Po pierwsze - otwórz oczy!

First topic message reminder :

X to student, który jest święcie przekonany o swoich racjach. Nikt mu nie powie jak ma żyć. Problem w tym, że jest trochę bardzo samotny. Nie dość, że miał problemy w przeszłości, bo jego rodzice młodo zmarli, to jeszcze nie układa mu się z żadną kobietą, jego życie idzie zupełnie innymi torami niż planował. Ma niby kumpli, jakoś sobie radzi. Wśród nich jest Y, odkrywa on w sobie pociąg do X ale... na jego drodze stoi wiecznie banda dziewczyn! Któregoś wieczoru pod wpływem środków odurzających dochodzi do czegoś więcej między X i Y. X oczywiście to wypiera, nie chce się z tym pogodzić, odpycha od siebie tego przyjaciela jak tylko się da, ale Y w to brnie, nie daje się odsunąć.

Słuchając go, delikatnie gładził jego dłoń splecioną z własną kciukiem, jak gdyby chciał okazać mu ze swojej strony wsparcie i zrozumienie. Wychwycił ten ból i nieco się zmartwił, bo wcale nie chciał sprawiać mu przykrości czy przywoływać negatywnych wspomnień. Ale doceniał jego szczerość, patrząc na niego uważnie zupełnie mimowolnie, poświęcając mu absolutnie całą swoją uwagę.
Poczuł się zmartwiony też z innego powodu.
Owszem, naprawdę spodobało mu się w sumie wszystko, co robił z nim Ricci. I to jak, czym był nieco zaskoczony. Ale jakoś nigdy nie myślał nad tym, żeby w takiej roli pozostać i na tę chwilę nieco go to przerażało. Bo sypiać znów z kimś innym niż ten Włoch? Coraz mniej sobie to wyobrażał, chcąc być tylko i wyłącznie dla niego z wzajemnością. Nie wiedział, co się z nim działo, dotąd chyba żadna osoba, z którą był nie budziła w nim tylu emocji.
Odsunął jednak od siebie te myśli, zostawiając je sobie na później. Kiedyś, kiedy nie będzie akurat leżał z Riccim nagi odpoczywając pomiędzy jednym, a drugim razem. Poczuł zresztą potrzebę wynagrodzenia mu choć odrobinę tego, że zaprowadził jego umysł w tak mroczne rejony pamięci.
– Hm, pomyślmy… – Mruknął z uśmiechem, przekręcając się na brzuch, przodem do niego. Złapał znów jego rękę, ujmując ją w swoje i zaczął bawić się jego palcami, składając na nich raz po raz delikatne pocałunki. – Twoja ulubiona fantazja ze mną w roli głównej? Taka... najczęstsza.

Gaspare zwyczajnie potrzebował dużo delikatności i pewnego rodzaju doświadczenia jeśli Eugene będzie chciał dobrać się do jego tyłka. Była więc przed francuzem długa droga by go do tego przekonać.
Oczywiście negatywne myśli nie odleciały od razu ale na szczęście Ricci należał do bardzo pozytywnie patrzących na świat ludzi.
- Chyba prysznic. Chociaż jeśli zaliczysz seks na stojąco jako fantazję to pojawia się ona zdecydowanie najczęściej. I to nie dlatego, że lubię w ten sposób. Najbardziej kręci mnie w tych fantazjach to, że przychodzisz i mówisz wprost czego chcesz. Mam nadzieję, że kiedyś zaufasz mi na tyle by o tym mówić w ten sposób. Zawsze masz ten swój nie znoszący odmowy ton.
Uśmiechał się patrząc w sufit. Ponieważ Lavoie przetoczył się na brzuch mógł szybkim ruchem znów znaleźć się nad nim. Zawisł i zaczął całować jego kark i łapać go delikatnie zębami. Podparł się na łokciu więc wcale nie musiał zabierać Eugene swojej dłoni.

