Serce nie sługa

First topic message reminder :

X był służącym pewnego możnowładcy w zamku. Dokładniej to jednym z tych bardziej zaufanych. Pewnego dnia X został przydzielony do nowego zadania. Otóż jego pan dostał bardzo drogocenny prezent. Lisa, demona, a zarazem pięknego mężczyznę Y. X, który miał zajmować się niewolnikiem, stracił dla niego głowę. Czy Y wykorzysta serce młodego sługi, by odzyskać wolność?

Last Dragon jako Lionel Coel, dowódca Złotych Strażników, członek klanu Aiona
Liriell jako Rebane, szczwany, lisi demon

Rebane, jeśli by uciekł, nie zamierzał ponownie tutaj wracać. Informacja więc o karze śmierci wydała mu się być tylko potwierdzeniem jego własnych zamierzeń… chociaż w pewien sposób zdziwił się, że król nie zamierza go ponownie łapać, a po prostu zabić. W imię zasady, że jeśli nie jego, to niczyje? Mimo to Kitsune czuł się niezwykle usatysfakcjonowany odpowiedzią Lionela. Dostanie więcej wolności, niż z początku się spodziewał.
- Nie jestem śpiący.
Zbliżył się bardziej do mężczyzny i uniósł się lekko na stopach, żeby dosięgnąć ust Lionela. Objął go przy tym drugą ręką w pasie, nie przyciągając go jednak siłą. W każdej chwili strażnik mógł się odsunąć. Nie obchodziło go teraz za bardzo, że Lionel pewnie miał obowiązki, może nawet tej nocy miał udać się do królowej.. nie wiedział, ale nie było to ważne. Teraz Lionel znajdował się w tej komnacie i na tę krótką chwilę był wyłącznie jego.
- Jesteś jedyną osobą, która od początku nie patrzyła na mnie jak na zwierzę.
Wyszeptał, gładząc go kciukiem po policzku. To wyznanie tak proste, a jednak dla Kitsune znaczące. Nie, żeby był jakkolwiek przywiązany do Lionela, jednak patrzył na niego zdecydowanie łaskawiej niż na resztę tępych w jego oczach wojowników Aiona.

Lionel uśmiechnął się lekko.
-Może nie uwierzysz, ale wielu ludzi myśli o takich jak strażnicy Aiona jak o dziwadłach. Nawet potworach. Szczególnie ci którzy nie znają nas a jedynie widzą w walce. Jesteśmy dla nich niczym złote golemy kierowane jakąś magią, a nie ludzkie istoty.
Uśmiechał się trochę kwaśno. Nie odtrącił lisa. Nie przyciągnął go również. Po chwili zmienił jednak ten uśmiech i delikatnie pogładził w odpowiedzi jego policzek wierzchem swojej dłoni.
-To co chcesz zrobić z resztą wieczoru skoro nie jesteś śpiący?
Zapytał cicho, wręcz szeptając mu do ucha. Powinien udać się na spoczynek bo od świtu zaczynał znów swoją wartę. Nie potrzebował wiele snu, ale trochę go potrzebował. Zamiast tego znów dawał się złapać na lisie gierki.

- Domyślam się. Ludzie boją się wszystkiego, co jest inne od nich.
Opuścił dłoń na jego ramię. Opierał się delikatnie o ciało Lionela szczególnie, kiedy w czasie pocałunku musiał stać na palcach. Przechylił lekko głowę w stronę dłoni strażnika. Nawet w ten sposób czuł jaka jest szorstka i twarda, zaprawiona w pracy i walce.
- Spędzić go z mile z tobą~
Złapał delikatnie mężczyznę za brodę i ponownie ucałował go, korzystając z faktu, że ten się nieco pochylił. Usta Lionela, w przeciwieństwie do jego dłoni, były niezwykle miękkie i słodkie. Kitsune przypomniał sobie jak te wargi jeszcze zeszłej nocy błądziły po jego ciele. Przez jego ciało przepłynął przyjemny dreszcz, a lisie uszy delikatnie opadły na bok.

