Wpadka księcia

First topic message reminder :

Wpadka księcia - Dwie zwaśnione nacje planują zakończyć waśnie za pomocą małżeństwa swoich niekoronowanych dzieci. Przed księciem X staje orszak pięknych istot. Wszystkie one są potomkami obecnego władcy. Bez wahania wybiera on Y przekonany, że jest on kobietą. Jakież będzie jego zdziwienie gdy w noc poślubną okaże się, że niezwykle urodziwy osobnik jest mężczyzną


Tygrys - Smok
Lis - Amantis

Ayase zapominał, że przed mężem nie może ukryć swoich emocji i uczuć. Ksiażę pocałował go krótko w policzek i za rękę zaprowadził do jadalni. Byli pierwsi. Zimne potrawy już leżały na stołach i czekały na rodzinę. Posadził chłopaka na tym samym krześle co rano i kiwnął by podano potrawy na ciepło. Sami byli dosłownie parę minut bo zaraz pojawiły się dzieciaki z Rosą, Royal i Król. Nie było pozostałych dwóch braci.
- Madnes pewnie do wieczora nie wyjdzie z pracowni zaś Heart wyjechał.
Wyjaśnił mu Jager.

- Gdzie wyjechał? I co robi Madnes? - spytał jak zwykle ciekawski Lisek od razu nakładając sobie dużo owoców, sera i chleba na talerz.
Zerknął w kierunku wina.
- Daj powąchać. - powiedział wyciągając rękę po kielich męża. Dostał strasznej ochoty na alkohol, a ponieważ wiedział, że nie może tego zrobić to chciał chociaż upić się zapachem.
- Panie... Przepraszam, że przeszkadzam, ale.. Lisi posłaniec twierdzi, że to pilne. Wygląda na to, że ehmm.. Klejnot północy jednak miał jakąś więź z bratem.
- Serio? - zdziwił się na głos albinos unosząc brew do góry.

Jager zaczął pokazywać zęby na samą wieść o jakimkolwiek członku lisiej rodziny królewskiej. Król westchnął i kiwnął ręką na najstarszego syna dając mu pozwolenie na odejście od stołu.
- Następnym razem gdy przerwiesz nam posiłek taką bzdurą zetnę ci głowę. - oznajmił do przestraszonego sługi.
- Royal się tym zajmie. W tej chwili jesteś nasz. - Powiedział król, po raz pierwszy bezpośrednio odzywając się do Ayase. Spojrzenie miał równie twarde i niebezpieczne jak Jager. Król i najmłodszy syn byli bardzo podobni dlatego często między nimi dochodziło do scysji, ale w wielu kwestiach mieli podobne poglądy.
Royal skłonił się i podniósł od stołu.
- Zaraz wracam. Uwielbiam sprowadzać do parteru szamotające się myszki.
Puścił oczko do chłopaka żeby chłopak wiedział, że dla niego brat, którego Ayase się bał, był jedynie małą myszką do schrupania.
- Royal. Nie ręczę za siebie jeśli którekolwiek z lisich książąt i księżniczek się tutaj pojawi.
Brat jedynie kiwnął mu głową. Gdy wyszedł znów odezwał się król.
- Wydam oficjalne pozwolenie zaatakowania i zabicia każdego kto chociażby słowem zagrozi twojemu dziecku i małżonce. Pozwól jednak bratu zająć się sprawami politycznymi. On nie próbuje każdemu urwać głowy.
Król wydawał się wręcz rozbawiony złością Jagera i jego zaborczością. Królowa nie żyła już długo, ale pamiętał jak takie same żywił uczucia do niej, nawet gdy leżała na łożu śmierci.

Lisek obserwował cały ten cyrk machajac niespokojnie puchatym ogonem na boki.
- Jestem pewien, że żadne z mojego rodzeństwa nie wpadnie zaraz przez okno by zadać mi śmiertelny cios. Wycisz swoje emocje, bo też zaczynam się denerwować a zapomniałem wziąć swoich ziolek. - mruknął cicho, bo przez ten rozgardiasz sam zaczął się stresować i myśleć negatywnie o lisach.
- Mój brat wyczuł więź Royala? To chyba niemożliwe.

