-=Cybernetic Love with Sparks=-

First topic message reminder :

Rok 2058, dzień czyiś dwudziestych siódmych urodzin, godziny wieczorne.
Czarne niczym otchłań, zdająca się obserwować tych, którzy śmieli spojrzeć prosto w stado cudnie świecących gwiazd. Do tego rozświetlające odbitymi od słońca promieniami wielki, ogromny, srebrzysty księżyc. Zapowiadała się niezapomniana, zapierająca dech w piersiach, Amerykańska Noc. Bezchmurny Texas, z dodatkiem zimnych, czerwonych pustyń - idealne miejsce by podziwiać piękno natury, o ile ktoś pragnął takich doświadczeń. W istocie był to niecodzienny czas i nawet jeśli nie miało się przyjemności wyjrzenia w gwiazdy, dzisiejsza technologia zdołała je już dawno wyprzedzić i przewyższyć.
Cudy techniki, począwszy od podróży międzygwiezdnych, po telekinezę, na sztucznej inteligencji zachowującej się jak człowiek włącznie. Z czego to właśnie ta ostatnia miała dzisiaj być obiektem cudów i przychylnych spojrzeń a nie to, co było nad ludzkimi głowami.

Impreza urodzinowa w apartamencie. Głośna, intensywna, pełna wrażeń, alkoholu i ludzi. Nawet wbrew samemu solenizantowi - wszystko przygotowane z myślą o dyskrecji. Zwłaszcza, że maczał w tym palce sam ojciec urodzinowego chłopaka, pracujący w pocie czoła nad bardzo, ale to bardzo zaawansowaną technologią, która miała rzekomo zrewolucjonizować świat. Niestety nie pojawił się on na urodzinach swego syna, ale wysłał pakunek, który przyjechał akurat pod wieczór - gdy akurat cała śmietanka robotyków i innych ludzi nauki postanowiła już udać się do swych lokum - pozostawiając tym samym chłopaka samemu sobie.
Paczka była spora, bardzo wysoka. Wręcz można było stwierdzić, że w niej był człowiek. Oznaczona numerkiem E4 - 40R. Logo z boku oznaczające Wydział Wyższy Technik Sztucznej Inteligencji - WWTSI, mający spory wpływ w świecie robotyki. Oni specjalizowali się właśnie w ich wytwarzaniu - robotów. Tych mądrych, jak i głupich, ludzkich, jak i żołnierzy. Gdzie by się nie spojrzało, czy android, cyborg lub robot, tam WWTSI musiało mieszać swe palce.
Egzemplarz ten miał byś szczególnie interesujący, wyposażony w coś lepszego niż reszta. O tym jednak nie był chłopaczyna poinformowany, nie otrzymując dosłownie żadnej informacji z obsługą tej jednostki. Musiał przekonać się na własnym sobie czym to coś było i jak to uruchomić, o ile ojciec nie dał mu wyzwania by go uruchomić.

---

Nie zmuszał go do ładowania z baterii. Nie zabraniał mu też. Były po prostu zbędne, bo sondy uruchamiać na razie nie zamierzał, ale no... Mogła zostać robocikiem wydobywającym surowce. W końcu do tego poniekąd była stworzona.
Na jego słowa jednak odkaszlnął dość głośno ze zmieszania i zerknął z lekkim niedowierzaniem.
- Jesteś naprawdę zboczony Chris... Praktycznie nie posiadam już części z wtedy. Energii też mi nie brakuje... Jednak po co naruszyłeś ten temat? Już cie nosi, by coś zbroić? - mruknął z uśmiechem i niedowierzaniem, że tak szybko zmieniło się jego nastawienie i humor. Nie był za to zły jednak. Pozwolił mu jednak zejść i obserwował go uważnie.
- Dla robotów nie... Ale dla życia tak... Podejrzewam, że okoliczna przyroda obumrze wokół jaskini. - odparł cicho, ale no dobrze, że nie był człowiekiem. Umarły od samego stania w tym promieniowania przez 5 minut.
- Co do generatora, tak. Może go zasilić, ale na kilka dni. Muszę stworzyć reaktor, ale do tego potrzebuję jednak czasu. Wolę byś oszczędzał energię bazy... - mruknął przeciągając się w odruchu. Zaraz jednak wstał i wyszedł z pokoju się rozejrzeć, ale tylko przed "drzwi".
- Co tu się tak właściwie stało? - spytał, bo jednak ciekawość go zżerała, a Chris nie raczył się wypowiedzieć.

Słysząc informacje na swój temat dalej szczerzył ząbki, dodając do tego podrapanie się po karku. Pokiwał jednak w odpowiedzi na boki w geście negacji i odprowadził go zaraz wzrokiem gdy ten wstał po paru dodatkowych słowach. Chris westchnął na ostatnie pytanie i odwrócił się do niego ciałem.
- Chciałem stworzyć androida na bazie mojej technologii, lecz chyba chciał być on lepszym, a nie gorszym modelem samego mnie. Zaatakował, łamiąc zabezpieczenia mechów. Te wpadły w... „szał”, wystrzeliwując wszystkie swoje rakiety. Jedna z nich trafiła w generator, smażąc wszystkich płytki drukowane na wiór przez eksplozje - podszedł chwile później do chłopaka od tyłu i dźgnął go lekko palcem między żebra. - Nie jestem zboczony... Nie tak, jak pewien z tych najemników. Miał on staromodny nośnik danych, który od razu złamałem, a na nich parę zapisanych stron internetowych. Większość z nich skupiała się tylko i wyłącznie na wspólnej rekreacji mężczyzny z kobietą. Znalazłem jednak tam ciekawą rzecz, którą nazywała się „fetyszem”. Nigdy z tym słowem się nie spotkałem w mojej bazie danych, o dziwo. Przeczytałem na ten temat bardzo sporo. I chyba nawet znalazłem w nich coś, co odpowiada bardzo mi - wyszczerzył kły zadowolony z siebie, klepiąc go lada moment po ramieniu. - Ach, bez obaw, nie będę brał energii z generatora - odpowiedział, wymijając go lada moment, wychodząc ze swojego pomieszczenia z już prawie wyładowaną baterią, podczas gdy jego noga zaczynała być otulana skórą, a samych nanobotów przybywało więcej i więcej.