Przymknął oczy i odchylił głowę z delikatnym uśmiechem, kiedy poczuł jego usta na swoim karku. Poczucie jego ciała tak blisko własnego znów było dla niego czymś niezwykle elektryzującym i podniecającym.
– Ja i nieznoszący odmowy ton? – Powtórzył niby niewinnie. – Nie mam pojęcia o czym mówisz. – Dodał i powoli, ostrożnie przewrócił się z powrotem na plecy. Chciał znów mieć go nad sobą i móc go widzieć, poza tym mieć nieco większe pole do popisu pod kątem wodzenia dłońmi po jego ciele.
– Poza tym ufam ci. – Powiedział, przypatrując mu się. Przeczesał mu znów delikatnie włosy. - Nie potrafię sobie wyobrazić, że mógłbyś mi coś zrobić albo o mnie nie zadbać. Też chcę być dla ciebie takim pewnikiem. – Stwierdził całkiem szczerze z delikatnym westchnieniem. Nie miało ono jednak większego znaczenia, uśmiech wciąż krył się gdzieś w kącikach jego ust, nawet jeśli bardzo delikatny, ale to było dla Eugene typowe. – No dobrze, idźmy dalej. – Mruknął, niby znów się zamyślając. – Czy mówiłem ci już, że z nikim nie było mi lepiej niż z tobą?

- Nie, nie mówiłeś. - Odparł i pocałował go dużo intensywniej. Przejechał dłonią po jego boku do uda i gdy doszedł pod kolano uniósł je zakładając jego nogę na siebie. Gaspare mimo wejścia na temat dość bolesny dla niego wracał do sił.
- Masz jeszcze jakieś niecierpiące zwłoki pytania?
Zapytał tym razem on. Trochę przyspieszył mu oddech jednak uśmiechał się. Jeśli Lavoie nie miał więcej pytań, które powinny być powiedziane i dopowiedziane teraz to mogli się wziąć za przyjemniejsze rzeczy.

Odwzajemnił równie intensywnie, wydając z siebie cichy pomruk, kiedy znów poczuł jego usta na swoich. Nie opierał się też, samemu bardzo chętnie tylko bardziej przylegając do niego ciałem. Nie to planował, ale skoro już Gaspare tak śmiało sobie poczynał, nie zamierzał mu (przynajmniej tymczasowo) przeszkadzać.
– Niecierpiące zwłoki nie. – Odparł z uśmiechem i znów pocałował go namiętniej. Tym razem jednak to on przejął inicjatywę i krótko potem popchnął nieco prawnika, aby ten przewrócił się z powrotem na plecy. Eugene niemal od razu znalazł się na nim, siadając okrakiem na wysokości jego bioder z całkowitą premedytacją.
– Teraz chcę znów się z tobą kochać, kiedy ty będziesz leżał pode mną, a ja będę dawał ci kolejne ciekawe przeżycia poza sferą fantazji. – Rzekł po prostu, przesuwając powoli dłońmi po jego brzuchu i piersi. Odgarnął jeszcze tylko ciemne loki do tyłu i poruszył biodrami, ocierając się o niego pośladkami tak, aby pobudzić go jeszcze bardziej.

Posłusznie się obrócił rozumiejąc co chce zrobić kochanek. Oczy mu aż błysnęły kiedy usłyszał jego słowa.
- Tu jesteś moją fantazją Eugene.
Odwrócił głowę i sięgnął po opakowanie, które wcześniej otworzył. Położył pakiet na swoim mostku.
- Cały twój.
Sięgnął dłońmi by pogładzić jego nogi i biodra. Zdecydowanie nie zamierzał mu przeszkadzać jeśli chciał sięgnąć do zboczonych fantazji Gaspare i je realizować.

