Wpadka księcia

First topic message reminder :

Wpadka księcia - Dwie zwaśnione nacje planują zakończyć waśnie za pomocą małżeństwa swoich niekoronowanych dzieci. Przed księciem X staje orszak pięknych istot. Wszystkie one są potomkami obecnego władcy. Bez wahania wybiera on Y przekonany, że jest on kobietą. Jakież będzie jego zdziwienie gdy w noc poślubną okaże się, że niezwykle urodziwy osobnik jest mężczyzną


Tygrys - Smok
Lis - Amantis

To co spłynęło na niego w jednej chwili, wprawiało go w kompletne osłupienie. Zastygł na krześle w bezruchu z otwartymi śmiesznie ustami nie wiedząc jak zareagować. Kiedy Jager zaproponował obiecane lody, niemal wybiegł z jadalni.
Otrzasnął się bardzo po psiemu, zupełnie jakby chciał strzepać z siebie uczucia innych i spojrzał na Jagera oczekując wyjaśnień.
- Wszyscy czują to co ja? - spytał nie będąc zadowolony z tego faktu. - Mogłeś mnie uprzedzić, że potrafią robić takie rzeczy. Nie wiedziałem co się dzieje, prawie dostałem zawału!
- Kokosowe i mango, proszę. - mruknął do kocicy wciąż próbując wyjść z szoku po tym co się stało.

Jager musiał wziąć głęboki oddech. Dla niego coś było oczywiste. Dla Ayase nowe.
- Tak i nie. Twoja panika przebiła się jak strzała i dlatego zaczęli cię uspokajać. Gdybyś zwyczajnie się zląkł czegoś delikatnie nikt by nie zareagował. Więź działa jak pajęcza nić. Pająk nie reaguje jeśli wiatr ją rusza ale jeśli wpadnie mucha to tak. W zależności od tego na ile im pozwolisz i na ile sam się otworzysz na tyle będą czuli to co ty. Mówiłem ci o tym ale nie słuchałeś...
Wytknął mu gdy z lodami szli dalej. Kuchnia, Krawiec, Medycy. Ayase mógł znów chwilę pogadać z Isabel. Ona z radością dotykała brzucha i sprawdzała czy wszystko w porządku. Dziwiło to parę osób, ale większość już wiedziała, że żona czarnego jest hybrydą. Później przyszedł czas na wybranie strażników dla Ayase, a dokładniej strażniczek. Jager nie zdążył przekroczyć pomieszczenia, a one stały już w rządku na baczność. Ponad 20 kobiet w tym może ze 3 znajome już Ayase twarze.
- Nie będę ci ich wszystkich przedstawiał. Stworzyłem cały kobiecy oddział specjalny i to są te z nich którym powierzyłbym własne życie. Bliźniaczki już znasz. Dziewczyny zmienią formę jeśli będziesz chciał je obejrzeć w każdej postaci.

- Słuchałem, ale nie wiedziałam że to przyjdzie tak nagle i.. Nie mówiłeś jak mam to blokować! - warczał Lisek co chwilę pokazując na niego zęby. Skończyło się ruiowe rumakowanie, wrócił dziki, nieoswojony lis.
Ayase tylko w gabinecie Izabel zdawał się być zrelaskowany, bo kobieta miała taką przyjemny sposób bycia, że nieświadomie w pełni się jej oddawał i ufał.
Na dodatek podejrzewał, że naciskając na poszczególne punkty na jego ciele jakoś go rozluźniała.
- Dlaczego pozwalasz mi wybrać tylko z pośród kobiet? - spytał zakładając ręce na piersi i patrząc na męża zirytowany.
- Może w ogóle znowu mnie zamknij, to będziesz mieć pewność, że nawet nie będę mógł patrzeć na innych samców.
Nic sobie nie robił z obecności strazniczek i wściekał się na Jogera, kompletnie nic nie robiąc sobie z tego, że jest trzy razy mniejszy od tygrysa.

- Ponieważ zgodnie z naszym prawem jesteś kobietą, a kobiety mają kobiecych strażników. Rosa również posiada straż osobistą. Royal nie dał jednak jej wyboru i sam dobrał kobiety do jej straży.
Oznajmił Jager zupełnie niewzruszony tymi humorami. Kobiety w ciąży tak miały. Spodziewał się, że zanim dojdzie do rozwiązania będzie musiał przeżyć huragan, wybuch wulkanu i trzęsienie ziemi.
- Tradycja kobiecej straży została zapoczątkowana przez moją prababcię która była jej generałem. Wcześniej kobiet na dworze pilnowali eunuchowie. Wolałbyś okaleczonego mężczyznę?
Zapytał całkiem serio, ciekaw poglądów na ten temat Ayase.

