Serce nie sługa

First topic message reminder :

X był służącym pewnego możnowładcy w zamku. Dokładniej to jednym z tych bardziej zaufanych. Pewnego dnia X został przydzielony do nowego zadania. Otóż jego pan dostał bardzo drogocenny prezent. Lisa, demona, a zarazem pięknego mężczyznę Y. X, który miał zajmować się niewolnikiem, stracił dla niego głowę. Czy Y wykorzysta serce młodego sługi, by odzyskać wolność?

Last Dragon jako Lionel Coel, dowódca Złotych Strażników, członek klanu Aiona
Liriell jako Rebane, szczwany, lisi demon

To, co teraz tak naprawdę stało na przeszkodzie Rebane, była jego duma. Nie potrafił się przełamać, dostosować do współczesnych realiów. Może... może gdyby król inaczej to rozwiązał. Może jeśli podpisaliby pakt, umowę, to demon spełniłby pewnie każde jego pragnienie. Lis zostałby wtedy postawiony z ludźmi na równi, nie jako niewolnik.
- Pierścień.
Sięgnął po herbatę. Dla Rebane rozwiązania, które proponował strażnik wcale nie były mniej uwłaszczające. Każde z nich sprowadzały się do niewolnictwa.

Kiwnął głową. Pierścień. Oczywiście zamierzał wykuć go samodzielnie. Połączony z nim od początku do końca zapewni mu większą... pewność. Nie chciał panować nad mocą lisa. Chciał móc ją powstrzymać.
- Korzystasz z jakichś rozrywek? Karty, kości, księgi... taniec?
Zapytał starając się go poznać trochę lepiej

Upił nieco herbaty.
- Kiedyś tak. Trochę sztuki, tańca, muzyki. Nie lubię się ograniczać do jednej rzeczy - powiedział. - A ty? Jako strażnik pewnie nie masz wiele czasu dla siebie. Szczególnie, skoro król darzy cię takim zaufaniem.
Kitsune spojrzał na strażnika, po raz kolejny przyglądając się znakom na jego ciele, które prześwitywały nawet przez ubrania.
- Od dziecka służysz królowi?

- Nie do końca. - Uśmiechnął się w taki sposób aby Lis wiedział, że robi niektóre rzeczy dla przyjemności. I że ma na nie czas. Nie wyglądało jednak na to by chciał o tym mówić. Gdy Rebane zaczął go obserwować odruchowo napiął mięśnie, chociaż nie w kontekście ataku a raczej... popisowym.
- Prawie. Jestem na dworze od 15 lat.
Demony tak jak strażnicy mieli inny od ludzkiego sposób pojmowania "dziecka".
- Jesteś ciekaw moich znamion?
Zapytał lekko przekrzywiając głowę. Przypominał w tym momencie psiaka albo smoka szukającego zrozumienia w postępowaniu właściciela bądź poleceniu.

Rebane uśmiechnął się lekko rozbawiony zachowaniem Lionela. Wydawało mu się to niezwykle urocze, jak na strażnika. Kiwnął potakująco głową.
- Nie miałem wielu możliwości przyjrzenia im się z bliska.
Nie chciał mówić, że kiedy miał okazję, to wolał skupić się na przeżyciu niż podziwianiu znamion. Teraz jednak, kiedy miał czas wydawały mu się być piękne, tak całe złote.
- Mogę je zobaczyć? - spytał, zbliżając się nieco do mężczyzny. Kusiło go, by ich dotknąć. Wahał się, nie będąc pewnym, jak strażnik do odbierze. Uśmiechnął się niepewnie.
Cóż. Emocje lisów zdecydowanie szybko się zmieniały.