Chwilę jeszcze drażnił go, jedynie poruszając biodrami, aby znów dokładnie poczuć jego podniecenie. Jemu samemu zresztą nie podobało się to dużo mniej, podobnie jak doskonale widoczne teraz reakcje Włocha na wszystko, co robil. Na swój sposób nawet się cieszył, że mógł jakkolwiek spełnić to, o czym najwyraźniej Włoch myślał przez tyle czasu.
Nie chciał już na nic czekać. Uniósł się nieco i sam zajął prezerwatywą. Zadbał też o siebie. Miał zdecydowanie cięższy oddech kiedy go nakierował. Wszystko robił w swoim tempie, gryząc delikatnie wargi aż wszedł na całą długość. Musiał się znów do tego nieco przyzwyczaić, ale wiedział co robił. Poruszał biodrami powoli, nieśpiesznie początkowo opierając dłonie za sobą. Chciał, żeby teraz wszystko trwało dłużej, a poza tym było to dla niego ponownie raczej nowe doświadczenie.
Przyspieszył dopiero z czasem, kiedy przyjemność była zbyt wielka, aby się od tego powstrzymać. Znów szeptał cicho raz po raz jego imię, aż w końcu przyciągnął go do siebie, aby podniósł się do siadu, a wtedy znów pocałował.

Jeżeli Eugene kiedykolwiek chciał mieć władzę nad Gaspare to miał ją teraz. Niezaprzeczalnie. Włoch patrzył na niego co najmniej jak na jakieś bóstwo. Drażnienie się z nim. Fakt, że był na nim. To, że sam się na niego nabijał. On. Facet, który jeszcze parę miesięcy temu nawet nie brał pod uwagę związku z innym facetem. A kiedy zaczął się na niego nabijać. Prawie odleciał. Sięgnął do członka Eugene, którego widział teraz bardzo wyraźnie i zaczął go pieścić dłonią. Podniósł się opierając na łokciu wolnej ręki by móc obserwować go i ani na chwilę bezgraniczne uwielbienie nie zniknęło z jego oczu. Tym razem to on między jękami wysapywał imię kochanka.
Gdy tylko sięgnął do niego podniósł się od razu do siadu i sięgnął do pośladów Lavoie by pomóc mu się unosić i opadać. Całując go nie chciał nawet robić przerwy na oddech. Eugene był w tym momencie najseksowniejszą istotą w całej galaktyce.
- Zdominowałeś mnie kompletnie. - Wysapał. Czuł pot nie tylko na swoim ale i na ciele kochanka. Tylko bardziej go to kręciło. Przestał pomagać mu się podnosić i zaczął błądzić dłońmi po jego ciele jak wariat. Gdy sięgnął do włosów odchylił je by móc całować jego kark. Słowa o bezgranicznym uwielbieniu mieszały się z jękiem i imieniem francuza. Doszedł z głośnym jękiem i wcale się temu nie dziwił. Jęk ten zginął częściowo w kolejnym szalonym pocałunku.

Nigdy nie myślał o nim w tej kategorii. W kategorii kogoś kompletnie zdominowanego czy takiego, którego naprawdę chciałby zdominować. Choć zdecydowanie miał żyłkę osoby, której inne powinny być podległe, nigdy tego w sobie nie definiował. Dlatego też fakt, jak bardzo spodobał mu się ten akt i jak bardzo Gaspare wydawał się wtedy mu oddany tylko wzmagał czystą wręcz rozkosz oblewającą całe jego ciało. Słowa Ricciego, sposób w jaki je mówił, wzrok czy sposób, w jaki go dotykał – wszystko to doprowadziło do tego, że ciche szepty Eugene w końcu przerodziły się w jęki, kiedy również wodził dłońmi po jego ciele. Tak, jakby dotąd robił tego za mało.
Odwzajemnił pocałunek zachłannie, a ten wyciszył także jego, kiedy przylgnął do kochanka ciałem, wciąż rozpalony. Doszli właściwie równocześnie, dzieliły ich może sekundy, które nie miały najmniejszego znaczenia.
Oderwał się dopiero na oddech, opierając czoło na jego, a potem powoli przesunął się ustami po jego policku, aż na krawędź jego szczęki i skroń, aby sięgnąć ustami do jego ucha.
– Już nikomu cię nie oddam. – Szepnął mu wtedy i odsunął się nieco, aby na niego spojrzeć.
Nie chciał też odsuwać się od niego tak od razu, dlatego odwlekał to możliwie długo.