- Zgodnie z waszym prawem, w każdej chwili mogę stać się facetem. Czy wtedy zmienisz mi strażniczki? - Prychnął patrząc na niego gniewnie spod rzęs.
- Nie znam nikogo oprócz sióstr. Jeśli chcesz żeby ten wybór miał sens, pokaz mi jak walczą. Z tobą. - dodał ciekaw czy zgodzi sie na jego warunek.
- Podobno jesteś najlepszym wojownikiem w królestwie a twoje włosy, są długie bo nie scinałeś ich od czasów przegranej walki. Chcę sprawdzić ten mit.
Po przestraszonym lisku zostało niewiele. Nie bał się Jagera, mało tego, dalej był na niego zły za to jak go traktował. Nie zamierzał mu niczego ułatwiać, więc pokazywał na niego zęby, gdy tylko nikogo z rodziny królewskiej nie było w pobliżu.

- Wtedy cię wykastruję za zdradę.- Odparł również pokazując zęby. Jeśli Ayase nie pamiętał to już za podobne groźby raz zamknął go na cztery spusty. Jeśli nie chciał znów trafić do więzienia z czterech ścian to lepiej w tej kwestii trzymać język za zębami. Nie podobało mu się, że rzucał mu wyzwanie.
-Nie ma w tym kraju, poza samym Royalem osoby, która jest w stanie ciebie przede mną ochronić.
Wysyczał mu do ucha z groźbą. Może i nosił jego dziecko. Czarny znał za to wiele sposobów na torturę by nie uszkodzić maleństwa.
-Ja nie będę walczył. Skoro siostry znasz to będziesz miał porównanie. Walki jeden na jednego. Seria ciosów z jednej później z drugiej strony i powrót do szeregu. Wy będziecie naszym punktem porównawczym.
Powiedział już na głos i wskazał na dwie dziewczyny. Siostry stanęły i po chwili podchodziły do nich kolejne strażniczki. Na końcu zostały dwie które nie ruszyły się z szeregu.
- Dona? Klara? - Pytającym głosem zwrócił się do nich Jager. Obie uklękły spuszczając głowę.
- Jeśli to możliwe wasza książęca mość wolałybyśmy nie chronić twojej żony. Ojciec Klary zginął z rąk lisich bandytów zaś ja... miałam nadzieję być na jej miejscu. - To był jedyny moment kiedy strażniczka spojrzała w oczy Jagera. Widać w nich było bezgraniczną miłość do generała. Byli razem lata temu i liczyła, że w końcu zwróci uwagę na to jak silną i odpowiednią jest partnerką. Nie tylko wojownikiem. Czarny nie wydawał się poruszony jej wyzwaniem. Jeśli chciała być matką jego dzieci to był jej problem nie jego. - Obie żywimy więc nieprzyjazne emocje, które będą sprzeczne z naszymi obowiązkami. Będziemy wdzięczne za oddelegowanie w inne miejsce.
- To wielka odwaga by przyznać się do swoich uczuć, ale i głupota. Klara. Udasz się do mojego brata. On zadecyduje co z tobą zrobić i z twoimi uprzedzeniami. Dora... - Kocica była piękna. Zarówno w zwierzęcej jak i ludzkiej postaci. Jager westchnął. - Hera spodziewa się dziecka. Udasz się do niej. Mimo swojego stanu zamierza tutaj przybyć więc zajmiesz się jej ochroną.

Opuścił wzrok słuchając groźb męża z zębami na wierzchu. Co za podły drań, dalej próbuje go straszyć? Zapomniał chyba, że nie tylko Royal jest przyszłym królem. I może miał wsparcie swojego brata, ale za nim stała równie potężna osoba - królowa. Rosa doskonale wiedziała jak ciężko jest być żona despoty.
- Poczekaj. Nie odsyłaj Klary. - powiedział niespodziewanie, czym zaskoczył inne tygrysice.
- Pokaż co zrobiłbabyś z moją rodziną. - poprosił Klare, która spoglądała na niego z niechęcią. Kto lepiej ochroni go przed rodzina niż osoba, która niecierpi ich na równi z nim?
Zamachał puchatym ogonem starając się nie zwracać uwagi na Done, bo jego lisia strona, mimo że wciąż była obrażona, stawała się agresywna. Musiał się mocno kontrolować, żeby na nią nie warknąć.

