscar oglądał resztę ozdób on opłacił obrączki i dał swój wymiar.
- Dawaj palca. - Wziął jego dłoń i podał mężczyźnie żeby mógł dobrać pierścionek. - Coś jeszcze ci się spodobało?
Później poszli jeszcze wybrać stroje dla nich obu na tą uroczystość. Po zakończeniu zakupów pozostało im wrócić do domu. Ten dzień był intensywny. Obrączki będą musieli odebrać we wtorek przed uroczystością więc też na ostatnią chwilę.
Kolejny dzień był ciężki. Z samego rana po pierwszych zajęciach miał się spotkać z Peterem żeby mu dosadnie przekazać, że nic z tego. Później z przełożonymi o ślubie i urlopie. Na końcu trzeba było uprzedzić ojca. Gdyby to wyciekło bez ich wiedzy była by niezła jazda.

Następnego dnia wrócił z czerwonym odciskiem pięciu palców na twarzy i masą kartkówek. Był ciekaw czy Oscarowi udało się załatwić sprawy z ojcem. Powinni jeszcze tego dnia pojechać z kotami do weterynarza żeby wszystkie szczepienia zrobić.

Po powrocie do domu znalazł na stole w kuchni wszystkie niezbędne dokumenty podpisane przez ojca chłopaka. Oscar w tym czasie siedział  jego sypialni i grał na konsoli. Na Mikko nie czekał żaden ciepły obiadek, ponieważ nastolatek lepiej odnajdywał się w łóżku i na parkiecie niż w kuchni. Na dźwięk otwieranych drzwi podskoczył przestraszony i szybko zapauzował grę.
Sekundę patrzył na mężczyznę z wyrzutem.
Właśnie przekradał się przez nawiedzony dom, więc niespodziewane pojawienie się Michaela uczyniło zabawę bardzo realną. Zmierzył go spojrzeniem.
– Nie musisz robić studentom kartkówki za każdym razem, jak jesteś niezadowolony – zaśmiał się nieco wymuszenie na widok odcisku dłoni Petera na policzku kochanka.
Blondyn zareagował zgodnie z oczekiwaniami. Gwałtownie i ze łzami. A przy tym wykrzyczał kilka wyjątkowo niepokojących rzeczy na temat Oscara, domyślając się, kto jest sprawcą jego miłosnego niepowodzenia. Mikko mógł mieć tylko nadzieję, że w tamtych słowach więcej było żalu niż prawdy.

Czy mógł usłyszeć coś czego nie wiedział? Że Oscar jest puszczalski... wiedział o tym, od początku, w końcu praktycznie dobierał mu się do spodni gdy do niego wszedł po raz pierwszy i pokazywał to swoimi zachowaniami na co dzień. Kusił wabił i pragnął uwagi. Typowy kociak. Peter chyba do końca nie rozumiał, że Mikko sam w sobie też jest popieprzony. Był Freekiem kontroli i pracy. Uważał, że wszystko można kupić (poza miłością, ale na co komu ona, teraz trochę mu to się przewartościowywało ale to głównie przez Oscara). Oscar za to ciągle wymykał mu się z rąk i nawet złota obroża nie była w stanie go utrzymać. To w połączeniu z troskliwością, zagubieniem i ukrywaniem uczuć w pięknym młodym i zboczonym ciele stanowiło mieszankę, której stary perwers jak Mikko nie mógł się oprzeć.
Narkotyki. Bezuczuciowość. Dawanie dupy na prawo i lewo. On już to wiedział. Mógł tylko mieć nadzieję, że jego przyszły mąż powstrzyma się z tym dawaniem dupy. Resztę chyba zniesie. W końcu już teraz wiedział, że Oscar go nie kocha i robi to wszystko w sumie dla ojca.

Uśmiechnął się lekko na słowa chłopaka.
- Muszę. Jestem profesorem. Muszę być wredną łajzą. Inaczej jeszcze zaczną mnie lubić. Skończ poziom i przyjdź do mnie do gabinetu. Posprawdzam trochę tego szajsu, a potem pojedziemy z kotami do weta i na obiad. Może być ten twój Mc donald jak chcesz.
Michael zajął się sprawami dorosłych. Pozbierał i dokompletował dokumenty. Wziął się za sprawdzanie kartkówek.