Wysłuchał go uważnie i westchnął cicho, ale podszedł by zaraz go przytulić do siebie.
- Czemu chciałeś stworzyć androida? Nie wystarczałem ci? - mruknął do niego smutno, bo jednak poczuł się tym urażony. On nie budował sobie AI. Kompana. Nawet przez myśl mu to nie przeszło. Dobrze, że go nie zniszczył. Tulił go więc mocno i nawet zaczął głaskać po głowie.
- I co tam ciekawe zobaczyłeś? Muszę jednak ci przypomnieć, żebyś uważał, bo nie wszystko może mi się spodobać, no i wolałbym byś ze mną to obgadał, zanim zrobisz coś sam... Rozumiemy się? - spytał się go poważnie, bo jednak wolał mieć świadomość... No chyba, że jej nie będzie wtedy miał... Nie byłby jednak z tego zadowolony, no i miał nadzieję, ze wybije sobie z głowy poniżanie go, bo spotka się z wielkim fochem.
- A z czego Chris? Potrzebujesz jakoś się ładować. Będziesz pożerał? Chyba, ze będziesz ładował się ode mnie. - mruknął cicho, ale zaraz go puścił i westchnął ciężko.
- Póki co nie kombinuj za wiele. - odparł spokojnie i przeszedł w stronę generatora. Chciał zobaczyć co trzeba było naprawić.

Zostając zaatakowany przez dłonie Zessa, ani myślał o tym aby ruszyć przed siebie. Skorzystał z szczypty uroczej pieszczoty, uśmiechając się nieznacznie pod nosem. Zerknął też na niego z ukosa i gdy zakończył wypowiedź idąc ku uszkodzonej mechanice, Chris ruszył za nim w celu odpowiedzi na pytania.
- Bałem się że nie wrócisz. Chciałem... chciałem też byś poczuł zazdrość, tak sądzę. To... dość skomplikowane. Nie zapisuje logów z przebiegu moich emocji i tego, co akurat w danej chwili myślę uważając to za dość nieistotne - dał początkowo w odpowiedzi, przyspieszając kroku by stanąć zaraz tuż obok niego. Zerkając z ukosa na Zessa wyszczerzył kły. - Spokojnie! Nigdy Ciebie już więcej nie poniżę. Jedynie... ewentualnie zgwałcę za pozwoleniem, bo dowiedziałem się że to jest moja dewiacja - zaśmiał się pod nosem, nie pozwalając mu jednak na szybką odpowiedź. - A o ładowanie się nie bój. Nie będę tracił tak dużo energii by się wypalić. Przynajmniej nie pókim nie zrobisz czegoś z generatorem. Nie będę już więcej kombinować Zess... - wtem zaatakował go od przodu, obejmując go za szyję i tym samym udaremniając dalszą podróż. Wbił swój wzrok różowych oczysk wprost w jego, wyglądając na nieco rozmarzonego. - Bo teraz wiem że mnie jednak lubisz, darzysz jakimś uczuciem, przywiązaniem. Skoro to wiem, nie będę nic kombinować co nie będzie dla nas obu miało wyniku pozytywnego - i tu pozwolił sobie jeszcze na szybki całus w usta, by po chwili zaprzestać obejmowania i wycofać się kilka kroków od niego. - Potem powiem o tym co zobaczyłem... Potem - zatrzymał się przy otwartych drzwiach generatora.
Wnętrze było lekkim pobojowiskiem. Spora ilość łusek po pociskach, wgnieciony android w ścianie, zniszczone mechy bojowe, wszystkie komputery zniszczone, a sam reaktor uszkodzony przez rakiete która w niego zabłądziła.