Jager patrzył na Klarę przez chwilę po czym zgodnie z prośbą swojej żony wskazał jej na jedną z sióstr. Klara była bezlitosna i to w końcu Jager przerwał pojedynek.
- Jesteś pewien? - Zapytał kiedy dziewczyny skończyły potyczkę. I jedna pomogła drugiej stanąć na nogi. Klara walczyła jak bestia i nią była. W dodatku wolała kobiety co dla Jagera było idealnym rozwiązaniem. Mimo to wolałby żeby obok jego żony stali strażnicy gotowi oddać swoje życie bez zawahania.

- Tak. - odpowiedział patrząc na tygrysicę z wyzwaniem. Znowu zabujał leniwie ogonem jakby się nad czym zastanawiał.
- Jestem pewien, że się dogadamy. - dodał zupełnie nie przejmując się tym jak to wyglądało. - Wybierz osobę z którą najlepiej ci się pracuje. - mruknął do Klary. - Byle nie Donę. - warknął cicho, co było znakiem, że to jego lis się odzywa.
- I siostry. - zakończył po dłuższej przerwie. Już się do nich przyzwyczaił. Nie było sensu ich zmienić.
- Jestem głodny. - jęknął cicho odruchowo dotykając brzucha. Ile można jeść? Ten mały berbeć musiał być tygrysek że domagał się tyle jedzenia.

Klara spojrzała za odchodzącą Doną tęsknie. Nie chciała służyć lisowi. Straż musiało pełnić co najmniej osiem osób. Klara wybrała sobie do pary jedną z dziewcząt, a pozostałe cztery wybrał Jager skoro lisowi co innego było w głowie. Udali się od kolejnego ich przystanku zahaczając o kuchnię gdzie ekspresowo nadskakiwano nad nimi by dać to na co mają ochotę.
Do straży Ayase dołączyła Klara, która była panterą śnieżną. Tygrysie siostry oraz ich kuzynka. Dziewczyna ryś, której uszy nawet w ludzkiej formie miały małe frędzelki, dwie klasyczne kotki oraz gepardzica, która miała nogi do samej szyi. Klara i gepardzica jako pierwsze zaczęły służbę. Reszta dziewcząt miała więc czas by się przygotować.
- Dlaczego? - Zapytała w końcu Ayase gdy po zjedzonym posiłku udawali się do biblioteki. Jager rozumiał intencje chłopaka dzięki więzi. Inaczej sam brał by go za samobójcę.

- Największym zagrożeniem jest teraz dla mnie moja rodzina. Moje siostry myślą o tym, żeby wskoczyć na moje miejsce za wszelką cenę. Ojciec.. Kazał mi udawać samice, żeby zrobić Wam żart. Nie przejmował się konsekwencjami jakie mogą mnie spotkać. W końcu Jager musiał się dowiedzieć.. Kim jestem.
Powiedział glaszcząc się po ognie, bo po jedzeniu było mu blogo i był spokojny. Dotyk jego własnego futerka dodatkowo go wyciszał, było takie mięciutkie i gładkie.
- Nie powiedzieli mi, że jestem hybryda. Myślałem, że może po prostu.. Jestem śnieżnym lisem. Albo zwykłym albinosem... - westchnął przenosząc wzrok na Klare.
- Jeśli nie chcesz chronić mnie, broń dziecka. Przebywając w mojej obecności gwarantuje ci, że któregoś dnia będziesz musiała walczyć z lisami. Nie pozwól mojej rodzinie skrzywdzić malucha.