- To nie twoje zmartwienie. - Powiedział król ucinając dalsze pytania. Rosa zaczęła temat kwiatów w ogrodzie i zaczepiała monarchę o różne drobiazgi skutecznie zmieniając temat aż do powrotu swojego męża.
- Chcą przyjechać i go zobaczyć. - Zaczął od wejścia. - Uspokój się Jager. Wyjaśniłem, że zgodnie z naszym prawem Ayase jest kobietą w dodatku świeżo upieczoną żoną mojego brata i odwiedziny mężczyzn będą nie mile widziane, a wręcz mogą grozić wojną. Lisy niestety wszędzie widzą haczyk. Możesz spodziewać się sióstr. Pojedynczo i maksymalnie na trzy dni, ale nie mogłem odmówić całkiem.
Wyjaśnił sprawę z lisami i wrócił do swojego talerza i posiłku, a w tym również tematu ogrodu.

Super. Niech nic mu nikt nie mówi, niech go zamkną w złotej klatce.
Odwrócił głowę w bok machając nerwowo ogonem na boki. Na Jagera na pewno już wyskoczyłby z japą, ale na króla nie mógł. I tak ten za nim nie przepadał, po tym ich oszustwie a nie chciał się bardziej narażać.
Po kolacji podziękował za posiłek i starając się ignorować męża, który to ignorować się nie dał szedł szybkim krokiem w stronę ich sypialni.
- Przestań się tak gapić. - burknął w końcu.

Jager po tych pełnych złości słowach podszedł i objął go.
- Chcesz żeby na straży stała Klara gdy przybędą twoje siostry czy wolisz kogoś bardziej przewidywalnego?
Zapytał. Chciał ukoić jego złość a wiedział, że lis naprawdę dobrze reaguje na jego mruczenie.
- Wiem, że jesteś zły z powodu ciąży, ale powiedz mi. Czy naprawdę jestem tak zły? Czy to miejsce jest złe?
Zapytał gdy drzwi ich sypialni się za nim zamknęły.

- Klara i gepardzica dadzą sobie radę. - powiedział spoglądając na ramiona, który obejmowały go z taką naturalnoscia jakby zostały do tego stworzone.
- Tak, miałem inne marzenia. To wszystko co się wydarzyło od chwili, gdy mnie wybrałeś całkiem przekreśliło moje plany.
Usiadł mu na kolanach, bo w danym momencie zaczął odczuwać przyjemność z powodu jego obecności. To mruczenie działało wręcz hipnotyzująco.
- Mam dosyć rozkazów, etykiety i tego, że aaaaah.. Muszę hamować swoje uczuciaaa. - Ziewnął pokazując przy tym ostre kiełki.
- Wolałbym mieszkać sam i nie musieć chodzić na posiłki z królem. To mnie przytłacza.

- Myślę, że nie wolał byś mieszkać sam... wiem to. Jasne, jesteś przytłoczony ale... myślę, że potrzebujesz przyjaciół. Bliskich. Ludzi których mógłbyś po prostu kochać. I przy mnie nie musisz. I tak wiem co siedzi w tobie. Więź. Pamiętasz?
Pomógł mu się rozebrać i utulił go do snu. Gdy chłopak zasnął już twardo wstał żeby popracować. Osobiście ułożył grafik dla straży Ayase i w zamku. Chciał być pewien, że podczas królewskich wizyt lisic jego druga połowa będzie miała najlepszą opiekę.

Następnego dnia Ayase zrozumiał co to znaczą poranne mdłości. Odkad tylko otworzył oczy wisiał nad kiblem i wymiotowal wszystko co zjadł, albo wypił.
Mimo, że był osłabiony to i tak znajdował siłę, żeby powarczeć na męża. Ze to wszystko jego wina! Ze jest podlym dupkiem i nie będzie z nim rozmawiać.
Wszystkie te dramy po to by później i tak zasypiać w jego ramionach z błogim wyrazem twarzy.
Źle się czuł przez kolejne kilka dni, dlatego też spotkanie z siostrami przełożone było niemal o tydzień.
Tydzień w którym to Jager i strażniczki napięte były do granic możliwości. Nie mogli się doczekać aż będą mogli zaatakować.