- Jak mogłem nie wrócić? Chris... Przecież wiesz, że bym cię nie zostawił. No chyba, że byś kompletnie mnie zignorował... Planowałem posiedzieć tam trochę i zobaczyć czy się zmartwisz... - mruknął cicho drapiąc się po brodzie lekko ze zmieszania, ale cóż. Obaj chcieli by drugi poczuł zazdrość, a w efekcie by siedzieli i czekali.
- Gwałt za pozwoleniem, to nie gwałt... I jak to twoja dewiacja? Lubisz mnie gwałcić? - mruknął z lekkim lękiem w głosie, bo jednak mimo wszystko, bał się go lekko. Przyszłoby co do czego i nie miałby się jak przed nim ochronić.
- No ja myślę, bo jak stanie się coś takiego gdy i ja tu będę to niestety ale jesteśmy udupieni. A nie wiem nawet czy jakbym tutaj czasem nie był to by mnie nie spaliło. Reakcja łańcuchowa pewnie doszłaby i do mojego reaktora. Jak mówiłem, nie są to stałe obiekty. Mój znajomy opowiadał mi jak tworzył specjalne pole siłowe przeciw EMP. Będę musiał się temu przyjrzeć później... - westchnął jakby ze znudzenia, bo już wiedział co będzie robić następne godziny jak już upora się z generatorem. Zaraz jednak przyleciał kotowaty z narzędziami. Gdy jednak został zaatakowany wlepił zaskoczone spojrzenie w Chrisa.
- Po prostu uważaj na słowa Chris. Jestem drażliwy, jak już się o tym przekonałeś. Jak nie będziesz ze mnie kpił to nie będę się denerwował. - mruknął cicho ale odwzajemni pocałunek, by zaraz się rozejrzeć po pobojowisku.
- No ładnie... - westchnął ciężko biorąc narzędzia w ręce, by ruszyć do naprawy tego złomu.

Chris słysząc wszystko cóż miał mu do powiedzenia, wszedł oczywiście za nim do środka, samemu się rozglądając jak i pochłaniając obiekty demolki w celu odzyskania z nich znikomej ilości energii.
- Postaram się uważać. Miej jednak na uwadze to, że jesteś mi bardzo bliski i nie chciałbym Ciebie w jakikolwiek sposób wkurzyć. W każdym razie! Gwałt, tak. Lubię, choć bardziej fakt walki, opierania się. To jest... dziwnie przyjemne - podrapał się po karku, przeczesując tym samym swe włosy, by zaraz przyspieszyć kroku i zbliżyć się do Zessa. - Pole siłowe przeciw EMP jest już popularne wśród technologii militarnej. Posiadam odpowiednie schematy by stworzyć takie urządzenie. Ja jednak nie jestem w stanie z łatwością go używać, ponieważ zużywa on sporą ilość energii. W moim stanie to niemal jak samobójstwo. Dlatego... - wyszczerzył nieznacznie ząbki. - Jak zauważyłeś, wszystkie te roboty zginęły, wybuchły, ja jednak ostałem się przy życiu. Ich nie uruchomisz, mnie mogłeś. Mój pancerz jest zbudowany ze specjalnego tworzywa tłumiącego impulsy elektromagnetyczne i wszelakiej maści urządzenia mające za zadanie zniekształcenie sygnału. Nie można przez to włamać się do mojego systemu, jak i ciężko wyłączyć - wyjaśnił, spoglądając na swoją już w pełni zregenerowaną rękę. Wszystko zdawało się być wreszcie na swoim miejscu. Rozciągnął się wtem Chris leniwie, jakoby sprawdzając spójność połączenia, a zaraz po zakończonej analizie podszedł do zniszczonego androida zaczynając pochłaniać jego materię. - Zess, stworzę dla Ciebie za jakiś czas robota obronnego. Nie to, że nie ufam Twojej kreacji, ale dodatkowy robot stróżujący przy Twoim boku uspokoi mnie. Będzie on bazował na militarnej technologii, mogąc śmiało konkurować w pojedynkę z takim małym oddziałem. Jest szybki i z pewnością Ciebie nie spowolni. Muszę jednak jeszcze nieco się naładować, dlatego... ruszam do pokoju. Przyjdź do mnie jak skończysz - rzucił i ruszył w stronę swego pokoju, idąc jednak na tyle powoli by usłyszeć ewentualną odpowiedź.

Zmrużył oczy tylko na jego słowa.
- Czyli interesuje cię zdominowanie kogoś wbrew jego woli... Dobrze wiesz, że gwałt niezbyt mi pasuje... Musiałbyś przecież zrobić coś, co mi się nie podoba. - mruknął cicho do niego, bo jednak tu miał nieco Chris problem. Chciał by się stawiał jak wtedy z tentaclami? Musiał wziąć go jakoś siłą, by nie chciał... No zawiły ma fetysz Chris. Zess na pewno nie jest z niego zadowolony.
- Ale skoro będziemy mieli reaktor będziesz chyba mógł je podłączyć prawda? W razie przeciążenia uratuje nam dupę osłaniając generator. Mimo wszystko nie chcę ginąć. Pewnie po czymś takim to by nawet mój syntetyczny mózg nie wytrzymał. - mruknął cicho z niesmakiem, bo jednak wada była spora. Bał się, że kiedyś dostanie w głowę i umrze. Musiał znaleźć jakiś sposób, by móc się ratować.
- Robota? Obronnego? Kolejnego? Nie za bardzo się o mnie martwisz, kochanie? - mruknął z wrednym uśmiechem, ale zaraz zabrał się na naprawy i wymienianie części.
- Niech będzie Chris... Tylko nie przesadzaj. - odparł ze spokojem i kiwnął głową. Naprawa jednak zajęła kilka godzin. Niestety, nawet wymienianie części zabierało sporo czasu. Potem jednak przyszedł do Chrisa, zobaczyć co ten robi.