Klara słuchała go. Nie grała w tej samej drużynie. Nie interesował jej kutas Jagera ani żaden inny. Za to rozumiała, że lis zadziałał w myśl zasady wróg mojego wroga jest moim sprzymierzeńcem. Słysząc, że któregoś dnia będzie musiała przekręcić parę lisich karków uśmiechnęła się szeroko. Jak kociak przed miską śmietanki. Tylko Klara to bardzo duży kot, a jej miską śmietanki były urwane łby lisów. Wyglądała dość przerażająco.
- Z największą przyjemnością zabiję każdego lisa, który odważy się zagrozić królewskiemu dziecku.
Odpowiedziała i cofnęła się o krok. W pewien sposób cieszyły dziewczynę intencje chłopaka. Jager zaś wciąż nie był do końca przekonany. Jego zdaniem lisy w ogóle nie powinny się pokazywać w okolicy inaczej uprzedzi Klarę i urwie parę głów. Najpierw starszego brata Ayase. Później ojca. Na końcu pozwoli Klarze załatwić córki.
- Madnes?!- Krzyknął by się upewnić czy jego szalony brat jest tutaj.
- Wyszedł zapoznać się z nowymi pomocnikami. W czym mogę służyć generale?
- Moja małżonka kocha książki. Chciałbym abyś opowiedział Ayase o bibliotece i oprowadził go.
- Klejnocie północy. - Mężczyzna skłonił się przed Ayase po czym wskazał mu kierunek wciąż zgięty w pół.
- Wygląda na to, że Rosa przeforsowała twój przydomek. - Szepnął rozbawiony pozwalając by chłopak nawdychał się kurzu z książek.

- Chociaz ty mógłbyś nie nazywać mnie żona. - powiedział posyłając mężowi zirytowane spojrzenie. Pokazał na niego zęby nie przejmując się tym, że w okół niego są inni ludzie.
- Szkoda, że nie ty wpadłeś na ten przydomek. - burknął bocząc się na niego za te ostatnie groźby o kastracji.
Na widok takiej ilości książek oczy mu zalsniły a uszy postawiły się na sztorc.
- Możesz już iść, poradzę tu sobie. - dodał spoglądając znacząco na swoje strażniczki.
- I przestań tak natrętnie myśleć o zamordowaniu mojego ojca i brata. Podsyłasz mu te obrazy przez więź. A i tak nie możesz tego zrobić. To oznaczałoby wojnę, a małżeństwo było po to żeby temu zapobiec. - posłał mu karcące spojrzenie.

- Nie masz więzi z ojcem. Gdybyś ją miał twój stary już by tu był i żądał wyjaśnień od Royala dlaczego ją zerwał. Jedynie może to poczuć dziecko. A ono lepiej niech wie, że dziadek od strony mamy to kawał skurwiela. - Reszty wyprzeć się nie mógł. Pocałował go w skroń i przesunął ręką po jego boku wo bronnym geście. - Nie sprawiaj kłopotów dziewczynom.
Poprosił szeptem przy jego uchu i odsunął się. Zostawił go w bibliotece wiedząc, że będzie to jego ulubione miejsce do zaszycia się. Dopiero gdy Jager ruszył w stronę wyjścia z biblioteki Ayase mógł zauważyć dwie czarne pantery które niczym cień za nim podążały.
- Czarny zgodził się na strażników tylko jeśli będą niczym cienie. Royal znalazł klan skrytobójców wśród panter i zaproponował im pracę. Tak poznałam męża. - Wyjaśniła gepardzica.
- Mąż Aio jest jednym ze strażników księcia Jagera.
- Podoba mu się, że jak naprawdę uciekam to nie jest w stanie mnie złapać. Zarówno ja jak i Klara jesteśmy nie tylko by cię chronić, ale też udzielać niezbędnych informacji. Generał uprzedzał, że możesz mieć wiele pytań wasza książęca mość. Moja rodzina służy od pokoleń. Będę więc zaszczycona mogąc służyć nie tylko siłą mięśni, ale i wiedzą.

- Tatuś roku. Nie ma to jak podsyłać dziecku obrazy dziadka bez głowy. - warknął przewracając oczami. Znowu leniwie zabijał ogonem, jeszcze nigdy nie chodził tyle w pośredniej formie. Zaczynało mu ciążyć to trwanie pomiędzy jedna a druga strona. A przecież to był dopiero początek.
Warknął pod nosem zirytowany. Ale miał huśtawki nastrojów, czuł się jak na karuzeli.
Jedym uchem starał się słuchać opowieści gepardzicy, żeby nie wyjść na ignoranta, ale naprawdę ciężko było mu się skoncentrować po tym jak rozdrażnił sam siebie.
- To wkurzające. - palnął niespodziewanie, mimo że te słowa w ogóle nie pasowały do sytuacji.