Usłyszał kilka innych, bardziej niepokojących rzeczy. Podobno nie był pierwszym facetem, którego Oscar naciągnął. Dowiedział się, jak okrutnie chłopak miał z niego żartować na próbach. I kilka innych całkiem prawdopodobnych historii, w których wychodził na kompletnego frajera.
Młodzieniec dość szybko pojawił się z powrotem w gabinecie. Zerknął na stos papierów i sprawy dorosłych zaniepokojony. Był pewien, że od takich rzeczy robią się zmarszczki, dlatego na razie nie zamierzał się tym zająć.
– Spakowałem koty – oznajmił z lekkim uśmiechem.
Wizyta u weterynarza nie zajęła im długo, choć kosztowała kociaki sporo stresu, dlatego nim pojechali do McDonalda, odwieźli je z powrotem do domu. Oscar potrafił się obchodzić czule i troskliwie ze zwierzakami, miał do nich zaskakująco dużo cierpliwości.
W knajpie z dumą zapłacił za koszmarne burgery i jeszcze gorsze napoje. Usiadł i napakował do swojej buły ogromną ilość frytek.
– Zapraszasz kogoś na cały ten ślub? – Uniósł lekko brew, bo zrozumiał, że tak naprawdę nie zna żadnych znajomych, ani nikogo z rodziny swojego przyszłego męża.

Nadal nic czego nie byłby świadom wcześniej. Może nie dostał tym dobitnie po pysku (dosłownie), ale nie było to nic co mogło by go zaskoczyć. Wchodząc w ten układ będzie miał zapewnioną adrenalinę i zszargane nerwy do końca życia. Wiedział to.

Wizyta u weterynarza skończyła się podrapaniem, oczywiście Michaela, bo to on kociaki trzymał podczas zastrzyków. Dopiero co przestał go piec policzek...
Objadając się burgerem zaczął się zastanawiać.
- Mój przyrodni brat i siostra się pojawią. Tylko dlatego, że ojciec im powiedział. Oboje gdzieś się uczyli w Anglii. Aisha chyba pracuje już... Oczywiście prawo Emiratów nie akceptuje podobnego tworu jak związek partnerski, ale musi wydać oficjalne stanowisko o tolerancji względem odmienności kulturowej bla bla bla. Innymi słowy robią to po to żeby ojczulkowi ocieplić wizerunek. Pogodził się z tym, że jestem gejem lata temu. Wiedział, że to prędzej czy później nastąpi.
Oczywiście nie informował o tym, że tatusiek już kiedy Oscar z nim zamieszkał prześwietlił go wzdłuż i wszerz. Mikko usłyszał nawet od niego "dobrze, że to taki śmieć, jak się zrobi niewygodnie łatwiej posprzątać". Co go tamtego dnia bardzo wkurzyło. To był jeden z tych dni kiedy wrócił z kartkówkami. Dużą ich ilością.
- Moje rodzeństwo przyrodnie jest w porządku. Jest ich ośmioro co cię dziwić nie powinno w sumie bo to taka kultura. Najstarszy jest kropka w kropkę jak ojciec z zachowania. Paskudny despotyczny typ. Drugi brat studiuje tutaj to go zobaczysz jak przyjdzie. Później są siostry. W sumie poznałem tylko Aiszę bo tutaj studiuje. Reszta to małe dziewczynki...chociaż nie, one były takie jak byłem tam 15 lat temu więc pewnie teraz już mają mężów.
Zamilkł i pogrążył się we wspomnieniach starając się ustalić imiona i wiek swojego rodzeństwa.