Objął ciało lisa i przyciągnął do siebie przylegając doń. Na ten pocałunek już odpowiedział. Delikatnym ruchem gładził jego plecy aż do puchatego ogona i przejechał po nim dłonią ugłaskując futro.
-Przed świtem muszę pojawić się pod królewską komnatą.
Odparł między jednym pocałunkiem a drugim. Bliskość ciała lisa budziła jego krocze do dodatkowej aktywności. Lionel był wciąż ubrany w “roboczy” strój. Co oznaczało, że był nagi od pasa w górę. Wiele przedmiotów, które zdobiły jego strój było niebezpiecznych dla kitsune. Zaczął je więc sam odpinać. Gdy stał przed nim nagi dopiero sięgnął do stroju lisa ściągając go z niego przez głowę.

Rebane wyczuwalnie zadrżał, kiedy dłoń strażnika przesunęła się po miejscu, z którego ogon wyrastał, jak po nim samym.
- Zdążymy, spokojnie~
Wymruczał, sunąc dłońmi po jego nagim torsie. Ciało Lionela niezwykle intensywnie na niego działało. Tak perfekcyjnie wyrzeźbione, zadbane, półboga. Czuł pod palcami mrowiącą magię tak bardzo sprzeczną z jego własną. Pociągało go to jeszcze bardziej w taki sposób, w jaki zakazane, egzotyczne owoce. Obserwował z błyszczącymi oczami jak Lionel ukazywał mu każdy kolejny skrawek swojego ciała. Dał się następnie rozebrać, a po chwili ponownie, już bez żadnych krępacji przylgnął do ciała strażnika i całując go namiętnie w usta. Po chwili ugryzł go delikatnie kłem, jednak na tyle mocno, by z drobnej ranki polała się krew. Uśmiechnął się zupełnie niewinnie, ścierając ją opuszkiem palca, po czym namalował na jego szyi znak prawdy, identyczny jak wczoraj.
Na ciele Rebane po ostatniej nocy nie było nawet śladu. Chociaż Lionel postarał się o całą gamę malinek i śladów ugryzień, Kitsune zwykle regenerowały się szybko. Więc teraz ponownie skóra Lisa była czysta i jasna.
- Chociaż nie obiecuję ci, że odpoczniesz.
Wymruczał zadowolony, popychając go na łóżko.

Nie czuł potrzeby oznaczania go znakiem. Poznał zeszłej nocy wszystkie możliwe reakcje lisa. Wiedział gdzie są jego wrażliwe na pieszczoty miejsca a gdzie nadal nie chciał być dotykany.
-Nie jestem człowiekiem mały demonie. - Upomniał go z uśmiechem. - Nie potrzebuję tyle odpoczynku.
Zaczął cofać się w kierunku łóżka a gdy doszedł do jego krawędzi powoli usiadł na nim. Wyciągnął ręce do Rebane by objąć go i pieścić jego tors i szyję ustami i pocałunkami.
-Kiedykolwiek spółkowałeś z człowiekiem?
Zapytał ciekaw czy jest jakimś wyjątkiem od reguły “tyko ze swoimi”

Uśmiechnął się, słysząc te słowa. Był ciekaw jak długo Lionel może pociągnąć bez snu lub z minimalną jego ilością. Nie siadał na jego biodrach, jedynie stanął między jego nogami, obejmując go za szyję.
- Raz, czy dwa… jednak oni są tak bardzo krusi. Jednak za to, jesteś moim pierwszym półbogiem~
Wymruczał, składając pod koniec pocałunek na jego czole. Uklęknął na podłodze, ujmując w dłoń jego męskość, którą od razu zaczął pieścić. Przygryzł wargę, a przez jego głowę przeleciała myśl, czy uda mu się w ogóle zmieścić całego członka, a przecież nie miał robić tego pierwszy raz.
Zamknął oczy, wsuwając go sobie do połowy w ciepłe usta. Uważał, żeby nie zahaczyć zębami, szczególnie kłami, które były zdecydowanie dłuższe niż ludzkie. Zaczął od razu intensywnie go pieścić językiem i wargami. Poruszał głową, za każdym razem biorąc go coraz głębiej, stopniowo, żeby się nie zakrztusić.