Dla Lio bieganie z gołym torsem było normą. Znamiona były dla jego klanu jak dla wojownika odznaczenia wojenne. Należało się nimi chwalić. Z dotykaniem było inaczej. Postanowił jednak zaryzykować. W końcu on dotykał lisa dość intymnie gdy brał z niego miarę na strój.
- Pewnie. Ściągnę koszulę.
Już po chwili biały materiał został ściągnięty i leżał obok tak by się nie wymiął. Wyciągnął dłoń i gdy złapał tą należącą do lisa pewnie położył ją na swoim mostku. Wciąż siedział na parapecie więc by patrzeć na twarz Rebane musiał lekko zadrzeć głowę. Jego ciało było ciepłe, a w tym miejscu lis mógł dodatkowo wyczuć równy rytm serca. Był jak na strażnika lekko przyspieszony. Mieli oni jednak zupełnie inny rytm serca od ludzi. Mocniejszy. Niczym uderzenia w gigantyczny bęben.
- Możemy sprawić, że będą się przemieszczać. Reagują też na nasze emocje.
Opowiadał o swoich znamionach pozwalając by kitsune sam je poznał.

Rebane stanął naprzeciw strażnika, obserwując jak ten ściąga koszulę. Nie spodziewał się takiego zdecydowania.
- Jesteś zdenerwowany? - spytał, czując jednak to przyśpieszone, mocne bicie serca. Przytrzymał dłoń chwilę w tym miejscu, unosząc wzrok na twarz strażnika. Przez chwilę wpatrywał się w złote tęczówki. Uśmiechnął się delikatnie. Czuł lekkie rozbawienie, widząc, jak Lionel nieco napina popisowo mięśnie. Właściwie było to nieco rozczulające, szczególnie, że mężczyzna miał być z czego dumnym.
Powoli wysunął dłoń spod dłoni Lionela i zaczął powoli badać jego tors. Lis był pod wrażeniem ciała Lionela. Wydawało mu się tak perfekcyjnie wyrzeźbione, a złote znaki tylko to podkreślały. Demon czuł delikatną różnicę między zwykłą skórą, a tą pokrytą tatuażami, która wydawała się być nieco bardziej gładka.
- Możesz mi to pokazać?
Przesunął delikatnie palcami w górę, na jego obojczyk, a później szyję i kontynuował wędrówkę wzdłuż znaku. Odgarnął lekko włosy za jego ucho.

Musiał się mocno kontrolować by nie pokazać po sobie mieszaniny emocji. Kiedy więc kitsune poprosił by mu pokazał jak działają znaki to pozwolił im pełznąć. Wyglądało to dość ciekawie gdyż jakby rozpraszały się pod dotykiem lisa i ustępowały mu miejsca. Jakby chciały pokazać, że Rebane ma dotykać właśnie Lionela a nie znaków. Wojownik wiedział, że nie o to chodziło lisowi. Zatrzymał więc tą powolną wędrówkę znaków.
- Kiedy pomyślę o czymś smutnym... - przywołał najbardziej bolesne wspomnienia. Jego znaki nabrały bardziej miedzianej barwy i granica między znakiem a skórą się powoli rozmywała nie pozostając tak ostra jak do tej pory.
- Hmmm kiedyś bawiłem się z dziećmi to robiliśmy z znaków historyjki. Popatrz.
Za pomocą swojej woli pokazywał historię małego chłopca dorastającego ze smokiem i żegnającego bestię gdy wyruszał w podróż. Był to skrót z początków życia Lio w formie lekkiej opowiastki narysowanej złotym tatuażem.

Na twarzy Rebane zdecydowanie było widać fascynację, kiedy znaki zaczęły się poruszać. Przypominały mu żywy, złoty ogień, który teraz z nim tylko igrał. Kitsune bardziej skupił się na tej drobnej zabawie, przez chwilę zapominając, że tak naprawdę dotyka ciało strażnika. Dotąd chciał go w jakiś sposób pobudzić, zagrać chociaż lekko na jego nerwach, a zamiast tego, sam się na chwilę zatracił. Otrząsnął się dopiero, kiedy usłyszał głos Lionela.
- To jest… naprawdę niesamowite.
Odsunął rękę, kiedy na torsie strażnika pojawiła się historia. Bez cienia zażenowanie wpatrywał się w te obrazy, przypominające mu rysunki na delikatnym płótnie.
- Musicie być niesamowicie opanowani, skoro tak łatwo nimi poruszyć.