Oscar potrafił wrzucić w siebie zatrważającą liczbę niezdrowego jedzenia albo nie jeść przez cały dzień. Jego posiłku były nieregularne i w nich też zazwyczaj nie znał umiaru. Nie widział niczego niestosownego w torcie na śniadanie. Siorbnął rozwodnionej coli, przyglądając się Mikko z zainteresowaniem.
Nie spodziewał się rodziny na ślubie. Zadał to pytanie z ciekawości i naiwną nadzieją.
Nawet te dwie nadprogramowe osoby wydawały mu się raczej krępującym towarzystwem. Cholerni, konserwatywni bogacze gotowi patrzeć na niego z góry z powodu kilku zer na koncie i wyjątkowo głupich przekonań kulturowych. Myślał o nich w ten sposób i ostatecznie sam oceniał według równie durnych stereotypów.
– Mówisz paskudny, despotyczny typ? – Zapytał, zerkając na niego ze znaczącym uśmiechem. Michael nie zdawał pewnie sobie sprawy, jak bardzo w oczach młodzieńca był typem control freaka. – Musiałeś mieć jaja, żeby powiedzieć takiemu tatusiowi o tym, że jesteś pedałem. Mój dowiedział się po tym, jak... przegrał w karty. To interes jego życia. Sprzedać dziewictwo takiej dziwki – porzucił burgera, żeby zabrać się za kubek lodów, do których przy kasie zażądał podwójne dawki polewy.

Podrapał się po brodzie.
- Nie zdawałem sobie z tego sprawy. Moje obycie społeczne było jeszcze bardziej upośledzone jak teraz, a ja byłem gówniarzem. A jeśli twój ojciec jeszcze raz nazwie cię dziwką przywalę mu. Serio. Ostatnio miałem ochotę, ale go trzymałeś.
Mikko pewnie został by ostro sponiewierany przez Davisa seniora. W końcu nie umiał się bić ani trochę. Uznawał za to, że Oscar jest jego i tylko on w sypialni w ramach erotycznej zabawy mógł mu mówić podobne słowa.
- Kiedy masz mieć wyniki kastingu?
Zapytał zmieniając temat na przyjemniejszy dla Oscara.

– Obawiam się, że z okazji ślubu... to nic z tej roli – mrugnął do niego rozbawiony, oblizując dokładnie łyżkę ze słodkiej polewy. Jego język zwinnie wędrował po całej długości plastikowej łyżeczki, budząc w Michaelu przyjemne wspomnienia ostatnich nocy. – Może i jestem dziwką, ale teraz tylko twoją, staruszku. To tylko niegrzeczne słowo i trochę do mnie pasuje – ujął koniec łyżeczki między wargi z tym cudownie niestosownym uśmiechem.
– Zaraz ci pokażę – sięgnął po telefon i przez moment przeszukiwał wiadomości. Po chwili podsunął pod nos mężczyzny piękne zdjęcie kutasa, które musiał dostać od jednego z organizatorów. Znów złapał za telefon. – Chciałbym wsadzić ci tego fiuta po samo gardło i patrzeć, jak chętnie zaczynasz go ssać do utraty tchu... i podobne – zacytował ze złośliwym rozbawieniem, po czym wrzucił telefon do torby i wrócił do zachłannego zajadania się.

Mikko uśmiechnął się złośliwie. W pierwszej chwili się wkurzył, bardzo. Później jednak przyszła mu do głowy bardzo zła myśl. Michael we wszystkim widział rozgrywkę i rachunek zysków i strat.
- Co ty na to żeby oskubać go do ostatniego centa? W końcu to są niemoralne propozycje. Założę się, że prawnik byłby w stanie na podstawie tego zdjęcia znaleźć parę paragrafów za które wyciągnęli byśmy z niego parę ładnych tysięcy. Po takiej rozprawie gości już nigdy nie zasiadł by w jury, a oni musieliby zrobić kasting na nowo.O ile oczywiście sam go nie podpuściłeś do wysłania tego zdjęcia...
Ostatnie zaakcentował dość ostro. Oczywistym było, że nie podobało mu się to co robił. Wiedział przecież doskonale, że podrywał tego organizatora. Aprobował jego przystawianie się. Nawet dał mu swój numer!!!
- Na chuj dajesz swój numer takim perwersom? - Oczywiście facet mógł wziąć numer z kwestionariusza, ale na to Miko nie wpadł bo nie miał pojęcia jak kastingi wyglądają.
- Nie podpuszczaj takich psycholi. Chodzisz sam do klubów później i się szwendasz po nocy. Nie chcę żeby ktoś ci zrobił krzywdę. - Dodał już trochę bardziej zmartwiony. Sam nie wiedział dla czego ale bał się jak sto diabłów, że ktoś wciągnie tego dzieciaka w boczną uliczkę i zgwałci/ zamorduje/ sprzeda na części zamienne/ naćpa.
- a może to wszystko po to żebym postawił przy tobie jakiegoś eunucha co? Chcesz ochroniarza?