Musiał się w kwestii kruchości zgodzić z Lisem. Zawsze bardzo uważał przy ludziach by nie zrobić im krzywdy. Gdy uklęknął przed nim nie wiedział czego się spodziewać. Trochę obawiał się o kły lisa gdy jego członek powoli zagłębiał się w ustach demona. Westchnął jednak z przyjemności pod tą pieszczotą. Nie hamował swoich odgłosów i reakcji. Wiedział, że walka z znakiem jest bezowocna, a i Rebane jest w stanie znieść jego największe porywy namiętności. Zanim poczuł falę orgazmu przetaczającą się przez ciało uprzedził go o bliskim końcu swojej wytrzymałości.
-Rebane, ja, prawie.

Słysząc te słowa, wsunął go sobie jeszcze głębiej niż dotychczas, niemal całego, pozwalając mu dojść w swoich ustach. Odsunął się dopiero, kiedy był pewien, że to wszystko. Odsunął się wtedy powoli, wycierając mokre i czerwone usta. Dopiero wtedy podniósł wzrok na Lionela, siedząc tak zarumieniony na policzkach i podniecony.
- Dobrze było?
Spytał, unosząc się na kolanach do góry i obejmując Lio lekko w pasie. Ucałował go w policzek.

Kiwnął głową nie mogąc wydobyć w pierwszej chwili dźwięku z ust. Była to jedna z pieszczot której w swoim życiu zaznał niewiele. Gdy lis objął go i pocałował, odpowiedział całując go w czoło. Nie miał pojęcia jak się zachować. Czuł, że posuwa się za daleko i że Rebane staje się dla niego coraz bliższy i droższy. Była to bardzo niebezpieczna konkluzja. Przesunął dłonią po boku demona i sięgnął między jego nogi. Nie tylko spojrzenie ale i ciało pokazywało pożądanie. Wiedział, że nie jest ono udawane. Nie potrzebował go oznaczać by to wiedzieć.
-Połóż się i pozwól zrewanżować.
Nigdy nie miał dość dotyku tego stworzenia i chciał odpowiedzieć na hojność jaką okazał swoimi pieszczotami.

Tak naprawdę wcale nie musiał o to pytać. Widział doskonale w jakim stanie był Lio i jeszcze kilka chwil temu, kiedy drżał z przyjemności. Rebane zdecydowanie czuł satysfakcję z tego powodu. Sapnął cicho, czując dłoń mężczyzny wsuwającą się tak blisko jego krocza. Kitsune był widocznie rozpalony i spragniony dotyku. Nie czekał więc długo, podniósł się i położył na łóżku zgodnie z poleceniem.
- W ten sposób? Czy mam spuścić nogi na podłogę?
Spytał, nie będąc pewien jak Lionelowi będzie wygodniej. Sam wolał klęczeć, niż wisieć nad Lionelem i pracować całym ciałem. Chociaż nawet to by mu wiele nie przeszkadzało. Lubił sprawiać swoim partnerom przyjemność, zawracać im w głowie chociażby na te krótkie wieczory, w czasie których oddawali mu się całkowicie.

Podpowiedział mu jak ma się ułożyć. Strażnik chciał mieć dostęp nie tylko do penisa, ale i tyłka i nasady ogona lisa. Gładził dłońmi jego uda i podbrzusze podczas gdy ciepłymi wargami obejmował członka. Drażnił jego odbyt i delikatnie drapał okolice łączenia ogona z plecami. Był w swoich czynnościach bardzo leniwy i niespieszny. Można by wręcz powiedzieć, że torturował Reabne powoli rosnącym napięciem. Jakby delektował się każdym dotykiem, jękiem, drżeniem jakie miało miejsce w tej zabawie. Oczywiście sam nie pozostawał obojętny na to wszystko.