Uśmiechnął się lekko. Był dumny ze swojego opanowania. Ciężko było mu się do tego przyznać przed samym sobą ale Lis bardzo nadwyręża jego spokój. Reagował na niego w taki sposób w jaki do tej pory reagował na kobiety szczególnie zainteresowane jego wdziękami.
-Uczymy się tego od dziecka. Panuję nad tym tak jak ty nad swoim ogonem. Czasami wymykają się spod kontroli.
Powiedział puszczając mu oczko. Podniósł się i stanął naprzeciw lisa.
-Twoje zachowanie bardzo intensywnie wpływa na moją kontrolę. Wiem, że twoja rasa słynie z zabawy uczuciami innych. Chciałbym byś był ze mną szczery. Odpowiedz więc proszę zgodnie z prawdą. Najprościej jak się da. Czy moje ciało cię pociąga fizycznie?

Stali teraz naprawdę blisko siebie, bo Lis nawet nie myślał się odsunąć i ustąpić strażnikowi. Uniósł jedynie nieco głowę do góry, by móc spokojnie spojrzeć na mężczyznę, chociaż już chwilę później na jego twarzy pojawiło się zmieszanie. Spuścił wzrok, jakby został złapany na gorącym uczynku.
- Aż tak to było widać? - spytał, a jego ogon delikatnie drgnął.
Rebane nie mógł zaprzeczyć, że ciało Lionela było niesamowicie wyrzeźbione i pociągające. Widział jednak już ich zbyt wiele, żeby takie rzeczy go zawstydzały, czy żenowały. Miał wrażenie jednak, że takie zachowanie zmiękczy obraz groźnego demona w głowie strażnika, a w końcu Lisy były doskonałymi aktorami.
Położył powoli dłoń na torsie mężczyzny, uśmiechając się do niego delikatnie.
- Chociaż widziałem, że i ja nie jestem tobie obojętny.

Jego uśmiech zniknął z twarzy.
- Nie odpowiedziałeś na moje pytanie Rebane. Jeśli chcesz usłyszeć cokolwiek ode mnie przestań bawić się i odpowiedz wprost.
Strażnik miał już doczynienia z różnymi demonami i innymi istotami magicznymi. Wróżki równie intensywnie jak demony mąciły w koło i nigdy nie odpowiadały na pytania wprost. Nienawidził tego. Był prostym facetem. Lubił proste odpowiedzi. Tak. Nie. Nie wiem. Jutro. Kiedy ktoś próbował z nim igrać i zmuszać do myślenia reagował zazwyczaj nie tak jak tego oczekiwano. Wygląd lisa i jego zmieszanie może i zmiękczyły by serce jakiegoś podlotka. Lionel był jednak daleko od tego.
Nie odsunął się. Położył swoją dłoń na dłoni lisa i czekał. Chciał prawdziwej odpowiedzi. Strażnicy potrafili zastygać niczym posągi, bez ruchu na wiele godzin. Teraz on też przypominał jeden z posągów.

Rebane zdecydowanie nie spodziewał się takiej reakcji. Zabawne, bo dotąd patrzył na Lionela jak na byle prostego Strażnika, którego niesamowicie łatwo było wytrącić z równowagi. Teraz jednak mężczyzna zmienił się w zimny kamień. Kitsune nie był przez to do końca pewien co powinien teraz odpowiedzieć. Nie potrafił do końca przewidzieć reakcji Lionela. Powiedzieć prawdę? Skłamać? Mącić dalej?
- Tak. Fizycznie tak.
Czuł dłoń Strażnika na swojej. Nie ufał mu, szczególnie, że nie wiedział, do czego on teraz dążył. Oczywiste, że chciał go teraz oswoić jak zwierzę, jednak spoufalając się z nim aż do tego stopnia, sam wchodził na grząski grunt. Przecież takie relacje z demonami nie były dobrze widziane.
Obserwował go więc dokładnie, czekając na jakąkolwiek reakcję.