Jager nie mógł powiedzieć, że nienawidzi tych kobiet. Dostawał za to gęsiej skórki od ich oszukańczych słodkich głosików i sztucznych komplementów. Na zmianę Rosa albo Royal towarzyszyli im w oficjalnych spotkaniach. W końcu jednak Jager musiał odstąpić od swojego wybranka. Zostawił go pod opieką gepardzicy i Klary.

- Yery jest zły, że nie może się z tobą zobaczyć. - zaczęła Fiona wychodząc zza regału. Jego strażniczki pokazały zęby i czujnie obserwowały lisice.
Ayase widział jak mocno zaciska się szczęka Klary za każdym razem, gdy widziała jego siostry.
- Nic na to nie poradzę. To nie zależy ode mnie. - powiedział spokojnie albinos nawet nie podnosząc na nią wzroku. Siedział nad bardzo ciekawa książka a mimo to i tak chciało mu się spać. Szlag by te ciążowe zachowania. Kto normalny by to ogarnął?
- Jak mogłeś nawiązać więź z Royalem? To zdrada. - wysyczała dziewczyna na co Ayase w końcu podniósł na nią wzrok.
- Zdrada? Spróbuj postawić się Royalowi. - parsknął doskonale pamiętając jak to bolało. - Sami mnie im daliście. Jak prezent. Ofiarę. - ostatnie słowo wycedził przez zęby. Chcieli jego śmierci.

Klara bardzo chciała poprzestawiać jej kilka kręgów, a zaczęła by od wyrywania języka. Gepardzica za to na ostatnie słowo miała zapaloną lampkę w głowie. Zdrada i ofiara w języku kotów oznaczały śmierć. Dziewczyny były dobrze poinformowane przez Jagera na temat planów lisów. Obie emanowały wręcz wyczuwalną wrogością w stosunku do lisicy.

Jager w tym czasie towarzyszył bratu w spotkaniu. Normalnie by go tam nie było ale sprawa dotyczyła kraju, z którym graniczyli i obrony granic.
- Możemy ustanowić wspólne siły obrony granic. Przyślij parę oddziałów gryzoni. Oczywiście nie naraz, pojedynczo. Przejdą trening wśród moich służb granicznych. Wspólny trening pozwoli im skuteczniej bronić wspólnie, a nie się zwalczać.
- Jager! To wspaniały pomysł!
-Oczywiście nie naraz, pojedynczo, najpierw przeszkolimy grupy na główny trakt...

Rozmowy trwały długo. Ski, jedna z jego sióstr wyszła właśnie za księcia kraju gryzoni. Na koniec przeszli więc do zabezpieczenia jej podróży na Baby Show er Ayase.

Lisica wiedziała, że kocice ja nie zaatakuje dopóki ta nie zrobi coś podejrzanego. Była więc bezczelna, irytowała albinosa do takiego stopnia, że ciągle szczerzył kły.
Co innego jak się nad nim znecała w lisim królestwie a co innego, gdy miał w łonie maleństwo.
- Dosyć tego. - warknął w końcu i podniósł się gwałtownie z krzesła. - Poproszę Rose o zakaz zbliżania się do mnie kogokolwiek z mojej rodziny. - syknął oficjalnie. Powiedział to do Fiony, swojej siostry przy świadkach. Nikt nie mógł mu zarzucić że został zmuszony do wypowiedzenia tych słów.
- Idzimy. - dodał do kocic, będąc już na skraju wytrzymałości.