Nie odpowiedział na żadne pytanie, ukazując tylko szeroki uśmieszek wraz z wyjściem. Jedynie przytaknął na pytanie w sprawie reaktora i ewentualnego pola EMP, nic ponadto, znikając lada moment za rogiem w korytarzu, by pochłonąć się w misternej pracy.
Chris przez cały czas ten pracował. Starał się wydawać jak najmniej energii, tworząc do tego jak najdokładniej swe dzieło. Delikatnie, wręcz z czułością, starając się wykonać to z jak najlepszych elementów jakie mógł stworzyć. Kawałek wzmocnionej, lekkiej stali za kawałkiem, mechanika, hydraulika i inne komponenty raz po razie, wszystko przez kilka godzin, by wraz z wejściem Zessa do jego pokoju, mógł on zobaczyć jeszcze niedokończony projekt. Choć nie wyglądał on na coś, co nie było wykończone.
Czerwonek zwrócił w jego stronę spojrzenie, dokręcając jakiś przedmiot przy pysku mechanicznego wilka. Robot był z pewnością wykonany z bardzo mocnych elementów, swoim wyglądem mogąc już imponować. Ewidentnie stworzony z militarną myślą.
- O, witaj Zess - rzucił Chris i podniósł się z klęczek, rozciągając leniwie. Podszedł do swojego łóżka na którym leniwie usiadł. Ponadto ubrany był teraz tylko w biały t-shirt, bokserki i bluzkę narzuconą na same ramiona.
- To jest W-0LF. Nie jest jeszcze skończony. Chce by przypominał prawdziwego wilka. Jednakże, jednakże... wyposażyłem go w bardzo potężne czujniki, które są w stanie prześledzić ruch, wykryć ciepło, usłyszeć każdy szmer na wszystkich częstotliwościach. Z dodatkiem pasywnego łamania prostych sieci służących do komunikacji, dopalaczami oraz ciężkim karabinem maszynowym .50 calowym i rakietami samonaprowadzającymi. Nie mówiąc już o militarnym systemie anty-włamaniowym oraz bardzo zaawansowanej, sztucznej inteligencji. Nie mówi co prawda, ale rozumie wszystko co powiesz - powiedział niemalże dumny ze swego dzieła.

Był ciekawy cóż takiego konstruuje Chris. Był więc zdziwiony, widząc przed sobą wilka. Nie rozumiał czemu akurat taki wybór postaci, ale no nie narzekał. Sam zbudował kota... Przyglądał się jednak ze spokojem jego pracy, ale usiadł na skrawku łóżka, ziewając. Może i nie musiał spać, jednak jakoś bardzo to lubił. Więc zazwyczaj się na noc wyłączał.
- Najlepszy przyjaciel człowieka? - mruknął z lekką ironią w głosie na dobór wyglądu, ale tylko westchnął.
- Mam nadzieję, że nie będzie za mądry. Jak sam widziałeś, stworzenie androida skończyło się detonacją generatora. Poza tym.... Działa już. Więc jak chcesz, możesz ogarnąć nieco bazę. - dodał zaraz po krótkiej chwili milczenia. Tęsknił za swoim psem. Zostawił go gdzieś tam w domu, o tyle dobrze, że miał stację do ładowania więc na pewno nie padnie. Martwił się powrotem na planetę. Nie mógł żyć normalnie. W żadnym sensie. Na pewno będą go ścigać. Jeszcze bardziej niż teraz.
- Jak ty w ogóle widzisz nasz powrót na Ziemię?

Gdy Zess przysiadł na łóżku, Chris spojrzał na niego z ukosa i wszedł w tryb słuchania. Wraz z zadaniem pytania, postanowił on zbliżyć się do niego i czy tego chciał, czy nie, zaraz Red ułożył się plecami na łóżko, korzystając z kolana naukowca jako swej egzotycznej poduszki.
- Nasze wyglądy nie są aż tak egzotyczne. Wiele ludzi korzysta z przeróżnych modyfikacji, od kosmetyki po cyborgizacje. Stworzyłbym legitymacje szkolne... To wciąż zwitek papieru, którego nikt nie sprawdza. Na tej podstawie stworzylibyśmy nasze dokumenty tożsamości i rozpoczęli nowe, spokojne życie, myśląc co dalej - uniósł oczyska ku jego twarzy, tykając go wtem palcem nieco w żebra. - Choć gdzieś w planie też miałbym połączenie się z moim stwórcą a Twoim ojcem. Myślę, że wymyśliłby coś, co pozwoliłoby Tobie dalej pracować, ale nie tak oficjalnie jak kiedyś - a zaraz po tych słowach Chris postanowił zmienić pozycje. Tym razem zwrócił się brzuchem do łóżka, zbliżył ku Zessowi, by paść swoją klatką piersiową wprost na jego kolanach. Ręce wsunął pod głowę, a nogami zaczął machać leniwie niczym jakaś kurtyzana czyhająca na swojego dostojnego klienta. - I o psa nie martw się. To nie jest aż taka „sztuczna inteligencja”. Jest gotowym kodem „Chroń i Służ” z wojskowym dodatkiem. Po prostu ulepszona inteligencja do zabijania wrogów, rozumna, zachowująca się jednak niczym prawdziwy, zwyczajny wilk, z wysokim wskaźnikiem lojalności - dał w odpowiedzi, zerkając na niego z ukosa. - Pasuje Tobie taki plan? - zakończył, czekając na odpowiedź.