Uśmiechnął się lekko i kiwnął głową. Taka odpowiedź go satysfakcjonowała. Nie znali się więc ciężko mówić o czymś więcej niż fizyczne pożądanie.
- Twoje ciało jest również atrakcyjne dla mnie. Nie budzi we mnie czystego zwierzęcego pożądania ale bardzo intensywną fascynację. Jeśli stwierdzisz, że jesteś gotowy by bez lęku poczuć mój dotyk chętnie sprawdzę jak wygląda kitsune w ekstazie.
Nie proponował mu stosunku. Nie był pewien czy demon byłby tym w ogóle zainteresowany. Proponował za to dotyk swojego ciała i pełne zaangażowanie w sprawienie mu przyjemności. Lis wiedział więc wprost na czym stoi sprawa z tym wielkoludem.
Jego emocje wrzały przy Rebene. Wziął więc jego dłoń i złożył na jej wnętrzu delikatny pocałunek. Wciąż trzymając go za dłoń przyciągnął go później do siebie i pocałował jego usta. Położył trzymaną wcześniej dłoń na swoim karku i wolnymi rękoma objął go przyciskając do swojego ciała. Delikatnie gładził jego plecy aż do głowy igrając z jego ustami i zachęcając do większej intymności pocałunku. Lis mógł poczuć, że strażnik nie jest tak obojętny i opanowany jakby chciał. Przód jego spodni zdecydowanie stwardniał.

Słowa Lionela w uszach Kitsune brzmiały co najmniej dwuznacznie. Czuł, że jeśli się zgodzi, to całość i tak skończy się stosunkiem. Rebane nie miał bowiem w zwyczaju leżeć bezczynnie i być jedynie obdarowywanym przyjemnością. Wydawało mu się to być nudne.
- Nie potrafię więc ci odmówić. - Uśmiechnął się miękko, obserwując, jak Lionel całuje jego dłoń. To był ostatni moment, kiedy strażnik dla Kitsune mógł wydawać się opanowany.
Rebane przylgnął dokładnie do ciała mężczyzny, niemal od razu oddając umiejętnie pocałunek. Objął go obiema rękami za szyję, wpatrując się w złote oczy, które na ten moment wbrew słowom Lionela, wydawały mu się przepełnione pożądaniem. Dokładnie czuł również wybrzuszenie, spowodowane zaledwie krótkim pocałunkiem. Te wszystkie reakcje zdecydowanie mu schlebiały.
- Jesteś pewien, że to tylko fascynacja? - wyszeptał w jego usta, uśmiechając się delikatnie. Nie dał nawet szansy odpowiedzieć, bowiem od razu znów złączył ich wargi, całując go teraz zdecydowanie namiętniej.
Wsunął kolano między nogi Lionela, jeszcze dokładniej ocierając się teraz o jego krocze. Po chwili zaczął napierać lekko na mężczyznę, kierując go w stronę łóżka.

Strażnik pozwolił się prowadzić gdyż doskonale wiedział gdzie stara się go umieścić lis. Gdy jego nogi oparły się o ramę z łatwością uniósł Rebane. Zaczął opadać na łóżko rozkładając jego nogi tak aby oparł się kolanami po bokach jego bioder. Wolał nie lądować z kolanem przy swoim kroczu. Mogłoby zaboleć. Nie przerywał pocałunku ściągając z lisa ubranie.
- Jesteś piękny.
Wyszeptał i przy następnym pocałunku odwrócił ich odgradzając Rebane od świata własnym ciałem. Włożył mu do ust swój palec tak by zahaczyć nim o ostrzejszy kieł. Krew smakowała inaczej. Była to w końcu krew strażnika. Jej kolor też był inny. Zdawała się lśnić niczym rubin gdy namalował nią symbol prawdy na jasnej skórze lisa.
-Chcę mieć pewność twoich odczuć.
Usprawiedliwił swoje zachowanie. Nie zamierzał mu w końcu zadawać pytań. Chciał by odkrył przed nim wszystkie swoje wrażliwe miejsca i pragnienia. Tatuaże na jego ciele ułożyły się w wzór podkreślający sylwetkę i kierujący uwagę na trójką mięśni kończący się w spodniach.