Gdy tylko wypowiedział imię przyszłej królowej mógł poczuć jej wspierające ciepło. Ona tak jak Royal bardzo pilnowała swoich poddanych, ale rodzinę otaczała niezwykle silną opieką. Ayase mógł być pewien, że wie o jego życzeniu.
Klara i gepardzica zgodnie z rozkazem króla mogły ją zabić nawet za grożenie słowne. Niestety nie padła żadna groźba ani zaklęcie. Pozostało im więc szczerzyć kły. Klara miała wręcz problem z kontrolą swojej bojowej formy. Pod jej skórą falowało białe futro, a rysy momentami się wyostrzały. Ruszyła przodem by nie rzucić się na głupią lisicę. Za Ayase szła gepardzica.
- Słyszałaś pani życzenie Klejnotu Północy. Proszę udać się do swoich komnat. - Powiedziała do kobiety i ruszyła za nimi.

Również Jager wyczuł ciepły dotyk Rosy na Ayase. Przeprosił mężczyzn uznając, że z resztą sobie poradzą sami i ruszył przez zamek do ukochanego.

Tyle, że Fiona zdawała się mieć inne zdanie na ten temat i bynajmniej nie dawała się spławić.
- Ayase, jak możesz odwracać się od rodziny? - spytała udając rozżalenie na tyle dobrze, że aż albinos zatrzymał się zaskoczony.
- Ja? - spytał unosząc brew do góry w geście niedowierzanie. - Poza tym od kiedy to zależy Wam na mojej obecności? - zakpił podchodząc odrobinę bliżej lisicy.
Zatrzymali się na schodach, a to... Pozwoliło kobiecie zrobić to, na co miała ochotę od jego urodzin.
- Masz rację. Nie zależy. - powiedziała i nim ktokolwiek zdążył zareagować przerzuciła Ayase przez ramię.
Ostatnie co pamiętał to uczucie, że spada. Strach, panika i chęć osłonięcia brzucha. Potem.. Potem była ciemność.

Ayase jeszcze leciał po schodach gdy Klara w formie bojowej rozrywała gardło jego siostry. Gepardzica była szybsza. To ona skoczyła żeby złapać chłopaka. Niestety zanim zdążyła to zrobić z jego głowy sączyła się krew, a ciało zaczęło zmieniać formę. Lis był twardszy od człowieka. Wiedział już, że nie utrzyma tak młodego dziecka ale mógł uratować siebie. W ramionach gepardzicy znalazła się więc już pokrwawiona biała kulka.

Tylko dzięki refleksowi Royala w drugiej części zamku nie doszło do rzezi. Jager zmieniając się i pędząc na zabój przez korytarze podrapał i po taranował parę osób, ale zanim dotarło do niego co się stało lew zastąpił mu drogę i szybkim ciosem posłał spać.

Dzięki łączącej wszystkich więzi tragedia jednej osoby była oczywista dla reszty. Ayase był pod pilną opieką Isabel zaś Jagera zamknięto w jednej z cel na niedźwiedzie żeby nie wywołał wojny. Tym razem to Czarny miał problem z zmianą formy. Był tak wściekły, rozżalony i dziki że utknął w formie między człowiekiem, a tygrysem. To Rosa na zmianę z Isabel towarzyszyły chłopakowi w dzień i w nocy.
- Obudź się maluchu. Inaczej twój luby nam zdziczeje... Nie chcę tracić, ciebie i jego jednocześnie. Jesteście zbyt ważni dla nas. Więc wracaj. Wracaj jak najszybciej
Czarny był bestią i był niebezpieczny, a w obecnym stanie był gotów zabić własnego brata. Royal wiedział, że jeśli nie wróci do zmysłów to w końcu on będzie musiał go zabić.

Wściekłość Jagera była jednak mniej odczuwalna dla lisiego królestwa jak wściekłość króla. Stracił wnuka, możliwe, że synową a jego najmłodszy syn dziczał. Postarał się o to by wieść o zdradzie, zamachu i ataku na ciężarną rozniosła się lotem błyskawicy. Królestwa kolejno zrywały kontakty polityczne z lisim królem. Doszło nawet do tego, że klan ssaków tajgi odesłał siostrę króla. Lisi szlachcice byli prześladowani i odsyłani ze wszystkich krajów gdzie swoje wpływy miał Lew. Nawet małpy, lubiące lisie figle zawiesiły rozmowy. Wszystko zastygło w oczekiwaniu. Śmierć Ayase doprowadziła by do zdziczenia Jagera, to zaś oznaczało wojnę.