Gas objął go mocno w momencie finiszu i został w tej pozycji. Wtulając się w niego. Wiedział, że ma prezerwatywę i nie musi się przejmować szybkim wychodzeniem z niego. W dodatku jego członek nadal nie opadł trzymany przez ciepłe wnętrze. Wtulił się w szyję Eugene gdy ten szeptał mu do ucha. Miał wrażenie, że ma dreszcze od tego szeptu.
- Nigdy cię nie opuszczę.
Zabrzmiało w odpowiedzi bardzo poważnym tonem. Był szczęśliwy, że mógłby płakać gdyby wiedział, że zostanie to odebrane pozytywnie. Lavoie pewnie myślałby jednak, że zrobił mu krzywdę więc jedynie zamknął powieki i zaczął kąsać jego szyję i całować ją. Zachowywał się trochę tak jakby nie mógł przestać go pieścić. I nie mógł. W tym momencie nie był w stanie odkleić się od kochanka. Wiedział, że musi to przenieść na luźniejszy poziom bo inaczej francuz może się poczuć osaczony.
- Będę cię prześladował do końca twoich dni.
Rzucił już bardziej rozbawionym tonem. Trzymając Eugene położył się razem z nim na sobie.
- Serce nadal wali mi tak jak po jakimś szalonym wyczynie. Zobacz co ze mną robisz. Jestem po,
a nie mogę opaść.
Poruszył biodrami by mógł poczuć, że może i nie był już taki duży jak podczas stosunku ale nadal nie klapł. Sam był w szoku. Nie spodziewał się tego po sobie. Domyślał się, że to dlatego, że nadal z niego nie wyszedł, ale i tak był zaskoczony.

Na razie, słuchając go, nie czuł się osaczony w absolutnie żaden sposób. A nawet więcej – tym razem naprawdę chciał coś takiego usłyszeć. Nawet, jeśli ten poważny ton nieco go zaskoczył, wcale nie był nieprzyjemny. Może dlatego, że gdzieś w duchu chciał, żeby było mówione to na poważnie, choć nie był gotowy, aby przyznać się do tego na głos.
Odchylił delikatnie głowę, dając mu do siebie jeszcze lepszy dostęp. Był cały do dyspozycji dla jego rąk i ust, wciąż czerpiąc mnóstwo przyjemności z każdego pojedynczego pocałunku.
– Nie chcę, abyś mnie opuszczał. – Mruknął tak cicho, że właściwie ledwo słyszalnie, wciąż może nawet nie zdając sobie sprawy z brzmienia własnych słów. Trochę miał wrażenie, jakby to wszystko było odrobinę odrealnione, faktycznie wylądował gdzieś w fantazji Gaspare. Niemal nie poznawał siebie i – o dziwo – nie czuł, że to coś złego.
Mimo wszystko zaśmiał się cicho na jego słowa i kładąc się na nim, pocałował go jeszcze krótko.
– Więc teraz jesteś też moim prześladowcą? – Odparł, układając wygodniej głowę na jego ramieniu, a przy tym obejmując go własnym. Nie martwił się tym, czy przygniata go swoim ciężarem. Miał wrażenie, że dla kogoś tak zbudowanego jak Ricci to nie robi absolutnie żadnej różnicy. Szczególnie, że Francuz był dość szczupły.
– Boże, Gaspare. – Odetchnął, kiedy poczuł znów jego ruch biodrami. Zacisnął przy tym delikatnie palce na jego ramieniu. – Oszczędzaj mnie trochę, bo zaraz mnie wykończysz. – Powiedział nieco rozbawiony.