Przerwał jedzenie. Troska Mikko objawiała się w najgorszy z możliwych sposobów. Różnice kulturowe potrafiły być naprawdę trudne do zniesienia.
– Wstrzymaj te konie, przystojniaku – mruknął ostrzegawczo i rozparł się wygodnie na kanapie, rezygnując z beztroskiego pałaszowania na rzecz poważnej rozmowy na temat przyczyn napaści seksualnych. – Niedługo dojdziemy do niebezpiecznego wniosku, że ktoś mnie zgwałcił, bo wyszedłem wieczorem z domu.
Sięgnął po napój i jednak z niego siorbnął dla uspokojenia. Michael powinien nadrobić jakieś pięćdziesiąt lat rozwoju kultury i społeczeństwa zachodniego, ale Oscar łaskawie postanowił zrobić mu przyspieszony kurs.
– Ktoś mnie może najwyżej zgwałcić, bo jest totalnym pojebem i moje zachowanie nie ma tu nic do rzeczy. I nie dawałem nikomu mojego numeru telefonu. I nie potrzebuje żadnych ochroniarzy, żeby się za mną pałętali. I nie będę od nikogo wyłudzał kasy, bo wysłał mi gołą fotkę – wyliczył, mrużąc zirytowany oczy. Wojowniczo spojrzał w kierunku Michaela, czekając aż ten posłusznie przetrawi wszystkie informacje wypowiedziane stanowczym tonem.

Na początku tego wyliczenia trochę oniemiał. Ale tak, z każdym słowem musiał przyznać mu rację. Na koniec poczuł się jak małe dziecko przyłapane na opowiadaniu niestworzonych historii.
-Eh... masz rację. Szczerze... po tym jak wyglądał spodziewał bym się, że ma raczej no wiesz... czym się pochwalić czy chociażby wyobraźnię bujniejszą skoro się sztuką zajmuje ale to... tak... serio, słabo,
bardzo. Jak już komuś wysyła się fotki swojego nagiego kutasa to przynajmniej powinno się mieć czym pochwalić. Twój jest dużo przyzwoitszy...
Z zamieszania przeszedł do rozbawienia starając się je ukryć a na końcu porównał penisa Oscara z tym na zdjęciu i musiał stwierdzić, że jego przyszły mąż zdecydowanie ma się czym pochwalić. Przynajmniej w porównaniu do tego perwersa.

Zrezygnował z poważnej miny, wyjątkowo ukontentowany tym, że miał rację. Zdarzało się to nieczęsto, więc potrzebował chwili, żeby się nacieszyć. A potem mógł spokojnie wrócić do jedzenia lodów, skoro już narobili sprawnie te braki w ewolucji.
– Myślałeś, że jaka artysta to wiersze będzie pisał? Albo tym kutasem machnie mój wyjątkowo korzystny portret. Daj spokój. Taki sam napalony staruszek jak ty, myślący że kasa i wpływ dają mu bilet wstępu do wszystkich rozporków. Z tą różnicą, że wybrałem ciebie, a nie jego – puścił mu oczko i bez chwili zawahania zamiast dokończyć lody sięgnął po frytki i to nie swoje. Ukradzione smakowały dużo lepiej. – Widocznie masz… więcej do zaoferowania – posłał mu bezczelny uśmiech nim znów spoważniał.
– Właśnie, jak było z Peterem? Sądząc po liczbie kartkówek, to raczej niełatwo – wsunął do ust łakomie kilka frytek i aż zmrużył oczy z przyjemności.

Tym razem westchnienie jakie uciekło z ust Michaela było pełne zmęczenia.
- Powiedzmy, że moja jaja są całe więc nie najgorzej. I... był zły na ciebie przy okazji. Wiedział, że masz w tym udział chociaż słowem nie zająknąłem się na ten temat. Ej, powiedz, tylko szczerze. Sprzedawałeś się tak dosłownie? Przed tym jak ja się pojawiłem. Peter mówił o naciąganiu jakiegoś gościa wcześniej. Nie żeby mnie to jakoś specjalnie martwiło, czy wydawało się super prawdopodobne ale moje umiejętności społeczne są dość niskie. Totalnie nie wiem co miał na myśli
Przyznał się do żali jakie na niego wylał Peter gdy usłyszał, że z tego nic nie będzie i go przeleciał tylko dla tego że sam tak się o to prosił.