Ayase słyszał głos Rosy i Isabel. Nie mógł jednak odpowiedzieć.. Czuł też emocje męża i.. Podzielał je w pełni. Chociaż on bardziej pogrążony był w rozpaczy, bo mimo że nie chciał być jeszcze matka to... Jak maluch już się w nim rozwijał to niemal od razu go pokochał.
Takim silnym uczuciem nie darzył jeszcze wszczesniej nikogo innego.
Obudził się czując suchość w ustach i tępy ból głowy. Mimo to podniósł się i na nieco chwiejnych łapkach ruszył w kierunku lochów. Czuł co sie dzieje z Jagerem i wiedział, że najważniejsze jest teraz go uspokoić. Nie przemieniał się jednak w człowieka, bo wciąż czuł się na to za słaby.
Widząc wedrujacego małego lisa nikt się nie wtrącał, słyszał jedynie westchnięcia ulgi. Otwierali mu drzwi i wskazywali kierunek, aż w końcu po piętnastu minutach znalazł się przy klatce męża.
Jager był w takim stanie, że nawet go nie zauważył. Ominął strażników i bez strachu przecisnął się między kratami.
Podskoczył i oparł łapki o jego łydki domagając się wzięcia na ręce i jednocześnie chcąc zwrócić na siebie jego uwagę.
- Uspokój się. - powiedział wiedząc, że Jager i tak go zrozumie. - Zrobisz sobie krzywdę. - dodał machajac lekko na boki białą kitą.