Reakcja Eugene za bardzo mu się spodobała. Przylgnął z pocałunkami do jego szyi a dłonie położył na jego biodrach. Zaczął poruszać biodrami drażniąc go na nowo. Już 3 ruchy wystarczyły by poczuł jak krew znów napływa do jego przyrodzenia.
- Będę kochał się z tobą aż do świtu. Żebyś nie mógł uciec z moich ramion. Nie miał na to siły.
Zagroził zaczepnie nagryzając później jego obojczyk. Członek Gaspare znów zaczął rosnąć we wnętrzu Eugene.
- Niezależnie od tego czy chcemy kontynuować czy przerwać muszę się trochę odsunąć kochanie.
Nawet jeśli zaraz miała nastąpić runda nr 3 to on musiał zmienić gumkę.
Odwrócił się z nim tak by znów Eugene był na dole. Podczas tego ruchu zupełnie niezaplanowanie wsunął się znów w niego głęboko. Jęknął i czuł jak zadrżała mu ręka, na której się opierał. Wyszedł z niego wręcz walcząc z samym sobą by nie zacząć się w nim poruszać znów. Błyskawicznie pozbył się prezerwatywy. Nie otworzył jednak kolejnego opakowania. Położył się obok znów mocno go przytulając.
- Co chcesz z nim zrobić?
Zapytał opuszczając spojrzenie na swoją erekcję.

Odchylił głowę bardziej, a przez jego ruchy znów zaczął oddychać nieco głębiej, mimo, że jeszcze do końca nie odpoczął. Ciężko było jednak powstrzymać się od reakcji, kiedy czuł go w sobie tak intensywnie.
– Już nie mam. – Powiedział nieco rozbawiony i wsunął dłoń w jego włosy mimowolnie. Kiedy znów poczuł go bardziej, sam delikatnie drgnął biodrami, nie mogąc się powstrzymać. Zrobił to jednak bardzo krótko i nie oczekiwał kontynuacji. Ot, coś silniejszego od niego.
– Jasne. – Odparł krótko. Zwilżył jeszcze tylko wargi językiem.
Początkowo chciał się wesprzeć na dłoni i od niego odsunąć, jednak Gaspare dość szybko przejął inicjatywę i zastąpił go w działaniu. Nawet nie wiedział, kiedy znalazł się pod nim, a potem z jego ust wydobył się mimowolny, cichy jęk, kiedy poczuł go tak głęboko i tak niespodziewanie. Był wykończony, ale Ricci robił wszystko, aby go jeszcze dobić. Nie był tak wysportowany, jego regeneracja nawet ze zwykłego zmęczenia nie była tak błyskawiczna, jak u Włocha i potrzebował trochę więcej czasu, żeby wrócić do przynajmniej względnego spokoju.
Nie, żeby to się miało wydarzyć w najbliższym czasie, jak widać.
Przytulił się zaraz do niego i opuścił wzrok na jego członka, zaraz z powrotem patrząc mu w twarz.
– Z ciekawości, ty kiedyś bywasz zmęczony? – Spytał i przesunął powoli dłonią po jego torsie, a potem na brzuch. – Skoro już tak dziś szalejemy, mogę chcieć, aby do mnie wrócił na jeszcze inny sposób. Chcę spróbować z tobą wszystkiego, Gaspare. Nawet nie umiem sobie wyobrazić, że ktoś może zadbać o mnie lepiej niż ty. – Powiedział i pocałował go krótko. – Teraz chciałbym, abyś wziął mnie od tyłu. Ale bez pośpiechu.

Już miał mu powiedzieć, że opadnie jeśli nie znajdzie się w nim za chwilę. On też nie był jakiś mega wytrzymały... "wrócił do mnie" jeszcze te dłonie błądzące po ciele Gaspare. Odwdzięczył się tym samym. Dłońmi zaczął przesuwać po ciele kochanka. Gdy przesunął je na jego tyłek wsunął palec w rowek i pod palcem poczuł ciepło od jego odbytu.
- W porządku. Bardzo powoli.
Patrząc na jego słowa o zadbaniu poczuł się... doceniony ale też obciążony. Wziął ręce Eugene i zawiesił na swoim karku.
- Pozwól mu opaść. Postawimy go później.
Nie zamierzał się przyznawać, że jest na dole za ciepły i gdyby to zrobił z nim znów rano zabiłby go za ból jaki by poczuł.
Zaczął całować go drobnymi pocałunkami.
- Chcesz coś zjeść?- Zapytał między jednym i drugim.