Rebane mruczał rozluźniony, rozkoszując się tymi pieszczotami. Czując, jak mężczyzna zaczął drapać go u nasady ogona, uniósł delikatnie biodra, wyginając się. Oddech widocznie mu przyspieszył, a z jego ust regularnie wydostawały się mruknięcia i ciche sapnięcia. Mimowolnie opuścił ulegle swoje uszy.
- Mocniej - wymruczał w pewnym momencie, będąc nieco sfrustrowanym powolnym tempem, z jakim Lio dotąd go pieścił. Czuł, że jest blisko orgazmu, jednak potrzebował nieco więcej. Tylko trochę.

Strażnik ignorował jego pospieszanie tak długo jak sam był w stanie. Rozciągał jego wejście i pieścił prostatę. Starał się ustami zapewnić mu odpowiednie wrażenia a wolną ręką podrażnić wrażliwą nasadę ogona. Ciągnął to tak długo aż sam nie poczuł w ustach słonej spermy lisa.
-Chcesz mnie?
Zapytał przysuwając prężący się członek do jego wejścia.

Penis, pomimo orgazmu, wciąż był twardy, a Rebane widocznie niezaspokojony. Oddychał szybko, rozpalony bardziej, niż był jeszcze chwilę temu.
- Tak. - Wymruczał, obejmując go nogami w pasie i przyciągając jego biodra do siebie. Jęknął cicho, czując jak członek wsunął się w niego gładko. - Tu jest twoje miejsce~

Z tym, że miejsce Lionela jest akurat w tyłku Lisa parę osób by się nie zgodziło. Strażnik wysapał jednak krótkie “tak” i zaczął się poruszać. Nie krępował się i dawał mu całego siebie już po poprzedniej nocy wiedząc, że jest w stanie to znieść. Gdy noc zaczęła się rozjaśniać doszedł w nim po raz ostatni i pozwolił opaść w swoje ramiona na chwilę. Nie zażył tej nocy snu. Mimo to czuł się rześki.
-Muszę iść, lecz twoje wnętrze jest pełne mnie. Nie powinieneś czuć się samotnie przez jakiś czas.
Ucałował go w czoło i podniósł się by ubrać kolejne części garderoby.
-Król wyrusza. Będę pełnił służbę przy królowej więc przez najbliższe trzy dni prawdopodobnie się nie pojawię. Nie martw się jednak. Ktoś dostarczy ci niezbędne rzeczy do analizy naszego zadania i posiłki.

Słysząc to, prychnął rozbawiony. Jeśli ta sperma była rozmowna i można było z nią zabawnie spędzić czas, to może i słowa Lio byłyby prawdziwe. Rebane zamierzał zmyć to wszystko z siebie zaraz po wyjściu strażnika. Teraz jednak leżał zadowolony na boku, okryty jedynie w pasie ogonem.
- Nie będę się pewnie więc nudził. Chociaż… jeżeli udałoby ci się załatwić dla mnie jakąkolwiek książkę do zajęcia myśli, to byłoby cudownie.

Lio mówił o napełnieniu go swoim nasieniem i fakcie, że przez jakiś czas będzie odczuwał skutki ich zabawy tej nocy. Kiwnął więc tylko głową na jego słowa i odszedł. Niespodzianka czekała go 2 dnia czuwania przy królowej. Wręczyła mu ona pisemny rozkaz króla. Strażnicy nie mogli odmówić takim pismom. Gdy tylko Lio wypuścił rozkaz z rąk spłonął on.
-Będę zaszczycony wasza wysokość. - Wyszeptał tylko.
Kiedy wrócił 4 dnia tliła się w nim złość jednak zachowywał stoicką postawę na zewnątrz.

Te 4 dni były dla lisa niesamowicie nudne. Faktycznie, rankiem zjawił się służący, który nawet nie mógł przejść przez barierę ochronną. Razem z posiłkiem, Rebane dostał mapy, jak i informacje niezbędne do wypełnienia misji. Wiedział, że musi to zrobić. Teraz wygodniej i bezpieczniej było być posłusznym, jednak na samą myśl, że stał się zwykłym sługusem ludzi do zadań specjalnych, napełniała go złość.
- Cieszy mnie, że wróciłeś. Służący, którego przysłali zamiast ciebie był niesamowicie nudny.
Siedział przy biurku, przeglądając kolejny mapy.