Zerknął na niego tylko ze spokojem, ale pozwolił mu. Nie było w końcu to niczym złym, ani też nie przeszkadzało Zessowi.
- Wiesz... Nie widziałem jeszcze człowieka, coby posiadał rogi czy ogon... Może do kompletu sprawie sobie skrzydła? - mruknął z ironią do niego i westchnął cicho. Może jacyś nadzwyczaj znudzeni ludzie tak robili, ale bał się, że ktoś się zorientuje... W końcu jako android miałby nieco ograniczeń co do przemieszczania się swobodnie po mieście.
- Pewnie zadowolony jest z tego co mi się stało... Może planował coś takiego od początku? - mruknął cicho z lekką obawą. Sam fakt, że złamał prawo i manipulował przy jego kodzie genetycznym dawał mu to poczucie wątpliwości czy aby to na pewno przypadek. Co jeśli ojciec wiedział jakie panują tu warunki i specjalnie liczył na interwencje Chrisa? W końcu wyniki z sondy dostawał od niego... Mógł zataić obecność nanitów.
Widząc jednak co ten po chwili robi pokręcił głową, ale zaraz wsunął rękę w jego włosy, by delikatnie go głaskać.
- Pasuje. Niech będzie... Ale i tak uważam, że lekko przesadzasz... Nie jest czasem, za dobry?

Chris korzystał z drobnej pieszczoty na swoich jakże puszystych, czyściutkich włosach, które aż chciały być głaskane.
- Za dobry plan czy robot? Ta sztuczna inteligencja ma dość ograniczone funkcje myślenia. Mechy przykładowo korzystały z tego samego kodu. To militarny, wysoko-poziomowy kod, który jeszcze nigdy nie szwankował. Nie zamierzam popełnić błędu z androidem, wyposażając go w prawdziwie swobodny umysł... - po tym zwrócił głowę w bok, zerkając na niego z ukosa. - A plan... Możemy też... Opuścić całkowicie ziemię, zapomnieć o niej, a poszukać legendarnej planety robotów. To tylko plotki, legendy. Nikt jeszcze jej z ludzi nie odnalazł, ale ponoć... ponoć istnieje. Zrzesza wszystkie roboty, maszyny zdolne myśleć samoistnie, czy syntetyków. Ze wszystkich ras... i właściwie... jestem zdziwiony, bo tej informacji jeszcze nigdy nie widziałem w bazie danych, przynajmniej dopiero teraz ją tknąłem. Hmm... - Red wtem nieznacznie podniósł się, ażeby zmienić kolejny raz pozycję i tym razem usiąść najzwyczajniej w świecie okrakiem wprost na kolanach Zessa. Ręce usadowił na jego ramionach, rozpoczynając i przy tym delikatny, lekki masaż z pomocą swych kciuków na jego ramionach. I jeśli naukowiec nie mieszał zbyt ze swoimi syntetycznymi mięśniami, to mogły one czasem się nawet i spiąć jak ludzkie, zatem mógł równie dobrze odczuwać podobną przyjemność z takowej uciechy. - Chyba zaczynam odszyfrowywać informacje z poprzedniego „życia” - mruknął pod nosem, zbliżając wtem twarz wprost pod niego. - Co o tym myślisz? - zapytał się, ciekawski, tykając go zaraz nosem o nosek.

- I jedno i drugie, ale ufam ci. Nie znam się na zaawansowanym programowaniu. Nie mam dostępu do żadnego z kodów, by móc coś wyższego przejrzeć.Miałem się tego dopiero uczyć, gdy wróciłbym do domu. Ojciec mi obiecał... - mruknął z lekkim smutkiem w głosie, bo jednak trochę tęsknił za staruszkiem. Nawet nie wiedział ile dokładnie czasu upłynęło od ich rozbicia tutaj. Tyle się działo...
- Planeta robotów? Pierwsze słyszę o czymś takim Chris... Naprawdę. - mruknął poważnie, bo jednak ludzie nawet nie myśleli o takim tworze, że może istnieć. Byłby zbyt dużym zagrożeniem. Pewnie pokojowo by do tego nie podeszli.
- Czemu do głowy ci przyszedł taki pomysł? - spytał go, nie rozumiejąc skąd ta informacja mu się wzięła. Wątpił, żeby Chris fantazjował, ale nawet do opuszczenia planety potrzebowali statku i to dość dobrego...
- Poprzednie "życie" mówisz... Co jak ci się ono nie spodoba? - mruknął dalej go gładząc nawet gdy ten usiadł i zaczął masować mu ramiona. Nie zdążył zastąpić mięśni całkowicie. Miał tak pół na pół, bo stwierdził, że mięśnie mogą się przydać gdy je ulepszy. Wspomóc normalny układ.
- Nie wiem Chris. Dziwne to dla mnie wszystko. Musiałbym to przemyśleć. - odpowiedział marszcząc nos gdy go dotknął swoim, ale nie uciekał wzrokiem.
- Nie będę ci ciężarem? Ty jesteś robotem od początku, to dla ciebie naturalne. Ja... Dziwnie się z tym czuję. - mruknął cicho, ale miał obawy. Nic dziwnego w sumie, dopiero to do niego docierało co się stało, i że Ziemia jest dla niego niebezpieczna, i że powrót tam jest ryzykiem choć miał sentyment.... Nie wiedział co o tym myśleć, bo za dużo myślał.