Nawet, jeśli Gaspare nie powiedział tego głośno, Eugene zrozumiał i to tylko potwierdziło jego poglądy w temacie Włocha. Naprawdę, coraz bardziej przestawał wierzyć, że ten człowiek mógłby zrobić mu cokolwiek złego. Oczywiście, nie zapominał o przeszłości, ale przecież teraz to zupełnie inna sprawa, tak? Poza tym Francuz był wciąż zielony w tych sprawach. Zaufanie Gaspare było najlepszym, co mógł teraz zrobić.
– Byłoby ze mną bardzo źle, gdybyśmy to zrobili? – Spytał jednak, jakby dla upewnienia i objął Włocha posłusznie, gładząc go powoli po szyi, a przy tym bawiąc się nieco jego włosami. Pytał ot tak, z czystej ciekawości, bez żalu czy wyrzutu w swoim stosunkowo cichym głosie. Nawet uśmiechnął się lekko dla podkreślenia, że jak na razie wszystko jest w najlepszym porządku.
Odwzajemnił każdy pocałunek, czasem nawet jakiś przeciągając. Przesunął przy tym dłonią na jego ramię, a usłyszawszy jego pytanie, oderwał się od prawnika i spojrzał na niego uważnie.
– Sam nie wiem. Ty chcesz? – Spytał. Może by i coś zjadł, ale myśl o puszczeniu Gaspare albo wstaniu samemu jakoś średnio mu odpowiadała.

Opcji było za dużo żeby Ricci mógł stwierdzić, która z nich się sprawdzi. Zbyt duży wybór niezbyt fajnych rzeczy.
- Nie wiem. Opcji jest za dużo. Może nic, a może coś. Intuicja mi mówi żeby dać ci dojść do siebie. ALE! Lepiej żebyś się nie ruszał z łóżka. Na razie nie czujesz ale obawiam się, że rano będziesz chciał mnie zabić.
Ostatnim razem Eugene dzielnie zniósł ewentualny dyskomfort po seksie. Teraz robili to jednak bardziej intensywnie i... częściej. Bo na tym 2 razie na pewno nie zamierzał przestać.
- Jadłem w pracy więc nie jestem głodny. Bardziej martwiłem się o ciebie bo masz tendencję do omijania posiłków.
Delikatnie sunął opuszkami po jego boku i plecach. Miał przymknięte oczy.

Na jego słowa tylko cicho parsknął, nie przestając sprawiać mu delikatnych pieszczot. Pierwszy raz z Gaspare zniósł dzielnie i każdy kolejny również zamierzał.
– Wiele razy chciałem cię zabić, a jednak żyjesz. – Powiedział rozbawiony i, oczywiście, średnio poważnie. Odwoływał się bardziej do ich relacji sprzed wszelkich kryzysów, jakie ich dotknęły, kiedy jeszcze uważał go za świetnego kumpla, z którym zawsze można było się pośmiać i który czasem nie mógłby denerwować bardziej. Wtedy jeszcze nie dopuszczał do siebie myśli, że mógłby tak skończyć z kimkolwiek, nie mówiąc już o Gaspare.
– A ty jesz posiłki regularnie i zdrowo, tak? – Parsknął, przesuwając wciąż delikatnie palcami po jego skórze. Czerpał z tego naprawdę wiele przyjemności. Zamknął również oczy wkrótce potem. – Jadłem przed wyjściem, żeby od razu nie być pijanym. Dam radę. – Westchnął w końcu, mówiąc już nieco bardziej na poważnie.

Podobała mu się ta odpowiedź. Zadbał o siebie. To wbrew pozorom było bardzo ważne.
- Więc nie jesteś głodny niczego poza moją miłością.- Powiedział po trochu mrucząc. - Odwróć się i wypnij pośladki. Najpierw wyczyszczę cię z żelu. Później dam poczuć coś co może bardzo ci się spodobać.
Gaspare chciał mu pokazać jak przyjemna może być pieszczota językiem jego wejścia. Nie wiedział czy kochanek będzie na to otwarty. Sam na początku miał z tym problem. Później jeden z jego eks strasznie go namawiał żeby przynajmniej spróbował. Że nie musi wcale wsadzać języka głęboko bo to nie o to chodzi. Można powiedzieć, że w ten sposób nauczył się tego jakoś rok przed poznaniem Eugene. Nie miał więc specjalnego doświadczenia. Skoro miał robić za nauczyciela dla kochanka to chciał mu dać i pokazać wszystko.