Gdzieś tam w podświadomości Jager poczuł, że lis się obudził. Jako człowiek wiedział jednak, że gdy ktoś umierał podobna ulga budziła się w jego podświadomości. Kolejny ryk bestii przetoczył się korytarzami. Strażnicy zmieniali się bardzo często bo dominacja czarnego nie pozwalała im ustać na służbie zbyt długo. Na ich szczęście na progu obłędu nie kontrolował się. Inaczej, mógł ich nawet zabić samym przymusem. Delikatne ukłucia radości kolejnych osób widzących lisa szły po więzi do Jagera. Czy jednak ktoś w tak wielkim bólu jest w stanie poczuć tak niewielkie szczęście? Strażnicy z uśmiechem ulgi powitali puchate stworzenie. Jager spojrzał na niego i dłuższą chwilę bestia wpatrywała się w lisa i ryczała przeraźliwie. Tak jakby wykrzykiwał wszystkie żale. Później dzikie oczy zaczęły robić się bardziej rozumne. Sięgnął wtedy po lisa i przytulił go do piersi chowając pysk w futrze. Językiem lizał jego brzuch. Wewnętrznie płakał ale bestia nie była w stanie pokazać tego. Ayase mógł jednak to poczuć. Tak samo jak jego żal mógł poczuć każdy połączony z nim więzią stada.
Czarny miał problem. Był samcem alfa. Powinien bronić. Powinien chronić swoją samice i młode. Uważał, że to on ponosił częściową odpowiedzialność za to co się stało. Gdy tylko ktoś próbował podejść chociażby do krat rzucał się, ryczał i pokazywał zęby. Nikt nie dotknie Ayase. Nikt go już nie skrzywdzi.
- Oczyścić korytarz do ich sypialni. - Znikąd pojawił się Royal i ojciec Jagera. - Czarny, ani ja ani ojciec nie skrzywdzimy twojego wybranka. Ayase potrzebuje wciąż opieki medycznej i odpoczynku, a w twojej celi go nie zazna. Przyjmij ludzką formę. Musimy się upewnić, że kontrolujesz bestię.
Chociaż przyszły król mówił spokojnie i wręcz jak do dziecka to czuło się narastający przymus. Royal umacniał swoją pozycję względem bestii Jagera i wymuszał posłuszeństwo na bracie. Była to ryzykowna gra. Świadomy Jager podporządkowywał się temu z racji swojego braku ambicji królewskich. Bestia w nim buntowała się żądając całkowitej dominacji nad wszystkimi. Gdy widać było, że książę mimo wewnętrznej walki nie jest w stanie cofnąć bestii, a może nawet nie chce odezwał się król.
- Dziecko. Zastanów się, co powiedziała by twoja matka? - Przymus króla był zupełnie inny.
- Nie opłakuj tych, którzy żyją. - rozległ się głos Jagera, lekko zdeformowany przez paszczę bestii. Napięcie w powietrzu opadło oczyszczając się zupełnie.
- Twoje dziecko nie żyje, ale twój wybranek tak. On potrzebuje zarówno ciebie jak i opieki medycznej. Możesz wrócić do tej formy gdy trafisz do własnej sypialni ale teraz, na potrzeby twoich poddanych i żołnierzy przyjmij formę człowieka i przenieś Ayase do waszej komnaty. - Ciągnął król.
- Oni potrzebują zobaczyć, że ich generał wrócił. - Dodał Royal.
Jednak to wsparcie lisa sprawiło, że Zmienił się znów w człowieka. Przyjął od Royala swój książęcy pas biodrowy ponieważ w formie bestii zniszczył wszystko co miał na sobie i paradował nago. Nie wypuścił jednak lisa. Zapiął go jedną ręką i gdy krata się otworzyła ruszył przed siebie. Korytarze głównie były puste. Strażnicy odgradzali przejście tam gdzie zebrała się służba i ciekawscy gapie. Oddychali z ulgą, a nawet płakali. Przed samymi drzwiami do sypialni stała Rosa. Royal o mało nie dostał zawału widząc ją na drodze swojego brata. Wcale nie był pewien czy ten nie postanowi jej skrzywdzić. Nic się jednak nie stało. Otarła się o Jagera czołem w kocim geście przywitania, a ten odpowiedział tym samym.
- Jesteśmy wyższymi drapieżnikami. Pamiętliwymi. Dopilnuję by cierpieli tysiąc razy bardziej. Zapolujemy na nich wszystkich. - Szeptała ale specjalnie przytuliła policzek do brody Jagera tak by i Ayase mógł ją usłyszeć. Odsunęła się i pozwoliła im wejść. Zamknęła nawet za nimi drzwi.
- Rozejść się! Koniec widowiska! - Krzyknęła do gapiów.
- Jesteś szalona. - Powiedział Royal.
- Jestem twoją żoną, a oni tego potrzebowali.
Gdy drzwi się zamknęły Jager położył się na łóżku z Ayase i zamienił w tygrysa. Owinął się w koło niego tak, że nie było widać nic poza czubkiem lisiego nosa.

Ayase skulił uszy, bo ryk męża prawie pozbawił go słuchu. Po wysłuchaniu tego koncertu szczeknął na niego z naganą.
- Masz racje, powinieneś że mną być. Ale po wypadku a nie wtedy kiedy to się stało. A zamiast tego siedzisz tutaj. - wiedział, że jak będzie mówił do niego spokojnie i czule, to nie będzie to do niego pasowało.
- Posłuchaj ojca. - mruknął gryząc go w ucho. - Jestem zmęczony. - dodał kładąc pyszczek na jego ramieniu.
- Wszystko jest.. Bez sensu. - zakończył drżącym głosem, co chyba najbardziej podziałało, bo w końcu książę przyjął ludzka formę.
Spojrzał Rosie w oczy, gdy ta zapewniła go o polowaniu. Teraz czuł w sercu taka pustkę, że nie myślał o zemście.

Następnego dnia był gotów wrócić do ludzkiej postaci. Poprosił Jagera o Isabel i, gdy ta była już w pogotowiu wrócił do w pełni ludzkiego oblicza.
Jęknął i złapał się za głowę, tak bolało dużo mocniej.
- ahh! To chyba nie był dobry pomysł!