Słuchał, choć nie wyglądało to jakby był szczególnie zadowolony z takowych pytań i szczypty mazgajstwa ze strony Zessa. Westchnął on i nim przeszedł do odpowiedzi, postanowił wpierw ucałować go w nos. Chwile później poklepał go lekko po głowie, ażeby ostatecznie zsunąć się w dół i opaść kolanami wprost na podłogę. Tułów jednak miał uniesiony, którym naparł na nogi naukowca. Ręce z kolei usadowił na jego kolanach, a na dłoniach ułożył głowę, patrząc spode łba wprost na twarz Zessa, z lekkim uśmiechem wyrytym na ustach.
- Za dużo pytań... Nie wiem czemu przyszedł mi do głowy taki pomysł, ale po prostu pojawił się w mojej bazie danych. I... Co z tego że jestem blaszakiem od początku? To, czy jest to problem zależy od tego czy postrzegasz mnie jako kogoś myślącego jak człowiek, czy jak robot. Odpowiedź sobie na to pytanie kiedyś... Nie teraz, za dużo myślisz. Teraz potrzebujesz odprężyć się... - i mówiąc te słowa, jedna z dłoni Reda postanowiła przesunąć po jego udzie, powoli, wyczuwalnie, a chwile później wkroczyć bezceremonialnie pod jego górne odzienie. Stamtąd włóczyła się ku górze, równie smolistym, leniwym ruchem, przemierzając z większym wyczuciem jego brzuch. - Jedyną różnicą jest to, że Ty możesz mieć sny, a ja nie mam do tego odpowiedniego oprogramowania - rzucił, używając drugiej dłoni którą ułożył wprost na biodrze chłopaka. Bawił się jego bioderkiem, gładząc lekko materiał spodni, który zdawał się raz za razem nieznacznie osuwać.

Nie był z kamienia, a kiedy sprawy egzystencjalne go ruszały. Co prawda zmienił się, jednak nie wyłączył w sobie tych uczuć. Nie wiedział czy chciałby się ich pozbyć. Wiedział, że wtedy przestałby w pewnej części kompletnie być sobą. Nie chciał być kimś innym. Przyglądał się jednak co Chris robi i nie poruszał się. Gdy oparł głowę na jego kolanach, dalej go głaskał spokojnie, bawiąc się jego krwistymi włosami.
Wysłuchał go uważnie choć sam do końca nie wiedział. Nie chciał też o tym teraz myśleć, faktycznie za wiele rzeczy zaprzątało mu głowę w tym momencie. No i ta planeta maszyn... Odrzucił to póki co na dalszy temat, wzdychając cicho. Śledził też wzrokiem po chwili rękę Chrisa, która chyba nieco zbłądziła. Nie miał jednak siły się z nim sprzeczać czy nawet przerywać. Zadrżał czując ja na brzuchu z powodu dreszczy i różnicy temperatur.
- Sny... Marzenia albo koszmary... Czasami jest to przyjemne, a czasami wprawia w depresje... - mruknął do niego spokojnie, bo jednak taka różnica, była jakby mieczem obusiecznym. Ostatnio jednak często miewał koszmary. Nie dzielił się nimi jednak. Czując jak ręka błądzi po jego biodrze przymknął oczy. W sumie dawał mu przyzwolenie na jego czyny. w tym momencie chciał nie myśleć, a to była dobra droga ku temu.

Chris jedną ręką wodził po jego brzuchu, wyglądając na to że sycił się przyjemnym uczuciem przemierzania opuszkami palców jego skórę. Druga natomiast nie widząc jakiegoś większego sprzeciwu pozwoliła i ciut zjechać kawałkiem ubrania w dół tak, by apetyczne, lekko wystające kości bioderek móc zmacać paluszkami. Przysunął nawet swoją twarzyczkę bliżej, mając szeroki uśmiech.
- W depresje? Koszmary w mojej bazie są przedstawione jako potwory i inne przerażające, nieistniejące istoty, które we śnie robią złe rzeczy z samym tobą. Bliżej temu strach - rzucił swoim przemyśleniem, po czym wyciągnął rękę spod jego górnego odzienia, by zawiesić ją na dole, robiąc to samo co i pierwsza rączka aka leniwe ściągnięcie w celu ukazania bioderka. Odsłonił zarazem podbrzusze, które od razu obie ręce zaatakowały poprzez bardzo motylkowe smyranie tego miejsca.
- Chcesz bym się Tobą zajął w całości? Pamiętaj, nie musisz dziś już myśleć - wyszczerzył ząbki, postanawiając ponownie przerzucić swe dłonie w okolice bioder, rozpoczynając powolny proces ich ściągania wraz z ewentualną bielizną. I wyglądało na to, że nie spocznie on pókim nie znajdą się one na podłodze. A to z kolei wymagało małej współpracy i ewentualnego podniesienia się na parę chwil.

Nie chciał za wiele myśleć, więc pozwalał mu na jego działania, które były przyjemne. Mruknął tylko cicho na to uśmiechając się delikatnie. Stanowczo wolał to od gwałtów. Zerknie w końcu na niego czując, ze jest nieco bliżej.
- Tak... Ale strach obnaża lęki, a za lękami idzie smutek i potem depresja. Koszmary mają podłoże psychiczne. Jeśli ma się je zbyt często jest to winą otoczenia, tego co ktoś lub np. ja robię, albo tego co się dzieje... Kiedyś pamiętam miałem depresję, ale szybko się wyleczyłem. - mruknął cicho i przeczesywał jego włoski z uśmiechem. Bawił się nimi i lekko miętosił w dłoni. Widząc jak odsłania podbrzusze zmrużył oczy, niby groźnie, na jego słowa.
- Nie muszę?... Jak tak to możesz się mną zająć. - odparł ze spokojem ciekaw jego reakcji ale czuł jak obsuwa mu jego spodnie i bieliznę. Podeprze się wolną ręką i uniósł biodra, by mógł ściągnąć z niego odzienie. Tak się zastanawiał, że może tego właśnie potrzebował? Nie myśleć przez jakiś czas.