Wbrew pozorom Eugene potrafił zadbać o siebie bardzo dobrze. Nikt się nigdy nad nim nie litował, więc musiał nauczyć sobie radzić samemu. To, że czasem poszedł nie w tę stronę, w którą powinien, że zamiast stać się poukładanym chłopakiem takim jak Gaspare na przykład, zdecydowanie częściej można było spotkać go nawalonego, pokłóconego z kimś albo w jakiejś innej dziwnej sytuacji… To już inna sprawa.
– Dokładnie tak. – Odparł nieco rozbawiony i przesunął palcami po jego karku. Dopiero na jego słowa otworzył oczy nieco zaintrygowany. Nie było w nim jednak nieufności, raczej zaskoczenie.
– Powinienem się bać? – Spytał jeszcze, a potem westchnął cicho i pocałował go jeszcze krótko. – No dobrze. Ufam ci. – Uśmiechnął się delikatnie, a po chwili wykonał jego polecenie, wciąż jednak dość niepewnie. Położył się na brzuchu i objął ramionami poduszkę, układając na niej policzek bokiem, a przy tym delikatnie się wypiął.
– Tak jest w porządku?

Wziął swoją poduszkę.
- Podnieś jeszcze trochę i połóż się na niej.- Wcisnął poduszkę pod jego biodra. W ten sposób wiedział, że nimi nie ucieknie mu później. Nie obciążał go też ciągłym pilnowaniem. Chociaż miał nadzieję, że później sam będzie do niego przylegał biodrami i je wypychał bardziej. Przesunął się i zaczął delikatnie całować i kąsać jego pośladki. Chusteczką wycierał jego krocze, rowek i zwieracz z żelu. Delikatnie głaskał jego plecy. Kiedy po raz pierwszy język przejechał po zwieraczu czekał na jego reakcję. Chciał wiedzieć czy mu na to pozwoli.

Nie bronił się, stosując do jego instrukcji. Nie czuł już skrępowania. Sytuacje, w których się już widywali były naprawdę różne, nie zawsze takie zwyczajne. Poza tym… miał jednak trochę alkoholu we krwi, to również robiło swoje.
Ułożył się więc wygodnie na poduszce, mimowolnie zerkając trochę w stronę Włocha. Przynajmniej z początku. Czując znów jego usta na swojej skórze, zamknął oczy i tylko mruknął cicho, poddając się jego ruchom. W zasadzie był gotowy pozwolić mu na większość, jeśli nie na wszystko. Gaspare miał naprawdę szerokie pole do popisu.
Czując jednak jego język, drgnął i spojrzał w jego kierunku zaskoczony. Nie spodziewał się tego, a uczucie było zwyczajnie bardzo dziwne. I strasznie podniecające – zwyczajnie dlatego, że język na niego zwyczajnie działał.
Dlatego już zaraz znów wypiął się nieco bardziej i z powrotem opuścił głowę, biorąc głębszy oddech.