Z kimkolwiek innym Mikko oberwałby właśnie po raz drugi tego dnia w twarz. Z drugiej strony, żeby zaczerwienienie mogło się wyrównać. Oscar tylko lekko wzruszył ramionami, nie przerywając jedzenia frytek.
– Nie dawałem dupy za kasę. Mój pierwszy raz za pieniądze będzie naszą nocą poślubną. Naciągnąłem wielu kolesi na drinki. Pewnie jakby to zsumować, to wyszłaby prawdziwa fortuna. Ale nie panie Mikko, nie jestem dziwką w znaczeniu zawodu. Jestem muzykiem – odstawił na moment frytki i wytarł dłonie w chusteczkę. Zaczął przeszukiwać torbę, by wyjąć z niej zakupione plasterki z kucykami Pony.
Sodoma koszmarnie zniosła wizytę u weterynarza i dłonie Michaela wciąż poznaczone były śladami jej pazurów, nawet jeśli kotka później próbowała wylizać rany. Teraz młodzieniec spokojnie zaczął mu je zlepiać z tą kompletnie niezrozumiałą troskliwością. Był delikatny i skupiony.
– A poza tym… wyjaśnijmy sobie od razu kwestie zdradzania. To dla ciebie ważne, dla mnie mniej. Wytłumaczę ci na przykładzie. Gdybyś miał okazję przelecieć Wolverine’a, to jakbym mógł ci zabronić? Życzyłbym ci świetnej zabawy i czekał aż do mnie wrócisz… bo skoro bylibyśmy zakochani, to byś wrócił. Podobnie z trójkątem. Nigdy nie chciałeś mieć dwóch ładnych chłopaków, którzy by zadbali o twoją przyjemność? Michaelu, to też zdrada, ale jaka rozkoszna.

Obserwował go i słuchał jednocześnie. Uśmiechnął się lekko.
- Jeśli będzie cię chciał przelecieć Hugh Jackman dostaniesz moje błogosławieństwo.
Potwierdził zgodnie z prawdą. Były osoby którym on sam nie potrafiłby odmówić.
- Niestety w tym układzie tylko ja jestem stroną zaangażowaną emocjonalnie. Nie możesz więc dziwić się, że jestem przeciwny jakimkolwiek kontaktom z innymi. Przecież jeśli się zakochasz nie będę mógł cię zatrzymać...
Powiedział już poważniej i niestety mniej roześmiany.
- Sam traktowałem do tej pory seks jako coś luźnego. Zrzucenie pary. Ale, z tobą jest inaczej. Jestem zazdrosny o każdego kto mógł zobaczyć kawałek twojego nagiego ciała. Nawet o tego cholernego prawnika byłem zazdrosny chociaż on jest 100% hetero a ty byłeś grzeczny jak aniołek.
Przecież tak było z nimi od początku. Seks miał być zabawą. Rozluźnieniem.
- Szczerze? Chyba mniej zazdrosny byłbym o Angelinę niż o Jackmana. Jeśli będziesz chciał zaliczyć jakąś cipkę to powiedz. Pójdę z tobą do najlepszego burdelu w mieście. Usiądę grzecznie i będę patrzeć. A co do trójkąta... wiem nawet kogo bym zaprosił do naszego łóżka ale w tej chwili nie ma na to szans. Oczywiście w twój tyłek wciskać się mogę tylko ja. Pełna rezerwacja
Uśmiechnął się szczerząc zęby.