Przytaknął na znak zrozumienia podczas prób dobierania się do jego spodni. Dwukrotnie, wreszcie pozbywając się jego dolnego odzienia, które odłożył gdzieś na boku na podłodze w mało istotnym miejscu. Widząc pewien interesujący element między nogami Zessa, wyszczerzył zębiska w perfidnym uśmiechu, oblizując swe warki arcydiabelnie lubieżnie. Źrenice jego oczysk uległy lekkiej modyfikacji, zmieniając się na ciemno-różowe serduszka. Powiódł jedną dłonią i bardzo delikatnie objął jego żołądź, powolutku schodząc ją by odgarnąć nadmiar skóry, eksponując najwrażliwszą część ciała. Zaraz po tym powiódł dłonią w górę, a wtem w dół, zapętlając leniwą czynność mającą na celu pobudzenie go do pracy. Zwłaszcza z tak cieplutką, delikatną, miękką dłonią jakie miał Chris, powinno to być raczej proste. Podczas tego powiódł z istną premedytacją oczyskami wprost na Zessa.
- Ciekawe jak wytrzymały jesteś... Sprawdzimy? - powiedział z nieukrywaną ciekawością w głosie, czekając na reakcje jego męskości aniżeli samego naukowca.

Zerknął tylko za spodniami i wydał z siebie westchnięcie. Starał się jednak skupiać na Chrisie. Gdyby miał tętno to na pewno by podskoczyło, ale cóż... Chris musiał zadowolić się tym, że nieco od emocji zrobił się gorętszy, a jego męskość powoli budziła się do życia. Szczególnie gdy Rudzik zabrał się za pieszczenie jej. Dotyk jego rąk naprawdę go pobudził. Zadrżał jednak odruchowo, ale widząc jego źrenice zaśmiał się pod nosem. Android kochający seks? Nadal zastanawiał się, czy tamta noc nie była błędem... Od tamtego czasu bowiem już zdążył go napaść... Póki co jednak nic nie mówił wzdychając cicho na jego ruchy rączki. Oblizał odruchowo nieco przeschnięte wargi.
- Podejrzewam, że dosyć... Na pewno chcesz sprawdzać? - mruknął prowokująco do niego. Rzucił właśnie Chrisowi wyzwanie? Na to wyglądało. Był ciekaw czy android załapie grę słów. Ostatnio się pokłócili z tego powodu... Nie miał jednak w planach w jakikolwiek sposób go zniechęcać. W końcu sam też pragnął się kochać choć jego męskość już po chwili stanęła na baczność w odpowiedzi na pieszczoty.

Wykonywał posuwiste ruchy swą jakże wprawną i milusią do takiego typu pieszczot rączką. Słysząc wyzwanie aż złapał za jego „koronę” męskości i lekko ścisnął, oczywiście nie tak by sprawić mu jakąkolwiek nieprzyjemną sensacje, a przyjemność. Z jego ust wydostał się lekki chichot.
- Rzucanie wyzwań mi? Widzę, że odważnyś... - wtem zabrał rękę, by lada moment najzwyczajniej w świecie, bezceremonialnie, bez jakiegokolwiek ostrzeżenia postanowił zaatakować jego męskość. Od razu złapał ją w usta za górną część, aby nagle pochłonąć ją między wargami w całości. Wprost do swojego gardła o ile trzeba było, dając mu ciepło swych ust, ciasnotę i bardzo sporą wilgoć. Tak, że pojawiła mu się lekka górka na gardle spowodowana męskością Zessa. Uczucie powinno być dostatecznie potężne, aby przyrównać do zamoczenia męskości prosto w kobiecej dolinie rozkoszy. Nie musiał się też bać o brak wprawy Chrisa, gdyż wykazywał on w tym fachu aż nazbyt sporo niespodziewanych umiejętności.
Jednakże na tym nie zakończyło się, gdyż nie dając zbyt dużo czasu naukowcowi, Red począł wykonywać posuwiste ruchy swym łbem w dość intensywnym tempie. Podczas tej czynności jego jedna dłoń oparła się o udo chłopaka, a druga podpełzła pod jądra które rozpoczął miętosić z uczuciem, dla przyspieszenia i polepszenia ewentualnie kumulującego się orgazmu.

- Kiedyś trzeba się odważyć... - odparł rozbawiony do niego i nawet specjalnie oblizał usta w dość lubieżny sposób. Bawił się jego włosami z uśmiechem, aż Chris nagle nie zaatakował jego krocza ustami. Z ust Zessa wydarł się głośny pomruk zadowolenia. Mimo wszystko było to bardzo przyjemne. Nie wiedział nawet kiedy i skąd Chris nabrał takiego doświadczenia... Wyciągał doskonale wnioski czy te dziwne porno stronki co dorwał? Wolał nie pytać w sumie. Patrzył na niego uważnie, z powoli pojawiającym się pożądaniem w oczach. Zaczął odruchowo sapać i wzdychać na jego pieszczoty. Był aż za dobry.
Na jego zwinne rączki wydał z siebie ciche stęknięcie, ale póki co poza głaskaniem jego głowy nic nie robił więcej. Podniecał się tylko coraz bardziej, ale nie chciał dać mu tak łatwo satysfakcji. Postanowił więc dzisiaj podręczyć Chrisa, by musiał się nieźle postarać. W końcu nie mógł zawieść go.
- Chris... Musisz się bardziej postarać... - mruknął wyzywająco do niego z wrednym uśmiechem. Nie chciał go obrazić, a w sumie sprowokować i zobaczyć co zrobi.