To wypięcie się bioder francuza było zdecydowanie więcej niż zgodą. Gaspare uśmiechnął się. Rozsunął dłońmi jego pośladki i zaczął drażnić zwieracz językiem. Był rozchylony po ich seksie więc nie miał problemu by wcisnąć do środka swój język. Pieścił go tak dość długo przerywając czasami by ugryźć go w pośladek i dać trochę innych doznań. Wiedział, że nie jest w tym mistrzem, ale wystarczyło by podnieść na nowo ich obu.
Odsunął się po to by otrzeć się i ubrać gumkę. Pochylił się nad karkiem Eugene.
- Im mocniej się wypniesz tym mniejszy będzie dyskomfort.
Nie dodawał więcej. W tej pozycji nie tylko dyskomfort jest mniejszy, ale i francuz poczuje go znacznie głębiej. Pozycja na pieska z opuszczonym nisko karkiem była najlepszą pozycją na pierwszy raz. Gaspare nie przekonał się o tym niestety na sobie. Tyłek Eugene był cały mokry od jego śliny. Nie musiał wiec tym razem stosować żelu. Zanim w niego wszedł pocałunkami pokrył jego plecy i kark. Wszedł w niego do połowy i pochylił się by spleść palce z jego palcami i przylgnąć torsem do jego pleców.
- Wszystko w porządku?- Zapytał.

Dla Eugene’a to był kolejny pierwszy raz i po raz kolejny nie za bardzo miał go z kim porównać, co automatycznie stawiało Włocha na podium wszelkich jego erotycznych doznań w tej kategorii. Gdyby się tak nad tym zastanowić, także w prawie każdej innej.
Zaciskał więc tylko dłonie na materiale i czasem szepnął coś pod nosem, nie opuszczając bioder. Przez chwilę poczuł się nieco zdezorientowany, kiedy Gaspare się nieco odsunął, jednak nie trwało to długo. Szybko dowiedział się dlaczego i co będzie dalej, a wtedy uśmiechnął do niego, obracając nieco głowę w jego stronę.
– Okej. – Odparł tylko i ponownie zastosował się do jego instrukcji, wypychając mocniej biodra. Niemal zadrżał pod jego pocałunkami. Znów był cały rozpalony pomimo całego swojego zmęczenia. Nie ma mowy, żeby jutro gdziekolwiek wstał.
Mimowolnie wydał z siebie zduszony nieco jęk, czując go z powrotem w sobie. Zamknął oczy i odetchnął, zaciskając nieco palce na jego. Znów potrzebował chwili.
– Tak. – Odparł na jego pytanie i uśmiechnął się lekko. – Wszystko dobrze.

Początkowo poruszał się tylko tak by balansować na tej samej głębokości. Ruchami bioder szukał jego prostaty. Gdy ją znalazł ruchy stały się głębsze. Operował bardzo powoli dzięki czemu podrażnianie prostaty kochanka udawało mu się prawie że za każdym razem. Delikatnie nagryzał jego kark. Ocierał się torsem o jego plecy.
- Wejdę cały. Jeśli zaboli, cofnij biodra.- Dla nich obojga był to 3 raz. Będą więc potrzebowali znacznie więcej czasu by osiągnąć spełnienie. Milimetr po milimetrze zaczął wchodzić głębiej. Wymagało to od niego sporego wysiłku by powstrzymać samego siebie od szybkiego i pełnego pchnięcia. Kropelki potu ponownie pojawiły się na jego ciele.

Każdy dotyk, nawet delikatny sprawiał, że Eugene był coraz bardziej nakręcony i podniecony. Oddychał znów coraz głębiej, gryząc wargi i czując na swoim karku jego zęby. Ricci zdawał się dokładnie wiedzieć co ma robić, aby zadziałać na Francuza. Aż dziw, że jeszcze niedawno jego wszelkie zabiegi nie odnosiły takiego skutku. Teraz Lavoie miał o nim coraz to brudniejsze myśli.
– Nie martw się. Jestem wytrzymały. – Odparł i nawet uśmiechnął się lekko.
Mimo wszystko trudno było mu się powstrzymać od zaciśnięcia dłoni nawet bardziej na pościeli. Nie przywykł jeszcze do tego uczucia i czując go w sobie tak intensywnie, znów musiał przekląć cicho pod nosem, aby dać jakoś upust swoim odczuciom. Wypiął wtedy biodra nawet bardziej i zaraz odetchnął cicho, zwilżając wargi językiem. Z czasem się przyzwyczaił, gotowy na wszystko, co zrobi Gaspare. Był jednak pewien, że więcej nie da rady. Trzy razy to i tak dużo.
Naprawdę, całe szczęście, że miał jutro wolne.