Jager nie odstępował go na krok. Wciąż miał problem z kontrolą swoich emocji, ale szło mu już z każdą godziną coraz lepiej. Do momentu kiedy Ayase zmienił postać. Jego ból był jak kolejny wyzwalacz. Nie zmienił formy ale zaczął zarówno swoją dominacją jak i powarkiwaniem i zachowaniem popędzać Isabel. Kobieta początkowo go ignorowała uznając, że tak będzie lepiej. Mówiła do chłopaka. Podawała mu leki i założyła opatrunek. W końcu jednak książę przegiął.
- Jagerze Pantera zwany Czarnym, księciu Jumanji i wrzodzie na dupsku, jeśli zaraz się nie uspokoisz wytargam cię za uszy jak smarkacza!
Co ciekawe ta reprymenda sprawiła, że książę naprawdę usiadł na tyłku, w dodatku od razu zmienił się w tygrysa i ułożył obok Ayase. Patrzał jedynie obrażony na kobietę.

- Zamiast warczeć pomruczałbyś trochę. - burknął Lisek, gdy w końcu przestała go tak bardzo boleć głowa.
Spojrzał z wyrzutem na swojego męża.
- Isabel mi pomaga. - dodał żeby upewnić go w przekonaniu, że wszystko jest w porządku. Odetchnął kiedy w końcu światło i każdy szmer nie zdawał się rozgrywać mu mózgu.
- Dziękuję, Izzi. - powiedział zamykając oczy i kładąc się na poduszkach. Zamknął oczy i odruchowo położył dłoń na łonie.
- Biedny. - szepnął cicho a po jego policzkach po raz pierwszy popłynęły łzy. Zasłonił oczy przedramieniem chcąc ukryć swój żal. Zapomniał, że inni czują jego silne emocje.

Sytuacja powtarzała się. Jager warczał i nie odstępował chłopaka na krok, Isabel przychodziła, ustawiała księcia, leczyła Ayase i wychodziła. Czasami wpadała też Rosa. Trwało to dość długo ale dzięki temu, że tygrys nie pozwalał chłopakowi na żaden samodzielny ruch, lis dochodził do siebie szybciej. W końcu to Ayase go ofuczał. Razem ruszyli do biblioteki gdzie spędzali całe dnie. Siostry Jagera wróciły do rodzinnego zamku i poczekały równe trzy dni żeby brat z łaski swojej odstąpił im lisa na jeden wieczór. Tego dnia nie wytrzymała Ski.
- Tego już za wiele czarny sierściu! - Wparowała do sypialni panów a za nią Sun, Hera i Rosa. Te dwie w drugim rzędzie podśmiewały się pod nosem. - Wynocha! - Krzyczała Ski na brata. - Przejmujemy ten lokal. Nie waż się wracać przed świtem!

Siostry wybrały idealny moment, bo rozłoszczony Ayase uciekał właśnie przed mężem rzucając w niego czym popadnie.
- Przestań wszędzie za mną lazić i mnie ściiiiskaa... O. Cześć. - powiedział zatrzymując się w miejscu nieco zasapany i spoglądając na wojowniczo nastawione kobiety.
- Widzisz! Cały czas ci mowie, ze przesadzasz! - krzyknął na Jagera. I teraz to już wszyscy warczeli na Boga winnemu, Jagera.

Jager szybko zmienił formę na pośrednią, Ski i Sun mu zawtórowały rozrywając przy tym drogie suknie. Przez jakieś parę sekund ryczały zarówno wielkie dwie tygrysico-lwice jak i czarny tygrys Jagera. Na to wszystko na środek między warczące potwory niczym z horroru weszła Rosa
- Aj aj, to sobie pokrzyczeliście. Teraz Jager idzie do brata napić się drinka a my robimy babsko-hybdyrowe party. Już, sio, raz raz, a wy gwiazdy przebrać się, Ayase zawału dostanie jak zobaczy wasze cycki na luzie.
Jager i dziewczyny wyszli z pomieszczenia. Gdy tylko drzwi za nimi się zamknęły, a Hera weszła do środka. Obie z Rosą wybuchnęły śmiechem.
- Widziałeś ich minę? Buhahahaha - Hera trzymała się za pokaźny brzuch. Ona miała na świat przynieść sześcioraczki i jej trzeci miesiąc był nad wyraz pokaźny.