Zerknął na niego, gdy skończył opatrywać te bojowe rany, Mikko miał całe palce w pięknych, różowych plastrach. Oscar prawdopodobnie też zdążył już zaspokoić głód, bo usiadł na kanapie i nie próbował już niczego zgarnąć z tacki. Totalnie nie miał nawet siły się ruszyć do tego stopnia się objadł i to pierwszy raz od dawna za własne pieniądze.
– Mówię o tobie Mikko. Ty płacisz i wymagasz. Nikt inny mnie nie dotknie. Jestem twój. Każdy skrawek mojej skóry. Każdy pocałunek. Każdy jęk… ale ty – westchnął, leniwie poprawiając koszulkę z wulgarnym nadrukiem. – Ty chyba naprawdę się zabujałeś i… jak na imprezie zobaczysz chłopaka z tyłkiem lepszy niż mój. W co wątpię, ale załóżmy na moment taką abstrakcję, to nie czekaj na pozwolenie.
Lekko wygładził jego udo. Michael doskonale teraz widział napięcie na twarzy młodzieńca i mógł zrozumieć, że sytuacja ze ślubem wcale nie była dla Oscara jedynie zabawą. Właśnie decydował o całym swoim życiu, a nie potrafił nawet wybrać z czym chce zjeść kanapkę na śniadanie.
– Pod warunkiem, że wrócisz do mnie, opowiesz mi jak było i nigdy nie zrobisz z tego sekretu. Nie znoszę ograniczeń. Ale spróbuj chociaż raz zapomnieć nakarmić kotów, to zrobię ci taką scenę, że się nie pozbierasz. A teraz chodźmy do sklepu, musisz mi wybrać garnitur na tę całą imprezę. Chyba że mogę pójść w dresie.
Zebrał się z miejsca, zgarniając wszystkie papierki, by to wyrzucił. Zabrał tylko do kieszeni dwie maskotki z zestawów dziecięcych. Będą dla kotów do rozszarpania.

Wierzył mu. Na słowo. Nie złamał go w końcu do tej pory.
- Jedyne czego pragnę to ty.
Wyszeptał idąc za nim do samochodu. Wsunął luźno dwa palce w kieszeń spodni chłopaka i w ten sposób przeszli do auta.
Poszukiwanie garniaka okazało się mordęgą i zabawą. Uwagę Miko przykuły muszki eleganckie, malutkie, na bezpiecznym zapięciu. Idealne dla ich kotów.
- Co ty na to. Myślisz, że dadzą sobie założyć takie obróżki?
Zapytał go pokazując dwa okazy.

– Prędzej cię zjedzą niż to ubiorą, ale będzie warto – zawyrokował po chwili, zerkając w kierunku różnorodnych kokard z uwagą. – Wybieraj – mruknął, ale tak naprawdę sam podejmował te decyzję, pozornie tylko doradzając kochankowi albo po prostu robiąc miny.
Sprzedawca miał dość wybrednego chłopaka, ale pełny portfel Mikko uczył młodzieńca za ladą pokory i cierpliwości.
Oscar gdy tylko zorientował się, że chłopak ma dość jego wybierania... natychmiast na złość kazał sobie pokazać jeszcze dziesięć i przeciągnął wizytę w sklepie, testując siłę woli obsługi.
W samochodzie z niezadowoleniem spojrzał na telefon.
– Chyba rozpadł mi się zespół. Nie wiem, dlaczego z Peterem uznaliście, że kazałem wam się przespać i uważacie mnie winnym. On nawet nie odbiera, ani nie odpisuje... – mruknął zirytowany i ze złością wcisnął z powrotem telefon do torby. – Kurwa.
Podsumował.

Michael postępował zgodnie z tym co chciał Oscar. Oglądał uważnie jedną za drugą. Odrzucał te, które spotkały się z grymasem. Olał totalnie sprzedawcę skupiony na misji znalezienia ładnych muszek. Nie rozumiał więc miny pełnej ulgi sprzedawcy kiedy w końcu wyszli. Zaczął się zastanawiać czy znów coś zrobił nie tak...
- Gdybyś od początku powiedział Ej, to ten frajer, z którym sypiam, czy coś w tym stylu wiedział by na czym stoi. Myślę, że jeśli chodzi o ciebie to jest zły za twoje ściemnianie. Daj mu czas. Później dajcie sobie po mordzie i pogadajcie. Będzie dobrze. W końcu bardziej chodzi o przyjaciół niż o zespół co nie?
Przynajmniej tak mu ciągle powtarzał Peter kiedy o tym rozmawiali.
- Myślałeś poważnie o tym przedstawieniu czy raczej wolałbyś mieć właśnie zespół i grać koncerty?
Zapytał zainteresowany tym co tak naprawdę chciał by robić jego przyszły mąż.