Gepardzica spojrzał na niego zdziwiona. Tak samo Klara. Przystanął również mężczyzna oprowadzający go po działach w bibliotece. Wszyscy wpatrywali się w niego z oczekiwaniem.

Jager za to parsknął śmiechem prosto w nos jednego ze swoich dowódców. Przesłała za to Ayase trochę ciepłych uczuć. Chciał żeby rozchodziły się po nim jak delikatne przytulanie gdy spał obok niego.
- Panie?
- Moja żona odkrywa uroki zatrzymania w formie pośredniej.
Wyjaśnił. Wrócili od razu do przerwanej czynności.

- Przepraszam. - powiedział zażenowany lis przyjmujac kolor czerwonego jabłka. Wyprostował się, gdy poczuł Jagera. Czy on go śledzi przez więź? Zawarczał znowu.
- Zajmij się sobą! - syknął znowu zadziwiając resztę swoim zachowaniem.
Jęknął mając ochotę zapaść się pod ziemię.
- To jakaś katastrofa. - mruknął zasłaniając twarz puchatym ogonem.
Wizyta w bibliotece nie minęła mu tak jakby sobie tego życzył. Na koniec już nawet przestał przepraszać i zawstydzony unikał spoglądania na swoich towarzyszy.
- Wolałbym wrócić do pokoju. - zdecydował mając już dosyć upokorzeń na dzisiaj.

Klara z czystej złośliwości rozkoszowała się jego emocjonalnymi wybuchami. Przez to lis zdawał jej się też mniej groźny. Może dziewczyna jeszcze się przekona, że nie wszystkie należy wybić? Gepardzica zaś milczała nie wiedząc jak sobie poradzić z tym mówieniem do siebie i krzykami. Wiedziały, że więź to coś nowego dla Ayase. Nie czuły się jednak odpowiednimi osobami do tego by mu pomóc. Klara poprosiła za to jednego z przechodzących strażników by sprowadził Isabel.
- Oczywiście. - Zgodziły się i poprowadziły go do pokoju, który dzielił z Jagerem. W pokoju uwijało się jeszcze parę osób. Nie spodziewały się, że ktoś wróci wcześniej. Czarny kazał wstawić parę rzeczy by ułatwić życie liskowi. Gdy go zobaczyli szybko skłonili się i opuścili pomieszczenie.
- Wezwałam Isabel. Ona odpowie na twoje pytania bardziej merytorycznie. Czekamy przed drzwiami.
Powiedziały dziewczyny i zostawiły go samego.

Znowu warknął zirytowany. Znowu był głodny! Czy on kiedyś przestanie jeść? Szczeknął do siebie chodząc w kółko po pokoju.
Może są na to jakieś leki?
- Jestem rozdrażniony! - poinformował Isabelle , gdy tylko ta weszła do środka. - wkurzony! Głodny i.. Chcę mi się płakać. Chciałbym też się przytulić i pójść spać. Bogini, ja zaraz oszaleje! - jęknął ciągnąć się za uszka. Spróbował zmienić postać, ale napotkał na blokadę.
- Zrób coś! Cokolwiek.... - Zaskomlał rozgoraczkowany

Kobieta podeszła do stolika na którym stało parę słoiczków. W jednym z nich był miód. Otworzyła słoik i podsunęła pod nos chłopaka.
- Słodkie i zdrowe. Ja zapalę ci uspokajające ziółka.
Podczas gdy Izabel wypełniła pomieszczenie przyjemnymi aromatami, lis mógł zapełnić się słodyczą.
- Musisz jeść za dwóch. A zmiana formy sprawi, że poronisz dziecko. Dlatego nie możesz tego zrobić. I pamiętaj, że czujesz też za dwóch. A dokładnie za trzech. Czujesz siebie, dziecko i Czarnego.
Sięgnęła po kawałek ukrojonego owocu zanurzyła go w miodzie i wsadziła do ust Ayase przed kolejnym wybuchem.
- Jeśli będziesz jadł zmaleje złość. Jedzenie potęguje senność. Możesz płakać, krzyczeć, rzucać przedmiotami. Nikt nie ma prawa nic ci powiedzieć w tej kwestii bo jesteś w ciąży. Ciąża sprawia, że stajesz się jak żywioł, nieprzewidywalny i nie do zahamowania.
Przyciągnęła chłopaka do piersi by się oparł o nią i zaczęła mu śpiewać jak małemu dziecku kołysankę. Co jakiś czas podawała mu owoce by jadł.