Oblizał usta, czując smak krwi, której nie kosztował już o tak długiego czasu. Krwi człowieka, co więcej strażnika, która zdecydowanie bardziej kusiła. Jednak chwilę później na twarzy Rebane odmalowało się zdziwienie, a po sekundzie rozbawienie.
- Powinieneś mi po prostu zaufać, ale… - uniósł dłoń do ust, po czym lekko ukłuł kłem opuszek palca. Powoli namalował ten sam znak na szyi Lio.
- Teraz jesteśmy sobie równi.
Uśmiechnął się lekko. Rozwiązał dłońmi jego spodnie, po czym zsunął je wraz z bielizną jedynie z jego bioder, nie będąc w stanie sięgnąć dalej w tej pozycji. W świetle księżyca włosy, jak i futro Rebane wydawały się lśnić jak srebro. Również jego skóra stała się jakby bledsza, tym bardziej kontrastując z rubinową krwią na torsie. Lis jednak bardziej skupił się teraz na ciele Lionela, jeszcze bardziej kuszącym niż zwykle. Zawsze pociągała go siła fizyczna i męskość, której nie mógł odmówić strażnikowi. Pragnął ujrzeć te mięśnie w ruchu, drżące od podniecenia i pokryte potem.
Rebane wsunął dłoń w jego włosy, ponownie przyciągając go do pocałunku. Drugą ręką, jak i ogonem, objął go mocno.

Rozbawił go. Swoim znakiem i trochę bezpośredniością. Nie spodziewał się że go rozbierze.
Jeśli Lisa można było przyrównać do srebra to ciało Lionela przypominało przyprószone złotem.
- Chcę poznać wszystkie twoje miejsca.
Zaczął podczas pocałunku badać jego ciało. Jak kochanek muskał, drażnił i ocierał się o wszystkie znane mu z ludzkiej anatomii miejsca które mogły wywołać westchnienia przyjemności. Szukał też miejsc które lisa odróżniały i na nich wypróbowywał swój dotyk.
Członek strażnika oparł się o udo Rebane a gdy ten do niego przylgnął zostawił mokrą ścieżkę do brzucha. Mężczyzna starał się utrzymać kontrolę nad własnym ciałem. Szło jednak w miarę pieszczot coraz ciężej. W końcu musiał wyrwać się z uścisku lisa. Zrzucił wtedy z siebie resztę krępującej odzieży.
- Nie prowokuj strażnika lisie. My również potrafimy stać się bestiami.
Był przekonany, że tak wrażliwe ciało jakie posiadał Rebane nie byłoby w stanie znieść jego całego. Już teraz jego własne serce biło zbyt intensywnie. Nie wiedział czy powstrzymałby się przed pełnym zaspokojeniem swoich pragnień.
Wrócił między jego nogi ale zaczął od kostki sunąć pocałunkami w górę do pachwiny.

Uszy lisa były niezwykle wrażliwe, jednak Rebane nie był chętny do pozwalania komukolwiek ich dotykać. Podobnie było z ogonem i miejscem, z którego wyrastał. Szyję, boki ciała za to wystawiał chętnie pod dłonie Lionela.
- Prowokuję? - powtórzył rozbawiony, podnosząc się na łokciu. Poprawił swoje włosy, na których dotąd leżał i odrzucił je na bok.
Sam miał wrażenie, że praktycznie nic nie zrobił. Starał się jedynie być blisko, nawet nie zdążył w przeciwieństwie do Lionela jakkolwiek pieścić jego ciała. Co więcej, strażnik nie musiał się tak bardzo przejmować o wrażliwość Rebane. Kitsune, nawet jeśli był drobniejszy od Strażnika, był w końcu przesiąknięty magią i jego ciało było zdecydowanie wytrzymalsze od przeciętnego człowieka.
- Tak naprawdę, nie miałbym nic przeciwko, żebyś się nią stał - wymruczał, wsuwając dłoń w jego włosy.
Strażnik chyba naprawdę nie miał pojęcia, jak bardzo zwierzęce, brutalne, ale też namiętne potrafiło być zbliżenie dwójki lisich demonów.

Nie miał. Nie spotkał nigdy Kitsune. Jego kontakty cielesne ograniczały się do ludzi. Demony raczej zabijał w swoim życiu a nie obdarowywał pieszczotami. Przesuwając się w górę nóg Lisa założył jego uda na swoje ramiona. Była to bardzo niebezpieczna pozycja. Strażnik mógł zostać uduszony albo nawet zabity. Zaufał jednak reakcją ciała Rebane i swoim instynktom. Przesunął ustami po wnętrzu uda i ugryzł lekko miejsce tuż przed pachwiną. Nie szczędził mu dotyku swoich dłoni i z ciekawością smakował jego skóry. Przepełniony magia smak szczypał go nietypowo w język.
Nie potrzebował jego aktywności. Chciał poznać jego ciało. Jego własną magia reagowała w tym wszystkim też dość specyficznie. Przesuwał się pocałunkami i dotykiem w górę ciała lisa zostawiając swoją dłoń na jego kroczu by pieścić go. Nie spieszył się. Nie czuł powodu.