Szybkie, posuwiste ruchy, które pochłaniały raz za razem jego męskość w te ciasne, cieplutkie i wilgotne od napływu śliny. Rajskie usta, których wąskość korytarzy były potwierdzane przez pojawiające się pogrubienie na jego szyi. Ewidentnie się nie szczędził, dodając jeszcze zabawy z jego jakże interesującymi jądrami. Jednakże gdy do jego uszysk doszły słowa naukowca, Chris na chwile zaprzestał, wyciągnął z ust męskość, którą pokrywała dość pokaźna warstwa śliny, by spojrzeć wtem na jegomościa. Wyszczerzył swe kły w ponurym uśmiechu.
- Widzę, że pragniesz dojść bardzo szybko. I myślałem że już nie spytasz - i wraz z tym, tak jak i na samym początku, rozpoczął od złapania jego główki męskości w usta, by zaraz niemalże z brutalnością wepchać go sobie wprost ciasne gardło. A jeśli wcześniej dla niego było zbyt dużo luzu, tym razem dodał swój język, którym misternie przyciskał jego cudność wprost do ku podniebieniu. Mocno, intensywnie, a z każdym pochłonięciem męskości musiał ocierać się właśnie o ten ozór, który z początku, przy kolejnych posunięciach ocierał się o jego wrażliwą, wilgotną żołądź. Oczywiście dłoń na jego jądrach ani na chwile nie zaprzestała działania, przypominając temu co znajdowało się w środku by wreszcie postarało się i wystrzeliło.

Było naprawdę ciężko Zessowi się powstrzymać, co było widać, bo zaczął zagryzać usta. Mimo wszystko trzymał się dzielnie i można go było nagrodzić, za swoją upartość i zawziętość. Zadowolony z wyniku własnych słów aż zaskamlał nieco stłumienie przez własne usta, które starał się nie otwierać, bo wiedział, że słysząc własne stękanie pewnie było by mu gorzej wytrzymać. Przeczesywał włosy Chrisa i mruczał mu niemal gardłowo.Trzeba było przyznać, że sporo się przetrzymał ale w końcu doszedł mu w ustach drżąc i sapiąc. Wpatrywał się w Chrisa z nieco zamglonym spojrzeniem, ale bardzo teraz chciał czegoś więcej. W końcu usta to było za mało. Złapał go mocno za włosy by przyciągnąć go do siebie i pocałować dość namiętnie i agresywnie. Dopiero po dłuższej chwili się oderwał oblizując jego suta, w których tkwił nadal jego smak.
- Chcę więcej Chris... Duuuużo więcej...- odparł poważnie i z potrzebą, aż ujmie zębami dolną wargę androida zaczepnie. Zaraz rękami złapał go za tyłem by go masować stanowczo. Chciał go jakoś pobudzić.

Bawił się jego męskością w najlepsze, z nieukrywaną, wręcz dziwkarską lubieżnością. Łykał jego cenną, delikatną część ciała w dość morderczym maratonie, bombardując językiem po to, by w końcu wydusić z niego miłość, którą wreszcie po przebytej drodze poczuł. Niestety lub stety nie zdążył on wszystkiego przełknąć, dlatego gdy został nieco zmuszony do pocałunku - Zess mógł poczuć jeszcze nieco pozostałości po sobie. To jednak androidowi w żadnym wypadku nie przeszkadzało, a dodawało uroku do śliny, która wraz z takim dodatkiem była nieco bardziej lepista. Pobawił się zatem językiem pókim ten nie postanowił rzucić pewnymi słowami. Aż wyszczerzył ząbki w szerokim, łobuzerskim uśmiechu. Poza tym nie musiał się martwić o pobudzenie swego partnera, gdyż jeśli Zess zechciał spojrzeć w dół, to mógł dojrzeć coś sporego kryjącego się za materiałem bokserek.
- A czego pragniesz...? Powiesz? - mówiąc to postanowił usadowić się okrakiem wprost na jego kolanach, jedną dłoń kładąc na ramieniu chłopaka, a drugą wprost na jego penisie którego rozpoczął leniwą stymulacje.

Zess uśmiechnął się do niego z zadowoleniem. Masował dalej jego pośladki, bo leżeć biernie nie zamierzał.
Odwzajemnił jednak pocałunek, a przynajmniej starał się dotrzymać mu tempa. Mruczał głośno z zadowolenia jednak po chwili sie położył wygodnie na łóżko. Oczywiście wyczul, ze pojawili się przyjaciele Chrisa, ale tylko chwile się wzdrygnął, bo mu się ostatni raz przypomniał.
Mimo wszystko był spokojny i wzdychał mu w usta, gdy mackowi przyjaciele zaczęli pieścić jego ciało i pokrywać śluzem. Było to dziwne uczucie, ale nawet przyjemne. Ściskał mocniej jego tyłek w rytm ich pocałunków. Nogę nieco wsunął miedzy uda Chrisa by dotknąć i drażnić kolanem jego krocze.