Aż w końcu nie otworzył ust, bo zasnął jak małe dziecko. Gdy Izabell wychodziła z sypialni Czarnego i liska, strażniczki mogły zobaczyć śpiącą w bezruchu biała kulkę.
Z pokoju aż buchał zapach kadzidła i innych ziołowych mieszanek. Jedna ze strażniczek musiała, aż się odsunąć, by swoim kichaniem nie obudzić słodkiego liska.

Ayase wstał dopiero na kolacje i to tylko dlatego, że był głodny. Na widok męża odruchowo już pokazał na niego zęby, żeby wiedział, że wciąż ma u niego przesrane i przeciągając się wstał z łóżka.
- Jest już kolacja? - spytał podchodząc do lustra żeby sprawdzić jak wygląda. Białe włosy sterczały na wszystkie strony a na policzku miał odciśnięta poduszkę.

Isabel podziałała na lisa jak matka, której nie miał. Spokojem, doświadczeniem i podejściem jak do dziecka dała mu coś czego potrzebował najbardziej. Poczucie bezpieczeństwa.

Strażniczki zdążyły się zmienić. Jager zajęty był jakimiś mapami i pismami. Siedział naprzeciwko śpiącego chłopaka.
- Służba jeszcze po nas nie przyszła, ale możemy usiąść szybciej. Na pewno wszystko będzie gotowe.
Nie martwiły go fochy chłopaka. Od dziewczyn dostał raport, a po rozmowie z Isabel postanowił mu nie przeszkadzać w śnie. Wstał i stanął za nim gdy przeglądał się w lustrze. Delikatnie przeczesał jego białe włosy palcami i splótł je w prosty kok. Sam posiadał długie włosy więc bardziej niż sprawnie sobie poradził z tymi Ayase.
- Wyglądasz pięknie. Ślad zaraz zniknie.

Spojrzał na ich odbicia w lustrze, to co powiedział na początku ich znajomości Jager miało sens.
Naprawdę wyglądali jak Ying i Yang. Pasowali do siebie wizualnie, oboje szalenie atrakcyjni, ale w zupełnie innym typie urody.
Załaskotał Czarnego końcówką ogona, gdy ich Spojrzenia spotkały się w odbiciu. Pierwszy raz widział jak razem się prezentują, było to dla niego zaskakujące doświadczenie.
" Więc tak nas widzą inni." pomyślał jeszcze chwilę przyglądając się ich odbicia z wyraźnym zainteresowaniem wymalowanym w czerwonych ślepiach.
- Przebywanie w tej formie doprowadza mnie do szaleństwa.

- Ta forma jest równie piękna jak pozostałe, a w tej chwili też najbezpieczniejsza dla ciebie i dziecka. Isabel zostawiła tam taką sakiewkę z ziołami. Powiedziała, że jak będzie bardzo źle możesz je powąchać. Ostrzegała, że otumaniają lekko, ale pomagają też w mdłościach.
Wskazał na rzeczy pozostawione przez kobietę na szafce. Później na krótką chwilę przyjął formę pośrednią by Ayase mógł przyjrzeć się jeszcze większej różnicy między nimi. Czarny wyglądał jak bestia, on jak przytulanka. Jego ciało i było czarne zaś Ayase wręcz jaśniało. Patrząc na Jagera myślało się śmierć zaś Ayase uosabiał nowe życie, szczególnie w swoim obecnym stanie. Bestia zamruczała ocierając się porośniętym futrem policzkiem o policzek chłopaka i jego mąż znów był człowiekiem.

Drgnął widząc formę pośrednia męża. Była straszna, pokazywała prawdziwa bestie. Zupełnie się od siebie różnili. Wiedział, że lisy też przyjmują takie formy jak Tygrysy.
Tyle, że rzadko kiedy samice maja bojowe formy, raczej wyglądają atrakcyjnie w pośredniej postaci.
Opuścił wzrok, bo już stanowczo za długo przyglądał się temu jak razem wyglądają. Jeszcze Jager pomyśli, że mu się podoba to co widzi. Prychnął pod nosem, też coś.
- Szkoda, że nie hamują apetytu. - powiedział, bo jego brzuch wydał z siebie burczący odgłos. - To na pewno nie jest lis. Lisy tyle nie jedzą.