Rebane nie zamierzał zabić teraz strażnika szczególnie, że ten był jedyną osobą w całym zamku, która miała do niego jakąkolwiek słabość. Byłoby to chyba najgłupszą rzeczą, jaką demon mógł teraz zrobić. Wolał zdobyć jego zaufanie, chociaż trochę zmienić sposób, w jaki postrzegał demony.
Puścił włosy Lionela, po czym położył dłoń na wysokości swojej głowy na pościeli. Obserwował strażnika z rosnącym podnieceniem, jak jego usta zbliżały się coraz bliżej pachwin. Jęknął cicho, czując ugryzienie. Opuścił miękko uszy po bokach głowy, a jego ogon drżał lekko, kiedy Lionel zaczął pieścić jego członek.
Rebane z jednej strony całkiem nie ufał strażnikowi, a jednak postanowił niemal całkowicie się przed nim odkryć. Szczególnie, z tym irytującym znakiem, który nie pozwalał mu nawet hamować jęków. Może to nawet lepiej, skoro Lionel nie musiał się zastanawiać, czy reakcje Kitsune są prawdziwe. Szczególnie, że Lis teraz wyglądał całkiem inaczej niż zwykle. Stracił na chwilę tę dumę i wyższość, która cechowała jego postawę i spojrzenie. Zarumieniony pod pożądania, jęczał i drżał pod dotykiem Lionela.

Lionel był urzeczony tą bezradnością która zobaczył. Nigdy nie widział takiego otwarcia się na inną istotę. Nawet wśród swoich. Spojrzenie pełne fascynacji i pożądania przesunęło po ciele lisa. W jego głowie obraz demona lisiej bestii zdolnej zmieść z powierzchni ziemi wioskę kłócił się z tym co miał przed oczami. Potęga magiczna i kompletne oddanie przyjemności. Zaczął się nawet zastanawiać czy to nie jest cześć ich tajemnicy. Strażnicy byli wychowywani w przeświadczeniu że na każdym kroku czai się zagrożenie. Nawet nie potrafili myśleć inaczej. Zawsze rozważali ryzyko.
Jęki Rebane burzyły jego rozsądek. Zamknął mu usta zaborczym pocałunkiem który bardziej niż by pragnął odsłaniał jego emocjonalną stronę. Gdy udało mu się doprowadzić do wytrysku lisa, rozsmarował jego nasienie na palcach i sięgnął pod ogon. Po osiągnięciu finiszu zdaniem Lionela powinien być rozluźniony. Łatwiej będzie mu osiągnąć przyjemność z analnej pieszczoty.
-Nie skończyliśmy… chyba że masz dość.
Powiedział naciskając lekko na zwieracz.

Sam do końca nie rozumiał, jak mógł tak intensywnie reagować na tak drobne pieszczoty. Może to była wina znaku, może tego, że naprawdę długi czas nikogo nie miał, a może stał się bardziej wrażliwy przez to delikatne, przyjemne mrowienie, charakterystyczne dla dotyku strażników z klanu Aiona. Kiedy mężczyzna pochylił się nad nim, żeby go pocałować, Rebane zsunął nogi z jego ramion, kładąc je zgięte na pościeli. Przyciągnął ponownie mocno Lionela do siebie, oddając pocałunek, jednak będąc już widocznie rozkojarzonym.
Doszedł, jęcząc przeciągle w jego usta, drżąc lekko. Nie czuł się w pełni usatysfakcjonowany.
- Nie, nie skończyliśmy.
Mruknął cicho, czując jak jeden palec wsuwa się gładko w jego wnętrze. Przygryzł wargę, ledwo powstrzymując ciche westchnienie. Ciało Kitsune było wyczuwalnie rozluźnione, zresztą Lisy były niezwykle elastycznymi istotami. Zsunął dłoń z pleców Lionela na jego członka, zaczynając go intensywnie pieścić. Ustami zsunął się na jego szyję. Lis również szukał czulszych miejsc strażnika, chcąc doprowadzić go do utraty tego spokoju. Ujrzeć, jak jako kontrola całkowicie się załamuje i mężczyzna nareszcie całkiem daje się ponieść emocjom.
- Chciałbym cię już poczuć.
Wyszeptał do ucha Lionela, owiewając je ciepłym oddechem