-Dla demona czy boga żyjącego setki lat większość istot staje się nudna i przewidywalna Rebane.
Uśmiechnął się lekko. On sam mógł żyć bardzo długo więc rozumiał tą retorykę. Przeszedł przez barierę i pokazał mu pierścień. Był w kolorze srebra z jakby źle wymieszanymi pasmami złotej nitki. Czerwone oczko na jego szczycie wyglądało jak rubin. Niby zwykły pierścień, jednak od samego dotyku mrowiło magią.
-Mogę? - Zapytał wyciągając rękę by ubrać go mu na palec.

- Nie musisz mi tego mówić, Lio.
Odłożył na chwilę dokumenty. Podejrzewał, że mimo wszystko był starszy od strażnika. Chociaż, oczywiście, mógł się mylić.
- Musisz - stwierdził beznamiętnie, podając mu swoją dłoń. Obaj wiedzieli, jakie Lis miał podejście do tego pierścienia i jakiegokolwiek sposobu kontroli jego magii. - Mam nadzieję, że kiedyś będziesz mógł mi zaufać - dodał tylko, kiedy pierścień został umieszczony na jego palcu. Wiedział, że raczej nie przywyknie do mrowienia, które wywoływała magia pierścienia. Raczej będzie mu ciągle przypominać na jakiej pozycji się znajduje.

Uśmiechnął się krzywo.
-To nie moje decyzje Rebane. Nie moje zaufanie.
Ubrał mu pierścień na palec i przekręcił oczkiem do góry. Przytrzymał jego dłoń obserwując efekt. Pierścień wyglądał świetnie na jego palcu.
Wygląda bardzo dobrze. Przynajmniej tyle dobrego.
Pocałował jego palce i usiadł razem z nim nad mapami.
-Ile udało ci się zaplanować? - Zapytał przechodząc do obowiązków.

- Trochę.
Przesunął lekko mapę w jego stronę.
- Mam nadzieję tylko, że król rozumie, jak działają moje moce - podniósł wzrok na Lio. - Nie pójdziemy tam, a plony wzejdą na kolejny dzień. Ja mogę jedynie je pokierować tak, żeby odrodziły się szybciej niż zwykle w naturze. Jednakże i tak potrzebują czasu. Dopiero później mogę się zastanowić, co zrobić, żeby były okazalsze.
Miał nadzieję, że jest to zrozumiałe. Nie był Bogiem, a jego moce miały limity… no. Może. Nawet jeśli mógł zrobić coś więcej, to nie zamierzał się przemęczać. Nie dla tej ,,umowy’’, jaka wiązała go z królem.
- A co do trasy, to najłatwiej będzie się kierować po prostu od zamku w stronę granicy śladem zniszczeń.

Pokiwał twierdząco głową. Jego zdaniem to było bardzo rozsądne.
- Przekażę plan królowi z samego rana gdy wróci. A teraz, skoro masz już pierścień. Chciałbyś przejść się po zamku? Oprowadzę cię.
Podniósł się i za rękę poprowadził lisa do Bariery. Dłoń z pierścieniem przeszła przez nią bez problemu.
-Pierścień jest powiązany z magiczną barierą. W niej możesz go ściągnąć. Poza nią nie będziesz w stanie. Pozwala ci on jednak wyjść.
Wyjaśnił sposób w jaki są połączone. Oczywiście mógł sobie zawsze odciąć palec albo dłoń gdyby był bardzo zmotywowany.

Dał się poprowadzić do bariery.
- Będę więc mógł swobodnie poruszać się po zamku, czy jednak będziesz zabierać pierścień?
Wyszedł z komnaty, odgarniając włosy do tyłu. Cóż, chociaż odrobina wolności była lepsza, niż ciągłe siedzenie w jednej komnacie. Rebane znał niemal już na pamięć widok z okna wieży.