Dotyk sprawnych palców wydobył z ust strażnika silne sapnięcie. Lis mógł poczuć jak pod jego dotykiem jeszcze bardziej pęcznieje i rośnie nie mogąc powstrzymać tej reakcji. Działały na niego zarówno delikatne muśnięcia jak i intensywniejsze wbijanie paznokci gdy akurat palec we wnętrzu Lisa sprawiał większą przyjemność.
- Obiecałem cię nie krzywdzić. Nawet dla kobiety wzięcie mnie potrafi być bolesne, a ty… jesteś bardzo ciasny. Nie chcę cię zranić.
Zaznaczył swoje obawy Lionel. Delikatnym gestem wolnej ręki odgarnął białe włosy z jego twarzy.
- Jeśli pragniesz więcej zwiększę intensywność.
Zaproponował zamiennie. Wsunął w niego kolejny palec a później dość szybko trzeci. Dłonie Lionela były dość duże i silne ze względu na noszenie ciężkiej broni i pracę fizyczną mieczem od urodzenia. Można więc powiedzieć, że ta grubość byłaby adekwatna do tego co miał faktycznie między nogami strażnik… niestety nie długość. Strażnicy ogólnie byli więksi od ludzi, Lionel zaś jak na strażnika też należał do tych wyższych. Proporcjonalnie więc jego części ciała były bardziej okazałe. Obecność Lisa, jego dotyk i magia która chcąc nie chcąc ich otaczała sprawiały, że mężczyzna wyobrażał sobie jakby to było zastąpić swoje palce “sobą”. Pokusa była ogromna. Ciężar złożonej obietnicy, że go nie skrzywdzi jeszcze większy. Ostatnia kobieta z którą był nie wyszła z łóżka przez dwa dni niezdolna do chodzenia, a nie była drobną dziewczyną. W końcu jednak pod wpływem pieszczot i on zaczął tracić kontrolę. Złoty tatuaż swoim kształtem sprawiał wrażenie, jakby cały mężczyzna urósł jeszcze trochę. Było to oczywiście złudzenie optyczne. Berserk. Tak ten stan nazywali Strażnicy. Lionel wciąż z tym walczył, ale znak nałożony przez lisa utrudniał mu tą walkę.

- Nie zranisz - powiedział, drażniąco przyjemnie pieszcząc jego członka. Starał się to robić tak, żeby Lionel wciąż chciał więcej i ciągle czuł niedosyt.
Jęknął cicho, czując kolejne palce w sobie. Wnętrze Lisa nawet jeśli ciasne, szybko rozluźniło się na tyle, żeby palce Lionela poruszały się w nim bez przeszkód. Ciała wszystkich Kitsune były zdecydowanie wytrzymalsze i silniejsze od ciał przeciętnego człowieka. W końcu byli demonami. Rebane zamknął oczy, przez chwilę bardziej skupiając się na przyjemności, którą mu sprawiały.
- Wydaje mi się, że jeśli go… a-ah~
Jęknął cicho, wyginając się, kiedy palce musnęły jego prostatę. Spojrzał na Lionela rozpalonym spojrzeniem.
- Jeśli go odpowiednio nawilżę, to nie będzie problemu~...
Pierwszy raz widział strażnika w stanie Berserka. Wydawało się mu, jakby ciało mężczyzny bardziej niż zwykle lśniło złotem, co podkreślało każdy mięsień. Pożądał go. W tym momencie pożądał go całym sobą, pozwalając sobie na tę chwilę zapomnienia. Pragnął, żeby i Lionel zapomniał o swoich obawach.